maandag, december 29, 2008

De Sovjet tijd in Antwerpen - winkelen tussen België en Nederland

Vandaag was het weer zover.
Een stukje terug-in-de-tijd, en dat anno 2008 (nog net geen 2009).
Het leek wel jaren 70, het was barkoud, toch naar onze normen, en ik was als werkende mens in een lokale supermarkt binnengegaan
rond 18u30. Een vrij normaal tijdstip voor mensen die niet van door ex-staatsbedrijven verleend brugpensioen en allerlei ziekekas-profitariaat leven en dus een dagtaak vervullen.

In de supermarkt (Delhaize op de Ter Heydelaan, Deurne) was het opnieuw Koude Oorlog zo te zien.
De inkom was volledig ingenomen door Slavische talen uitbrakende jongeren (of hoe noem je mensen die in -5°C in een trainingspak met een te grote Yorkshire op hun schouder mensen aanklampen?)
Eens binnengekomen waren de eerste 10 meters volgepropt met allerlei soorten drank. Een artikel die het, denk ik, zeer goed doet in deze buurt. Vooral bij gescheiden moeders die voor een week van hun kwelende kinderen af zijn en juist naar de kapper zijn geweest.

Daarna kwamen we aan het eigenlijke doel van mijn trip naar 'Leonagrad'.
Namelijk de afdeling brood.
Daar er in deze gemeente van 80.000 opgestapelde "conscripts" maar 5 bakkers zijn, en deze allemaal om 17u à 18u de deuren sluiten (nadat bejaarden reeds om 7u 's ochtends alle goodies er uit hebben gevist) ben ik genoodzaakt een van de basis elementen van een maaltijd of middagmaal in deze supermarkt te halen.
Nuja, sùper mag je er af laten en màrkt eigenlijk ook.
Dit heeft niets meer met "vraag en aanbod" te maken maar met planeconomie van een buitenlandse firma die ons als consumerend uitvaagsel behandelt. De planeconomie van een staat die andere kleindere staten en zones tot hun eigen pacht heeft omgetoverd met hulp van onze politici (je mag kiezen welke).

Wanneer er destijds in Russische staatsbakkerijen een lading brood voorhanden kwam, stonden de mensen honderden meters aan te schuiven gekleed in confectiekleding die niemand echt pastte.
Wanneer je dan te laat kwam was alles op en moest je wachten tot de volgende levering. Wanneer die kwam kon niemand je vertellen.

Bij Delhaize (en zeker ook bij sommige andere supermarkten) is het ook zo geworden: men levert ooit eens brood, ergens tijdens de ochtend. En dit brood blijft daar liggen tot het weinige volk (pakweg de eerst honderd gegadigden) het allemaal heeft weggekocht. Ergens in de namiddag komt er dan nog een kleine levering bij, maar dat is in een mum van tijd weggekocht door de mensen die van hun, onderwijs- of staatsjob komen, of gewoon van school. Deze laatsten zijn er uiteraard reeds om 16.05u bij. (Niet zoals echte werkende mensen).

Wat er overblijft voor de werkenden rond 18u en later is (net zoals bij de parkeerplaatsen in deze Sovjet-blokken) de overschot.

Er lagen letterlijk hompen brood, de binnenkant van een pistolet die blijkbaar ter plekke gedeeltelijk was opgegeten door een hongerige Deurnenaar, een stompje stokbrood waar je iemand mee kon doodkloppen zo hard, nog enkele langere onidentificeerbare meergranenbroden waar zelfs de daklozen hun neus voor hadden opgehaald tijdens hun steelronde.

Prijzen gingen voor het weinige dat er nog was van 0.80 euro tot ruim 2.60 euro!
Dit laatste voor een grof voorverpakt brood dat waarschijnlijk goed was voor 8 boterhammen. De dikke dame die tegelijk met mij een "keuze" trachtte te maken uit al de lekkers vertrok hoofdschuddend met een in een hoekje weggemoffelde Delhaize-verpakking wit brood. Ik nam ook zo'n brood mee, puur voor de prijs (als ik dan toch ellendige dingen moet eten betaal ik er liefst niet veel voor.)
Thuis, later, begreep ik waarom deze dame niet happy was met het brood. Het smaakte absoluut naar niets en zat vol luchtgaten. Waarschijnlijk 365 luchtgaten, zoals op de verpakking vermeld.

Wat een verschil met Nederland!!!
Op een dikke 20 minuten hier vandaan, de E-19 op naar Rozendaal of Breda, en je hebt enkele prima supermarkten.

Daar is het geen Koude Oorlog, integendeel... brood in overvloed, prijzen ruim de HELFT goedkoper dan hier!
Een voorbeeld; voor een twee-pak stokbrood betaalde ik 0.56 euro! (Het was trouwens lekkerder dan de brol die men aan de Brave Belgen slijt).
Een groot gesneden rond bruin brood voor 0.85 euro (en VERS! mensen van Delhaize kennen dat woord zelfs niet meer denk ik. )

Komt daar nog bij dat de winkelrekken verder uit elkaar staan in Nederland, lijkt stom, maar het is pakken aangenamer winkelen.
De Belgische supermarkten kunnen de boom in voor mijn part. Zowat alles is (ondanks wat men hier op TV zegt in allerlei duidingsmagazines met een kleurtje) goedkoper daar, en voor betere kwaliteit.

Dat laatste stoort me nog het meest aan Belgische supermarkten: de totale kwaliteitsloosheid.
Producten waarvan de houdbaarheidsdatum is verstreken, verpakkingen die door het gebrek aan security in de winkels vaak al zijn opengemaakt, en vooral de truukjes met water en lucht in producten te spuiten (het is begonnen met plofkippen, maar is nu gewoon zelfs al met brood en kiwi's aan het gebeuren, ooit al een volledig uit WATER bestaande kiwi gegeten? Ga naar Delhaize zou ik zeggen!).

In Nederland heeft met meer personeel (lager loonlasten) waardoor er beveiliging is, mensen die alles in't oog houden en de rekken bijtijds aanvullen.
In België mag je al blij zijn wanneer er kassiersters zitten.

Er was trouwens één supermarkt in Nederland waar men op dit laatste iets heel moois had gevonden: wanneer je de 4de persoon was die aanschoof in een rij aan de kassa, terwijl er nog kassa's zonder kassierster waren, dan kreeg je je aankopen gratis.
Een garantie om SNEL te kunnen buiten zijn, iets waar het ook in België zwaar mank loopt. De tijd die je hier wint doordat alle verschillende producten in één supermarkt samen zijn gebracht, verlies je aan de kassa omdat er steeds met bonnetjes en kleingeld wordt betaald of omdat de mensen te dom zijn om te betalen.

Vanaf nu koop ik zoveel mogelijk in Nederland,... want in Beglië is de kwaliteit ver zoek tegenwoordig. (Zo zie je maar, anno 2009 zullen de Belgen in Nederland moeten gaan winkelen voor minimale kwaliteit, het was ooit anders...)

donderdag, december 25, 2008

De terugkeer van Martens

Indien u er nog over twijfelde: België is geen democratie meer.

Vandaag werd in de kamer een wetsvoorstel weggestemd waarbij het de bedoeling was klaarheid te brengen inzake het geknoei rond het dossier Fortis.
Terwijl er op de nieuwsuitzendingen tijdens deze Kerstperiode vooral oog hadden voor het Music for Live gebeuren, was er verder achter de schermen minder positief nieuws te rapen.
Het kan ook niet verbazen, van zodra meester-sjoemelaar-uitverkoper Martens op het toneel verschijnt verdwijnt alles in de doofpot.
Van zodra er ook maar een hint is naar hoe dit land wordt bestuurd door een klein kliek superkapitalisten, moet de democratie wijken.
Zelfde de heren en dames volksvertegenwoordigers, houden dan heel even op met ons te vertegenwoordigen en stemmen braaf mee met hun almachtige partijleiding.
Ze stemmen onderzoeken weg alsof er niets aan de hand is, alsof er niets te onderzoeken valt over de manier waarop de magistratuur, media en politieke oude garde een oorlog uitvecht voor de camera's.
Waarbij de inzet de laatste kruimels zijn die van dit land nog overblijven.

Na decennia uitverkoop hebben we eindelijk de bodem bereikt: met Wilfried Martens is de circel rond, en eindigen we terug waar we begonnen zijn: een potentaat die onder het mome van diplomatie alles laat stilhouden, geld wegsmijt en zijn eigen projecten (zoals Europees imperialisme) eerst stelt.
Zijn opvolger, Dehaene deed hier nog een schep bovenop door tegelijk een totale misdunk tegenover het parlement aan de dag te leggen en bestuur te herleiden tot korte knorrige wetten en overdreven besparingen (onder zijn bewind is het onderwijs trouwens finaal ontspoort, om maar iets te noemen). Bovenal heeft dit dik heerschap ons met de nodige minachting van een potentaat in een te strak en traag Europa geduwd. Iets waar we NOG meer moesten voor besparen alvorens tot een club te behoren die ons enkel geld vraagt en er bijna niets voor in de plaats geeft. De eenheidsmunt mag dan een pluspunt zijn volgens deze "Onslow from Belgium", het maakt ons een melkkoe zonder voorgaande.
De buitenlandse mogendheden die onderstussen gretig onze gronden, bedrijven en zelfs infrastructuur inpikken moeten we straks betalen om ons eigen land te mogen 'in bruikleen nemen'.
...
En toen kwam Verhofstadt. Een man die zijn liberale ideeën aan de kant schoof om ons gewoon verder uit te verkopen, zij het sneller en met af en toen nog een kantje menselijkheid. Vooral de eigen carrièreplanning kwam hier meer en meer op de voorgrond, terwijl hij zijn partij omvormde tot een equivalent van een Soviet-staat, maar dan in't blauw.
Leterme, de verlossers, door de media tot ongekende hoogten getild doorheen heel de verkiezingscampagne bracht daarna alleen maar chaos.

Misschien hoog tijd dat men de koning, de bende politici die ons uitverkopen en de media-ratten die ons manipuleren gewoon allemaal naar een ver oord brengt en ze vooral DAAR laat. Zoiets noemt men verbanning, en da's het enige dat je met zulke verraders moet doen. Ze verraden ons geld, volk, cultuur, eigendom en vooral eigenheid ter eigen eer en glorie.
Maar blijkbaar brengt men liever verhaaltjes over deze mensen, over hoe hun kinderen op TV wilden komen, en dat ze een dagje in een pretpark door hebben gebracht tijdens de vakantie.
Zelfs een dictatoriale uitverkoper als Martens wordt dan opeens voorgesteld op TV als de volkse jongen die net als een ex-doelman van de rode duivels maar beter op de voet kan gevolgd worden dooor een cameraploeg.
Ik herinner me dat men met Verhofstad (op de fiets) en Leterme (frisse pint) hetzelfde deed... en elke keer gaan ze op hun bek omdat ze allemaal liegen, bedriegen en ons geld kosten tot in de komende generaties toe.

Volgende keer gewoon op iets onder de kiesdrempel stemmen mensen, ... maakt niet uit wat. Maak de chaos compleet en laat het dotatiegeld maar lekker wegrollen uit hun zakken.

zondag, december 21, 2008

een leterme laten

leterme, m. (letermen), (plat) - langgerekte luide buikwind waar iedereen van denkt dat hij erg hard zal stinken, maar uiteindelijk naar niets ruikt.
; een leterme laten; - (zegsw.) etymologie onbekend, waarschijnlijk ontstaan in de buurt van Ieper en zich daarna in de gebruikstaal van de rest van het land genesteld.

donderdag, december 18, 2008

Dank u 800.000 kiezers... Leterme stop ermee!

Het is eigenlijk vrij simpel; een bedrijf (of dat nu een bank, sportclub of een ex-openbare instelling is) is een entiteit die op zichzelf staat met het doel winst te maken. Deze winst gaat meestal naar de eigenaars, aandeelhouders, investeerders en werknemers.

Wat moet een eerste minister en zijn gevolg dan met dit bedrijf zich bemoeien wanneer het op de fles gaat?
Hoe erg het economisch en sociaal ook is, wanneer een bedrijf dreigt failliet te gaan is er niet veel dat een regering daar aan kan doen, en zou mogen kunnen doen.
Zeker niet wanneer er een heleboel 'eigenaardige' dingen zijn voorafgegaan aan het ter ziele gaan van het bedrijf.

De politieke crisis in België hebben we dus in de eerst plaats te danken aan de 800.000 kiezers van Leterme. Deze mensen zijn blijkbaar zo achterlijk en hardleers tegelijk, dat ze een 'bully' met zijn corrupte knokploeg niet herkenden tijdens de verkiezingscampagne.
De tekenen waren nochtans duidelijk: liegen, zaken anders voorstellen, dingen die ze zelf fout doen op regionaal niveau in andermans schoenen schuiven enz...
nu gedraagt zijn regering zich als een kleine pestkoppen-ploeg die de kleine kindjes op de speelplaats hun lunchgeld aftroggelt. Wanneer ze dan slaag krijgen is het steeds iemand anders' schuld en komen ze met hun vriendjes af om wraak te nemen.
Leterme is de appotheose van wat er al lang fout loopt: politiek die hand in hand met het bedrijfsleven en de media op pad gaat.
Misschien tijd om de scheiding der machten uit te breiden naar Media en Economie.
Maar ik vrees dat er dan niet veel interesse meer zou zijn van de heren die nu ons land 'vorm geven'.

