maandag, december 29, 2008

De Sovjet tijd in Antwerpen - winkelen tussen België en Nederland

Vandaag was het weer zover.
Een stukje terug-in-de-tijd, en dat anno 2008 (nog net geen 2009).
Het leek wel jaren 70, het was barkoud, toch naar onze normen, en ik was als werkende mens in een lokale supermarkt binnengegaan
rond 18u30. Een vrij normaal tijdstip voor mensen die niet van door ex-staatsbedrijven verleend brugpensioen en allerlei ziekekas-profitariaat leven en dus een dagtaak vervullen.

In de supermarkt (Delhaize op de Ter Heydelaan, Deurne) was het opnieuw Koude Oorlog zo te zien.
De inkom was volledig ingenomen door Slavische talen uitbrakende jongeren (of hoe noem je mensen die in -5°C in een trainingspak met een te grote Yorkshire op hun schouder mensen aanklampen?)
Eens binnengekomen waren de eerste 10 meters volgepropt met allerlei soorten drank. Een artikel die het, denk ik, zeer goed doet in deze buurt. Vooral bij gescheiden moeders die voor een week van hun kwelende kinderen af zijn en juist naar de kapper zijn geweest.

Daarna kwamen we aan het eigenlijke doel van mijn trip naar 'Leonagrad'.
Namelijk de afdeling brood.
Daar er in deze gemeente van 80.000 opgestapelde "conscripts" maar 5 bakkers zijn, en deze allemaal om 17u à 18u de deuren sluiten (nadat bejaarden reeds om 7u 's ochtends alle goodies er uit hebben gevist) ben ik genoodzaakt een van de basis elementen van een maaltijd of middagmaal in deze supermarkt te halen.
Nuja, sùper mag je er af laten en màrkt eigenlijk ook.
Dit heeft niets meer met "vraag en aanbod" te maken maar met planeconomie van een buitenlandse firma die ons als consumerend uitvaagsel behandelt. De planeconomie van een staat die andere kleindere staten en zones tot hun eigen pacht heeft omgetoverd met hulp van onze politici (je mag kiezen welke).

Wanneer er destijds in Russische staatsbakkerijen een lading brood voorhanden kwam, stonden de mensen honderden meters aan te schuiven gekleed in confectiekleding die niemand echt pastte.
Wanneer je dan te laat kwam was alles op en moest je wachten tot de volgende levering. Wanneer die kwam kon niemand je vertellen.

Bij Delhaize (en zeker ook bij sommige andere supermarkten) is het ook zo geworden: men levert ooit eens brood, ergens tijdens de ochtend. En dit brood blijft daar liggen tot het weinige volk (pakweg de eerst honderd gegadigden) het allemaal heeft weggekocht. Ergens in de namiddag komt er dan nog een kleine levering bij, maar dat is in een mum van tijd weggekocht door de mensen die van hun, onderwijs- of staatsjob komen, of gewoon van school. Deze laatsten zijn er uiteraard reeds om 16.05u bij. (Niet zoals echte werkende mensen).

Wat er overblijft voor de werkenden rond 18u en later is (net zoals bij de parkeerplaatsen in deze Sovjet-blokken) de overschot.

Er lagen letterlijk hompen brood, de binnenkant van een pistolet die blijkbaar ter plekke gedeeltelijk was opgegeten door een hongerige Deurnenaar, een stompje stokbrood waar je iemand mee kon doodkloppen zo hard, nog enkele langere onidentificeerbare meergranenbroden waar zelfs de daklozen hun neus voor hadden opgehaald tijdens hun steelronde.

