zaterdag, september 24, 2005

de betaal-generatie

Ik laat me zelden nog in met de landelijke politiek eigenlijk. Niet alleen omdat de lokale politici oninteressanter zijn dan laat ons zeggen de keutels van een woelrat, maar ook omdat ze eigenlijk niet echt veel macht hebben om ons leven ingrijpend te bepalen. De laatste jaren is hun macht verwaterd tot het voorlezen van kleffe statements en het uitvoeren van wat hun duurbetaalde modieuze adviesburo's hen voorleggen. Ik heb het ooit allemaal op de voet gevolgd, de regeringen die vielen, de communotaire steekspelletjes, de belastingsdiscussies, de schandalen en would-be schandalen. En wat haalt het uit, geen moer...

Maar soms zijn er de uitzonderingen die de regel bevestigen. Namelijk de hele discussie rond het pensioenstelsel.
Temeer omdat ook de andere Europese landen met zelfde problemen te kampen hebben, lijkt het me interessant om op te volgen.
De vergrijzing en de financiering van hun pensioenstelsel is nu eenmaal iets dat ons allemaal aanbelangt.
De discussies zijn nog volop bezig, en daarom wilde ik even mijn persoonlijke mening uiten.

Ik vind het ronduit wraakroepend, dat een generatie die zowat alle bijval heeft gekend die je je kan voorstellen, zowat van alles profiteerde wat er maar te rapen viel aan voordeeltjes en administratieve 'regelingen' allerhande, ons nu komt vertellen dat de actieve bevolking van nu (en meer bepaald de jongeren) maar eens wat langer moeten werken, meer afdragen en hogere premies betalen of zich bij privé ondernemingen moeten laten 'verzekeren'. Op deze manier betaal je als actieve bevolking twee keer ipv. één keer zoals de voorgaande generaties. Je betaald 1 keer voor de pensioenen die momenteel moeten worden uitbetaald, en 1 keer voor de pensioenen voor jezelf, die je maar best bij een privé-firma kan laten verzekeren zo blijkt nu. Op deze manier is er een hele generatie baby-boomers een heleboel keren langst de kasse gepasseerd, straffeloos. En deze laatste mensen zijn dan nog verontwaardigd ook wanneer er geopperd wordt om aan hun pensioenen en verworven voordelen te raken. In een 'democratie' (eerder een geronto-cratie momenteel) is het zo dat je niet zomaar iemand rechten kan afnemen, en dat is maar goed ook in het geval van deze oudjes. Deze mensen hebben meestal de gouden jaren 60 meegemaakt, hebben gouden handdrukkeng ekregen her en der, zijn met een minimale inspanning tot bruggepensionneerde verheven door hun eigen verkozen politici die hen niet in de werkloosheidsstatistieken wilen zien opduiken, en genieten nog steeds van een voorkeursbehandeling. Ze kunnen gratis met de tram, willen met respect behandeld worden, willen verzorging, thuisverpleging, seniorentarieven bij banken, hebben in der tijd een gratis rijbewijs gekregen, en hebben verder meestal ook een hele mooie manier van afvloeien gekregen van de dikke bedrijven waar ze voor werkten. Er zijn ex werknemers genoeg van met de staat goed bevriende bedrijven, waar er uitzonderingen te over waren om met 52 jaar al op brugpensioen te geen en een mooie slodder van 1500 à 2000 euro te krijgen 'voor bewezen diensten'. Deze mensen hebben meestal eigen huizen, auto's en kunnen zich permitteren zich smalend uit te laten over migranten en jongeren in't algemeen. Die volgens de gezellige vijftigers en zestigers meestel bestaan uit een hoopje lapzwanzen en luierikken in vergelijking met hun generatie in 'hunnen tijd'.
Het wordt mijns inziens maar eens tijd dat deze generatie lik op stuk krijgt.

Het verzorgen van pensioenen is geen taak van de privé zoals men per sé wil laten uitschijnen in onze belgo-liberalistische regering.
Dit is de taak van de staat, dit is de taak van een goed werkend systeem waarbij het woordje solidarieteit centraal staat. En daar wringt het'm blijkbaar. De oplossing die de regering nu voorstelt is het afschaffen van de lakse penioen- en brugpensioen regeling.
Ik sta hier op zich volledig achter... dit systeem heeft immers grandioos gefaald.