En nu plukken we de vruchten van deze kiezers en hun naïviteit.

Vraag het aan eender welke zelfstandige ondernemer, wanneer je zaak dreigt failliet te gaan is er niemand die je komt helpen, zeker de regering niet.
Waarom zou men dan zo ver gaan, zo erg in de bres springen voor enkele superkapitalisten uit de sloot te helpen denk je? Waarom wilde men, al riskeerde men zijn eigen hooft, per sé Fortis redden?
Waarschijnlijk dezelfde reden waarom onze ex-premier Verhofstadt aan het hoofd staat van een Nederlandse investeringsmaatschappij: namelijk de uitverkoop van ons land.

Men wil België niet meer als land, men wil het leegzuigen om er zelf rijker van te worden. Meer niet. Geen complottheorie of strategie, maar geldzucht.

Leterme moet eruit. En de hele bende corrupte uitverkopers met hem!
Waar zitten de Witte Mars'ers nu? Misschien tijd dat ze eens op straat komen en hun passieve houden omkeren naar iets nuttigs.

Doe zoals in Griekenland, gooi de boel plat en leer iedereen de waarheid kennen.

zondag, december 07, 2008

De brave Belgen

De brave Belgen leven op een tijdbom.
U kent ze wel, de brave zielen die nooit iets kwaad zeggen over iemand, lekker tolerant zijn, de Humo of Knack lezen en hun deur op dubbel nachtslot doen stipt om tien uur 's avonds.
De mensen die denken dat ze met een huis te kopen een heldendaad hebben verricht die hen rijk zal maken en een gevoel zal geven als hebben ze de schaapjes op het droge.

De recessie is eindelijk ook in de cijfertjes van de opiniemakers geslopen.
Sinde de invoering van de Euro is er enkel maar nadeel geweest aan heel dit unie gedoe. De brave Belg heeft er destijds zelfs niet over mogen stemmen.

Het volk, zeg maar "de meeste mensen", hebben steeds gekozen voor een veilige en vrij conservatieve bende politici. Die hen vooral met de voorspiegeling van een sociaal vangnet warm maakten voor het staatsmodel, het uitverkoop-model.

Dezelfde politici die de vele miljarden Euro's staatsschuld die we hebben aan privé instellingen blijven laten stijgen, of op z'n allerbest zeer licht laten afbouwen.

Het kan ook niet verbazen dat deze zelfde bende politici meestal in de bestuursorganen zitten van deze privé instellingen waaraan we de schuld hebben terug te betalen.
Het mooiste voorbeeld is onze ex-premier Verhofstadt, die in een vrij machtige investeringsmaatschappij uit Nederland zetelt. Een privé instelling dus, die
in België de shoppingcenters en grote industrieparken beheert alsook vele bouwprojecten in 'schoongemaakte' wijken in de grootsteden.

De mensen die de brave Belgen verkiezen, zijn dezelfde mensen die onze schulden laten oplopen, de bezittingen uitverkopen
en buitenlandse investeerders alle voordelen geven. Dit terwijl de brave Belg die vooruit wil komen steeds meer
papier werk in te vullen krijgt, moeilijker aan geld geraakt en door een kluwen van taxatie wordt genekt. Om het dan niet te hebben over ons onderwijs, dat van oudsher een onderdak vormt voor jonge vrouwen die anders niet aan een job zouden geraken en meer als kinderoppas dienst doet dan als onderwijsinstelling. (Met mijn excuses aan de 10% echt goede leerkrachten die nog steeds vechten tegen de bierkaai, alle respect voor deze mensen).

Wat doen de brave Belgen ondertussen? Niets. Het laatste echte wapenfeit tegen deze heersende bende was een witte mars,
waarbij er enkele honderdduizenden hun woede omzetten in witte ballonnen en vlaggen. Waarbij mensen door de straten van Brussel trokken en de enige kans lieten liggen om met geweld dit regime met de grond gelijk te maken. Passiviteit is in dit opzicht erger dan geweld. Men laat maar gebeuren, zonder te leren, en zonder het te willen weten (waar hebben we dit nog gehoord?)
Wanneer een politieker zulk 'proetst' ziet, kan hij alleen maar lachen met de "carte blanche" die hij van zijn bevolking krijgt. Want het ergste dat men in dit land als 'revolutionair' bestempelt is dus een met witte prullaria zwaaiende, hamburger-etende massa die elke leugen gelooft wanneer ze op TV wordt uitgesproken.

Misschien valt het u ook op, dat in grote steden de brave Belgen ondertussen opgestapeld leven. Niet langer zijn we de boertje van weleer, waar we met tractor en kar door de straten reden en 's zondags naar mijnheer pastoor gingen luisteren.
We zijn met te veel daarvoor, dus stapelt men ze als houtblokken op elkaar.
Hetzelfde in andere Europese grootsteden als Londen en Parijs, waar men de 'meeste mensen' gewoon in gigantische blokken stopt en TV geeft.
De appartementsgebouwen die overal worden neergepoot zijn niets anders dan kleine hokjes, wachtkamers, voor mensen die eigenlijk geen leven hebben.
Wachtkamers waar men zijn tijd uitzit tot men geld kan gaan beginnen uitgeven aan medische verzorging, kindercrèches en verre reizen.

Ze hebben allemaal dezelfde Ikea kasten, dezelfde TV die mooi in de linker of rechter hoek staat te schijnen en voor vertier zorgt.
Ze kijken naar dezelfde TV-zenders die allemaal dezelfde soort hapklare, makkelijke en trage informatie brengen.
Dit, afgewisseld met wat zingen-en-dansen, is ons leven geworden: een paar mensen die dik betalen om te mogen wonen
in een hok waar een lichtgevende bak vol desinformatie ons verteld wat we moeten doen. Sommigen onder hen koesteren soms de hoop òòk beroemd te worden, net zoals die mensen op TV, maar zelfs dat is de brave Belg niet gegund meestal. Het is een illusie, die we door onze passiviteit niet durven doorbreken.

Deze zelfde mensen werken zich in de stress, moeten hun kinderen tegen hoge prijzen in crèches dumpen, om met twee te gaan werken, elk een wagen te hebben en 2 keer per jaar 'ontspannend' op verlof te kunnen gaan. Dit terwijl ze van hun belastingsgeld nauwelijks iets terugzien. Je bent in een land een consument vind ik. En wanneer je in België de prijs-kwaliteitsverhouding bekijkt van wat we betalen aan taxen en wat we er voor in de plaats krijgen zit je algauw aan hetzelfde niveau van een Hollandse frituur in Oostenrijk.

De brave Belgen zijn een soort die langzamerhand heel eenzaam wordt. Aangezien er elk jaar meer en meer mensen emigreren. Misschien heeft men het op het journaal nog niet in de verf gezet, maar elk jaar emigreren er meer en meer Belgen.

Elk jaar gaan er ca. 5000 active Belgen zich uitschrijven, om zich in een ander land weer te laten inschrijven.
Dit zijn mensen die het voor bekeken houden, niet meer terugkomen, maar vooral vele malen overtroffen worden in aantal met de achterblijvers.
De stijging van het aantal emigrerende Belgen is vooral zorgwekkend wanneer je ziet wat voor mensen er in vergelijking in de plaats komen.

Kortom België (of Vlaanderen, het maakt geen fuck uit hoe we noemen wanneer we uitgezogen worden) is een land waar binnen 10 à 20 jaar enkel nog de naam van overblijft. De rest is uitverkocht, verhuurd en verpatst door
de politici. De actieve bevolking zal grotendeels gevlucht zijn (economische vluchtelingen bestaan er nu eenmaal in vele maten en gewichten) en vooral zal ons land bestaan uit bejaarden, marginalen, corporate-slaves en 'transit' mensen. Mensen die hier even vanuit het buitenland hun voordeeltje komen doen, en wanneer het geld op is, of wanneer hun profitariaat ten einde loopt, verder
trekken naar een ander land in de EU zone dat even gek is als het onze.

De brave Belgen kijken veel TV, zitten te sakkeren over de levensduurte, maar doen verder niets.
In een land dat onder hun voeten wordt uitverkocht, waarvan weldra zelfs de basis-nutsvoorziening niet meer van 'ons' zijn. Al is die 'van ons' ook al een verwaterd begrip in dit land.

Vlucht, nu je nog kan, want 'de meeste mensen' staan er bij en kijken er naar.
De brave Belg is straks de arme Belg, of nog erger: de economisch doodgemaakte Belg.

De vraag is of er ooit eens een zwarte mars komt. Eentje waar men met de nodige krachtdadigheid en op een zogenaamde ondemocratische manier komaf maakt met de mensen die ons verhandelen op de internationale markten in plaats van ons patrimonium, grondgebied en bevolking te beschermen en te laten floreren.

woensdag, december 03, 2008

Real Belgian Chocolate

Be aware of the 'Mc Chocolate' shops in Antwerp!

Ik stam zelf af van echte Belgische chocolatiers. Mensen die een lang vervlogen ambacht beoefenen waarbij men de beste kwaliteitschocolade samenvoegt met de beste vullingen om tot de beroemde Belgische pralines te komen.

De laatste maanden en jaren stoor ik me meer en meer aan de 'Mc Chocolate' hype die ontstaan is rondom dit streekproduct. Ik neem het centrum van Antwerpen hier als voorbeeld, maar er zijn nog andere plaatsten waar hetzelfde aan de gang is.
Op deze plekken komen er kleine, goed uitziende pralinewinkels, die met de nodige promotie en verkoop van extra toeristenprullaria als t-shirts enzo de aandacht trekken.
Deze winkels, laat ons even heel duidelijk zijn, verkopen GEEN echte Belgische chocolade. Het zijn niet alleen tourist-traps maar ze bezoedelen de goede naam van de èchte Belgische chocolade.

Wanneer u als argeloze toerist of chocoladeliefhebber op zoek bent daar het echte spul, moet u zo ver mogelijk wegblijven uit deze nep-winkels in het centrum. De verpakken en de commerce die ze creëren is enkel maar een dekmantel voor de in fabrieken gemaakte assortiment pralines. Deze pralines zijn nauwelijks de naam waardig.
U kan dit zelf controleren: Deze zogenaamde pralines zijn vervaardigd met minderwaardige chocolade en hebben dus niet de bittere nasmaak die ze moeten, ze zijn veelal 'dof', (niet blinkend)... iets wat met een correct vervaardigde praline wel het geval is. Daar moet je jezelf in kunnen spiegelen normaal. Dit duidt op een machinaal vervaardigde praline die te snel werd gekoeld en sindsdien van de ene koelkast, en -wagen werd verplaatst om uiteindelijk in de toog van zo'n plastieken winkeltje terecht te komen.

De pralines die je rond de Grote markt kan kopen zijn allemaal overzoet gemaakt (iets waarmee men tracht te verbergen dat de chocolade errond eigenlijk naar niets smaakt), gemaakt met een mix van chocolade en goedkope chemische aanlenging en bevatten steeds dezelfde 2 à 3 bruine crèmes die ze dan voor elke praline gebruiken (normaal moet elke praline een eigen volledige aparte opvulling hebben).
Praliné op zich (de bruine crème dus) in de pralines moet normaal licht naar noten smaken, en niet puur suiker.

De goede naam wordt nauwelijks gecontroleerd en dus kan elke halfbakken Nederlander een winkel met 'Belgische chocolade' openhouden zonder enige tegenwerking. Dat een burgemeester zoiets toelaat is onbegrijpelijk, stel je voor dat je een wijnboer in de Bordeaux streek bent en je daar aan de toeristen goedkope Duitse wijn verkoopt met een ander etiquette... je zou rap je label kwijt zijn denk ik...
Wanneer het echter 'maar' over Belgische chocolade gaat, is er blijkbaar geen grens aan het geknoei en de oplichting.

Laat het duidelijk zijn, deze winkels rondom de Grote markt promoten onze Belgische chocolade op de totaal verkeerde manier... een buitenlander verwacht echte chocolade, iets dat het gemiddelde niveau van een Leonidas praline overstijgt, geen zoete rommel die van verre nog niet naar chocolade smaakt.
Het is dan ook schrijnend om te zien hoe drommen smaakloze toeristen zich laten beetnemen en deze suikerzoete ersatz-brol mee naar huis nemen onder de noemer van 'real chocolates from Belgium'.

Wanneer u nog èchte pralines wil proeven kan ik u de volgende chocolatiers meegeven in Antwerpen, waar u nog een zekere kwaliteit krijgt (alhoewel sommigen ook daar af en toe fabrieksrommel tussen het assortiment gooien, maar ze zijn in alle geval al pakken beter dan de rommel die je rond de grote markt gepresenteerd krijgt). De "real" belgian chocolates zijn nu eenmaal een zeldzaamheid geworden aangezien deze met de hand op ambachtelijke wijze moet gemaakt worden en dus per definitie niet in de toeristenmasse thuishoort.