Prijzen gingen voor het weinige dat er nog was van 0.80 euro tot ruim 2.60 euro!
Dit laatste voor een grof voorverpakt brood dat waarschijnlijk goed was voor 8 boterhammen. De dikke dame die tegelijk met mij een "keuze" trachtte te maken uit al de lekkers vertrok hoofdschuddend met een in een hoekje weggemoffelde Delhaize-verpakking wit brood. Ik nam ook zo'n brood mee, puur voor de prijs (als ik dan toch ellendige dingen moet eten betaal ik er liefst niet veel voor.)
Thuis, later, begreep ik waarom deze dame niet happy was met het brood. Het smaakte absoluut naar niets en zat vol luchtgaten. Waarschijnlijk 365 luchtgaten, zoals op de verpakking vermeld.

Wat een verschil met Nederland!!!
Op een dikke 20 minuten hier vandaan, de E-19 op naar Rozendaal of Breda, en je hebt enkele prima supermarkten.

Daar is het geen Koude Oorlog, integendeel... brood in overvloed, prijzen ruim de HELFT goedkoper dan hier!
Een voorbeeld; voor een twee-pak stokbrood betaalde ik 0.56 euro! (Het was trouwens lekkerder dan de brol die men aan de Brave Belgen slijt).
Een groot gesneden rond bruin brood voor 0.85 euro (en VERS! mensen van Delhaize kennen dat woord zelfs niet meer denk ik. )

Komt daar nog bij dat de winkelrekken verder uit elkaar staan in Nederland, lijkt stom, maar het is pakken aangenamer winkelen.
De Belgische supermarkten kunnen de boom in voor mijn part. Zowat alles is (ondanks wat men hier op TV zegt in allerlei duidingsmagazines met een kleurtje) goedkoper daar, en voor betere kwaliteit.

Dat laatste stoort me nog het meest aan Belgische supermarkten: de totale kwaliteitsloosheid.
Producten waarvan de houdbaarheidsdatum is verstreken, verpakkingen die door het gebrek aan security in de winkels vaak al zijn opengemaakt, en vooral de truukjes met water en lucht in producten te spuiten (het is begonnen met plofkippen, maar is nu gewoon zelfs al met brood en kiwi's aan het gebeuren, ooit al een volledig uit WATER bestaande kiwi gegeten? Ga naar Delhaize zou ik zeggen!).

In Nederland heeft met meer personeel (lager loonlasten) waardoor er beveiliging is, mensen die alles in't oog houden en de rekken bijtijds aanvullen.
In België mag je al blij zijn wanneer er kassiersters zitten.

Er was trouwens één supermarkt in Nederland waar men op dit laatste iets heel moois had gevonden: wanneer je de 4de persoon was die aanschoof in een rij aan de kassa, terwijl er nog kassa's zonder kassierster waren, dan kreeg je je aankopen gratis.
Een garantie om SNEL te kunnen buiten zijn, iets waar het ook in België zwaar mank loopt. De tijd die je hier wint doordat alle verschillende producten in één supermarkt samen zijn gebracht, verlies je aan de kassa omdat er steeds met bonnetjes en kleingeld wordt betaald of omdat de mensen te dom zijn om te betalen.

Vanaf nu koop ik zoveel mogelijk in Nederland,... want in Beglië is de kwaliteit ver zoek tegenwoordig. (Zo zie je maar, anno 2009 zullen de Belgen in Nederland moeten gaan winkelen voor minimale kwaliteit, het was ooit anders...)

donderdag, december 25, 2008

De terugkeer van Martens

Indien u er nog over twijfelde: België is geen democratie meer.

Vandaag werd in de kamer een wetsvoorstel weggestemd waarbij het de bedoeling was klaarheid te brengen inzake het geknoei rond het dossier Fortis.
Terwijl er op de nieuwsuitzendingen tijdens deze Kerstperiode vooral oog hadden voor het Music for Live gebeuren, was er verder achter de schermen minder positief nieuws te rapen.
Het kan ook niet verbazen, van zodra meester-sjoemelaar-uitverkoper Martens op het toneel verschijnt verdwijnt alles in de doofpot.
Van zodra er ook maar een hint is naar hoe dit land wordt bestuurd door een klein kliek superkapitalisten, moet de democratie wijken.
Zelfde de heren en dames volksvertegenwoordigers, houden dan heel even op met ons te vertegenwoordigen en stemmen braaf mee met hun almachtige partijleiding.
Ze stemmen onderzoeken weg alsof er niets aan de hand is, alsof er niets te onderzoeken valt over de manier waarop de magistratuur, media en politieke oude garde een oorlog uitvecht voor de camera's.
Waarbij de inzet de laatste kruimels zijn die van dit land nog overblijven.

