vrijdag, mei 30, 2008

Laat deze mensen met rust


Ze bestaan dus nog. De stammen die diep in het Amazonewoud, tussen Peru en Brazillië verscholen zitten tussen de bomen. Beschermd door hun manier van leven en een ondoordringbaar oerwoud zijn ze vrij gebleven van belastingsdruk, koopkracht, iPod-junkies en Internet. Ze hoeven niet in de supermarkt aan te schuiven tussen stinkende mensen om met een paar uitgeknipte bonnetjes hun wekelijkse dosis suikers, vetten en chemische rommel te betalen. Ze hoeven niet bij een of andere minachtend kijkende bankbediende om een lening te smeken in een pak dat ze in de C&A hebben gekocht.

Deze mensen zijn vrij, ze jagen, leven en eten in een oerwoud zonder dat ze zich bewust zijn van wat zich daarbuiten afpeeld. Ze zijn nooit verwend geweest met allerlei overbodige electronische apparaten, en moeten nooit in idiote alliminum karretjes staan wachten in een file om op een kantoor te gaan zitten hun leven verdoen.
Deze mensen kunnen gewoon leven zoals het oorspronkelijk was.

Niet dat ik het zelf een dag zou uithouden in een oerwoud uiteraard, ik krijg al de kriebels na een dagje Ardennen. Ik ben danook een stadsmens die nooit anders heeft gekend en niet meer aangepast is aan het oerwoudleven. Daarom dat ik zo'n bewondering heb voor deze mensen. Ze vielen instinctief het vliegtuig aan dat over hun gebied vloog. Met pijlen en speren wilden ze de boze grote metalen vogel verjagen.
Ze leven echt in een oerwoud, en niet zoals stomme hippies die met een rugzak naar verre oorden trekken om te onthaasten of lekker anti-kapitalistisch te doen (terwijl ze in Marokko gekochte wiet blowen, Levi's jeans dragen en met Ryanair vliegen).
Nee deze mensen zijn ECHT; deze mensen zijn niet kapitalistisch, ze leven tesamen in hutten en leven van wat ze vinden.
Ik smeek iedereen: laat deze mensen met rust.
Stuur ze geen flessen whisky, missionarissen of jeansbroeken. Bescherm hun gebied en laat ze leven zoals ze waarschijnlijk al 10000 jaar leven. Want dit is pas vooruitgang: diversiteit onaangetast laten bestaan op een planeet. Waarbij het onze verantwoordelijkheid is in de 'ontwikkelede' delen van de wereld om deze mensen te laten leven zoals ze willen, waar ze recht op hebben.

Maar waarschijnlijk zal ook hier het virus van het "andere culturen leren kennen" toeslaan. Met het bekende gevolg: een gekende cultuur is een dode cultuur.
De dag dat er een vliegtuig met Nederlandse toeristen neerstrijkt om deze mensen 'in hun natuurlijke omgeving' te gaan bekijken (en daarna een bakkie friet te eten) is niet ver af.

Steun : http://www.survival-international.org/

dinsdag, mei 20, 2008

De jaarlijkse culturele armoede-show van Europa


We zijn er weer. Met elk jaar dat het Songfestival blijft georganiseerd worden neemt bij mij ook de ergernis toe die dit spektakel veroorzaakt.

Het Eurosongfestival is zo'n beetje het equivalent van een sovjet ballet voorstelling waar toevallig de dochter van een of andere partijleider meespeelt als iets te dik geworden prima ballerina. Het is een kortstondige eruptie van opgedrongen, over-gesubsidieerd persoonlijk geluk van de culturele aasgieren die anders nooit aan
de bak zouden komen. Waarbij ouderwetse potsierlijke geluk-uitstralende homo's worden vol drank (en andere substanties) gegoten en ter meerdere eer en glorie van de entertainment industrie gedwongen worden om een paar miljoen klapvee-achtige mensen die in de jaren zeventig zijn blijven plakken te vermaken met partituren die aan lager wal geraakte componisten nog in de kast hadden liggen voor een b-kantje van een moralistische Kerstsingle.

