maandag, januari 31, 2005

voldaan

Het is mooi om iets afgewerkt te krijgen. Een gelukkig gevoel dat me echter zelden te beurt valt. Hetzij door m'n eigen luiheid (die ik steevast aan een of andere slimme theorie wijt) of door m'n omgeving, afleiding, te veel tegelijk willen doen, of gewoon pure domheid.
Maar wanneer je tussen al deze duivelse dingen in deze maatschappij een ding af krijgt gewerkt, kan je er terecht trots op zijn vind ik. Wanneer je een kamer hebt geschilderd, of een schilderij af hebt gewerkt, of een auto eigenhandig hebt gerepareerd, dan kan je terugkijken op enkele mooie tijden die je hebt beleefd met deze handelingen. Het is echter niet zo mooit altijd om dingen af te hebben, en dan in 'een zwart gat' te vallen. Deze zwarte gaten vul je best op met plannen. En plannen is nu net iets wat veel mensen doen tegenwoordig, maar ze voeren ze nooit uit. Luchtkastelen zijn het eerder. Niet te verwezenlijke luchtspiegelingen in een woestijn van lucratieve repetitieve saaiheid, dilletantisme, cassante levenshoudingen.

Ik laat alles nu 2 dagen liggen en stuur het dan eindleijk op. 2 weken later dan gepland :) maar dat deert niet... ik heb blij dat ik geen al te harde deadlines stel voor mezelf. Dat doet men al genoeg op het werk. Ik heb 2-3 turven van boeken klaarliggen om te lezen tijdens m'n verblijf in Nederland... m'n collega's zijn de voorbije weken daar geweest en hebben vooral gegeten in Turkse, Argentijnse, Chinese , Thaise, restaurants, de Burger King, en het 'buffet' van het locale Ibis hotel ('t mocht weer niks kosten bij "Cheaptronic"). die Argentijn zie ik nog wel zitten, maar de rest lijkt me iets te veel op een zondagavond in Deurne.
Ik ga er in ieder geval m'n slaap niet voor laten. 's avonds gratis emailen en surfen op de helpdesk hun kosten daar, dan eten en zuipen op Cheatronic hun kosten, en dan m'n overuren factureren als ware ik een uitgeslapen consultant. Die ik niet ben uiteraard, anders had Cheaptronic me al lang wegbezuinigd in plaats van me een retour ticket per trein te gunne. "waarom ga je niet met de auto" was een overbodige vraag toen ik demonstreerde hoe ik m'n 'choke' moest uittrekken om de parking af te geraken. Hoewel ze dan weer 2 euro meer moeten betalen door me op een trein te zetten uiteraard. De losers.
Een van de managers had ik nog horen zeggen tegen een consultant die alletwee net buiten stapten... "Ja, als een schip zinkt moet ge inderdaad maken dat ge weg zijt hé." "Jaja, er staat al serieus water in". Ik kreeg opeens een gevoel van wat Keanu Reeves een 'deja vow' -gevoel zou noemen, moest dit een b-film zijn.

Ik ben de middelmaat op 45 toeren, de mens achter de paravan die zingt en jodelt, en naar buiten kijkt terwijl z'n eten koud op de tafel staat. Of zoiets toch. Nog 5 minuten en ik hoor de stem weer die ik al zo lang moest missen ...

gebabbel

Het was een goed weekend. Vrijdag iets gaan drinken in 't Excuus, een leuke keet wel, maar op het eind van de maand leek het er niet echt zo vol. In ieder geval nog eens lekker over computers, ICT crap en andere aanverwante onderwerpen kunnen lullen... wat soms wel eens goed doet als het een afwisseling is op iets anders. 's Nachts nog naar nieuwe start trek enterprise afleveringen gezien van seizoen vier. Nu nog een paar andere dingen downloaden om de week in Amsterdam door te komen en we zijn weer gelukkig. Wel leuk dat ze terug met trasporter-accident afleveringen beginnen... spreekt altijd tot de verbeelding.

Zaterdag me vooral met de dingen beziggehouden waar ik thuis aan aan't werken ben.
Nog even met B. gebeld ook (en heel de keet daar wakker gebeld aangezien ik niet echt zoveel uurverschil had verawacht 11 ipv 8, maakte in een keer dat ik om 1u am belde ipv 10pm, maar ze kon er mee lachen, de kleine kindjes daar waar ze logeerd iets minder.)