Na decennia uitverkoop hebben we eindelijk de bodem bereikt: met Wilfried Martens is de circel rond, en eindigen we terug waar we begonnen zijn: een potentaat die onder het mome van diplomatie alles laat stilhouden, geld wegsmijt en zijn eigen projecten (zoals Europees imperialisme) eerst stelt.
Zijn opvolger, Dehaene deed hier nog een schep bovenop door tegelijk een totale misdunk tegenover het parlement aan de dag te leggen en bestuur te herleiden tot korte knorrige wetten en overdreven besparingen (onder zijn bewind is het onderwijs trouwens finaal ontspoort, om maar iets te noemen). Bovenal heeft dit dik heerschap ons met de nodige minachting van een potentaat in een te strak en traag Europa geduwd. Iets waar we NOG meer moesten voor besparen alvorens tot een club te behoren die ons enkel geld vraagt en er bijna niets voor in de plaats geeft. De eenheidsmunt mag dan een pluspunt zijn volgens deze "Onslow from Belgium", het maakt ons een melkkoe zonder voorgaande.
De buitenlandse mogendheden die onderstussen gretig onze gronden, bedrijven en zelfs infrastructuur inpikken moeten we straks betalen om ons eigen land te mogen 'in bruikleen nemen'.
...
En toen kwam Verhofstadt. Een man die zijn liberale ideeën aan de kant schoof om ons gewoon verder uit te verkopen, zij het sneller en met af en toen nog een kantje menselijkheid. Vooral de eigen carrièreplanning kwam hier meer en meer op de voorgrond, terwijl hij zijn partij omvormde tot een equivalent van een Soviet-staat, maar dan in't blauw.
Leterme, de verlossers, door de media tot ongekende hoogten getild doorheen heel de verkiezingscampagne bracht daarna alleen maar chaos.

Misschien hoog tijd dat men de koning, de bende politici die ons uitverkopen en de media-ratten die ons manipuleren gewoon allemaal naar een ver oord brengt en ze vooral DAAR laat. Zoiets noemt men verbanning, en da's het enige dat je met zulke verraders moet doen. Ze verraden ons geld, volk, cultuur, eigendom en vooral eigenheid ter eigen eer en glorie.
Maar blijkbaar brengt men liever verhaaltjes over deze mensen, over hoe hun kinderen op TV wilden komen, en dat ze een dagje in een pretpark door hebben gebracht tijdens de vakantie.
Zelfs een dictatoriale uitverkoper als Martens wordt dan opeens voorgesteld op TV als de volkse jongen die net als een ex-doelman van de rode duivels maar beter op de voet kan gevolgd worden dooor een cameraploeg.
Ik herinner me dat men met Verhofstad (op de fiets) en Leterme (frisse pint) hetzelfde deed... en elke keer gaan ze op hun bek omdat ze allemaal liegen, bedriegen en ons geld kosten tot in de komende generaties toe.

Volgende keer gewoon op iets onder de kiesdrempel stemmen mensen, ... maakt niet uit wat. Maak de chaos compleet en laat het dotatiegeld maar lekker wegrollen uit hun zakken.

zondag, december 21, 2008

een leterme laten

leterme, m. (letermen), (plat) - langgerekte luide buikwind waar iedereen van denkt dat hij erg hard zal stinken, maar uiteindelijk naar niets ruikt.
; een leterme laten; - (zegsw.) etymologie onbekend, waarschijnlijk ontstaan in de buurt van Ieper en zich daarna in de gebruikstaal van de rest van het land genesteld.

donderdag, december 18, 2008

Dank u 800.000 kiezers... Leterme stop ermee!