De veiligere Chocolate winkels:
1) Burie on Korte (Gasthuisstraat 3)
2) Del Ray (Appelmansstraat 5-9)
3) Sweertvaeghers (Schuttershofstraat 16).

dinsdag, december 02, 2008

Pieter de Crem is de lul van het jaar

We hebben onze lul van het jaar gevonden.
Nog net voor 2008 gedaan is heeft Pïeter de Crem voor mijn part de prijs binnengehaald.

'Een gevaarlijk fenomeen', zo noemt dit heerschap dat zich minister noemt, een blog.
Het bloggen in het algemeen is volgens hem iets dat 'de achterklap en toogpraat niet overtijgt'.

Er zijn blogs waar dit voor opgaat (zoals de mijne), maar er zijn ook enorm veel blogs waar dit niet het geval voor is, waar er zelfs meer nieuwswaarde en journalistieke ethiek achter schuil gaat dan op laat ons zeggen het VTM-nieuws.
Het echte probleem ligt'm niet bij bloggers of journalisten. Ze zijn nu eenmaal de mensen die soms schandaaltjes blootleggen of corrupt gedrag.
Het echte probleem ligt'm bij mijnheer Pieter 'ik kan niet tegen kritiek' de Crem zelf.

Het is naar mijn mening bedroevend dat iemand die als minister van defensie fungeert zich in buitenlandse cafés niet altijd even fraai heeft gedragen.
Het is duidelijk dat de minister en zijn 'delegatie' een snoepreis heeft gemaakt, zich immuun wanend voor alle vormen van kritiek, of in dit geval de opmerkingsgave van een bloggende expat chick.

Een blog van iemand die in de buurt was is er aan te danken dat we weten wat dit heerschap zoal doet met ons belastinggeld. Zat Vlaamse schunnige liedjes zingen is misschien een nationale sport in Vlaanderen maar dat neemt niet weg dat je er vragen kan bij stellen wanneer de minister in kwestie niet eens op die plek diende te zijn. Meer nog, het hele verhaal ruikt naar corruptie en lol-maken op het laagste niveau. Iets dat ik eerder had verwacht van zijn voorganger 'frivole' Flahaut.

Er zijn blogs die gewoon vol larie staan (net zoals er journalisten om het even wat verzinnen om een krant vol te pennen), maar wanneer er ergens in een blog een dergelijk feit wordt gemeld, geloof ik dit meer dan een minister die zich als een Daffy Duck staat boos te maken in het parlement.
Je kan als minister de betreffende feiten ontkrachten door je echte werkplanning boven te halen, maar dat is uiteraard moeilijk wanneer je voor de "fun" naar een geannuleerde vergadering gaat in New York om aldaar de plaatselijke bars te bezoeken. Je kan je niet verdedigen wanneer je eigenlijk faliekant in de fout bent gegaan en iedereen het ook gewoon door heeft. De reputatie van de Crem is niet van die aard dat je van je stoel valt wanneer je zoiets hoort of leest. We herinneren zijn dure nutteloze vluchten in militaire vliegtuigen, waarbij zelfs de militairen op de duur vroegen of dat wel nodig was allemaal om 1 minister te vervoeren.

face it: De minister werd gepakt met zijn hand in de spreekwoordelijke "cookiejar" en tracht zich nu door enorm potsierlijke vertoningen in het parlement goed te praten. (zie links onderaan)

Het zielige aan Pieter 'blogs zijn gevaarlijk' De Crem is dat hij steeds zijn voorganger op defensie met modder zat te bekogelen van aan de zijlijn,... als ware deze minister corrupt.
Zelf is hij geen haar beter blijkt nu, integendeel hij is iemand die meteen ALLE blogs als gevaarlijk verklaard omdat hij zelf één keer gepakt wordt door een blogger. Zo kan je ook alle fotografen, journalisten, radio-amateurs, podcasters en noem maar op 'evil' noemen. Want blijkbaar is iedereen een riooljournalist wanneer je iets over Pieter de Crem schrijft. (Hij zou niet misstaan in een Lenin-regering op dat punt).
Wat een ongelofelijke opgeblazen corrupte lul. Wie stemt er ook op zulke mensen vraag ik me dan af... Wie?

http://www.dumpert.nl/mediabase/318481/87813049/de_crem_pleit_voor_afschaffen_blogs.html

http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2008/11/bloggers_zijn_gevaarlijk.html

http://www.geenstijl.nl/archives/images/pieter_de_crem.jpg

Met dank aan de mensen van geenstijl.nl om ook op deze nest te springen, want in België hebben we blijkbaar niemand die dat nog durft.

zondag, september 28, 2008

Fortis - de neergang

We houden er allemaal wel van. Diep vanbinnen is er dat genieten van de neergang van beroemde personen. Niets mooier dan bekende Vlamingen en sportfiguren te zien aftakelen of neergaan.
Deze vorm van leedvermaak is nu eenmaal eigen aan de mens wanneer je de magazine's ziet die rond dit thema floreren.
Het is echter minder fraai en lachwekkend wanneer de eigen omgeving geraakt wordt zo blijkt. Opeens worden ze dan een 'verontruste klant' of nog erger een 'ongeruste spaarder'.
De voorbije weken was het eindelijk zover: de neergang van Fortis.
Ik kan er wel smakelijk om lachen. De spaargelden die ik als een gemiddelde brave burger bij de bank had staan destijds zijn reeds jàren weggehaald bij die bende internationale dieven. De reden is simpel: investeren en je geld laten opbrengen kan je nooit doen wanneer je luistert naar je bank, of naar de TV.

Dat er enkele banken het high-stakes pokerspel dat op internationaal niveau wordt gespeeld, zouden verliezen was al duidelijk vlak na 11 september.
Van toen af aan is men beginnen goochelen en schuiven met gelden die eigenlijk bestemd waren als reserve.
Vele banken, waaronder ook de Belgische, zijn toen ook overgeschakeld op het Amerikaanse systeem van marktaandeel-verwerven. Deze tactiek bestaat er in in sectoren zoals de verzekeringen of spaarrekeningen een zeker marktaandeel te verwerven om op die manier een vertrouwen op te wekken in de reports naar de aandeelhouders.

Dit spelletje houdt natuurlijk wel in dat er ook verliezers zijn. De ronde is nog niet uitgespeeld op de moment dat ik dit schrijf, maar ik kan er de donder op zeggen dat minstens 2 Belgische vertegenwoordigers in de financiële wereld hiervan het slachtoffer zullen zijn.
Het kan ook niet verbazen eigenlijk dat ze in nauwe schoentjes komen te staan.

Als ik bij mezelf kijk naar hoe Fortis me destijds behandelde kan ik daar alleen maar uit concluderen dat hoogmoed voor de val komt. Men was pretentieus tegen de klanten, paste de openingstijden niet aan naar de actieve bevolking, gooide met geld als het aankwam op folders en kaarten. Maar vooral stak men enorme bedragen in 'de eigen winkel'.
Wanneer je bijvoorbeeld met een hoop geld naar een Fotis kantoor ging en zei 'Ik ken niets van investeren, maar hier is m'n geld, doe er iets mee'. Dan investeerder de Fotis medewerkers dit steevast in àndere Belgische banken. Hetzelfde gebeurd ook bij KBC en Dexia trouwens. Men inversteert en gokt op een markt die ze zelf aan het verzieken zijn. Men gokt erop (met ons geld uiteraard) dat ze het wel te boven komen.
Het is een beetje het Titanic-effect. Wanneer je in een luxueze balzaal vol kristallen luchters staat, denk je, geloof je, nooit dat de boel kan zinken.
Hetzelfde geldt voor de dikke 'suits' die in de ivoren torens in Brussel kreeft zitten te eten en elke dat vergaderen over rapportjes die hun onderdanen voor hen opsmukken en vervalsen.
Men is zo verwaand en zo zelfzeker dat met de ijsberg niet ziet komen uiteraard.
Wanneer je enkele duizenenden mensen te veel te werk stelt (ik ken er een paar, en geloof me... men doet daar niet echt veel).
Fortis is een voorbeeld van een "ancient-regime" van de bedrijfswereld. Ook al komt men waarschijnlijk met een reddingsplan op de proppen, niets zal veranderen dat men met geld heeft zitten smijten, foute investeringen maakte en de menen oplichtte waar ze zelf bij stonden.
In tegenstelling tot de nieuwe banken, die een eerlijkere politiek voeren, goedkoop (of gratis) zijn en vooral waar geven voor hun geld. Iets dat men tot op de dag van vandaar bij Fortis niet kent.
Fortis is ook een voorbeeld van de manier waarop België systematsch door wanbeheer wordt uitgehold en uitverkocht. Ik geloof niet dat het toeval is dat deze werkgevers zomaar over kop dreigen te gaan. Men timed dit mooi, men maakt afspraken. Net zoals onze ex-ministers en premiers allemaal zetelen in de raad van bestuur van vooral buitenlands firma's.
De mensen die ons besturen verkopen ons ook tegelijk uit aan het grootkaptiaal.

Wanneer u dus uw luttele spaarcenten van Fortis weghaalt (wanneer u nog op tijd bent) dan kan u er even aan denken dat u in het stemhokje eigenlijk hebt gekozen voor mensen die dit toelaten. U hebt zelf gestemd, en verloren. U mag alles dubbel betalen terwijl de jobs en de zekerheden ons van onder onze voeten worden gehaald terwijl we er zelf bijstaan.
Uiteraard zet men dan 's avonds de TV aan, kijkt naar een zing-en-dans programma... en alles is weer vergeten.
Ik vraag me af hoe lang het zingen en dansen nog door kan gaan in dit land dat geen land is (en geloof me, Vlaanderen onafhankelijk maken gaat daar geen moer aan veranderen, integendeel).
Denk daar maar aan wanneer u aan het loket staat aan te schuiven bij uw lokale bank en er een stuk of vijf bejaarden voor u staan om hun huurgelden af te halen :)

Spannend :)

maandag, juli 28, 2008

goed bestuur: deel 3

eID in Antwerpen: oftewel kassa kassa vor A!

Aangezien ik momenteel vakantie heb, had ik eindelijk de tijd om langst het districtshuis te passeren.

Deze tempel van goed bestuur, het Mekka van de urenkloppers met de bekende ‘SP.A’ers helpen SP.A’ers aan een job’-mentaliteit is namelijk enkel open van 9’s ochtends tot 3’s namiddags (avond noemen ze dat daar).
Over hun bekrompen openingstijden, die zelfs de loketten van de Oostblok vliegtuigmaatschappijen tijdens het Sovjettijdperk voorbijsteken op gebied van onbehulpzaamheid, heb ik al een blog volgeletterkotst en dat kan je hier nalezen.

Nu ik een en ander aan den lijve heb ondervonden zou ik enkele praktische tips willen geven aan de mensen die hun eID nog moeten gaan aanvragen.
Allereerst, indien u werkt, tracht er niet aan te ontsnappen: u zal een dag verlof moeten opofferen.
Ik heb het geprobeerd hoor, ’s ochtends heel vroeg daar staan, maar geloof me: er zijn altijd ‘senioren’ en ‘jongeren’ (ehem ehem) die NOG vroeger uit hun bed komen en daar al in de rij staan op 9 u. U mag het trouwens vergeten om snel buiten te zijn en nog voor 10u op uw werk aan te komen (afhankelijk van waar u werkt uiteraard, maar ik vermoed dat u niet IN dat Rivierenhof werkt en dus wel enige reistijd nodig zal hebben.)
Verder, voorzie uzelf van ALLE mogelijke documenten, papieren, pasfoto’s, geld en noem maar op.
De mensen die daar werken checken in de eerste plaats waarom ze u niét zouden kunnen helpen.
Het is bijvoorbeeld voldoende om een document niet gekopieerd te hebben of andere klassiekers, zoals het vergeten van uw identiteitskaart. Dit zijn uiteraard legitieme redenen om u af te keuren als klant, maar je wil het niet meemaken. Let er dus op ALLES bij te te hebben want ze liggen op vinkenslag om je terug huiswaards te sturen als er ook maar iets niet klopt.

Een pluspunt is wel dat men aan de loketten ook bankcontact aanvaard nu. Een hele stap voorwaarts aangezien je vroeger met gepast geld moest liggen zeulen of naar een bank lopen tussendoor (en aangezien deze jongens er ook zulke mooie middagsluitingstijden op nahouden was dat meestal het einde van het verhaal).

