dinsdag, augustus 30, 2005

thinking

When one of the few people I really interested in, or really care about, doesn't respond, then I feel sad. Just sad, because I don't know, my little paranoid mind is raging at such moments, not knowing if I did or said something wrong, or that they just don't have the time for me at that moment. which is rationally speaking very normal. What isn't normal is that fact that I freak out about a lot of things, especially because she looks at me sometime, in a way that makes me doubt if we're really just friends or something more. And it's difficult and fragile, because you always balance between being just friends, and a broken relationship. The time in between can be funny and really happy of course.
The main thing is that I grow tired of people quiet easily myself. So I think I drag on this building up to a real thing, just because I'm not interested in a fixed kind of relation with anyone. I know I can't handle that for long, just because every little move, word and deed is registered in my brain, and after a while I even get annoyed by someone breathing, eating or drinking water. And that's me, that's my intolerant self that I've been fighting for a long time. Although it's better then a couple of years ago... I work on that by trying to avoid any reaction. And it helps. Even irritation floats away after a while.

I'm currently in a very 'real' thinking zone in fact,... I think what I think, not just jumping around in some circles and thought-spirals... the bad part is that I'm not that creative at such moments. But that lasts not that long usually.

maandag, augustus 22, 2005

augustus

Eindelijk er weer eens bovenop. Ik voel een soort mentale energie weer door me stromen als een vat red bull dat net pootjes heeft gekregen, of een lijntje coke dat op zichzelf op wintersport is vertrokken. En ik heb al lang niet meer gevoeld hoe het is om los van de vergallende mensen en de zwartkijkers, de afblokkers en de licht in je ogen niet gunnende mensen mezelf te zijn en te bewegen in alle vrijheid.
Het voorbije weekend was opperbest eigenlijk. Uitgaan en in een stuk door nog een workshop meemaken waarbij je jezelf tot enig leven dwingt, waarbij je als het waren weer dat kleine jongetje kan zijn dat op school eens een mooi toneelstukje bedacht en mensen aan het lachen bracht met wat hij verzonnen had. En dat is het soort van voorbije modegril die ik wel wil volgen. Jammer genoeg kan je dat alleen als je je al niet hebt vastgepind op andere zaken... want op maandag is er al de SA waar ik naartoe moet, dus het improvisatie-theater zal nog even moeten wachten... jammer genoeg. Ik begrijp niet waarom ze op een rotdag als maandag zulke dingen organiseren, maar dat is uiteraard nu eenmaal het leven... de rest van de week kan je je gerust doodvervelen RSI krijgen van te counterstriken, of oudjes bezoeken in het bejaardentehuis, maar op maandag is het FEEEEEEEESTEEEEEEH geblazen, dan moet eenieder wat bijleren, fun maken, de rimbo dansen, leren schaken, leren piano spelen, leren wijnproeven, nootigeziene assertiviteit aankweken, buikdanslessen volgen, en hun parkiet zalmroze laten worden door de voeding aan te passen. Maar de rest van de week crepeer je van de doffe ellende. Alhoewel... ik heb ooit eens een recordpoging paasei-bouwen meegemaakt, en dat was op een donderdag... dus het kan wèl.
In ieder geval me kostelijk geamuseerd, zeker omdat ik zeer aangenaam en charmant gezelschap vertoefde, wat altijd een pluspunt is wanneer je een 68-jarige landschapskunstenaar wil uitbeelden die omkomt door verf te inhalleren... de uitkomst blijft hetzelfde... ik ben er dankzij een paar simpele ingrepen weer bovenop. Zelfs op het werk ben ik ver weg van alle ellende zo blijkt. Soms zit het mee, zelfs voor een maand die meestal niet veel inhoud heeft, of waarin je je te pletter zweet zonde reden.
Ik ben stilaan aan't verzuipen in wat ik allemaal nog moet afschrijven, en uitlezen. Eerst en vooral beginnen met de lievelingsboeken van B. Als je iemand wil leren kenne, neem dan haar/zijn 4 meest geliefde boeken, en lees ze uit. En je weet meteen met wie je te maken hebt :)
Bij mij kan je dan voorlopig het volgende lezen:
- 'Pandora's star' + vervolg (Peter F. Hamilton)
- 'American Psycho' (Brett Easton Ellis)
- 'Post office' (Charles Bukowski)
- 'Choke' (Chuck Palahniuk)
(en dan heb ik er uiteraar met pijn in het hart een heleboel niet vermeld)

Deze week heb ik eigenlijk de banden ook terug aangehaald met twee mensen die een beetje waren weggevallen door allerlei omstandigheden. En eigenlijk was het nog maar een schuchter begin (ik vertrouw geen mensen meteen terug nadat ze als de baarlijke duivel zelf zijn afgeschilderd op de fresco's in m'n brein), maar een begin is een begin, en je kan maar beter iets proberen in plaats van alle tijd en moeite die je je hebt getroost te laten verloren gaan met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid. Ik heb ontdekt dat er ziets bestaat als DVD boxen van absolutely fabulous... een serie die ik wel kon smaken, maar waar ik nooit me de moeite troostte echt voor thuis te blijven toen ik nog tv keek. ... maar nu heb ik de box en kan ik naar hartelust op zoek naar de beste afleveringen.

zondag, augustus 07, 2005

weten

Leegte, ... ik voel me soms zo vreselijk leeg en uitgebeend door de routine van elke week, dat er gewoon bij ga liggen. Er zijn niet veel inspirerende mensen in m'n omgeving eigenlijk. En dat heb ik nochtans wel nodig. Ander haal ik het niet in m'n hoofd om bijvoorbeeld naar een tentoonstelling te gaan, of een reis te maken, zelf brood te bakken, of een wandeling te doen in de Ardennen. Ik heb wel ideeën over wat ik zoals zou willen doen, daar gaat het niet over, maar gewoon de actie zelf beginnen is moelijk. Ik ben soms als een slachtoffer van een foutgelopen hypnoseshow, niet helemaal bij zinnen om echt een vinnige actie te ondernemen voor mezelf, ik moet gepushed worden, gemotiveerd, of op z'n minst een kans krijgen hiertoe. En daar ontbreekt het eigenlijk aan in deze omgeving. Ik word niet gemotiveerd door routine, gezaag over boekhoudpakketen, of het zelfbeeld dat iemand van zichzelf wil opdringen aan andere mensen zonder de daad bij het woord te voeren. Meer zelfs, ik probeer me echt op te houden met mensen die een beetje meer energie hebben eigenlijk. Zlefs al betekend dat de oude gekenden de rug toekeren. Het hoofddoel blijft iets verwezenlijken, en eens iets meegemaakt hebben... en hoewel ik op dit punt invergelijking met de grijze muizen op m'n werk niet te klagen hebn is eht toch stijl bergaf aan't gaan sinds een jaar of 2-3.
Maar niet getreurd... de mensen met wie ik nu zoal wegga zijn toch al een stuk anders op dat vlak. Ze verstaan er de kunst in hun leven niet te beperken tot het analyseren van anderen en het in circels draaien van hun eigen theorietjes.