Ik ben inderdaad niet zo'n fan van dit soort geldverslindende, overbodige, traditionele voorbeelden van om-ter-verst-pissen. Ik kan zelfs nog meer respect opbrengen voor mensen die zich in een Big-brother huis laten opsluiten of niet door de preselecties van Idool zijn geraakt vanwege te pijnlijk-voor-de-oren. Wanneer je een huiskat met haar twee poten omhoog tilt en haar buik kietelt komt er meestal betere zang uit trouwens. (Waarom organiseert men geen songfestival voor katten?)

Hoe gek is het ook om elk van die landen een 'act' te laten inzenden die zonder subsidie en zonder misplaatste aandacht van de staatsmedia nooit verder zou geraken dan een muffe parochiezaal rond de Kerstperiode of een benefietconcert op een zomerdag tijdens een wespenplaag?
Muzikaal stelt het, vanwege de vele regeltjes, niet veel voor. Politiek nog veel minder. De relevantie van een eengemaakte Europese unie die zich verbonden voelt vie aan liedjeswedstrijd was misschien een goed idee rond de jaren vijftig en zestig, maar heeft naar mijn mening 0,0 raakvlak met de huidige doorsnede van diezelfde Europese unie. Sinds de unie (net zoals de achtergrond zangeressen van onze belgische inzending) meer en meer uitbreidt in plaats van naar haar innerlijke kwaliteit te zien, is er iets fundamenteels veranderd.
Cultureel zitten landen als Frankrijk en Duitsland wel net iets anders in elkaar nu dan in anno 1958. Laat staan dat men ook maar 1 rat's ass zou geven over wie er het best kan zingen en de mooiste jurk aan heeft. Het gaat om poen, SMS inkomsten en vooral meedoen. Meedoen en faken dat het allemaal ok is, lekker dansen en zingen alof we in een paradijselijk gebied leven.

Waar haalt men het ook om in deze globale economie nog dingen te brengen die puur bestaan omdat ze bestaan? Traditie?
Een traditie waar, met andere woorden, niemand nog zin in heeft en niemand nog de relevantie van voelt, maar die wel in ere wordt gehouden omdat men het "ik kijk omdat men zegt dat iedereen kijkt"-syndroom blijft gebruiken om mensen te lokken, om er dan nog wat mee te staan lachen ook.
Wanneer zelfs de presentatoren het niet meer serieus nemen, moeten we dan echt nog geld stoppen in dit gedoe? Veel mensen zouden het niet eens merken moest heel deze travestie worden afgevoerd in alle stilte.

Ik kan me echt niet voorstellen dat Europa (of het zootje landen die voor deze samenhang moeten doorgaan) zich cultureel zo laag en uitgeblust voelt dat men individueel allemaal naar deze kwelerige eenheidsworst wil luisteren.
De zoeterige, semi-politieke trutterigheid die Europa zo tekent wordt op zulke manier opgedrongen dat je je vragen kan stellen over de legaliteit van zoveel domheid.
Want zeg nu eerlijk... zonder de de media zelf (de mensen, die naar aloude traditie alle baat bij hebben bij het in stand houden van zoveel subsidie) zou er niemand kijken, zou er niemand het in zijn of haar hoofd halen om naar slechte circusacts, uitgerangeerde operazangers en anorexia gevallen zonder stem te kijken en luisteren.
Nog voor geen geld.

Geef mij maar een avond horrorfilms, South park afleveringen of zelfs een live concert van Slayer. Maar daar is natuurlijk allemaal "geen geld voor" (lees: men vist liever in eigen vijver, waar er altijd wel een broer, zus of nicht een muzikale carrière wil uitbouwen).
Het songfestival en de daarbij behorende industrie zit als gevolg hiervan vol omhoog geparachuteerde mime spelers uit Bosnië-Herzegevina, overdresste rockers die maar twee akkoorden kunnen spelen en zangers bij wie bij het tweede refrein je al de routine van de repetities hoort doorsijpelen in hun stem.
Geforceerde mediageile "endlosing" van onze cultuur, dat is het.