Er is echter iets loos met het 'afschaffen' zonder meer, wat de regering voorstelt, vind ik. Wat met al die vele tienduizenden mensen die hier voor hebben moeten opdraaien in het verleden, en nog voor moeten opdraaien in de toekomst? Wie is er 'solidair' me hen? En wat met de vele vele bejaarden van nu, die zeer zwaar hebben geprofiteerd van dit systeem, vaak zelfs met de winst huizen mee hebben kunnen zetten, rijker mee zijn geworden? Wat met de mensen met een dik pensioen die eigenlijk niets dan beloningen krijgen omdat ze het pensioenstelsel langzaam hebben uitgehold? Blijven deze mensen buiten schot? Hebben deze mensen er ooit bij stilgestaan toen ze hun dikke ontslagvergoedingen en dikke pensioenchaques binnenkregen, dat hun toekomstige generaties hiervoor zouden moeten opdraaien? Dat ze met andere woorden een torenhoge hypotheek op hun eigen nageslacht hadden gelegd? Blijven ze rustig gratis de tram nemen op onze kosten zonder ook maar iets te moeten inboeten? Wie het solidarieteitsprincipe wil toepassen moet ook af en toe eens met trugwerkende kracht iets willen rechtzetten vind ik.

Indien ik bijvoorbeeld zelf niet op m'n 52-56 jarige leeftijd ofzo mag op een vorm van pre-pensioen gaan (nepstatuten die trouwens door de huidige regeringspartijen maar al te graag werden gecreëerd nota bene) dan is dit unfair vind ik. Aangezien mijn bedrijf evengoed kan herstructureren, net zoals het bedrijf van de man die wèl op z'n 52 op pre-pensioen mocht. Als iedereen mag profiteren, dan ik ook.
Dat de slechte situatie zo blijft duren weten we allemaal, maar zo gaat het al generaties lang. Tot het nu opeens niet meer betaalbaar lijkt. Of zo wil men toch laten uitschijnen... Voor mijn part schaft men dit foute systeem maar opeens volledig af hoor, maar dan wel met terugwerkend kracht.
Wat maakt dat iemand die op z'n 54 op pensioen is gegaan een 12 jaar 'verschil' aan pensioen moet terugstorten aan de staat + interesten. Dit zou alleen maar fair zijn tov. de mensen die hierdoor schade hebben geleden...

Deze mensen hebben overal de volle pot gekregen, en het moet ook maar eens van hen komen om de tekorten en de schulden terug te betalen vind ik. Het klinkt hard en 'asociaal', maar wil je een maatschappij laten draaien kan je je niet veroorloven te blijven staan kijken op de ondergraving van een van z'n fundamentele prinipes. Het gewoon 'afschaffen' van de brugpensioenen is dus op zich geen oplossing...

Liever kiest men er voor op een 'stille' manier deze brugpensioenen af te schaffen, en het lekker niet te hebben over het feit dat er veel mensen hun voordeel bij hebben gedaan.
De regering (zwaar gesteund door de 'meeste mensen') volgt hen hier in door resoluut te kiezen om mensen langer te laten werken en meer te laten betalen voor allerlei zaken. Jammer genoeg blijven de mensen die het veroorzaakten steeds buiten schot. Ze genieten van gratis verzorging, gratis tram- en busritjes, gratis medicijnen, verlaagde belastingen, ... kortom zowat alles wat het oudere kiespubliek tevreden kan houden. De mensen die dit gelag betalen zijn meestal de actieve bevolking (zelfstandigen nog net iets zwaarder dan andere).