Let er ook op dat u waarschijnlijk langer dan een uur zal mogen aanschuiven tussen onwelriekende mensen, wenende kinderen en losgeslagen honden. Hoewel de politie net 20 meter verder een kantoor heeft, zijn er toch veel mensen die hun huisdieren daar lekker los laten lopen. Vooral wanneer je buiten moet staan wachten kan dit voor problemen zorgen. Indien je zoals ik, geen hondenvriend bent (ik kan er niets aan doen maar honden schijnen mij altijd te viseren om mee te spelen of aan te vallen hoewel ik die beesten totaal niet leuk vind), is het nooit een pretje om te staan aanschuiven tussen mensen die hun duidelijk onopgevoede Duitse herdershond laten rondspringen alsof iedereen daar maar mee gediend is. Een roker die de rook in je gezicht blaast kan je nog vragen om er mee te stoppen, en meestal doen ze dat dan ook wel. Hondenbezitters hebben meestal een nogal vijandige reactie wanneer je vraagt om hun viervoeter korter aan de les te houden.
Persoonlijk raad ik een mp3 speler ofzo aan om het geween, geklaag en gejammer niet te moeten aanhoren van de mensen die bijna allemaal door hun gsm staan te lullen in de wachtzaal.
Aan de geurtjes is niet veel te verhelpen, helaas. Tenzij u een spray Febreze wil leegspuiten daar in de wachtzaal zit er niet veel anders op dan uw handen te besprenkelen met een parfum en af en toe met de hand aan de mond en neus wrijven wanneer de zweet- en frietwalmen ondraaglijk worden. Ik had de pech net naast iemand te zitten waarvan ik vermoed dat hij eerder op de dag een bad had genomen in een mix van olijfolie en pitasaus en daarna in een auto zonder airco in de zon had gaan rondrijden (en ik zal er niet ver naast zitten).

Indien u met de wagen bent: ga NIET op de verleidelijk dichtbij gelegen parking staan van het districtshuis.
Foute boel! Niet doen! De hele zone rondom het districtshuis in Deurne is een zogenaamde blauwe zone.
Hoe kan je dit weten? Niet! Ikzelf heb het pas opgemerkt toen er een ‘aanrekening’ (boete) tussen mijn ruitenwissers stak van het GAPA.
Voor de mensen die het niet kennen, het GAPA is een soort openbare instelling van beschutte werkplaatsen waar men minder validen en verschoppelingen van de maatschappij een omvorming geeft tot geüniformeerde aftroggelaars, die gewone burgers geld afhandig maken door een aantal hiaten in onze wetgeving te misbruiken.
Deze mensen zijn meestal in lelijke rode uniformen gekleed en dragen een kastje om hen enig reken- en schrijfwerk te besparen bij het uitschrijven van boetes. Intussen kunnen ze ook woordjes leren en een basiskennis rekenen opdoen. De GAPA's vertoeven meestal in bosjes, struikgewas of achter vrachtwagens, alwaar ze geduldig wachten op hun prooi. Ze paren meestal in Oktober tot November en leven vooral van Aldi-spaghetti en Cola Light. Natuurlijke vijanden zijn: de vertegenwoordigers en agressieve chauffeurs.

Concreet betekend deze blauwe zone dat je maar een uur mag parkeren op deze plekken, zodat je sowieso in fout bent wanneer je je administratie gaat regelen op het districtshuis.

What the fuck? Je bent bijna ALTIJD langer dan een uur daarbinnen, zeker wanneer je in de namiddag gaat. Dus kan je daar eigenlijk iedereen een boete geven. Ofwel omdat de mensen in alle haasten ‘eventjes’ langst het districtshuis gaan en dus vergeten hun parkeerschijf te leggen. Het is er ook moeilijk manoeuvreren dus je let niet echt op dat ene piepkleine bordje dat de blauwe zone aanduid.
Ik verdenk hen er van om mensen die met de wagen zijn langer te laten wachten. Mensen die met de fiets waren waren opvallend sneller buiten.

Een mooi voorbeeld van mensenkloterij me dunkt.
Een districtshuis is er VOOR DE MENSEN, om hen te bedienen in hun administratieve taken, te informeren en begeleiden. Het is dan ook niet meer dan normaal dat dit ding vele uren per dag geopend moet zijn en parkeergelegenheid, fietsenstalling enzovoorts moet hebben.
Wat ze nu doen is het ding laten dienen als gigantische muizenval om nog rap een paar boetes te kunnen innen.

Tip: Aan het filiaal van Van den Borre verderop in de Frank Craeybeckxlaan is er een betere reeks parkeerplaatsen, en da’s niet zo ver wandelen ook.

Al bij al heeft deze eID waar ik niet om gevraagd heb, me dus 15 EUR administratie gekost (De vroegere machthebbers in Duitsland anno jaren 30 hadden het moeten weten, ze hadden prompt de mensen die een ster moesten dragen de dingen nog zelf laten komen ophalen en er hen voor laten betalen ook), plus 21,5 EUR ‘parkeeraanrekening’ en een dag verlof, oh ja… en nog 1 euro om een blikje cola uit hun automaat te halen, aangezien het in dat nieuwe moderne (dure) gebouw om te BAKKEN was. Airco zijn ze waarschijnlijk vergeten, blazers of enige ventilatie was enkel aanwezig bij de loketten, niet in de wachtzaal.

Totaalsom van 37,50 EUR.
Elke actie veroorzaakt een reactie... ik zal er dus rekening mee houden wanneer ik volgende keer jullie kliek gemeenteraadsleden mag kiezen.
Goed bestuur? My ass!

zondag, juli 20, 2008

21 juli België

Het is 20 juli wanneer ik dit schrijf. Morgen, is het de nationale feestdag in België. Een mooie gelegenheid om even mijn persoonlijke gal te spuwen over de zogenaamde crisis die ons land doormaakt. Al is 'ons land' een verkeerde term voor een land dat eigenlijk enkel maar als melkkoe gebruikt wordt door de buurlanden. België is niet meer dan een geografische plaatsaanduiding van een stuk of tien miljoen consumenten die verder geen weerstand bieden en buiten betalen als grootste hobby het 'braaf blijven' hebben.

Ik ben nooit een fan geweest van de zogenaamde 'typisch Belgische' mentaliteit. Een Belg eet en drinkt veel, zo wil het stereotype beeld. De Belgen sparen ook veel, zijn een van de meest verzekerde mensen op de planeet, ze hebben een baksteen in hun maag (wat eigenlijk wil zeggen dat ze van geen hout pijlen weten maken en dan maar gaan bouwen omdat je daar buiten betalen niet veel meer voor moet kunnen), Belgen zijn ook de mensen die een van de hoogste vormen van belastingdruk verdragen, gemiddeld 40% meer betalen voor doorsnee huishoudproducten dan bij de buurlanden en vooral veel slapen.
Over dit laatste kan een rapport citeren van het Belgische Instituut vd Statistiek.
47% van onze tijd wordt gespendeerd aan reproductieve tijd of activiteiten die
rechtstreeks verband houden met de reproductie van ons lichaam: slapen en
rusten, persoonlijke verzorging, eten & drinken
Gemiddeld 17,2% van de week of 28u56’ wordt besteed aan vrijetijdsactiviteiten.
Dat is meer dan we betaald werk verrichten.


Gezien deze cijfers valt het dan ook niet te verbazen dat ik me geen Belg voel. En ook geen Vlaming trouwens, deze zijn in hetzelfde bedje ziek, letterlijk en figuurlijk.
Ik ben tegen de bouwwoede in ons land, ben geen fervent TV kijker, slaap zeer weinig en ben eigenlijk niet bezig met het steeds maar meer willen hebben dan de buren.
De Belgen zijn op hun nationale feestdag anno 2008 niet meer dan een allegaartje consumenten die door hun dagen heen slapen en tussen de jolige dans-en-zing-programma's op TV door, denken dat het allemaal wel zal blijven duren.

Ik ben heel het gedoe rond onze regering trouwens kotsbeu. De koning (overblijfsel uit een aristocratisch tijdperk waar men in Rusland bijvoorbeeld reeds in 1905 een einde aan maakte) wil het ontslag niet van zijn regering. Hij wil meer dialoog, begrip, verdraagzaamheid en samenwerking tussen alle gemeenschappen, talen en rassen.
Een boodschap die al tijdens de regeerperiode van zijn broer weerklonk, en waar nooit wat mee gebeurde. Ik vermoed zelfs dat men dezelfde speeches van toen elk jaar recycleert, waarna men zich terugtrekt op het riante jacht ergens in het Zuiden van Frankrijk.
Het probleem is dat de echte Belgische economie met de dag wordt uitverkocht, ondergraven en verziekt geraakt. Dit terwijl het beest zelf niet tegen zijn parasieten vecht. En parasieten zijn er, in allerlei vormen, kleuren en geuren.
De grootste groep zijn de onderdanen van dit land zèlf (niet de buitenlanders waar men het zo vaak over heeft). De eigen bevolking steelt, profiteert en fraudeert erop los alsof het een lieve lust is. Terwijl ze op extremistische partijen stemmen omdat er bijvoorbeeld iemand van Afrikaanse origine in hun straat is komen wonen.
De Belgen denken nog steeds onder een beschermende koepel te leven, waar enkel zijzelf recht hebben op alles en nog wat... Vroeg of laat zullen ze wel wakker worden denk ik. Al zal het dan te laat zijn. Dan zullen de voorzieningen, wegen, elektriciteit, water, telecom, ja zelfs onze arbeidsbemiddeling uitbesteed zijn aan buitenlandse firma's.
Dan zal je voor ALLES mogen betalen aan de mensen die deals sloten met onze politici.

Wat de Duitsers deden met tanks, doet men nu vanuit Amerika of Nederland met een druk op de knop, men koopt ons gewoon op. (Tracht bijvoorbeeld in Antwerpen nog maar eens een goed draaiende zaak te vinden die nièt in Nederlandse of Amerikaanse handen is).

De Belgen, wat doen ze? Denken en dromen, slapen en betalen. Terwijl ze terugdenken aan hun Witte Mars. Die 'blijk van verontwaardiging' waar destijds alle tamme Belgen met een wit ballonnetje gingen zwaaien uit ongenoegen.
Wat moeten de heren politici en de kapitalisten toen gelachen hebben. Want het ergste wat er in dit apenland uit 'protest' kon gebeuren is dat er enkele honderdduizenden betogers hamburger-etend en met witte-vlaggetjes zwaaiend door de straten trokken op een zondag.
Vanaf dat ogenblik wist iedereen dat ons land totaal geen weerstand kon bieden aan de uitverkoop. Vanaf dat ogenblik hadden de politici een blanco cheque, want de bevolking was een bende slapende tamme vreedzame betogers. Vreedzaam betogn haalt trouwens niets uit in landen als België. Heeft het nooit gedaan en zal het ook nooit doen.

België, en vooral het volk is ten dode opgeschreven. Onze eigenheid, cultuur en geschiedenis is niets meer dan een klein gevuld museum vol leugens en waardeloze attracties waar toeristen dan een foto van mogen komen nemen. We mogen betalen, zwoegen en vooral in alle nederigheid vragen aan het buitenland om genade te hebben. Het economisch equivalent van de capitulatie aan de vijand.

Hier hoort een verhaaltje bij dat alles wat duidelijker zal maken:

Zet een Belg op een onbewoond eiland waar 10 fruitbomen groeien.
Wacht een week.
Waarna er 5 Nederlanders in een bootje aan komen varen en alle nog resterend fruit van de bomen komen plukken, inladen in hun bootje en wegvaren.
De Belg vraag dan: "Hey wat doen jullie met mijn eten?"
De Nederlanders antwoorden: "Dat gaan we verkopen op de markt, maak je maar geen zorgen, we komen terug."
De Belg antwoord: "Ah ok, bedankt."
En de Belg sterft van de honger, in alle naïviteit op zijn eilandje.

Nu opgekeerd:
Zet een Nederlander op datzelfde eiland.
Wacht een week.
Waarna er 5 Belgen in een bootje aan komen varen, aanmeren en merken dat het eiland bijna leeg is, geen fruit, nog 2 bomen, verder niks.
De Nederlander komt hen voorbijvaren met een zelfgemaakte boot en vraagt 'Hey weten jullie waar de markt is? Ik heb nog een ton fruit om te verkopen.'

Kortom, de koning kan al veel lullen in zijn toespraak, er zal niets veranderen, niet voor Vlaanderen en niet voor België.
Er is trouwens niets mis met dit land, in tegenstelling met wat sommige Flaminganten willen beweren, maar des te meer met haar bevolking.

vrijdag, juni 20, 2008

Elektronische identiteitskaart is niet voor werkende mensen.

Goed bestuur, ronde 2.

Een of andere socialistische tante had in de krant aangekondigd (met de nodige misplaatste voorpret) dat de mensen die hun eID niet kwamen ophalen geschrapt zouden worden uit de databank van de bevolkingsdienst. -> bron

Concreet betekent dit dat zo'n 30.000 Antwerpenaren, onder wie een pak werkende mensen ongetwijfeld, hun identiteit zou worden geschrapt.

Leuk dus wanneer u naar het buitenland reist of uw identiteit moet kunnen aantonen ergens en opeens blijkt dat enkele 'goed bestuur' mensen je zoiets hebben geflikt.
De geldigheidsdatum op onze 'oude' identiteitskaarten is in deze zaak opeens van geen tel meer. (Ik vraag me af waarom ze dan dezelfde truuk niet bovenhalen bij de bejaarden met een eeuwig geldig rijbewijs, maar die nooit hun rijlessen hebben gevolgd. Indien je dezelfde redenering zou volgen zouden ook deze rijbewijzen dus ongeldig kunnen worden verklaard van de ene dag op de andere... hopelijk komen er een paar LDD'ers nog op dat idee:).