Even illustreren met een voorbeeld van deze opdringerigheid (en het nieuws-maken waar er geen nieuws is).
Ik kijk zelf geen Tv of luister geen radio, toch kreeg ik online 16 keer te maken met nieuwsbrieven en websites waar men gewag maakte van dit ongeloofelijke nieuwsfeit. Zelfs van mijn eigen provider kreeg ik berichten hieromtrend!!! Erg dat men in zogenaamde newsflashes mij er absoluut wilde op attent maken dat de Belgische inzending - ik kan de naam niet eens onthouden zo irrelevant vind ik ze - het niet gehaald had. Ik mocht absoluut niet onwetend blijven uiteraard :)

Wat moet men hiermee? Dat zelfs game-magazines, internet providers, kranten en tijdschrijften allemaal tegelijk de bandnaam zoveel mogelijk uitspuwen in ons gezicht stoort me al mateloos. Opeens, die week van het liedjesgeval, moeten we dan allemaal staan supporteren en springen en vooral "nieuws" absorberen over een flutband die we niet kennen, waar verder niks van te verwachten valt en die als vlag moet dienen voor een land dat virtueel al lang failliet is. Het lijkt wel alsof men nog steeds in de illusie gelooft dat wij ploegen, inzendingen en deelnemers kunnen leveren aan internationale wedstrijden die relevant zijn voor het imago ons land. Als dat al de bedoeling is, probeer dan tenminste iets dat een eigenheid heeft, kwaliteit bezit en vooral hedendaags is. Of laat het gewoon voor wat het is.

Voor onze media (de copy-paste journalisten dus) is het opeens relevant inderdaad. Puur omdat mijn mailbox er van vol zit en men waarschijnlijk die mensen op TV en radio aan het pushen is dat het geen naam meer heeft. Compleet belachelijk.
Ik hoop dat deze inzending, net zoals alle voorgaande, snel in de vergetelheid terecht komt, waar het al thuishoorde voor dit circus begon. Wedden dat we ze nog tegenkomen op de 11-juli viering?
... En U betaalt massaal mee, met belastinggeld, politieke steun en nog erger: SMSen.

Hopelijk komt men er bij onze nationale zender en ministeries van cultuur snel achter dat meedoen aan een wedstrijd die je toch niet kan winnen niet veel zin heeft. Stop deze geldverslindende parade van staatsgefinancierde gayness.

vrijdag, mei 16, 2008

Imagebuilding Vlaanderen

De voorbije jaren verschenen er in diverse buitenlandse kranten (die blijkbaar meer worden gelezen door onze politici en opiniemakers dan de binnenlandse) verscheidene artikels over het voortbestaan van België.
We kennen de litanie ondertussen: journalisten uit een land waar de democratie volledig anders in elkaar zit gaan met een minimum aan informatie een soort luchtige uitsmijter tijdens de nieuwsduiding lanceren waarbij er dan kaartjes van België worden bovengehaald met allerlei kleurtjes voor de verschillende gewesten en gemeenschappen. Dat is scoren natuurlijk voor zo'n krant.
De paar lezers die zulke papieren vod nog heeft in dit tijperk zijn nu eenmaal verknocht aan het mooi grafisch weergeven van complexere problemen door hun redacteurs en vastgeroeste journalisten. Vooral een kaartje van een land, waarbij elk gebied dan een eigen kleur krijgt blijkt een enorme meerwaarde te bieden. Ofwel krijgen we van die halfbakken, zo nodig nòg slechter geïnformeerde politici uit de achterhoede van Europa over onze vloer, waarbij ze in 2 dagen tijd een conclusie trekken die hen is ingefluisterd door om het even welke lobbyist.
Als het Eurosongfestival een barometer mag zijn van hoe het met onze EU gesteld is, denk ik dat er wel meer werk aan de winkel is dan dat.