Ik vind het ronduit bedroevend dat een 2-tal generaties die enkel maar schulden hebben gemaakt, zichzelf hebben verrijkt en geprofiteerd van het gusntige economische klimaat, nu volledig vijuit gaan als het eens wat minder gaat. Is dat solidariteit? Solidarietiet is zo te zien enkel maar nodig wanneer het in het voordeel is van oudere mensen en en het nadeel van jongeren, ... voor de rest hoor je over dit toverwoord helemaal niks. Van discriminatie gesproken, het zijn meestal ook deze oudere mensen die hun schaapjes lekker op het droge hebben, die zich dan nog negatief uitlaten over migranten en jogneren in't algemeen wanneer deze geen werk vinden in deze tijden. Deze mensen moeten mijns inziens zelf het gelag betalen, de put delven die ze zelf door hun verkwisitng hebben veroorzaakt in het verleden. Haal die generatie maar eens naar boven en laat al hun voordeeltjes en profitariaat vallen, laat ze hun solidair deel van de koek betalen. Ik heb het hier over de dikke rijke mensen die in de jaren 60 goed hebben verdiend, vele huizen hebben, en nu nog extra voordeeltjes krijgen her en der gewoon omdat ze oud zijn. Ik weiger resoluut op een partij te stemmen die dit soort van zwendel en disciminatie in de hand werkt! Echte solidariteit betekend dat ik voor een ander betaal, en zij voor mij wanneer het eens niet mee zit. En daar ben ik volledig voor te vinden. Ik wil maar al te graag betalen hiervoor,... maar met de huidige belastingsgraad kan er niet veel meer solidariteit af bij mij. Ik kan me geen auto permitteren, geen huis of geen deftige vakantie, net omwille van de hypotheek die de voorgaande generaties blijven leggen op onze ontwikkeling. En ik ben dan nog bij de gelukkigen die werk vinden....
Solidariteit is in België op vele vlakken eenrichtingsverkeer geworden. Het is een schande dat onze regering er zelfs maar over dènkt mijn generatie langer te laten werken, minder te laten verdienden omwille van de fouten die anderen in het verleden hebben gemaakt. Wie werd er beter van onze staatsschulden? Wie heeft er veel geld aan de vingers laten kleven met allerlei schandaaltjes her en der? Welke generatie heeft er alle voordeel bij gehad om onze staatseigendommen te laten uitverkopen aan het buitenland?
Geen mensen van 21 jaar die in de supermarkt rekken aanvullen, ik kan het u verzekeren, ... mensen van 21 staan als ze niet aan de dop staan, meestal tegen 750 euro per maand in een supermarkt of helpdesk te werken om dan nog 50% van hun loon en 21% van wat ze verbruiken af te geven aan een staat die deze middelen enkel aanwend om inactieven, ouderen en profiteurs te voorzien van genoeg middelen om het te halen tot de volgende verkiezingen, om dan opnieuw op dezelfde bende mafia te stemmen. En met mafia bedoel ik zowel de partijen in de regering dan de oppositie, ... een oppositie die moesten ze het echt zo menen met Vlàànderen al lang het hele land hadden platgelegd uit protest, maar liever hun geld tellen en hun oude verhaaltjes tegen migranten afsteken in de media in plaats van echt iets te doen.
Kortom, er schort serieus wat aan de voorstellen van de regering, en gezien de antwoorden van de vakbonden hoop ik op een lange moeilijke strijd, waar misschien als enige goede boodschap gaat uitkomen dat de oudere generaties eens gaan beseffen dat WIJ, de jongere generaties alles, maar dan ook alles moeten bekostigen, en dat in een economische klimaat van globaal gestuurde systemen van grootkapitaal en oneerlijkheid. En dat is weldegenlijk wat anders dan toen de huidige generatie oudjes nog met een joint in hun bek op woodstock gingen zien of met bloemetjes beschilderde minibusjes rondreden van de ene commune naar de andere, en in de huidige maatschappij met dikke wagens over de baan zoeven met hun facsistische levenshouding. Er zijn er natuurlijk ook andere,... gelukkig maar. Maar in't algemeen gesproken treft deze generatie veel schuld, en blijkbaar wil niemand dat geweten hebben,... zelfs niet de mensen die het massaal moeten betalen.

dag van de klant...