Zondag familiie bezocht die net een kleine hebben gekregen, 't was best gezellig, al kwam het voor mij nogal vreemd over om foto's te zien rondgaan van familieleden die ik toch nooit heb gekend en waar ik tot m'n 20ste werd van afgeschermd. Blijkbaar doet dat toch iets dat afschermen, want het interesseert me eigenlijk geen bal. Wat me interesseerd is vanaf nu meedoen en de mensen te leren kennen voor zover mogenlijk, maar het verleden oprakelen is daarvoor niet echt de aangewezen manier denk ik. Zijn sympa mensen en ikwil niet al te aso lijken.
De baby was uiteraard fluffy en lief en schattig en al dat soort dingen... heb'm even mogen vasthouden en dat was blijkbaar een reden om meteen 2 camera's op me te richten en me vast te leggen op digicam. Verder wel lekker gegeten en wat verhalen aanhoord, voor zover mogenlijk in het bijzijn van iemand die geen 5 seocnden ophoud met ratelen en zeveren... echt een nachtmerrie die gast, laat kompleet geen kans aan andere om ook maar heel even iets te zeggen... verdomd lastig om 6 uur aan een stuk door iemands gebral te aanhoren... meestal dan nog zonder inhoud of samenhang.
Maandagmorregend.
De collega's op't werk sijpelen binnen momenteel. Vertellend over hun weekend en weer is die ene z'n Alain-van-het-Eiland-lach aan het bezigen... ik begin er zwaar van te kotsen ondertussen... nu dat programma 'mainstream' is gegaan MOET je het absoluut grappig vinden wanneer een collega stukken uit dit programma naspeelt op kantoor. Ik heb het spul nog niet gezien en ik ben het ook niet van plan eigenlijk... eigenlijk kan heel humo, woestijnvis en de zogenaamde 'beter humor' me gestolen worden hier... het is er echt over qua opgeklopt gedoe.
Er is hier een collega (eigenlijk m'n baas) hier op cheaptronic, laat ik hem voor de gemakkelijkheid Mr.D. noemen, die me echt zwaar irriteerd met z'n lach. Ik heb het waarschijnlijk al beschreven, maar het is en blijft een enorme opgave om deze mens niet in z'n gezicht te beginnen uitlachen. De gast maakt dierengeluiden, en lacht in single-bursts alsof er een ezel aan het balken is... echt niet te harden.

vrijdag, januari 28, 2005

Wie heb ik aan de lijn hallo hallo?

Ik heb het echt gehad met mensen die verkeerd verbonden zijn, of gewoon in't algemeen niet kunnen bellen. Met alle digitale shit, en alle gsm, smartphones, VoIP applicaties, internet, noem maar op... heb je echt geen excuus meer om fout te zitten. Ik heb dus wekelijks op het werk voor dat er aan de andere kant van de lijn een meestal Franstalige stem begint te zeveren en ratelen, en dat je na een mnuut ofzo pas doorhebt dat die eikel verkeerd verbonden is.

Meestal zijn de mensen die 'fout' bellen ook nog eens recidevisten, die er dan in een keer nog eens 2 à 3 poging bij doen om zeker te zijn dat ze wel dègenlijk een verkeerd nummer hebben gebeld, en dat er niet iemand hun een poets aan het bakken is.
Ik krijg echt het schijt van mensen die dan toch verkeerd verbonden zijn, zonder dat ze er zelf aan kunnen doen (geen analfabeten dus zoals de meesten), bijvoorbeeld door een drukfout op een visitekaartje, en dan zelfs niet de minimale beleefdheid kunnen opbrengen om op een normale manier te comuniceren en het gesprek af te sluiten.

Is het echt zo veel gevraagd om even te checken welk nummer je gebeld hebt, of je te excuseren voor het feit dat je mensen stoorde in het midden van hun werk of vrijetijdsbesteding ("Ik had wel net de flag vast hé franstalige droplul!").
Neen, meestal is het gewoon inhaken geblazen, of nog eens iets schelden of zichzelf verwensen vooralleer ze er vandoor gaan, sommigen gaan zelfs zo ver om te beginnen discussiëren over het feit dat je niet bent wie je behoort te zijn volgens hen. Zoals de 2 grieten van pakweg 16 jaar die me opbelden en dachten dat ik een van beider ex-vriendje was die hen niet wilde te woord staan. (nu dat vond ik pas erg, want ze werden nog kwaad ook)