Wat er ook van zei, de conclusie die de raad van Europa (RvE) trok uit hun bezoek blijft voor opschudding zorgen in ons kleine landje. Tussen de zangwedstrijden en reality-shows door is er meer en meer aandacht voor de knoeierij waarin we politiek zijn terecht gekomen. De TV mag dan wel een voorbeeld of opvoeder zijn voor vele Belgen, maar het blijkt toch niet zo te zijn dat de mensen die 800 000 voorkeurstemmen halen (op TV of in het echt) niet noodzakelijk grote lichten zijn.
We zouden, volgens de RvE, een zootje etnische zuiveraars zijn die op een niet-gewelddadige, fascistische manier, hun wil opdringen aan de 'anderen'. Deze anderen zijn uiteraar onze mede-landgenoten: de Walen. Ze worden meer en meer 'de franstaligen' genoemd, al blijft men de taal niet als enige verschil met de Vlamingen aantonen, paradoxaal genoeg.

Ergens hebben ze wel gelijk die RvE'ers. Hoe ongeïnformeerd ze ook mogen zijn, het blijft een feit dat we in een land leven waar er zo veel taalwetten en beperkingen zijn dat het moeilijk nog een moderne dynamische staat kan worden genoemd. Om het cru te stellen zijn Vlàààmingen alleen maar bezig met TV kijken, hun huizen van de ouderdowsverschijnselen te redden door continu te verbouwen (en omdat 90% anders geen manier heeft om enig bezit te vergaren... face it: een huis kopen is DE manier voor een gemiddelde domme Vlaming om 'rijk' te worden, je moet er niets voor kunnen en het brengt alleen maar geld op - dat denken ze toch. De typische Vlaming (u weet wel, een zeventiger met een pet op die op de stoep op een stoeltje zit te praten over wat er gisteren op "Floms-Brussel" te zien was op TV of achter in zijn tuin koterijën bouwt) is een uitstervend ras, een bekrompen, door eigendunk en hebberigheid kapotgeteerde hoop navelstaarders die denken dat hun land problemen kan overwinnen door met een vlag te staan zwaaien en korte-termijn winst na te streven.
Dit, terwijl ze hun lokale economie laten uitverkopen door neo-liberalen en corrupte conservatieven die om het even wat beloven aan de gezinnen.
Ze staan bijvoorbeeld geen ogenblik stil bij het feit dat hun eigen bedrijven en infrastructuur die hun voorouders hebben opgebouwd allemaal in buitenlandse handen zijn, meer nog: dat ze nu zèlf moeten betalen om al deze mooie dingen te mogen gebruiken van deze firma's en holdings. Maar dat is allemaal blijkbaar geen probleem. Ze stemmen er zelfs mee in dat onze ex-premier (Verhofstadt) na 8 jaar uitverkoop te hebben gehouden aan het grootkapitaal, meteen een plekje krijgt bij een van de grootste pensioenfondsen van Nederland. Dit overigens eigenaar zijn van half België ondertussen dankzij toedoen van deze zelfde blauwe premier. Denk daar maar aan wanneer u nog eens lekker gaat shoppeeèèh in het Wijnegem Shopping Center, want dat is gebouwd met de gelden van zulke Nederlandse roofbouw-pensioenfondsen. Schrijf Verhofstadt een dankbriefje en geef je centen maar uit... maakt toch niet meer uit in deze mooie globale economie niet?

We zijn waarschijnlijk het enige land ter wereld dat zichzelf uitverkoopt en tegelijk alleen maar politieke partijen bezit die allemaal voor een sterker imago voor dazelfde land opkomen. De ultieme schinheiligheid: aan de ende kant roepen dat Vlaanderen recht heeft op vanalles en nog wat, en aan de andere kant deals maken met buitenlandse firma's om ons bezit, patrimonium en zelfs gronden over te nemen.
Een sterker Vlaanderen zeg maar, waar je bij Nederlanders verzekeringen afsluit, drank koopt bij een Franse supermarkt en Internet- en TV aansluitingen neemt bij Amerikanen.
Maar de Vlààmingen; ze blijven zingen en met vlaggen zwaaien en roepen dat ze ons niet zullen temmen. Het is een farce, een clownerie die ze blijkbaar zelf geloven maar waar toekomstige generaties totaal geen boodschap aan gaan hebben. De strijd is immers gestreden jongens. Of jullie het nu willen of niet, Vlaanderen is hooguit een uithangbord dat moet doen verkopen, een kleine groene dunne schil rond een rotte appel in de boom van Europa.