Het is eigenlijk vrij simpel; een bedrijf (of dat nu een bank, sportclub of een ex-openbare instelling is) is een entiteit die op zichzelf staat met het doel winst te maken. Deze winst gaat meestal naar de eigenaars, aandeelhouders, investeerders en werknemers.

Wat moet een eerste minister en zijn gevolg dan met dit bedrijf zich bemoeien wanneer het op de fles gaat?
Hoe erg het economisch en sociaal ook is, wanneer een bedrijf dreigt failliet te gaan is er niet veel dat een regering daar aan kan doen, en zou mogen kunnen doen.
Zeker niet wanneer er een heleboel 'eigenaardige' dingen zijn voorafgegaan aan het ter ziele gaan van het bedrijf.

De politieke crisis in België hebben we dus in de eerst plaats te danken aan de 800.000 kiezers van Leterme. Deze mensen zijn blijkbaar zo achterlijk en hardleers tegelijk, dat ze een 'bully' met zijn corrupte knokploeg niet herkenden tijdens de verkiezingscampagne.
De tekenen waren nochtans duidelijk: liegen, zaken anders voorstellen, dingen die ze zelf fout doen op regionaal niveau in andermans schoenen schuiven enz...
nu gedraagt zijn regering zich als een kleine pestkoppen-ploeg die de kleine kindjes op de speelplaats hun lunchgeld aftroggelt. Wanneer ze dan slaag krijgen is het steeds iemand anders' schuld en komen ze met hun vriendjes af om wraak te nemen.
Leterme is de appotheose van wat er al lang fout loopt: politiek die hand in hand met het bedrijfsleven en de media op pad gaat.
Misschien tijd om de scheiding der machten uit te breiden naar Media en Economie.
Maar ik vrees dat er dan niet veel interesse meer zou zijn van de heren die nu ons land 'vorm geven'.

En nu plukken we de vruchten van deze kiezers en hun naïviteit.

Vraag het aan eender welke zelfstandige ondernemer, wanneer je zaak dreigt failliet te gaan is er niemand die je komt helpen, zeker de regering niet.
Waarom zou men dan zo ver gaan, zo erg in de bres springen voor enkele superkapitalisten uit de sloot te helpen denk je? Waarom wilde men, al riskeerde men zijn eigen hooft, per sé Fortis redden?
Waarschijnlijk dezelfde reden waarom onze ex-premier Verhofstadt aan het hoofd staat van een Nederlandse investeringsmaatschappij: namelijk de uitverkoop van ons land.

Men wil België niet meer als land, men wil het leegzuigen om er zelf rijker van te worden. Meer niet. Geen complottheorie of strategie, maar geldzucht.

Leterme moet eruit. En de hele bende corrupte uitverkopers met hem!
Waar zitten de Witte Mars'ers nu? Misschien tijd dat ze eens op straat komen en hun passieve houden omkeren naar iets nuttigs.

Doe zoals in Griekenland, gooi de boel plat en leer iedereen de waarheid kennen.

zondag, december 07, 2008

De brave Belgen

De brave Belgen leven op een tijdbom.
U kent ze wel, de brave zielen die nooit iets kwaad zeggen over iemand, lekker tolerant zijn, de Humo of Knack lezen en hun deur op dubbel nachtslot doen stipt om tien uur 's avonds.
De mensen die denken dat ze met een huis te kopen een heldendaad hebben verricht die hen rijk zal maken en een gevoel zal geven als hebben ze de schaapjes op het droge.

De recessie is eindelijk ook in de cijfertjes van de opiniemakers geslopen.
Sinde de invoering van de Euro is er enkel maar nadeel geweest aan heel dit unie gedoe. De brave Belg heeft er destijds zelfs niet over mogen stemmen.

Het volk, zeg maar "de meeste mensen", hebben steeds gekozen voor een veilige en vrij conservatieve bende politici. Die hen vooral met de voorspiegeling van een sociaal vangnet warm maakten voor het staatsmodel, het uitverkoop-model.

Dezelfde politici die de vele miljarden Euro's staatsschuld die we hebben aan privé instellingen blijven laten stijgen, of op z'n allerbest zeer licht laten afbouwen.

Het kan ook niet verbazen dat deze zelfde bende politici meestal in de bestuursorganen zitten van deze privé instellingen waaraan we de schuld hebben terug te betalen.
Het mooiste voorbeeld is onze ex-premier Verhofstadt, die in een vrij machtige investeringsmaatschappij uit Nederland zetelt. Een privé instelling dus, die
in België de shoppingcenters en grote industrieparken beheert alsook vele bouwprojecten in 'schoongemaakte' wijken in de grootsteden.

De mensen die de brave Belgen verkiezen, zijn dezelfde mensen die onze schulden laten oplopen, de bezittingen uitverkopen
en buitenlandse investeerders alle voordelen geven. Dit terwijl de brave Belg die vooruit wil komen steeds meer
papier werk in te vullen krijgt, moeilijker aan geld geraakt en door een kluwen van taxatie wordt genekt. Om het dan niet te hebben over ons onderwijs, dat van oudsher een onderdak vormt voor jonge vrouwen die anders niet aan een job zouden geraken en meer als kinderoppas dienst doet dan als onderwijsinstelling. (Met mijn excuses aan de 10% echt goede leerkrachten die nog steeds vechten tegen de bierkaai, alle respect voor deze mensen).

Wat doen de brave Belgen ondertussen? Niets. Het laatste echte wapenfeit tegen deze heersende bende was een witte mars,
waarbij er enkele honderdduizenden hun woede omzetten in witte ballonnen en vlaggen. Waarbij mensen door de straten van Brussel trokken en de enige kans lieten liggen om met geweld dit regime met de grond gelijk te maken. Passiviteit is in dit opzicht erger dan geweld. Men laat maar gebeuren, zonder te leren, en zonder het te willen weten (waar hebben we dit nog gehoord?)
Wanneer een politieker zulk 'proetst' ziet, kan hij alleen maar lachen met de "carte blanche" die hij van zijn bevolking krijgt. Want het ergste dat men in dit land als 'revolutionair' bestempelt is dus een met witte prullaria zwaaiende, hamburger-etende massa die elke leugen gelooft wanneer ze op TV wordt uitgesproken.

Misschien valt het u ook op, dat in grote steden de brave Belgen ondertussen opgestapeld leven. Niet langer zijn we de boertje van weleer, waar we met tractor en kar door de straten reden en 's zondags naar mijnheer pastoor gingen luisteren.
We zijn met te veel daarvoor, dus stapelt men ze als houtblokken op elkaar.
Hetzelfde in andere Europese grootsteden als Londen en Parijs, waar men de 'meeste mensen' gewoon in gigantische blokken stopt en TV geeft.
De appartementsgebouwen die overal worden neergepoot zijn niets anders dan kleine hokjes, wachtkamers, voor mensen die eigenlijk geen leven hebben.
Wachtkamers waar men zijn tijd uitzit tot men geld kan gaan beginnen uitgeven aan medische verzorging, kindercrèches en verre reizen.

Ze hebben allemaal dezelfde Ikea kasten, dezelfde TV die mooi in de linker of rechter hoek staat te schijnen en voor vertier zorgt.
Ze kijken naar dezelfde TV-zenders die allemaal dezelfde soort hapklare, makkelijke en trage informatie brengen.
Dit, afgewisseld met wat zingen-en-dansen, is ons leven geworden: een paar mensen die dik betalen om te mogen wonen
in een hok waar een lichtgevende bak vol desinformatie ons verteld wat we moeten doen. Sommigen onder hen koesteren soms de hoop òòk beroemd te worden, net zoals die mensen op TV, maar zelfs dat is de brave Belg niet gegund meestal. Het is een illusie, die we door onze passiviteit niet durven doorbreken.

Deze zelfde mensen werken zich in de stress, moeten hun kinderen tegen hoge prijzen in crèches dumpen, om met twee te gaan werken, elk een wagen te hebben en 2 keer per jaar 'ontspannend' op verlof te kunnen gaan. Dit terwijl ze van hun belastingsgeld nauwelijks iets terugzien. Je bent in een land een consument vind ik. En wanneer je in België de prijs-kwaliteitsverhouding bekijkt van wat we betalen aan taxen en wat we er voor in de plaats krijgen zit je algauw aan hetzelfde niveau van een Hollandse frituur in Oostenrijk.

De brave Belgen zijn een soort die langzamerhand heel eenzaam wordt. Aangezien er elk jaar meer en meer mensen emigreren. Misschien heeft men het op het journaal nog niet in de verf gezet, maar elk jaar emigreren er meer en meer Belgen.

Elk jaar gaan er ca. 5000 active Belgen zich uitschrijven, om zich in een ander land weer te laten inschrijven.
Dit zijn mensen die het voor bekeken houden, niet meer terugkomen, maar vooral vele malen overtroffen worden in aantal met de achterblijvers.
De stijging van het aantal emigrerende Belgen is vooral zorgwekkend wanneer je ziet wat voor mensen er in vergelijking in de plaats komen.

Kortom België (of Vlaanderen, het maakt geen fuck uit hoe we noemen wanneer we uitgezogen worden) is een land waar binnen 10 à 20 jaar enkel nog de naam van overblijft. De rest is uitverkocht, verhuurd en verpatst door
de politici. De actieve bevolking zal grotendeels gevlucht zijn (economische vluchtelingen bestaan er nu eenmaal in vele maten en gewichten) en vooral zal ons land bestaan uit bejaarden, marginalen, corporate-slaves en 'transit' mensen. Mensen die hier even vanuit het buitenland hun voordeeltje komen doen, en wanneer het geld op is, of wanneer hun profitariaat ten einde loopt, verder
trekken naar een ander land in de EU zone dat even gek is als het onze.

De brave Belgen kijken veel TV, zitten te sakkeren over de levensduurte, maar doen verder niets.
In een land dat onder hun voeten wordt uitverkocht, waarvan weldra zelfs de basis-nutsvoorziening niet meer van 'ons' zijn. Al is die 'van ons' ook al een verwaterd begrip in dit land.

Vlucht, nu je nog kan, want 'de meeste mensen' staan er bij en kijken er naar.
De brave Belg is straks de arme Belg, of nog erger: de economisch doodgemaakte Belg.

De vraag is of er ooit eens een zwarte mars komt. Eentje waar men met de nodige krachtdadigheid en op een zogenaamde ondemocratische manier komaf maakt met de mensen die ons verhandelen op de internationale markten in plaats van ons patrimonium, grondgebied en bevolking te beschermen en te laten floreren.

woensdag, december 03, 2008

Real Belgian Chocolate

Be aware of the 'Mc Chocolate' shops in Antwerp!

Ik stam zelf af van echte Belgische chocolatiers. Mensen die een lang vervlogen ambacht beoefenen waarbij men de beste kwaliteitschocolade samenvoegt met de beste vullingen om tot de beroemde Belgische pralines te komen.

De laatste maanden en jaren stoor ik me meer en meer aan de 'Mc Chocolate' hype die ontstaan is rondom dit streekproduct. Ik neem het centrum van Antwerpen hier als voorbeeld, maar er zijn nog andere plaatsten waar hetzelfde aan de gang is.
Op deze plekken komen er kleine, goed uitziende pralinewinkels, die met de nodige promotie en verkoop van extra toeristenprullaria als t-shirts enzo de aandacht trekken.
Deze winkels, laat ons even heel duidelijk zijn, verkopen GEEN echte Belgische chocolade. Het zijn niet alleen tourist-traps maar ze bezoedelen de goede naam van de èchte Belgische chocolade.

Wanneer u als argeloze toerist of chocoladeliefhebber op zoek bent daar het echte spul, moet u zo ver mogelijk wegblijven uit deze nep-winkels in het centrum. De verpakken en de commerce die ze creëren is enkel maar een dekmantel voor de in fabrieken gemaakte assortiment pralines. Deze pralines zijn nauwelijks de naam waardig.
U kan dit zelf controleren: Deze zogenaamde pralines zijn vervaardigd met minderwaardige chocolade en hebben dus niet de bittere nasmaak die ze moeten, ze zijn veelal 'dof', (niet blinkend)... iets wat met een correct vervaardigde praline wel het geval is. Daar moet je jezelf in kunnen spiegelen normaal. Dit duidt op een machinaal vervaardigde praline die te snel werd gekoeld en sindsdien van de ene koelkast, en -wagen werd verplaatst om uiteindelijk in de toog van zo'n plastieken winkeltje terecht te komen.

De pralines die je rond de Grote markt kan kopen zijn allemaal overzoet gemaakt (iets waarmee men tracht te verbergen dat de chocolade errond eigenlijk naar niets smaakt), gemaakt met een mix van chocolade en goedkope chemische aanlenging en bevatten steeds dezelfde 2 à 3 bruine crèmes die ze dan voor elke praline gebruiken (normaal moet elke praline een eigen volledige aparte opvulling hebben).
Praliné op zich (de bruine crème dus) in de pralines moet normaal licht naar noten smaken, en niet puur suiker.

De goede naam wordt nauwelijks gecontroleerd en dus kan elke halfbakken Nederlander een winkel met 'Belgische chocolade' openhouden zonder enige tegenwerking. Dat een burgemeester zoiets toelaat is onbegrijpelijk, stel je voor dat je een wijnboer in de Bordeaux streek bent en je daar aan de toeristen goedkope Duitse wijn verkoopt met een ander etiquette... je zou rap je label kwijt zijn denk ik...
Wanneer het echter 'maar' over Belgische chocolade gaat, is er blijkbaar geen grens aan het geknoei en de oplichting.

Laat het duidelijk zijn, deze winkels rondom de Grote markt promoten onze Belgische chocolade op de totaal verkeerde manier... een buitenlander verwacht echte chocolade, iets dat het gemiddelde niveau van een Leonidas praline overstijgt, geen zoete rommel die van verre nog niet naar chocolade smaakt.
Het is dan ook schrijnend om te zien hoe drommen smaakloze toeristen zich laten beetnemen en deze suikerzoete ersatz-brol mee naar huis nemen onder de noemer van 'real chocolates from Belgium'.

Wanneer u nog èchte pralines wil proeven kan ik u de volgende chocolatiers meegeven in Antwerpen, waar u nog een zekere kwaliteit krijgt (alhoewel sommigen ook daar af en toe fabrieksrommel tussen het assortiment gooien, maar ze zijn in alle geval al pakken beter dan de rommel die je rond de grote markt gepresenteerd krijgt). De "real" belgian chocolates zijn nu eenmaal een zeldzaamheid geworden aangezien deze met de hand op ambachtelijke wijze moet gemaakt worden en dus per definitie niet in de toeristenmasse thuishoort.

De veiligere Chocolate winkels:
1) Burie on Korte (Gasthuisstraat 3)
2) Del Ray (Appelmansstraat 5-9)
3) Sweertvaeghers (Schuttershofstraat 16).

dinsdag, december 02, 2008

Pieter de Crem is de lul van het jaar

We hebben onze lul van het jaar gevonden.
Nog net voor 2008 gedaan is heeft Pïeter de Crem voor mijn part de prijs binnengehaald.

'Een gevaarlijk fenomeen', zo noemt dit heerschap dat zich minister noemt, een blog.
Het bloggen in het algemeen is volgens hem iets dat 'de achterklap en toogpraat niet overtijgt'.

Er zijn blogs waar dit voor opgaat (zoals de mijne), maar er zijn ook enorm veel blogs waar dit niet het geval voor is, waar er zelfs meer nieuwswaarde en journalistieke ethiek achter schuil gaat dan op laat ons zeggen het VTM-nieuws.
Het echte probleem ligt'm niet bij bloggers of journalisten. Ze zijn nu eenmaal de mensen die soms schandaaltjes blootleggen of corrupt gedrag.
Het echte probleem ligt'm bij mijnheer Pieter 'ik kan niet tegen kritiek' de Crem zelf.

Het is naar mijn mening bedroevend dat iemand die als minister van defensie fungeert zich in buitenlandse cafés niet altijd even fraai heeft gedragen.
Het is duidelijk dat de minister en zijn 'delegatie' een snoepreis heeft gemaakt, zich immuun wanend voor alle vormen van kritiek, of in dit geval de opmerkingsgave van een bloggende expat chick.

Een blog van iemand die in de buurt was is er aan te danken dat we weten wat dit heerschap zoal doet met ons belastinggeld. Zat Vlaamse schunnige liedjes zingen is misschien een nationale sport in Vlaanderen maar dat neemt niet weg dat je er vragen kan bij stellen wanneer de minister in kwestie niet eens op die plek diende te zijn. Meer nog, het hele verhaal ruikt naar corruptie en lol-maken op het laagste niveau. Iets dat ik eerder had verwacht van zijn voorganger 'frivole' Flahaut.

Er zijn blogs die gewoon vol larie staan (net zoals er journalisten om het even wat verzinnen om een krant vol te pennen), maar wanneer er ergens in een blog een dergelijk feit wordt gemeld, geloof ik dit meer dan een minister die zich als een Daffy Duck staat boos te maken in het parlement.
Je kan als minister de betreffende feiten ontkrachten door je echte werkplanning boven te halen, maar dat is uiteraard moeilijk wanneer je voor de "fun" naar een geannuleerde vergadering gaat in New York om aldaar de plaatselijke bars te bezoeken. Je kan je niet verdedigen wanneer je eigenlijk faliekant in de fout bent gegaan en iedereen het ook gewoon door heeft. De reputatie van de Crem is niet van die aard dat je van je stoel valt wanneer je zoiets hoort of leest. We herinneren zijn dure nutteloze vluchten in militaire vliegtuigen, waarbij zelfs de militairen op de duur vroegen of dat wel nodig was allemaal om 1 minister te vervoeren.

face it: De minister werd gepakt met zijn hand in de spreekwoordelijke "cookiejar" en tracht zich nu door enorm potsierlijke vertoningen in het parlement goed te praten. (zie links onderaan)

Het zielige aan Pieter 'blogs zijn gevaarlijk' De Crem is dat hij steeds zijn voorganger op defensie met modder zat te bekogelen van aan de zijlijn,... als ware deze minister corrupt.
Zelf is hij geen haar beter blijkt nu, integendeel hij is iemand die meteen ALLE blogs als gevaarlijk verklaard omdat hij zelf één keer gepakt wordt door een blogger. Zo kan je ook alle fotografen, journalisten, radio-amateurs, podcasters en noem maar op 'evil' noemen. Want blijkbaar is iedereen een riooljournalist wanneer je iets over Pieter de Crem schrijft. (Hij zou niet misstaan in een Lenin-regering op dat punt).
Wat een ongelofelijke opgeblazen corrupte lul. Wie stemt er ook op zulke mensen vraag ik me dan af... Wie?

http://www.dumpert.nl/mediabase/318481/87813049/de_crem_pleit_voor_afschaffen_blogs.html

http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2008/11/bloggers_zijn_gevaarlijk.html

http://www.geenstijl.nl/archives/images/pieter_de_crem.jpg

Met dank aan de mensen van geenstijl.nl om ook op deze nest te springen, want in België hebben we blijkbaar niemand die dat nog durft.