Elk jaar opnieuw dezelfde zever; een aantal goedmenende KMO'ers en andere bedrijven gaan hun goed hart laten zien door een dag van de klant te organiseren. Ik ben echter ook wel eens klant ergens, en ik ben er niet langer mee gediend. Wat ooit begon als een toffe attentie naar de klanten toe, een beetje extra om hun dank te betuigen tov van hun klanten, is nu uitgegroeid tot een waar grabbel-en-duw festijn. Sinds 7u deze morregend is het een drukte van jewelste in de marginale building waar ik woon. Ik woon waarschijnlijk in de meest hebberige gemeente van het land, want deze mensen zijn daadwerkelijk al van 's ochtends vroeg op pad om allerlei voordeeltjes te gaan rapen her en der. Wat verbazend is, gewoonlijk zie je ze hoogstens één keer per maand massaal eten en drank aanhalen, om dit vervolgens in hun diepvries te stoppen in hun garagebox (waar ze eigenlijk beter hun wagen zouden zetten maar ok...). Deze mensen hebben maar een doel voor ogen als wanneer ze vandaag gaan winkelen: krijgen. Ze willen vanalles krijgen. Dezelfde generatie die van alles en nog wat profiteerd en NOG meer wil, altijd NOG meer wil , gaan ook deze dag van de klant verpesten door hun allesovertreffende hebberigheid.
Ik snap de zelfstandigen niet eigenlijk, wanneer je merkt dat je cliënteel enkel nog komt omdat je iets weggeeft, is er toch fundamenteel iets mis niet? De bakker die een chocolaatje extra weggeeft en opeens 2x meer volk over de vloer krijgt dan normaal, moet toch ook even nadenken over wat hij aan't doen is? Zeker als er mensen binnenkomen voor dingen als '2 pitolets'... De echte klanten, mensen zoals ik bijvoorbeeld, blijven weg omwille van deze drukte en hebberige wolven. Ik blijf actief weg uit het Shopping Center vandaag (hoewel ik enkele sokken en t-shirts moest hebben) omwille van de algehele stormloop die ontstaat met dit achterhaalde initiatief.
Een voorstel naar de KMO'ers toe: schaf die kadootjes af, en geeft op de dag van de klant niets weg... maar geef in de plaats je trouwe klanten een soort van extraatje door middel van een klantenkaart. Met dit middel beloon je je èchte klanten (en geen geelogende kwijlende bruggepensionneerden die verder niks te doen hebben dan hun hebberigheid en geldingsdrng rond te spuien) en zorg je voor een beloning voor je zaak in z'n geheel. Het was oorspronkelijk een goed idee uiteraard om mensen op die dag een presentje te geven, maar dat was natuurlijk niet gerkend op de ongelofelijke inhaligheid van diezelfde generatie die ons nu opgezadeld heeft met een torenhoge staatsschuld en een lege pensioenkas. Maar da's een andere discussie :)

vrijdag, september 23, 2005

DDR 2 demand 'disappointing' - analyst | The Register

Weer typerend, de moment dat je je PC besteld, is de RAM of iets anders weer 'outdated' of droppen de sales, stijgen de prijzen of whatever... :)

donderdag, september 22, 2005

sneller....

Raar eigenlijk, ik word blijkbaar alleen maar gestimuleerd om creatief te zijn vanuit mezelf wanneer er druk is, of wanneer het slecht gaat. Det betekent verveling of depressie of andere shit die eigenlijk niet thuishoort in het plaatje 'rust'.

Ik merk meer en meer dat mensen zelfs niet het minste grijntje geduld kunnen opbrengen als het gaat over iets bekijken of belusiteren. Alles moet snel snel als een trailer de beste en meest spectaculaire of typerende hoogtepunten naar hun ogen of gehoororganen toeschieten. Zonder dat men ook maar even rekening houd met de bedoeling van een creatie. De achtergronden van dingen, de volledige vorm ervan doen er blijkbaar allemaal niet toe. Een film kan je best in fast-forward bekijken, om dan even halt te houden bij de ontploffingen of getruceerde scènes. Een Cd kan best beluisteren door de intro's te skippen en meteen de 2-3 "beste" (meest gepromote) nummers te beluisteren,...enkel tot aan het refrein uiteraard.
Een boek kan je best niet lezen, maar de achterflap is voldoende om te kunnen meepraten. Hetzelfde voor toneel, spelletjes en musea. Men zou eigenlijk voor dit soort mensen eens een aangepaste stad moeten maken. Waar alles maar uit 1/10 bestaat van wat het oorspronkelijk was. Een atomium met 1 bol, en een halve trap. Een cinémazaal waar ze telkens de eeste 10 minuten van een film geven, een bakker waar je maar per twee sneetjes brood kan kopen,... en een boekenwinkel met enkel maar de hoezen en de 2 eerste en 2 laatste bladzijden van elk boek.
Deze mensen zouden perfect gelukkig zijn. Met elkaar in contact blijven via 3-letterige sms'jes en alllemaal 200 rijden op de autostrade aangezien die o-zo kort is. Om maar te zwijgen over hun slechte kleding en super-fast food,... waarbij de fritten vanop 100m afstand door het open raam van hun 4x4 wagens naar binnen worden geschoten, en waar er daarna in de bijbehorende car-wash nog een slodder mayonnaise word aan toegevoegd terwijl ze aan het kauwen zijn.
In het Rubenshuis zouden alle doeken enkel de linker onderkant vertonen, de rest zou weggesneden zijn, aangezien deze mensen met een tiende van een schilderij toch al genoeg gezien hebben. En hopelijk gaan ze ook 10 keer sneller dood dan andere mensen.. dan kunnen we ze snel snel cremeren en in een een snufje van hun asse snel snel in een luciferdoosje stoppen en verloren leggen. Sneller aub. Dit stukje duurt hen waarschijnlijk ook te lang. Speciaal voor hen de kortere versie:

mensen, niet veel geduld,
ze niet veel moois zien,
de dood


* alle dt-fouten in dit stukje zijn met opzet.

in het Nederlands

Het is vermoeiend, maar eigenlijk ook wel plezant, ... ik heb zo'n beetje dingen herontdekt de laatste dagen. Ik ben me meer terug aan't concentreren op het echte werk op de job, ipv. de eindeloze bijtaken. wat maakt dat ik wel minder schrijf-tijd heb. Maar ok, dit kan ik dan oo best 's avonds doen enzo... De nieuwe PC is besteld,... gaat wel weer geld kosten maar ok, ik heb geen dure hobbies, geen sport, ik rook niet, drinken doe ik niet veel meer (ehem nee) en dan heb ik uiteraard ook geen echte vriendin die me handen vol geld kost. Als zou dit laatste niet eens zo erg zijn, meestal porren ze je aan om wat zuiniger te zijn in plaats van al te veeleisend te zijn... maar ok, die nieuwe PC komt er dus eindelijk, ne aan jaar twijfelen.
Ik hoop vrijdag nog eens langst te kunnen gaan bij S. De organisatie waar hij bij zit doet nogal veel feestjes en aangezien hij zelf nog een overblijvende is van de jaren 90 party-club waar ik mee optrok is't altijd een prettig weerzien... ik herinner me nog toen we na een fles Martini te hebben leeggemaakt met een Rugby-ball de trein naar Knokke op stapten,... ik geloof zelfs nog met een ghetto blaster met death metal op... vrij fijne tijden. De periode waar we't ons niet aantrokken dat er mensen iets van ons dachten, of waar we best in absoluut no-style konden rondlopen aangezien het toch de nineties was, en stijl dus om het even wat kon zijn. en nu heb je pastelkleurige legerbroeken en Anasthasia-brilletjes voor mannen... jeezes.
In any case... ik ben niet meer in schrijf modus als het op Nederlands aankomt dezer dagen... ik ben te overladen met Engelse woorden elke dag, ben ook in 2 Engelstalige boeken bezig en schrijf zelf te veel in't Engels om goed te zijn. Ik ga proberen komende dagen terug de blog te onderhouden, ook in't Nederlands.
De opleiding voor creative writing begint 10 oktober merkte ik daarnet. Wel jammer dat ik daar weer zelf moest achter gaan googlen maar ok,... de informatie was tenminste beschikbaar.
Ik ben al een jaar aan't aftellen, en op de lange duur kijk je al niet meer uit naar het begin van waar je naar aan't aftellen was. Ik ga in ieder geval proberen m'n blog te behouden en er echt tijd voor te maken wanneer ik de cursus doe... al zegt iedereen me dat het gekkenwerk is. We zullen zien... ik kan ook gewoon op m'n andere blog de nodige schrijfsels dumpen uiteraard.

de hypnose gaat door,.. m'n scherm op't werk en thuis blijft me laten staren... m'n denken gaat dan ook iets trager en minder chaotisch... een zekere rust komt over me op zulke momenten, en da's niet goed eigenlijk, ik schrijf liever over koppen op spiezen, of strandstoelen die kunnen spreken, spelende kinderen op de maan, vechtende stroopwafels en grotten waar een heel ander soort van leven heerst. En dan zit je daar... gewoon naar je scherm te staren, denkende aan het feit dat je naar je scherm aan't staren bent. En dan is't al te laat.

donderdag, september 15, 2005

get up!

't Is weer zover... een bepaalde klik in m'n kop heeft me vandaag van extreme hoofdpijn verlost, de hoofpijn die zo hevig bonde dat ze alles begon the overheersen. en ik heb gegeten en chemische dingen moeten slikken voor eht wegging. Daarna kon ik weer m'n walkman op. en de aanloop naar MF05 is begonnen... een ware count-down elk jaar. Eens temeer zijn er weer een heleboel mensen bezig met allerlei opbouwende dingen waarvan ze zelf het nut niet inzien, en moet alles wijken.
B. mailde me vandaag en we waren elkaar aan het oppeppen op een of andere manier; komt daarbij nog het heugelijke nieuws dat er dit weekend allerlei goeie dingen te doen zijn... ik weet niet wat eerst kiezen. Horsepower geeft een drink voro haar verjaardag, en da's elk jaar een mooie gelegenheid om nog eens de bende mensen bijelkaar te krijgen die dan elkaar aanklampen en op straat rondspringen omdat ze nieuwe tattoos hebben laten zetten enzo... niks speciaals, maar ik hebd ze graag... vooral omdat ze ongedwongen zat kunnenw orden op witte wijn redbul zonder onraad te ruiken.
Dan is er zaterdag, de boa party op Linkeroever, ind e oude GVa gebowuen, en natuurlijk ook het iets verder gelegen Londen, alwaar de club der clubs een goei feestje geeft zo te zien:

Sat 17th September
SLIME 3 FLOOR SPECIAL
free for members b4 11pm!
trad goth floor
industek floor
progressive goth/ebm floor
and also featuring a real jet airliner crashlanded on one of the floors

Meestal betekend dit dat je om 8u 's ochtends als een echt wrak terug de tgv opkruipt, stinkend naar bier en zweet van andere mensen... maar dat deert meestal niet... het is toch maar zondag, en een nachtje Slimes maakt je in een stuk een 5 tal jaar jonger vanbinnen, en 10 jaar ouder van buiten. Als ik dit tempo kan volhoduen gaat het er nog van komen ook, ik ben de traagheid beu, ik ben m'n eigen roest beu, m'n eigen tomeloze slaapvewekkende rantzoengedachten. En je kan maar beter geen propagande voeren zonder inhoud dezer dagen.
Zondag is't een SG-1 marathon bij mij thuis... al denk ik er beter aan te doen toch een beetje slaap te nemen... ah... whatever... slapen doen we al genoeg,...

zondag, september 11, 2005

licht in mij

Dit weekend ben ik kompleet leeg. Er is zo veel te doen, zo veel te zeggen en tegen zoveel mensen te praten. En toch zit ik gewoon op't terras. De warmte heeft me te pakken en de de voorbij week was niet echt van die aard dat ik ook maar iets van fut over had. Het is niet meer plezant, om te zien hoe ik meer en meer op vrijdag gewoon leeg ben. Ik herinner me fisheyes terwijl ze met een duikpak aan in het water zat op een foto. En ik bezocht met haar de school waar ze zat toen, en we keken naar de foto. Ze lachte en wist niet meer waar het genomen was, maar dat ze de foto ook niet zo mooi vond. En ik nam haar vast en zei haar dat ze mooi was in een duikerspak...
Er is iets met me aan de hand momenteel... een waas een soort hypnose waar ik maar niet uit geraak, en ik staar in een constante diepte en knik ja in mensen in hun gezicht, alsof ik geïnteresseerd luister naar wat ze me vertellen. Maar niets is minder waar, ik ben gewoon weg op dat moment, ik knik en probeer te acteren dat ik heb begrijp, maar ik versta geen moer van wat ze me zeggen, ik weet zelfs 5 seconden later niet meer dat ik heb heb horen spreken. En de schermen voor m'n neus brengen me langzaam in de te verkeerde stemming. De mensen zijn niet mooi meer om me heen, ze leven in kleine kamers en grote huizen, en kijken naar de kasten vol met rommel. Sax is een braaf meisje, en ze weet maar al te goed dat ik haar bewonder voor wat ze doet, ze kon ontsnappen aan haar neerwaardse spiraal, en is gelukkig zoals ze is. En ik ben nutteloos geworden, een egoïst zonder thuis. De collectie boeken staat in de kast, zonder iemand om het te bestuderen. Ik heb het moeilijk. Het liefst van al zou ik horen hoe het met je gaat, maar dan ben ik zielig. De status van iemands geluk interesseert me ook al niet. Want het is niet echt van mij. En als iets niet in je bezit is kan jet het meteen maar ver weghouden ook.
Ik ben op een paar uur tijd kompleet inelkaar gezakt. Vorig jaar was het toffer waarschijnlijk, toen was ze nog vers en waren we benieuwd.