Een mooi voorbeeld hiervan is trouwens dezelfde polemiek over de Raad van Europa-afgevaardigden die ons land op de vingers tikten.
Opeens is de anders zo op de handen gedragen Europese gedachte iets vies. Meteen springen her en der de Vlaggenzwaaiers op die bij hoog en bij laag beweren dat deze mensen niet democratisch zijn, oneerlijke beslissingen nemen en vooral ridicuul zijn. Nog een mooi Vlaams kenmerk trouwens: wanneer onze politici het niet meer aankunnen doen ze dat wel vaker: de persoon die kritiek gaf besmeuren en ridiculiseren, als ware ze een stelletje kabouters en nietsnutten.
Mag ik de heren Vlaggenzwaaiers erop wijzen dat deze bende "kabouters en nietsnutten" van de RvE een voortvloeisel zijn van onze onvoorwaardelijke steun aan de Europese unie? Dat de instituten die we , zelfs zonder daar een referendum over te krijgen ten tijde van Deheane, hebben aanvaard ons niet alleen handen vol geld kosten en ons tegenwerken als staat? Deze bommen geld worden blijkbaar aangewend om een stelletje zogenaamde kabouters en nietsnutten te vergoeden (ik vraag me af in welke dure restaurants ze op onze kosten zijn gaan eten in deze fascistische staat).

Ik heb gelijkaardige kritiek niet gehoord wanneer er Vlaamse delegaties 'kabouters' in andere landen zoals Servië zich kwamen bemoeien. Al evenmin hoor ik verder enige anti-Europese standpunten van de Vlaggenzwaaiers wanneer het gaat over onze EU economie. Nochtans is de EU een van de grootste schuldigen wanneer het aankomt op economisch wanbeleid. Ze hebben de vrij markt hier vertaald in een pseudo particratie waarbij enkele grote sectoren, gefinancierd door de belastingsgelden worden opgegeten door enkele grote firma's. Toevallig de firma's waar onze politici naar de top van verhuizen eens ze hun ambtstermijn hebben afgewerkt.
Zo zien we maar. Europa is een streefdoel, een politieke slokkop die ons in de strot is geramd door de corrupte conservatieven en Vlaggenzwaaiers. De enige keer dat we eens tegenwind horen komen van deze mensen is wanneer ze zelf slechte punten krijgen van dit instituut.

Waarschijnlijk trekken ze zich het niet eens aan, en zijn ze ondertussen een zoveelste 11-juli viering aan het voorbereiden. Waar ze, op een achtergrond van Vlaamse zangers die op de Grote Markt in Antwerpen door slecht ingestelde microfoons klassiekers liggen te kweelen, interviews geven over hoezeer Vlaanderen toch een bloeiende regio is met zoveel kansen. Niets is minder waar. We zakken weg in de modder, al zwaaiend, zingend en gelovend in mensen die het niet waard zijn en ons uitverkopen waar we bij staan.

zaterdag, mei 10, 2008

Florreke

Definitie:
"Een Florreke"
De pint die je bovenop de reeds genuttigde drank bestelt en die er voor zorgt dat je bij een eventuele acoholcontrole waarschijnlijk boven de wettelijk toegestane marge valt.

Concreet voorbeeld:
Je drinkt 1 pint.
Je bestelt een tweede pint.
Je bestelt een derde pint, deze derde pint zal je waarschijnlijk boven de 0.5 promillegrens brengen en is daarom een 'Florreke'.
Hetzelfde geldt voor de eventuele Whisky-Cola die je daarna zou bestellen of de fles Tequilla.

Zinsgebruik:
'Barman, voor mij nog nen Duvel.'
'Hey jij hier aan de toog. Hoe is't ermee?'
'Goed goed, zijde gij niet met den auto?'
'Eh ja waarom?'
'Ah, en ge bestelt nog een Duvel man.'
'Ja da's mijn Florreke voor vanavond. We gaan er eens goed invliegen'.