Is het verdomme dan ZO moeilijk om met je vingers op een paar stomme knopjes te drukken en dan een nummer van ocharme 9 cijfers te vormen? Is het zo moeiljik om even een nummer op te zoeken op de vele online bestanden en diensten? Of om even de inlichtingendienst te bellen en daar te vragen of ze het nummer voor jou kunnen bellen en je doorverbinden?
Allemaal mogenlijkheden die in deze tijd aangeboden worden, maar blijkbaar zijn er keer op keer Franstaligen vooral, die er in slagen om compleet verkeerde nummers te bellen en dan als ongelikte beren in te haken wanneer ze 'Jean-Yves' of 'Mireille' niet aan de lijn hebben, maar een "Vlaams boereke" waar het blijkbaar toch niet eens de moeite is om je tegenover te excuseren.
Hetzelfde voor de fuckers die als maniakken naar dezelfde nummer blijven faxen, hoewel er iemand dan aan de andere kant van de lijn brult dat het geen faxlijn is.
DIAF
(die in a fire)

donderdag, januari 27, 2005

evolutie

Mooi is het, wanneer je dezelfde leugens en dezelfde niet ter zake doende lulkoek moet aanhoren en je daarbij moet sociaal gedragen. De mensen hebben vaak het idee dat ik stil ben, en dat ik dat niet met opzet doe.
Diezelfde mensen hebben vaak ook geen mensenkennis, en bijten maar wat in het rond in de lucht terwijl ze klanken voortbrengen om hun tijd te vullen.
Gisteren heb ik de film 'seven' nog maar eens bekeken, en ik kan er nog steeds niet aan doen, maar ik heb sympathie voor Kevins Spacey's karakter daarin. De man z'n logica klopt, en hij is sympathiek. Jammer dat deze film al zo vaak vertoond is op tv.
De volgende stap in onze evolutie is waarschijnlijk dat we zo lui zijn dat we niet meer op onze benen kunnen staan, en gewoon van hier naar daar rollen als overgestimuleerde vleesballen. De wetenschap zou er wel iets op vinden om mensen van rond de 200-300 kg toch vitaal genoeg te houden om te laten consumeren, en ze hierbij zichzelf chemische bereidingen toe te dienen die hun brein in perfecte gelukzaligheid houdt (damn nu schrijf ik toch wel een dt zekers). De meeste mensen zouden zich in een soort plastic omhulsels kunnen voortbewegen waarbij er door twee openeningen in deze bal voedsel en medicatie naar binnen kan gepompt worden in een tankstation, en aan de andere kant tegelijkertijd ene lozing van menselijk afval kan naar buiten vloeien.
Ik ben momenteel niet meer in staat te focussen. Ik moet zo vaak van onderwerp en werk en prioriteit veranderen tijdens de dag op het werk, dat ik ook minder en minder in staat ben om zelf privé dit zo te laten. De menselijke versie van een flipperkastbal, die op en neer gaat tussen verschillende multi-balls and 500 punten-putjes. Ik scoor vaak, maar dan wel met de replay.
Ik denk dat ik dit weekend eens iets spectaculairs ga doen... misschien eens een kijkje gaan nemen in een club of grotere party ofzo... want de mensen vervelen me, de gebeurteniseen vervelen me, en ik ga niet naar de cinéma. Ik ben m'n computer momenteel enkel aan het gebruiken als textverwerker en mailmachine, en dat voelt niet slecht. HEt werkt aanstekelijk om af te kicken van media in't algemeen...

woensdag, januari 26, 2005

woensdag

Wat een weelde om eigenlijk zonder veel geld te gaan winkelen, en los van alle statusdrang een keuze te maken voor geodkope rommel. De goedkoopste rommeltjes zijn soms verbazend goed. Zo heb ik voor 2.69 euro een van m'n favoriete films op dvd kunnne kopen, een gsm met uitstekende batterij (geen nokia dus) voor 66 euro (deze was echter net uit voorraad, like usual). Maar een prachtige ochtend was het alweer. De verlofdag die ik in extramis kon nemen smaakte naar meer.
Ik heb een mail gekregen van B. en dat stemt me blij. Ik ben met m'n hoofd ergens anders en in heb voor het eerst in 3 jaar echt een collega afgesnauwd op een manier waar menig waakhond nog lessen van zou kunnen nemen. "Moet je nèt deze opstelling hebben?" "Ja, 't is voor een probleem uit Frankrijk". "Ja en dat van mij ligt er al drie dagen, en er is tijdens m'n verlof door jullie niets aan gedaan, daarom doe ik het nu, of nee, weet ge wat, pak maar I don't give a fuck anymore... " "Ja maar", "Shove it man"
Tergelijkertijd naar de evaluatie meeting vergeten te gaan. Gezien het robot-achtige gedoe over de uur-indeling kan me dat eigenlijk ook gestolen worden. Wat gaat men zeggen? "Ik ben een manager zonder mensenkennis, en uit een paar rapportjes die door anderen zijn opgemaakt blijkt dat je niet goed bezig bent." "Ja, klopt" "En je krijgt geen opslag" "Geeuw" "Daag" "Daag"