Volgens een zekere Monica De Coninck (SP.a) is dit een 'strafmaatregel', aangezien veel mensen hun eID niet komen ophalen of aanvragen. Ze voegde er nog fijntjes aan toe dat ze niet wist waarom zoveel mensen zo nonchalant waren om die eID niet te komen aanvragen. Waarschijnlijk is bij haar altijd alles mooi in orde. Kan moeilijk anders als je zo'n onzin uitkraamt.

Wel, beste mevrouw van de SP.A, ik zal u meteen verklaren waarom er 30.000 slimme Antwerpenaren nog niet zijn komen opdagen, want blijkbaar is uw wereld zo klein en roodgekleurd dat u daar zelf niet kan bij komen.

Het is namelijk zo dat een bevolking uit verschillende types mensen is opgebouwd. Al deze mensen hebben andere meningen, jobs, geloofsbelevenissen, hobbies en gezinssituaties. Dat zou u als socialische verkozene toch moeten weten niet? (ach ja, da's juist, u stond waarschijnlijk op de lijst omdat men nog niet aan het juiste quota vrouwen op verkiesbare plaatsten zat, het is u vergeven).

Wanner u uit uw kantoor zou komen en in plaats van informatieve websites te bestellen bij reclamebureaus of foldertjes te laten drukken op de kosten van de stad, eens naar de werkende mens zou stappen, dan zou u kunnen zien dat niemand naar de disctrictshuizen geraakt om een of andere duistere reden. Het geheim is: openingsuren.

Allereerst even het probleem van de kantooruren-terreur toelichten (socialisten zijn hier waarschijnlijk niet mee vertrouwd, evenmin met het begrip 'dienstverlening op maat').
Dit is nog steeds, anno 2008, een van DE grootste obstakels om wat dan ook in orde te krijgen op administratief vlak.

Niet allen de stad, maar zowat ELKE instantie of dienst is gebonden aan deze benepen onwerkbare uren. Dit in combinatie met het geen-verlof krijgen voor administatie in orde te brengen doet veel inzake "nonchalance" uiteraard.

De openingstijden van het districtshuis waar die eID moet opgehaald worden zijn van die aard dat je er gewoonweg nooit kan geraken wanneer je werkt.
Zelfs wie 's ochtends vòòr naar de job te vertrekken langst komt bij het districtshuis is er aan voor de moeite. De heren en dames beginen pas te "werken" rond 9u (en dan nog niet alle diensten hoor, reken maar op "rond 10u".)

Moest de SP.a nu een partij zijn die zou ijveren voor een aantal "administratieve rompslomp dagen" die betaald worden door de staat om te compenseren voor dit soort gedoe, dan zou ik het nog begrijpen. Dan zou je zeggen dat jullie tenminste het probleem onderschrijven en er een voorlopige mouw aan hebben gepast. Niets is minder waar. Men gaat met de kop in het zand, met de oogkleppen EN de maskers op allemaal tegelijk doen alsof het WEER maar eens de mens zelf is die in fout gaat.
Wanneer je je huisvuil buiten zet ben je als je even niet oplet een sluikstorter, wanneer je gehaast bent op de baan een wegpiraat en wanneer je werkt en niet op een districtshuis geraakt een 'nonchalante' mens. Het is ook NOOIT de fout van het bestuur uiteraard, nooit de fout van kompleet achterhaalde systemen en werkwijzen... maar altijd de schuld van diegenen die proberen het goed te doen.
Of vertel maar eens aan iemand die een boete krijgt om 52 km/u te rijden dat het allemaal draait om de verkeersveiligheid.
Mensen kl... ja. (ik weet dat het toogpraat is, maar toch is het waar, de schuldvingertjes die deze dagen voor om het even wat naar de mensen worden uitgestoken zijn niet meer te tellen).

Toegegeven, één dag in de week zijn jullie later geopend. Zomaar eventjes tot 19u. (wow daar zal wel wat extra poen voor betaald worden denk ik om ambtenaren ZO LAAT te laten weren. :)
Dit is natuurlijk TOTAAL ONTOEREIKEND, aangezien veel mensen in Brussel moeten werken en soms ver na 19u terug uit de file zijn. Om het dan nog niet te hebben over mensen die met de nacht staan, in de horeca werken of in het buitenland zitten.

Uiteraard kunnen jullie dit niet weten, aangezien niemand van heel die ploeg daar ooit in een file heeft gestaan van Brussel naar Antwerpen, ze werken immers allemaal op enkele honderden meters van het districtshuis en gaan om 5 voor 4 naar huis met de fiets vermoed ik. Waarna ze een boek lezen en hun planten water geven of hun kind leren klarinet spelen.
Er zijn echter mensen die, terwijl u met halve aardappelen en waterverf een schilderij maakt samen met uw kinderen die u ophaalde aan de gemeenteschool (vandaar dat u om 5 voor 4 vertrekt uiteraard), die dan nog aan het werk zijn. Mensen die eventueel DAN pas vertrekken naar hun avondshift of horeca-hondenjob om geld te verdienen aangezien het onderwijs zo fàntastisch werkt. (Andere discussie, maar het hangt allemaal aan elkaar eigenlijk).

De opentingstijden zijn dus niet alleen een bewijs dat jullie nog in de jaren-70 leven (én denken), maar is voor mij ook een opgeheven middenvinger naar de hele groep werkende mensen.
Het lijkt wel alsof de stad Antwerpen met opzet de werkende bevolking weert, zodat er meer aandacht kan besteed worden aan al die andere bevolkingsgroepen. U kent ze wel zeker? De mensen die o.a. op 'goed bestuur' stemden?

Dit brengt me meteen bij de volgende reden waarom ik u politiek gezien, een komplete trut vind, namelijk de organisatie van het districtshuis.
Wanneer u de pretentie hebt om mensen te bestraffen omdat ze hun eID niet komen ophalen, bedenk dan eerst eens een manier om deze eID op een normale (niet repressieve) manier tot bij de bevolking te krijgen.

Uw partij beschuldigd de ietwat rechtse parijen er wel eens van 'te repressief' te zijn op vele vlakken, maar zelfs Hitler en zijn companen hadden niet de methodes van de SP.a om hun vijanden hun identiteitspapieren af te nemen.
Integendeel, zelfs een door hem verachte Jood kreeg tijdens te Tweede Wereldoorlog zijn jodenster gratis en voor niets van de regering. Terwijl wij hier in onze 'prachtige' democratie wel 15 euro mogen ophoesten. We betalen blijkbaar telkens bovenop al die belastingen ook nog eens extra bij per dienst. (Daar houden de Belgen van hé... dubbel tot driedubbel betalen voor alles en nog wat.)

Wanneer je dan noodgedwongen verlof neemt en je naar het districtshuis begeeft sta je gegarandeerd een vol uur of langer aan te schuiven tussen lotgenoten, oude vandagen, stinkende mensen, migranten en 'jongeren'(ehem eheèm).

U raad het al, ik heb niet echt goede ervaringen met het districtshuis,... en ik heb ook geen elektronische ID nodig trouwens.
Niet alleen is het ding zo onveilig als de pest (geen wonder, het is door Belgen ontwikkeld in opdracht van senator Q, de clown die ex-Worldonline bazen nodig had om e-gov te kunnen oprichten en daar totaal in mislukt is, waardoor er al 4 jaar achterstand is op de planning, dit terzijde) maar ik heb ook totaal geen zin om een ID met me mee te dragen waarvan ik weet dat de staat het eigenlijk alleen maar wil hebben om de carriëre van een of andere minister op te blinken.
Het heeft geen nut, zo goed als geen veilige toepassingen, is duur en de distributie naar de mensen toe laat kompleet te wensen over.

Dus mevrouw van de SP.a : Ik ben niet nonchalant, ik ben eerder super pissed off, dat een stadsbestuur waarbij socialisten de plak zwaaien, op zulke flagrante manier de voeten en nog andere lichaamsdelen veegt aan de hele werkende bevolking.
Dit voor een partij die beweert dicht bij de arbeiders te staan!!!
Ik ben trouwens benieuwd of u volgende keer weer verkozen zult zijn, ik zal alvast uw naam bekendheid geven in die zin, vooral bij mensen die graag op sossen stemmen en blijkbaar niet weten wat voor mensen er het beleid voeren op een vrij rechtse manier.

Dankzij dit zoveelste voorbeeld van lamentabel bestuur zal ik volgende keer kiezen voor mensen die jullie luilekker leventje van kop-in-het-zand-steken zullen doen vergeten.
Eens zien of er dan nog twee uur durende lunchpauzes genomen kunnen worden daar op het districsthuis, lekker gesurft kan worden op het net en ondertussen de mensen in een enorme wachtrij laten staan aanschuiven. Eens zien of er dan ook nog een zekere tollerantie bestaat tegenover het overdreven sluiten van de boel tijdens verlengde weekends, Kerst, Nieuwjaar, Pasen, Allerheiligen en wanner jullie kleine teen een beejte pijntjes doet (ocharme, te veel gefietst?). En natuurlijk Juli en Augustus niet vergeten... het kantoor is dan wel open, maar draait dan volgens het zomer regime. (Lees: iedereen is op verlof en de diensten die open zijn daar mag je nog veel meer tijd voor rekenen... dat ondertussen 'de meeste mensen' net DAN de tijd hebben om bij jullie langst te komen is jullie uiteraard totaal vreemd.)
Onbegrijpelijk dat voor een gemeente met bijna 100.000 inwoners er slechts 4-5 uren per dag een districtshuis open is waar men de mensen eigenlijk gewoon als vuil behandeld.

Voor mij zijn jullie nog steeds een corrupte bende oude-stempel-socialisten die niets voor de mensen doen en vooral zelf lekker laks en lui acteren alsof het allemaal de schuld is van de 'marginale' of verzuurde Antwerpenaar.
De Antwerpenaar die zoals ik elke dag moet gaan werken en waarschijnlijk 'te lui is om zijn pas te komen halen'.
En ondertussen dan maar inteviews geven aan het Laatste Nieuws uiteraard, waarbij je vooral je verwondering laat blijken over zoveel nonchalance. Ja ik ben verzuurd, in deze kutstad vol bestuursgedrochten die alleen maar beslissingen nemen om buitenlanders, toeristen en projectontwikkelaars tevreden te stellen en die schijten (jaja lelijk woord) op de eigen bevolking.

Het moet er uit:
In mijn regime zouden mensen zoals u, en heel die bende op het districtshuis, hun dagen mogen vullen met het aanleggen van spoorlijnen en het verwerken tot lijm van de overtollige huisdieren van bejaarden (alles voor het milieu nietwaar :).
Ik leef danook in een utopie.

Een districtshuis moet open zijn van zes 's ochtends tot elf uur 's avonds.
Moet veilig zijn, moet open zijn en vooral DIENSTVERLENING geven aan de bevolking. In plaats van de mensen te kloten waar ze kunnen.
Of deze bevolking nu iemand is die nachtdienst heeft, op een kantoor werkt, in het onderwijs staat of werkloos is: al deze mensen moeten op een normale manier gebruik kunnen maken van jullie diensten ongeacht hun signatuur of bezigheden.
Iemand die snel voor hij naar het werk vertrekt een vol uur laten staan wachten hoort daar NIET bij. Zeker niet als je dan nog wordt teruggestuurd met een smoes ook.

Nu we toch over kantooruren bezig zijn, tegenwoordig is het blijkbaar schering en inslag dat je voor alles een dag verlof moet nemen (lekker makkelijk voor de organisatie natuurlijk 'dat ze maar verlof pakken').
Het containerpark is enkel open tijdens de kantooruren, de banken, de post, gemeentehuis, autokeuring... eigenlijk blijft er wanner je daar telkens verlof voor neemt niet veel meer echte vakantie over.
Vandaar dat ik, en blijkbaar 30.000 andere Antwerpenaren, resoluut WEIGER tijdens de kantooruren naar jullie disctrictshuis te komen.
Meer nog, ik weiger gewoon een eID te hebben aangezien het onveilig is.
Schrap me maar als je wil... ik hoef het allemaal niet meer. Ik voel me niet echt een deel van jullie bende, jullie schijtland met wetten die enkel op bejaarden zijn afgestemd en waar socialisten hun eigen wetten buigen en draaien tot het hen zelf goed uitkomt.
Rot gewoon op met jullie "goed bestuur", jullie leugens en foldertjes-laten-drukken-kabinetten. Jullie beslissen niets, jullie zijn overdemocratische en jullie hebzucht en gebrek aan organisatorisch talent zal jullie ondergang zijn.

