Het moet niet altijd kommer en kwel zijn, vandaag, na een lange dag in zweterige hotelvergaderzalen te zitten luisteren naar verhaaltjes over MLP, DPD, en LUDP, had ik zoeits van "laat het ophouden". Bijkomende ergernis was eigenlijk dat ik met de tram naar huis moest. Tram 12 is niet echt gekend om z'n"smooth rides", maar desondanks het gapende gat dat de Leien zijn geworden onder het bewind van diverse soicialistische burgemeesters, was ik op 20 minuten thuis.
En wat vond ik daar in m'n brievenbus? Jawel, een brief die op een rekening geleek, maar eens bovengekomen, een bericht bleek te zijn van de creative writing cursus. Ik ben geaccepteerd om te beginnen aan de cursus. Hoewel ik twijfelde aan wat ik moest opsturen, en hoewel ik naar aloude traditie een loeier van een dt-fout heb gemaakt in het geschreven stuk, vond men net daar bijd e zogenaamde jury de moeite om me toe te laten. Volgende week houden ze een informatie-bijeenkomst, waar ik uiteraard present zal zijn. Dan weet ik meer. Ik hoop de cursus (die volgens ex-cursisten zeer zwaar blijkt te zijn) toch tot een goed einde te brengen. De motivatie is er. "
"Wat is dat vreemde gevoel, die sensatie in m'n darmen en hartstreek, dat m'n hersenen op een hogere frequentie laat werken?"
"Het is motivatie... iets dat je op je werk niet meer voelt... maar misschien kunstmatig kan opwekken voor iets dat je ZELF tof vind."
"ah zo"
Enfin, ik ben te moe nu om er al te lang over te zeveren... de eerste stap is gezet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten