woensdag

Wat een weelde om eigenlijk zonder veel geld te gaan winkelen, en los van alle statusdrang een keuze te maken voor geodkope rommel. De goedkoopste rommeltjes zijn soms verbazend goed. Zo heb ik voor 2.69 euro een van m'n favoriete films op dvd kunnne kopen, een gsm met uitstekende batterij (geen nokia dus) voor 66 euro (deze was echter net uit voorraad, like usual). Maar een prachtige ochtend was het alweer. De verlofdag die ik in extramis kon nemen smaakte naar meer.
Ik heb een mail gekregen van B. en dat stemt me blij. Ik ben met m'n hoofd ergens anders en in heb voor het eerst in 3 jaar echt een collega afgesnauwd op een manier waar menig waakhond nog lessen van zou kunnen nemen. "Moet je nèt deze opstelling hebben?" "Ja, 't is voor een probleem uit Frankrijk". "Ja en dat van mij ligt er al drie dagen, en er is tijdens m'n verlof door jullie niets aan gedaan, daarom doe ik het nu, of nee, weet ge wat, pak maar I don't give a fuck anymore... " "Ja maar", "Shove it man"
Tergelijkertijd naar de evaluatie meeting vergeten te gaan. Gezien het robot-achtige gedoe over de uur-indeling kan me dat eigenlijk ook gestolen worden. Wat gaat men zeggen? "Ik ben een manager zonder mensenkennis, en uit een paar rapportjes die door anderen zijn opgemaakt blijkt dat je niet goed bezig bent." "Ja, klopt" "En je krijgt geen opslag" "Geeuw" "Daag" "Daag"

Ik denk aan... fruitvliegen en spaarzegeltjes, aan tekortkomingen en zweefvliegtuigen, aan mp3's en skivakanties, de grote markt in Sint-Niklaa in de winter en boekenkasten vol oorlogsboeken. Ik ruik verleten zetels. En er is de eerste keer sinds 30 jaar nog eens een baby in de familie, en ik moet er zondag naartoe en moet een kado kopen voor een gastje van 1-6 maanden, en ik dacht aan een pluchen rups ofzo. Ik kijk rond en zie mensen om me heen die me niet meer kunnen helpen. Ik ben alleen en daar is geen verandering in gekomen sinds ik bij m'n ouders wegtrok. De sporadische griet waar ik mee samenhokte niet te nagesproken (great fun). De hoop die ik had gevestigd op B; lijkt een beetje weg te ebben, ik denk niet dat hetzelfde vuur ook aan de andere kant aanwezig is... maar er is twijfel, en ik vraag het haar af en toe, en ze kan veel te goed schrijven om er niet om heen te gaan. En dat zijn de momenten waarop je weet dat je je best moet doen. Ik ga vanavond m'n appartement opruimen en de keuken kuisen.