Tot in het stemhokje... Ik zal met veel plezier NIET op heel jullie lakse bende stemmen.

vrijdag, mei 30, 2008

Laat deze mensen met rust


Ze bestaan dus nog. De stammen die diep in het Amazonewoud, tussen Peru en Brazillië verscholen zitten tussen de bomen. Beschermd door hun manier van leven en een ondoordringbaar oerwoud zijn ze vrij gebleven van belastingsdruk, koopkracht, iPod-junkies en Internet. Ze hoeven niet in de supermarkt aan te schuiven tussen stinkende mensen om met een paar uitgeknipte bonnetjes hun wekelijkse dosis suikers, vetten en chemische rommel te betalen. Ze hoeven niet bij een of andere minachtend kijkende bankbediende om een lening te smeken in een pak dat ze in de C&A hebben gekocht.

Deze mensen zijn vrij, ze jagen, leven en eten in een oerwoud zonder dat ze zich bewust zijn van wat zich daarbuiten afpeeld. Ze zijn nooit verwend geweest met allerlei overbodige electronische apparaten, en moeten nooit in idiote alliminum karretjes staan wachten in een file om op een kantoor te gaan zitten hun leven verdoen.
Deze mensen kunnen gewoon leven zoals het oorspronkelijk was.

Niet dat ik het zelf een dag zou uithouden in een oerwoud uiteraard, ik krijg al de kriebels na een dagje Ardennen. Ik ben danook een stadsmens die nooit anders heeft gekend en niet meer aangepast is aan het oerwoudleven. Daarom dat ik zo'n bewondering heb voor deze mensen. Ze vielen instinctief het vliegtuig aan dat over hun gebied vloog. Met pijlen en speren wilden ze de boze grote metalen vogel verjagen.
Ze leven echt in een oerwoud, en niet zoals stomme hippies die met een rugzak naar verre oorden trekken om te onthaasten of lekker anti-kapitalistisch te doen (terwijl ze in Marokko gekochte wiet blowen, Levi's jeans dragen en met Ryanair vliegen).
Nee deze mensen zijn ECHT; deze mensen zijn niet kapitalistisch, ze leven tesamen in hutten en leven van wat ze vinden.
Ik smeek iedereen: laat deze mensen met rust.
Stuur ze geen flessen whisky, missionarissen of jeansbroeken. Bescherm hun gebied en laat ze leven zoals ze waarschijnlijk al 10000 jaar leven. Want dit is pas vooruitgang: diversiteit onaangetast laten bestaan op een planeet. Waarbij het onze verantwoordelijkheid is in de 'ontwikkelede' delen van de wereld om deze mensen te laten leven zoals ze willen, waar ze recht op hebben.

Maar waarschijnlijk zal ook hier het virus van het "andere culturen leren kennen" toeslaan. Met het bekende gevolg: een gekende cultuur is een dode cultuur.
De dag dat er een vliegtuig met Nederlandse toeristen neerstrijkt om deze mensen 'in hun natuurlijke omgeving' te gaan bekijken (en daarna een bakkie friet te eten) is niet ver af.

Steun : http://www.survival-international.org/

dinsdag, mei 20, 2008

De jaarlijkse culturele armoede-show van Europa


We zijn er weer. Met elk jaar dat het Songfestival blijft georganiseerd worden neemt bij mij ook de ergernis toe die dit spektakel veroorzaakt.

Het Eurosongfestival is zo'n beetje het equivalent van een sovjet ballet voorstelling waar toevallig de dochter van een of andere partijleider meespeelt als iets te dik geworden prima ballerina. Het is een kortstondige eruptie van opgedrongen, over-gesubsidieerd persoonlijk geluk van de culturele aasgieren die anders nooit aan
de bak zouden komen. Waarbij ouderwetse potsierlijke geluk-uitstralende homo's worden vol drank (en andere substanties) gegoten en ter meerdere eer en glorie van de entertainment industrie gedwongen worden om een paar miljoen klapvee-achtige mensen die in de jaren zeventig zijn blijven plakken te vermaken met partituren die aan lager wal geraakte componisten nog in de kast hadden liggen voor een b-kantje van een moralistische Kerstsingle.

Ik ben inderdaad niet zo'n fan van dit soort geldverslindende, overbodige, traditionele voorbeelden van om-ter-verst-pissen. Ik kan zelfs nog meer respect opbrengen voor mensen die zich in een Big-brother huis laten opsluiten of niet door de preselecties van Idool zijn geraakt vanwege te pijnlijk-voor-de-oren. Wanneer je een huiskat met haar twee poten omhoog tilt en haar buik kietelt komt er meestal betere zang uit trouwens. (Waarom organiseert men geen songfestival voor katten?)

Hoe gek is het ook om elk van die landen een 'act' te laten inzenden die zonder subsidie en zonder misplaatste aandacht van de staatsmedia nooit verder zou geraken dan een muffe parochiezaal rond de Kerstperiode of een benefietconcert op een zomerdag tijdens een wespenplaag?
Muzikaal stelt het, vanwege de vele regeltjes, niet veel voor. Politiek nog veel minder. De relevantie van een eengemaakte Europese unie die zich verbonden voelt vie aan liedjeswedstrijd was misschien een goed idee rond de jaren vijftig en zestig, maar heeft naar mijn mening 0,0 raakvlak met de huidige doorsnede van diezelfde Europese unie. Sinds de unie (net zoals de achtergrond zangeressen van onze belgische inzending) meer en meer uitbreidt in plaats van naar haar innerlijke kwaliteit te zien, is er iets fundamenteels veranderd.
Cultureel zitten landen als Frankrijk en Duitsland wel net iets anders in elkaar nu dan in anno 1958. Laat staan dat men ook maar 1 rat's ass zou geven over wie er het best kan zingen en de mooiste jurk aan heeft. Het gaat om poen, SMS inkomsten en vooral meedoen. Meedoen en faken dat het allemaal ok is, lekker dansen en zingen alof we in een paradijselijk gebied leven.

Waar haalt men het ook om in deze globale economie nog dingen te brengen die puur bestaan omdat ze bestaan? Traditie?
Een traditie waar, met andere woorden, niemand nog zin in heeft en niemand nog de relevantie van voelt, maar die wel in ere wordt gehouden omdat men het "ik kijk omdat men zegt dat iedereen kijkt"-syndroom blijft gebruiken om mensen te lokken, om er dan nog wat mee te staan lachen ook.
Wanneer zelfs de presentatoren het niet meer serieus nemen, moeten we dan echt nog geld stoppen in dit gedoe? Veel mensen zouden het niet eens merken moest heel deze travestie worden afgevoerd in alle stilte.

Ik kan me echt niet voorstellen dat Europa (of het zootje landen die voor deze samenhang moeten doorgaan) zich cultureel zo laag en uitgeblust voelt dat men individueel allemaal naar deze kwelerige eenheidsworst wil luisteren.
De zoeterige, semi-politieke trutterigheid die Europa zo tekent wordt op zulke manier opgedrongen dat je je vragen kan stellen over de legaliteit van zoveel domheid.
Want zeg nu eerlijk... zonder de de media zelf (de mensen, die naar aloude traditie alle baat bij hebben bij het in stand houden van zoveel subsidie) zou er niemand kijken, zou er niemand het in zijn of haar hoofd halen om naar slechte circusacts, uitgerangeerde operazangers en anorexia gevallen zonder stem te kijken en luisteren.
Nog voor geen geld.

Geef mij maar een avond horrorfilms, South park afleveringen of zelfs een live concert van Slayer. Maar daar is natuurlijk allemaal "geen geld voor" (lees: men vist liever in eigen vijver, waar er altijd wel een broer, zus of nicht een muzikale carrière wil uitbouwen).
Het songfestival en de daarbij behorende industrie zit als gevolg hiervan vol omhoog geparachuteerde mime spelers uit Bosnië-Herzegevina, overdresste rockers die maar twee akkoorden kunnen spelen en zangers bij wie bij het tweede refrein je al de routine van de repetities hoort doorsijpelen in hun stem.
Geforceerde mediageile "endlosing" van onze cultuur, dat is het.

Even illustreren met een voorbeeld van deze opdringerigheid (en het nieuws-maken waar er geen nieuws is).
Ik kijk zelf geen Tv of luister geen radio, toch kreeg ik online 16 keer te maken met nieuwsbrieven en websites waar men gewag maakte van dit ongeloofelijke nieuwsfeit. Zelfs van mijn eigen provider kreeg ik berichten hieromtrend!!! Erg dat men in zogenaamde newsflashes mij er absoluut wilde op attent maken dat de Belgische inzending - ik kan de naam niet eens onthouden zo irrelevant vind ik ze - het niet gehaald had. Ik mocht absoluut niet onwetend blijven uiteraard :)

Wat moet men hiermee? Dat zelfs game-magazines, internet providers, kranten en tijdschrijften allemaal tegelijk de bandnaam zoveel mogelijk uitspuwen in ons gezicht stoort me al mateloos. Opeens, die week van het liedjesgeval, moeten we dan allemaal staan supporteren en springen en vooral "nieuws" absorberen over een flutband die we niet kennen, waar verder niks van te verwachten valt en die als vlag moet dienen voor een land dat virtueel al lang failliet is. Het lijkt wel alsof men nog steeds in de illusie gelooft dat wij ploegen, inzendingen en deelnemers kunnen leveren aan internationale wedstrijden die relevant zijn voor het imago ons land. Als dat al de bedoeling is, probeer dan tenminste iets dat een eigenheid heeft, kwaliteit bezit en vooral hedendaags is. Of laat het gewoon voor wat het is.

Voor onze media (de copy-paste journalisten dus) is het opeens relevant inderdaad. Puur omdat mijn mailbox er van vol zit en men waarschijnlijk die mensen op TV en radio aan het pushen is dat het geen naam meer heeft. Compleet belachelijk.
Ik hoop dat deze inzending, net zoals alle voorgaande, snel in de vergetelheid terecht komt, waar het al thuishoorde voor dit circus begon. Wedden dat we ze nog tegenkomen op de 11-juli viering?
... En U betaalt massaal mee, met belastinggeld, politieke steun en nog erger: SMSen.

Hopelijk komt men er bij onze nationale zender en ministeries van cultuur snel achter dat meedoen aan een wedstrijd die je toch niet kan winnen niet veel zin heeft. Stop deze geldverslindende parade van staatsgefinancierde gayness.

vrijdag, mei 16, 2008

Imagebuilding Vlaanderen

De voorbije jaren verschenen er in diverse buitenlandse kranten (die blijkbaar meer worden gelezen door onze politici en opiniemakers dan de binnenlandse) verscheidene artikels over het voortbestaan van België.
We kennen de litanie ondertussen: journalisten uit een land waar de democratie volledig anders in elkaar zit gaan met een minimum aan informatie een soort luchtige uitsmijter tijdens de nieuwsduiding lanceren waarbij er dan kaartjes van België worden bovengehaald met allerlei kleurtjes voor de verschillende gewesten en gemeenschappen. Dat is scoren natuurlijk voor zo'n krant.
De paar lezers die zulke papieren vod nog heeft in dit tijperk zijn nu eenmaal verknocht aan het mooi grafisch weergeven van complexere problemen door hun redacteurs en vastgeroeste journalisten. Vooral een kaartje van een land, waarbij elk gebied dan een eigen kleur krijgt blijkt een enorme meerwaarde te bieden. Ofwel krijgen we van die halfbakken, zo nodig nòg slechter geïnformeerde politici uit de achterhoede van Europa over onze vloer, waarbij ze in 2 dagen tijd een conclusie trekken die hen is ingefluisterd door om het even welke lobbyist.
Als het Eurosongfestival een barometer mag zijn van hoe het met onze EU gesteld is, denk ik dat er wel meer werk aan de winkel is dan dat.

Wat er ook van zei, de conclusie die de raad van Europa (RvE) trok uit hun bezoek blijft voor opschudding zorgen in ons kleine landje. Tussen de zangwedstrijden en reality-shows door is er meer en meer aandacht voor de knoeierij waarin we politiek zijn terecht gekomen. De TV mag dan wel een voorbeeld of opvoeder zijn voor vele Belgen, maar het blijkt toch niet zo te zijn dat de mensen die 800 000 voorkeurstemmen halen (op TV of in het echt) niet noodzakelijk grote lichten zijn.
We zouden, volgens de RvE, een zootje etnische zuiveraars zijn die op een niet-gewelddadige, fascistische manier, hun wil opdringen aan de 'anderen'. Deze anderen zijn uiteraar onze mede-landgenoten: de Walen. Ze worden meer en meer 'de franstaligen' genoemd, al blijft men de taal niet als enige verschil met de Vlamingen aantonen, paradoxaal genoeg.

Ergens hebben ze wel gelijk die RvE'ers. Hoe ongeïnformeerd ze ook mogen zijn, het blijft een feit dat we in een land leven waar er zo veel taalwetten en beperkingen zijn dat het moeilijk nog een moderne dynamische staat kan worden genoemd. Om het cru te stellen zijn Vlàààmingen alleen maar bezig met TV kijken, hun huizen van de ouderdowsverschijnselen te redden door continu te verbouwen (en omdat 90% anders geen manier heeft om enig bezit te vergaren... face it: een huis kopen is DE manier voor een gemiddelde domme Vlaming om 'rijk' te worden, je moet er niets voor kunnen en het brengt alleen maar geld op - dat denken ze toch. De typische Vlaming (u weet wel, een zeventiger met een pet op die op de stoep op een stoeltje zit te praten over wat er gisteren op "Floms-Brussel" te zien was op TV of achter in zijn tuin koterijën bouwt) is een uitstervend ras, een bekrompen, door eigendunk en hebberigheid kapotgeteerde hoop navelstaarders die denken dat hun land problemen kan overwinnen door met een vlag te staan zwaaien en korte-termijn winst na te streven.
Dit, terwijl ze hun lokale economie laten uitverkopen door neo-liberalen en corrupte conservatieven die om het even wat beloven aan de gezinnen.
Ze staan bijvoorbeeld geen ogenblik stil bij het feit dat hun eigen bedrijven en infrastructuur die hun voorouders hebben opgebouwd allemaal in buitenlandse handen zijn, meer nog: dat ze nu zèlf moeten betalen om al deze mooie dingen te mogen gebruiken van deze firma's en holdings. Maar dat is allemaal blijkbaar geen probleem. Ze stemmen er zelfs mee in dat onze ex-premier (Verhofstadt) na 8 jaar uitverkoop te hebben gehouden aan het grootkapitaal, meteen een plekje krijgt bij een van de grootste pensioenfondsen van Nederland. Dit overigens eigenaar zijn van half België ondertussen dankzij toedoen van deze zelfde blauwe premier. Denk daar maar aan wanneer u nog eens lekker gaat shoppeeèèh in het Wijnegem Shopping Center, want dat is gebouwd met de gelden van zulke Nederlandse roofbouw-pensioenfondsen. Schrijf Verhofstadt een dankbriefje en geef je centen maar uit... maakt toch niet meer uit in deze mooie globale economie niet?

We zijn waarschijnlijk het enige land ter wereld dat zichzelf uitverkoopt en tegelijk alleen maar politieke partijen bezit die allemaal voor een sterker imago voor dazelfde land opkomen. De ultieme schinheiligheid: aan de ende kant roepen dat Vlaanderen recht heeft op vanalles en nog wat, en aan de andere kant deals maken met buitenlandse firma's om ons bezit, patrimonium en zelfs gronden over te nemen.
Een sterker Vlaanderen zeg maar, waar je bij Nederlanders verzekeringen afsluit, drank koopt bij een Franse supermarkt en Internet- en TV aansluitingen neemt bij Amerikanen.
Maar de Vlààmingen; ze blijven zingen en met vlaggen zwaaien en roepen dat ze ons niet zullen temmen. Het is een farce, een clownerie die ze blijkbaar zelf geloven maar waar toekomstige generaties totaal geen boodschap aan gaan hebben. De strijd is immers gestreden jongens. Of jullie het nu willen of niet, Vlaanderen is hooguit een uithangbord dat moet doen verkopen, een kleine groene dunne schil rond een rotte appel in de boom van Europa.

Een mooi voorbeeld hiervan is trouwens dezelfde polemiek over de Raad van Europa-afgevaardigden die ons land op de vingers tikten.
Opeens is de anders zo op de handen gedragen Europese gedachte iets vies. Meteen springen her en der de Vlaggenzwaaiers op die bij hoog en bij laag beweren dat deze mensen niet democratisch zijn, oneerlijke beslissingen nemen en vooral ridicuul zijn. Nog een mooi Vlaams kenmerk trouwens: wanneer onze politici het niet meer aankunnen doen ze dat wel vaker: de persoon die kritiek gaf besmeuren en ridiculiseren, als ware ze een stelletje kabouters en nietsnutten.
Mag ik de heren Vlaggenzwaaiers erop wijzen dat deze bende "kabouters en nietsnutten" van de RvE een voortvloeisel zijn van onze onvoorwaardelijke steun aan de Europese unie? Dat de instituten die we , zelfs zonder daar een referendum over te krijgen ten tijde van Deheane, hebben aanvaard ons niet alleen handen vol geld kosten en ons tegenwerken als staat? Deze bommen geld worden blijkbaar aangewend om een stelletje zogenaamde kabouters en nietsnutten te vergoeden (ik vraag me af in welke dure restaurants ze op onze kosten zijn gaan eten in deze fascistische staat).

Ik heb gelijkaardige kritiek niet gehoord wanneer er Vlaamse delegaties 'kabouters' in andere landen zoals Servië zich kwamen bemoeien. Al evenmin hoor ik verder enige anti-Europese standpunten van de Vlaggenzwaaiers wanneer het gaat over onze EU economie. Nochtans is de EU een van de grootste schuldigen wanneer het aankomt op economisch wanbeleid. Ze hebben de vrij markt hier vertaald in een pseudo particratie waarbij enkele grote sectoren, gefinancierd door de belastingsgelden worden opgegeten door enkele grote firma's. Toevallig de firma's waar onze politici naar de top van verhuizen eens ze hun ambtstermijn hebben afgewerkt.
Zo zien we maar. Europa is een streefdoel, een politieke slokkop die ons in de strot is geramd door de corrupte conservatieven en Vlaggenzwaaiers. De enige keer dat we eens tegenwind horen komen van deze mensen is wanneer ze zelf slechte punten krijgen van dit instituut.

Waarschijnlijk trekken ze zich het niet eens aan, en zijn ze ondertussen een zoveelste 11-juli viering aan het voorbereiden. Waar ze, op een achtergrond van Vlaamse zangers die op de Grote Markt in Antwerpen door slecht ingestelde microfoons klassiekers liggen te kweelen, interviews geven over hoezeer Vlaanderen toch een bloeiende regio is met zoveel kansen. Niets is minder waar. We zakken weg in de modder, al zwaaiend, zingend en gelovend in mensen die het niet waard zijn en ons uitverkopen waar we bij staan.

zaterdag, mei 10, 2008

Florreke

Definitie:
"Een Florreke"
De pint die je bovenop de reeds genuttigde drank bestelt en die er voor zorgt dat je bij een eventuele acoholcontrole waarschijnlijk boven de wettelijk toegestane marge valt.

Concreet voorbeeld:
Je drinkt 1 pint.
Je bestelt een tweede pint.
Je bestelt een derde pint, deze derde pint zal je waarschijnlijk boven de 0.5 promillegrens brengen en is daarom een 'Florreke'.
Hetzelfde geldt voor de eventuele Whisky-Cola die je daarna zou bestellen of de fles Tequilla.

Zinsgebruik:
'Barman, voor mij nog nen Duvel.'
'Hey jij hier aan de toog. Hoe is't ermee?'
'Goed goed, zijde gij niet met den auto?'
'Eh ja waarom?'
'Ah, en ge bestelt nog een Duvel man.'
'Ja da's mijn Florreke voor vanavond. We gaan er eens goed invliegen'.

vrijdag, april 18, 2008

Royalty-fuzz

Vandaag kon je geen krant openslaan of geen webpage met nieuws bezoeken zonder dat de nazaten van onze koninklijke familie je dom in het gezicht staarden.

Dat men niet meteen weet wat te spelen op TV is duidelijk, gezien de eindeloze herhalingen van lang vervlogen programma's in bedenkelijke beeldkwaliteit uit de jaren stillekes. Ofwel zie je verouderde trage series en films, of wel zingende, dansende nitwits die "het willen maken" en terwijl de zender van zeer goedkoop entertainment voorzien.
Maar niets is zo goedkoop, makkelijk en vol van volksverlakkerij dan het volgen van zogenaamde "royalty". Lees: de nazaten volgen van enkele Von Sachsen-coburgs die langzaam aan inteelt en lage hersencapaciteiten ten onder gaan, geld binnenrijven om niets te doen en vooral zich bemoeien met politieke zaken die qua irrelevantie hun gelijke vinden in de onbekwaamheid waarmee ze door de gekroonde hoofden worden behandeld. Dat, of ze trachten TGV's in te halen met hun sportwagens om indruk te maken op mensen die ze uit het lokale horecaleven hebben opgesnord in Knokke-Zoute.

Deze Belgische koninklijke familie hangt me al de keel uit, zelf al van tijdens de regeerperiode van koning Boudewijn. De man was iets te sponzig voor deze samenleving, me dunkt.
Het wordt alleen maar erger en erger. Boudewijn kweekte tenminste niet voort zoals Filip en Mathilde.
Dit koppel, dat alleen al omwille van hun over-wollig voorkomen en stuntelig gedoe sympathiek en "typisch Belgisch" wordt bevonden door de TV-kijkers, doen blijkbaar niets anders dan zwaaien naar de camera, lachen en vooral kindjes maken.
Dat laatste is danook een enorme trend tegenwoordig... een mooi net gezin, waarbij er maar kindjes worden gemaakt aan de lopende band.

In dit laatste zijn Filip en Mathilde blijkbaar heel goed, aangezien ze al vier keer een baby hebben voortgebracht, indien ik de tel niet kwijt ben geraakt.
Dit brengt me bij de echte reden van mijn anti-monarchie houding: de al te fluffy en perfecte uitstraling die ze willen hebben t.o.v de media en het grote publiek.

Ik geloof heel die bende niet. Ik geloof namelijk niet dat ze zo'n nette gezinnen zijn. Meer nog, het maken van zo veel kindjes (vier mag op't randje van het criminele genoemd worden in deze wereld vind ik persoonlijk) is eerder een soort van gimmick geworden, het is allemaal "OK" wat ze doen omdat de prinses af en toe een kindje uitplopt en dan op de cover van alle boekjes staat.
Prinses is trouwens een stomme titel die me eerder doet denken aan sprookjes en rijkelijke witte poedels die net naar de coiffeur zijn gebracht door een oude tante met purper haar en een beige cadillac met chauffeur, maar ok.
Het mens is ook maar een "boerenmieke" die toevallig een rijke papa heeft met veel invloed, en die daardoor aan het leven als kassierster in de lokale Alvo supermarkt is ontsnapt, of erger: hondenkapsalon Mathilde, whatever fits.

Neem eender welk mens van haar leeftijd van de straat, geef ze genoeg geld en een beetje assistenten en je kan haar evengoed voor "royalty" laten doorgaan. Meer nog, het is een schande te noemen dat het kindje krijgen om het jaar bij dat mens steeds de voorpagina's haalt van alle kranten terwijl er eigenlijk geen FUCK nieuwswaarde aan is. Wat is de relevantie hiervan? Niks, nul komma nul,... er zijn geen gevolgen, er zijn geen maatschappelijke veranderingen of relevantie geen onontbeerlijke info, niks... Men kan evengoed het aantal katten in de tuin van Jean-Marie Pfaff gaan tellen en in een aparte TV serie laten opdraven (zou niet eens zo'n slecht idee zijn denk ik; ik zou kijken als ze er funky stemmetjes over zetten).

Wat me nog het meeste stoort zijn al die kwezels in landelijke gemeenten die daar dan bij de kapper over bezig zijn alsof ze moeten opkijken naar onze "prinses" (woef woef). Ze doen hun haar hetzelfde, ze maken dezelfde geldzuchtige lach en ze kleden zich eveneens als een kwezelige bomma (da's daar in bij onze "Royals" en entourage).

Dat een land als het onze (waar men in sneltempo de economie uitverkoopt aan de buurlanden en de mensen met steeds meer stress te kampen hebben) met zulke zaken bezig is, en dat soort personencultus opgedrongen krijgt via de media is tergend.
Het is nu alleen wachten tot er eindelijk actie wordt ondernomen en deze bende zakkenwassers, al dan niet met geweld, verbannen wordt naar oorden waar de politiek van een personencultus nog hoog in het vaandel wordt gevoerd.
Wat een onzin. Weg ermee.

PS: Jammer dat ik met deze politieke mening op dezelfde lijn zit dan sommige extremere partijen in dit land, maar het is dan maar zo.

zaterdag, april 05, 2008

Een tochtje door Antwerpen

Vandaag ben ik, tegen mijn gewoonte in, 's zaterdags proberen buiten te komen. Meer bepaald naar de binnenstad van Antwerpen. Enkele jaren geleden was dit mijn vaste stek, elke dag wandelde ik er wel rond, ging op café, uitgaan, eten,... noem maar op.
De laatste jaren is er echter veel veranderd, en zeker niet op een positieve manier.
Ik hou van Antwerpen, ik zou er heel graag trots op zijn en zelfs terug gaan wonen maar het gaat niet.

Mijn tocht begon aan de Teniersplaats, vanwaar ik me meteen wegmaakte aangezien het er vol nieuwe-Marina's liep. U kent ze wel, de vrouwen en meisjes die allemaal met de zelfde geblondeerde jaren-70 kapsels met zijstreep en bles rondlopen. Meestal in combinatie met dezelfde jeans en gestreepte truien en t-shirts. Het soort vrouwen dat buiten "shoppèèh" en geld vragen aan ouders/echtgenoot via de gsm weinig te doen hebben. Het liep er VOL. Ik snap ook niet waar die mensen vandaan blijven komen. Het lijkt alsof er ergens een soort cloning-facility is waar men dezelfde Friends-look-a-like's blijven uitrollen. Ik kan met zulke wijven (want dat zijn het) geen 30 seconden een gesprek voeren zonder een scheldwoord te willen gebruiken. Buiten van die fluffy witte hondjes en tramchauffeurs zijn dit wel de meest nutteloze schepsels op deze planeet. Daarom dat ik deze mensen lekker liet rondlopen waar ze rondliepen, op de Meir en me naar de coffeenation begaf. Een andere koffie-liefhebber had me deze zaak aangeraden dus wilde ik er even iets gaan proeven uit hun rijk assortiment.