Ik denk aan... fruitvliegen en spaarzegeltjes, aan tekortkomingen en zweefvliegtuigen, aan mp3's en skivakanties, de grote markt in Sint-Niklaa in de winter en boekenkasten vol oorlogsboeken. Ik ruik verleten zetels. En er is de eerste keer sinds 30 jaar nog eens een baby in de familie, en ik moet er zondag naartoe en moet een kado kopen voor een gastje van 1-6 maanden, en ik dacht aan een pluchen rups ofzo. Ik kijk rond en zie mensen om me heen die me niet meer kunnen helpen. Ik ben alleen en daar is geen verandering in gekomen sinds ik bij m'n ouders wegtrok. De sporadische griet waar ik mee samenhokte niet te nagesproken (great fun). De hoop die ik had gevestigd op B; lijkt een beetje weg te ebben, ik denk niet dat hetzelfde vuur ook aan de andere kant aanwezig is... maar er is twijfel, en ik vraag het haar af en toe, en ze kan veel te goed schrijven om er niet om heen te gaan. En dat zijn de momenten waarop je weet dat je je best moet doen. Ik ga vanavond m'n appartement opruimen en de keuken kuisen.

maandag, januari 24, 2005

keuzes

Wat geef je af aan mensen die over je schrijverstalent zullen oordelen?
1) Een eigen uit het Engels naar Nederlands vertaald, maar zelf geschreven verhaald over een science-fiction achtige wereld waarin je de eerste 2 hoofdstukken door hun strot ramt tegen vrij hoog tempo
2) Een compleet maf verhaal over een depri schildpad die rare dingen meemaakt in haar klein plastieken bakje.
3) Een reeks columns, besprekingen, gedichten en korte schrijfsels die allemaal over de meest uiteenlopende onderwerpen gaan.

Ik heb nog 12 u ongeveer om te beslissen. Voorlopig is het nummer 1 , aangezien ik daar het meest tijd in heb gestoken en zelf ook het meest achter sta. Wat niet wil zeggen dat andere mensen ook van mening zijn dat sci-fi 'ok' is. De meesten zijn dat trouwens niet. Wat me meteen doet twijfelen richting nr. 3.
Iemand nuttige tips... altijd welkom.

sneeuw

Men maakt mensen toch al te graag bang op de tv en radio, zo zou er vandaag een 'flink pak' sneeuw liggen en zouden we 'subpolaire' luchtstromen krijgen. Uiteraard was er weer niets te zien. De enige keer dat ik de verhoopte 'sneeuwpret' kon beleven was toen ik met m'n autootje een bocht nogal scherp nam op de PB-laan en daarbij tegen de borduur van de middenberm terecht kwam. Zonder erg uiteraard, en er was geen kat te zien in heinde of wegen, dus alleen maar glij-pret. Jammer toch, dat men steeds vanalles belooft op weergebied, maar meestal er naast zit. Ik herinner me nog weermannen die met wanten en extra truien aan demonstreerden in een bos 'hoe noordelijk koud' het wel ging worden de volgende dag. En het was zonnig, rond de 4°C.

Vandaag heb ik een raar gevoel. Het gevoel van controle. Er is iets met me aan de hand en het is niet zo heel slecht. M'n moeder is toch echt wel een schat van een mens. Ze stond deze morrgend vroeg op, ook om de sneeuw te zien (daar is ze net zoals ik nogal weg van) en ze heeft in een keer de ramen van m'n wagen sneeuw-vrij gemaakt. toen ik buiten kwam lachte ze.
Dat maakt een dag goed. No matter dat er dan hier een paar Untermenschen me het leven proberen zuur te maken op't werk. Ze kunnen me wat. Vanavond schrijf ik die opdracht af en morgen geef ik heel het boeltje af, en dan woensdag ga ik naar de dokter eindelijk.

Ik heb de meest straffe koffie ooit gemaakt en in een thermos meegenomen.

zondag, januari 23, 2005

eerste post

Deze blog zou m'n msn spaces try-out moeten vervangen. Een tweetal keren al at deze spaces m'n getypte tekst op omdat de ms soft even haperde blijkbaar op website niveau.

In ieder geval, dit zal ook wel werken, hopelijk zijn de mensen neit te lui om op m'n spaces te checken en dan op die link te klikken... hehe.