Uiteraard kon ik ook hier niet binnen van het volk. Hollanders, humo-lezende hippies en een paar emo-kids, maar vooral een heleboel van de eerder genoemde neo-Marina's. Eentje die voor me stond aan te schuiven keek achter zich, bestudeerde me dan van kop tot teen (waarschijnlijk om te checken of ik wel de 'juiste' schoenen droeg) waarna ik haar zei dat ze beter zou doorschuiven in plaats van mensen vuil te bekijken. Ze was meteen gechoqueerd.
De tijd dat Antwerpse vrouwen iemand die een opmerking maakte van een stevig àntwààrps antwoord voorzagen is blijkaar ook voorbij. Ik ken gelukkig andere vrouwen:).
De ongetwijfeld in Berchem wonende tuttebel klakte met haar tong, ging nog eens door haar bleske met haar vingers en keek weg.
Aangezien ik weiger langer dan 5 minuten te wachten in een rij voor wat dan ook in deze fantastische vrije-markt economie, ben ik daarna buiten gegaan, waar er meteen 2 andere tuttebellen me bijna omverliepen omdat ze ook wilden gaan aanschuiven.
En wij maar lachen met de Soviets destijds, toen die voor een brood 100m stonden aan te schuiven...
Vandaar ging mijn tocht naar de Meistraat en de Nationale bank, vanwaar ik richting Groenplaats ging. Tot mijn grote verbazing waren alle mooie vervallen gebouwen die er op deze toch lagen vervangen door het soort Hollandse-stijl nieuwbouw zonder persoonlijkheid en inspiratie. Om maar te zwijgen over de fratsen die ze op de St. Katelijnevest hebben uitgehaald, waar men van een bloeiende winkelstraat opeens een dode hoek zonder parkeerplaatsen heeft gemaakt. Mooie boel, dank u socialisme?
Anyway, daarna in een van mijn favoriete café's iets gaan drinken (de naam vermeld ik hier niet aangezien het daar dan achtereen ook vol toeristen zit).
Het café was zoals gebruikelijk enkel ingenomen door Antwerpenaren, ik heb er een koffie gedronken en ben daarna over de Groenplaats terug huiswaarts gekeerd met de metro die stampende vol stond.

Ik begrijp echt niet wat er aan is. Antwerpen suckt kompleet op zaterdag. Het enige dat je er ziet zijn shoppende tuttemiekes, hollanders die hun wil komen opdringen en gespuis. Toeristen: blijf weg hier!

In ieder geval ik blijf weg uit "mijn" stad op zaterdag. Laat de horde shoppers het maar overpakken, ... ik dacht nochtans dat er een probleem was met de koopkracht? Niet voor deze mensen blijkbaar. Het wordt nochtans tijd denk ik.

woensdag, maart 19, 2008

Lekker skiën

Ik heb leren skiën toen ik een jaar of 5-6 was. Mijn ouders vonden het prettig om samen met mij een sport te beoefenen, een die ik ook uit mezelf graag deed.
Na allelei andere dingen te hebben geprobeerd de jaren daarna bleef skiën lange tijd zowat de enige sport die me kon boeien.

Het vrijheidsgevoel tijdens het zorgeloos, gedreven, door eigen technisch kunnen naar beneden komen van een besneeuwde bergtop is een gevoel dat niet veel sporten je kunnen geven. Neem bijvoorbeeld zwemmen, waar je terwijl er allerlei perverten aan de raam staan te staren, door een van chloor doordrengd bad klieft hopend om geen pleistertje tegen te komen met rode smurrie in. Of nog erger: voetballen. Waarbij je tussen een bende opgefokte talentloze mensen moet staan doen alsof je het het leuk vind om voor rotte vis te worden uitgescholden negentig minuten lang. Om dan, wannaar je even niet oplet, je benen overgestampt te krijgen in deze "toffe ploegsport".
Ik hou niet van ploegsporten. Ploegen zijn er alleen maar om een zekere rangorde te doen ontstaan tussen mensen die verder toch niet weten wat aan te vangen of geen binding met elkaar zouden hoeven te hebben.

Skiën was dus al gauw mijn favoriete sport. Niet alleen kon ik er uren mee doorgaan, op kunstpiste of in de echte sneeuw, maar ik vond er ook een zeker evenwicht in met mezelf, een rust. Je leert elke spier te benutten, je wordt wendbaar en wanneer je veel oefent kan je danook sierlijk en technisch perfect naar beneden komen waaruit je op zich al heel wat voldoening haalt.

Ik spreek echter in de verleden tijd. Skiën dezer dagen, is een echte hel geworden. Door de tijdsdruk die overal heerst zie ik me meer en meer genoodzaakt het beoefenen van mijn favoriete sport uit te stellen tot de vakantieperiodes. In de echte sneeuw.
Een daar wringt'm het skibotje nu net.

NAdat ik de laatste keer naar een skigebied ging met enkele vrienden besloot ik niet meer te gaan.
Met spijt in het hart moest ik me gewonnen geven aan de schare 'sneewuliefhebbers' die deze skigebieden bezoedelen.
Begrijp me goed, ik heb niets tegen skiërs op zich. Ik ben er zelf één. Ik heb echter wel iets tegen mensen die skiën aangrijpen om 'lekkeej geshellich' te gaan zuipen, vreten, feesten en rondroepen in alpendorpjes waar ze beter weg zouden blijven. Het soort mensen die er sind de mondialisering van deze sport bij hangen... om er bij te hangen.
Deze mensen maken naar mijn mening tegenwoordig trouwens de meerderheid uit van wat je zoal op skipistes (en daarbuiten) tegenkomt).

Een sport die vroeger voorbehouden was voor de ietwat meer bemiddelde mensen is nu toegankelijk geworden voor dikke frituuruitbaters, cafégangers, mensen die verzekeringen verkopen aan de telefoon en werklozen die af en toe wat bijverdienden in het zwart. Voor mijn part mogen al deze mensen best gaan skiën uiteraard. Daar bedoel ik mee: het beoefenen van de sport. Net zoals ikzelf, hebben ze het volste recht om op latten te gaan staan, lessen te volgen en in een winters gebied van een berg naar beneden te glijden en lol te hebben. Geen probleem.
Maar dat is niet wat er gebeurd in deze, vooral Franse oorden.

Wat er gebeurd is niet skiën, maar het beletten dat mensen die wìllen skiën daar nog toe in staat zijn door de hele zooi te verstroppen, verzieken en te verpesten.
Deze mensen, of laat ik ze voor de gemakkelijkheid, de Krokus-skiërs noemen (familie van de zondagrijders en de salontoerist), staan meestal midden op de pistes foto's te nemen met hun Sony cameraatjes en dergelijke meer.
Krokus-skiërs zijn diezelfde mensen die wanneer de Kerst, Nieuwjaarsshit gedaan is, en de solden ook op z'n einde loopt nog snel naar de Décathlon gaan. Om daar met hun verkregen eindejaarspremie (of wat daar van over blijft na de solden) voor enkele briefjes van vijftig euro wat skimateriaal gaan kopen, om daarna in zeven haasten op een bus te kruipen afgehuurd door hun vroegere studentenclub of zaalsportvereniging.
Alwaar ze dan beladen met allerlei alcoholische dranken het maximum uit hun vakantie willen halen, (sommigen zijn zelfs zatter dan de chauffeurs die zulke dodenbussen de Alpen tracten over te loodsen zonder in een ravijn te rijden).
Deze troepen wilde beesten, moesten ze levend aankomen op de bestemming, worden in kleine dorpjes losgelaten die meestal al jaren verkloot zijn door de generaties toeristen die er overheenwalsen.
Deze Krokus-skiërs staan dan van 's middags al aan de aprés-ski bars, te pochen over hoe goed ze al wel kunnen skiën (op een blauwe piste die de lokale bevolking jaar na jaar makkelijker moet maken en heraanleggen om geen al te gore ongelukken en bloedverlies te zien gebeuren).
U kent ze wel, als ervaren skiër kom je na een lange tocht langsheen het halve skigebied aan in een berghutje aan een skilift, en daar staan ze dan. Vaak met hun broek half aan, hun trui ergens op een stoel van een terras waar ze al lang niet meer zitten (maar wel bezet willen houden), leunend aanbrallend tegen de jongedame achter de toog die ze denken te kunnen versieren.
Wanneer ik zatte Nederlanders zou willen zien, dan ga ik wel naar de Grote Markt in Antwerpen of ga ik wel naar Center parks.

Dan heb ik het nog over de minst gevaarlijke van deze Krokus-skiërs: diegenen die in een bar blijven plakken. Deze zijn tenminste van de pists af. Er zijn er anderen.
Deze anderen zijn hoofdzakelijk mensen die zo weinig besef en feeling hebben met de originele oorsprong van deze sport dat ze als levende obstakels heen en weer zwalpen, de liften niet kunnen nemen, de boel blokkeren en nooit geleerd hebben bochten te nemen (want dat verkopen ze niet in den Decathlon voor twintig euro natuurlijk) zodat ze halfdronken in het midden van de piste gaan zitten uitblazen terwijl ze de natuur overzien. Of wat daar van overblijft in een land dat hun bergebieden vrijwillig laat annexeren door toeristen met geldingsdrang.
Hier hoort trouwens de anekdote bij van de hollandse uitbater van een Oostenrijkse frituur (als er al zoiets moet bestaan), die terwijl ik even wilde uitrusten van een dag lang skiën, met zijn leverancier belde en vleeskroketten bestelde met 2% vlees, omdat het toch maar voor in de bar te serveren was.

Ik heb zelf meermaals nipt een ongeluk kunnen vermijden wanneer ik tegen redelijke snelheid naar beneden kwam en in de regio belandde waar er meestal dit soort Krokus-skiërs stonden. Namelijk de blauwe pistes, beneden waar de drankkramen staan. Ze staan er maar wat bij, niet beseffend dat ze KEI hard in de weg staan. Druk bellend, joelend en vooral met alles bezig behalve de sport die ze ter plekke zouden moeten beoefenen.
Het kan dan ook niet verbazen dat er elk jaar opnieuw melding wordt gemaakt van meer ongelukken op de wintersporten. Het zijn ook geen wintersporten meer, maar verkapte zuipwedstrijden en beschutte werkplaatsen-on-ice. De mensen zijn nauwelijks aangekleed, hebben niks techniek en beseffen niet eens dat ze eventueel aan de weergrillen zijn overgeleverd. (Zoals die man die in Oostenrijk op een berg stond te klagen tegen zijn vrouw dat het er te hard waaide. )

Zulke mensen verdienen het om af en toe eens een skiër tegen duizelingwekkende snelheid op het vege lijf te voelen landen. Maar dat is dus net de reden dat ik niet meer op wintersport ga. Het risico dat ik een van deze minkukels eens, samen met mij, in het ziekenhuis doe belanden is enorm. En dan heb ik het wijselijk nog niet over snowboarders. Een soort mensen die, wanneer het even kan, liefst in groep midden op de piste jointjes liggen te blowen terwijl ze "genieten" van het uizicht.
Dat kan je thuis toch ook?! Daar bestaan hele mooie DVD's over! Je staat verdomme op een BERG. Vol met SNEEUW. Ski, of board dan naar beneden, zoals het hoort!
Met je auto ga je toch ook niet midden op de ring van Brussel dwars parkeren om naar de vliegtuigjes te kijken die vanop Zaventem vertrekken, terwijl je een fles jenever leegdrinkt met een iPod in je oren? Blijkbaar kan dat allemaal wel wanneer je op een skipiste staat... want dan zijn we hip, vet, cool, in the zone.

Weer een pleziertje dat de horde van 'de meeste mensen' zich heeft eigen gemaakt dus, zodat de mensen die er echt voor de sport naartoe gingen meer en meer weg blijven.
Men kan in de media nog vaker berichten geven nu, over de kosten van het repatriëren van al die Krokus-skiërs,... wij zullen wel betalen, en er wijselijk wegblijven want het is toch verpest. Moge zo nog veel smeltende sneeuw zien en lang aanschuiven in hun tot bunkerachtige eetkazernes omgebouwde blokhutten.

dinsdag, maart 18, 2008

Een kijkje in Nederland

We zijn in België de laatste 10 maanden al te vaak geconfronteerd met onze eigen politiek, samenleving en actualiteit. Er was bij momenten geen ontkomen aan de vele debatten en de eindeloze polemiek over allerlei onderwerpen die onze politici en de mediabonzen ons opdrongen.

Daarom hoog tijd voor deze twee luchtige filmpjes van bij onze noorderburen (u weet wel, dat land waar het allemaal zo goed gaat volgens sommigen).


en deze: