De EU en Afrika, de schande.

Het is een schande, een totale schande, dat de EU, de internationale gemeenschap of welk individueel land dan ook, tot nu toe niets gedaan heeft aan het Darfur en Chad probleem.

Gisteren las ik een artikel in een Amerikaanse krant over de zoveelste hulpverlener die een schrijnend beeld ophangt van de situatie in deze Afrikaanse landen. Artikel link.

Het schandalige is dat onze schijnheiligheid en besluiteloosheid van de EU deze mensen verdoemt. Ooit zal zich dit, in toekomstige generaties nakomelingen van mensen uit die streek, zich zwaar wreken.
Denkt men echt dat deze 'negertjes' braaf gaan blijven, met rokjes van stro ronddansen om een paar kraaltjes en spiegeltjes van de gulle blanke man te krijgen? Ik denk het niet. Niets belet hen om binnen tien, twintig jaar zich op een of andere manier nog zwaarder te bewapenen en onze zogenaamde democratische samenleving het vuur aan de schenen te leggen. De piraterij in Somalië was hiervan een mooi voorbeeld, een klein aperitiefhapje. Het toonde dat zelfs met enkele schamele bootjes kan je de westerse wereld al wel enige schade berokkenen zo blijkt.

De schande is ook voor landen als België en Frankrijk. Die in in hun rijke geschiedenis meermaals heet Afrikaans continent zijn gaan leegroven (inclusief een genocide hier en daar).
Nu zitten deze landen nog liever met een semi-inactief leger toe te kijken terwijl 'hun' gebied zichzelf kapotmaakt, met de wapens die hier werden gemaakt.
Dit, terwijl oa. het Belgische leger onder leiding van Pieter 'pintje?' de Crem eigenlijk op hun reet zitten in hun neus te peuteren, wachtend op een overstroming of zware brand om dan de civiele bescherming mee te helpen oudjes in een ziekenwagen te hijsen.
Ons leger zou, samen met enkele andere legermachten, nochtans zeer nuttig (maar niet winstgevend) werk kunnen doen in Chad en de Darfur streek.
Men zou met enig wapenvertoon kunnen neerdalen in deze landen, een groot kamp opzetten en stuk voor stuk de gebieden waar deze rebellen en regerings'soldaten' zich ophouden kunnen schoonvegen.
Akkoord er zou 'collateral damage' zijn, maar dan doe je tenminste ièts om deze mensen te helpen op langere termijn.

Het gezag van deze Afrikaanse landen zou ik, samen met het gejammer van een marketing firma als Amnesty International, die NOOIT één vinger uitsteken om mensen echt te helpen tenzij het hen publiciteit en nieuwe betalende leden oplevert by the way, gewoon aan de kant schuiven.
De opdracht zou zijn: vorm een internationaal overbewapend stevig leger, land in dit gebied en kuis het op met alle mogelijke middelen. (Een soort gemaskerde, gepantserde zwaar bewapende hedendaagse versie van elitetroepen uit lang vervlogen tijden).
Na een stuk of 3 jaar pure ellende (want mooi zal het niet zijn) kan je dan trots terugkijken naar een opgekuist land, waar men terug een regering kan vormen, hun samenleving en stammen terug opbouwen wen waar men steeds een beroep kan doen op ons leger moest het in de toekomst nog fout lopen.

Misschien een koloniaal-imperialistische visie volgens sommigen, maar ik denk dat er maar wat veel Afrikaanse vrouwen daar ter plekke enorm blij zouden zijn met de komst van een krachtig leger dat al deze bendes opveegt zonder enige vorm van medelijden of rechtspraak ("shoot first, ask questions later"-policy).

Jammer genoeg leven we in een democratie, een Europa waar men liever journalisten samen met dikzakken die baas spelen over grote banken (en tegelijk onze wetten maken) op snoepreis stuurt, urenlang zit te debatteren over de taxatie van kippenvoer of de kleur van de gang in het Berlaimont gebouw in Brussel.
Het ergste is dat men dan ons belastinggeld geeft aan zogenaamde "ontwikkelingssamenwerking". Deze verscheurde landen wapens verkopen en elkaar laten afmaken is zo te zien geen probleem, zolang we maar een paar zakken rijst en wat euro's naar hun corrupte regimes gooien is alles weer dik in orde. Dit soort van hulp is totaal overbodig, en kan je net zo goed aanwenden om binnenlandse problemen op te lossen (wanneer je dan toch door deze inactiviteit op het veld, toegeeft dat die mensen je niets kunnen schelen, waarom geef je er dan geld aan uit? Vrij schijnheilig eigenlijk. Laat ze dan ineens stikken, stop met er over te berichten en doe alsof ze niet bestaan.)

Men is laf, lui, corrupt en over-democratisch bij de Europese Unie, en dat zal op lange termijn zich wreken.
Hopelijk komen deze Afrikaanse landen ooit ONS eens koloniseren, want we verdienen het, omdat we toekijken, en desnoods als er iets over op TV wordt gegeven snel wegzappen naar een liedjeswedstrijd van bedenkelijk niveau.

De nieuwe groenen

Naar analogie van de nieuwe rijken, is er voor mij ook de term 'nieuwe groenen'.
Niet zozeer een politieke term, maar eerder een sociologisch fenomeen.

Naarmate meer en meer politieke partijen en scholen de mensen al van jongs af aan inprenten dat ze vooral goed moeten zorg dragen voor het milieu, komen er ook in de steden en dichtbevolkte landen steeds meer mensen bij dit dit groene ideaal willen uitdragen.
Hier kan je twee groepen in onderscheiden: de echte groenen en de nieuwe groenen.
De echte groenen gaan ècht groen leven,... hebben vaak geen auto, zorgen ervoor dat ze met een lage vervuilende voetafdruk op deze planeet rondlopen, zijn sociaal en houden rekening met anderen. Vaak zijn deze mensen zo milieubewust dat ze al gauw in het buitenland vertoeven om daar, tussen onaangetaste natuur, iets nuttigs te doen met hun leven (arme kinderen helpen, een dorp van irrigatie voorzien of met een NGO de wereld proberen te verbeteren). Dit zijn voor mijn part goede mensen, die leven op een manier die zo dicht mogelijk een evenwicht benadert met de planeet. Niets op aan te merken behalve de hier en daar opduikende betweterigheid, maar dat is hen vergeven.

De tweede soort daar heb ik een groot probleem mee. De nieuwe groenen zijn het soort mensen die lekker gesetteld zijn, eigenlijk vrij liberaal en kapitalistisch leven. Ze dènken dat ze groen zijn omdat ze ooit eens op een ecologische partij hebben gestemd, maar verder doen ze niets anders dat hun omgeving verpesten, verzuren en verzieken.
Deze nieuwe groenen zijn nep-ecologisten (eerder pure egoïsten).
Waarbij milieubewust leven een soort uithangbord is geworden, een luxe die ze zich kunnen veroorloven en waar ze graag mee paraderen om zich beter de voelen dan een ander (vroeger trachtten deze mensen dit effect te bekomen door een nep-Frans accent na te bootsen). Alles wat ze doen voor 'het milieu' is meestal hinderlijk voor een ander, of totaal contraproductief (zoals die mensen die dachten dat het een goed idee was om een electrisch aangedreven fontijntje in de vijver te plaatsen in hun tuin van 4m op 6m).

De nieuwe groene is meestal van middelbare leeftijd, heeft zijn huisje of appartement half afbetaald (aan banken die investeren in wapens en casino's) en denkt dat met het sorteren van plastic en papier de planeet kan gered worden.
Meer nog, deze nieuwe groenen denken dat ZIJ ZELF eigenhandig verantwoordelijk zijn voor het redden van het milieu omdat ze sorteren, de rest van de barbaarse wereld zijn allemaal vervuilers volgens hen. Dat ze dan vaak met een terreinwagen rondrijden of een hond onderhouden doet er niet toe. Dat van het bedrag dat he uitgeeft aan het onderhoud van een stomme hond, een half dorp in Afrika van voorzien van water, doet er niet toe.
Deze mensen zijn eigenlijk het ecologisch equivalent van het Vlaams Belang.
Wanneer ze hun groene terrassen of tuin onderhouden (meestal op zeer slechte ogenblikken voor de buren) dan mag het er over het lawaai vooral niet geklaagd worden, want ZIJ zijn bezig met hun groene omgeving, en hun groene plantjes en bloemen. Terwijl ze in feite uit puur egoïsme de buurt laten afzien met het lawaai van hun machines en onderhoud.

De nieuwe groene leeft meestal in een buurt waar alles ongeveer uit beton bestaat, en kiest er dan voor deze buurt 'op te fleuren'. Op zich een lovenswaardig iets, ware het niet dat dit opfleuren meestal gepaard MOET gaan met lawaaihinder.
Een grote vogelkoi, hanen, ja tot zelfs een ezel toe... moet allemaal kunnen in verstedelijkt gebied omdat de nieuwe groenen zich graag laten gelden. Ze willen te koop lopen met hun zogenaamde inzet voor het milieu.
Durf dus niet een verkeerde vuilniszak buiten zetten in de buurt van deze nieuwe groenen, want dan komen ze klagen of geven ze je aan. Over het gekrijs van hun papegaaien op het terras, of de lawaaierige tuinatributen mag je uiteraard niets zeggen... want dan opeens, van de ene seconde op de andere, worden ze over-verdraagzaam. Deze over-verdraagzaamheid verwachten ze ook van de barbaren die rond hen wonen en niet zo 'groen' zijn.

Welnu, mijn bericht aan al deze nieuwe groenen:
Probeer te zijn zoals de echte groenen, verkoop je huis, auto en lawaaispullen, laat je dieren achter bij mensen die er echt om geven en verhuis naar een bos in Venezuela: leer daar overleven, bouw je hut en probeer bij de locale bevolking te leven. Daarna kan je zeggen dat je groen leeft, maar probeer niet op een fascistoïde krampachtige manier iets te zijn dat je niet bent, zeker niet wanneer de je omringende mensen daar last van heeft.
Met andere woorden: ROT OP!

Definitie van een Vlaming

Ik ben de bullshit in deze verkiezingen rond het thema 'Vlaming' echt wel kotsbeu.

Vandaag op Terzake'09 werd er aan een aantal politieke kandidaten de vraag gesteld 'wat is een Vlaming'.
Op zich is dit al een kompleet belachelijke vraag om aan politici te stellen, aangezien deze mensen in een ijzeren partijdoctrine zitten en dus enkel maar de politieke definitie kunnen geven die overeenstemt met het programma van deze partij.
Daarbij is het strikt genomen een volkskundige, wetenschappelijke vraag (iets waar de weggelachen mijnheer van het Vlaams Belang overigens volkomen gelijk in had, hij weigerde dan ook op deze crappy vraag te antwoorden.)

Een Vlaming, is alleszins een persoon die in Vlaanderen leeft,of er alleszins iets mee te maken heeft of heeft gehad. En daar begint het probleem nu net, Vlaanderen OP ZICH is een naam voor een gebied, meer niet. Het heeft geen definitie, geen eigen staat (tenzij je een federale monarchie een staat kunt noemen, ik noem het eerder een stuk braakliggend terrein waar de minderbedeelden van de buitenlandse adel de scepter mogen zwaaien in ruil voor een ruime dotatie en onschendbaarheid).

Daarbij komt nog dat een Vlaming op zich, als dat dus al bestaat, een soort opgedrongen gevoel met zich meedraagt. Het komt nooit echt van de mensen zelf uit, maar eerder opgedrongen door opvoeding of politieke kleur die men hier of daar meekreeg. Ik herinner me nog heel goed dat bepaalde leerkrachten in mijn lagere school ons Vlaamse liedjes lieten opdreunen en kunstmatig onze verbondenheid met het Vlaams gedoe wilden opkrikken, tevergeefs.

Mijn eigen definitie van een Vlaming is dan ook de volgende:

Een Vlaming is een persoon die in het Nederlandstalig gebied van België leeft, of geleefd heeft en er genoeg taalkennis en mentaliteit heeft van in zich opgenomen om te zijn zoals 'de meeste mensen' in dit gebied. Dit is een snel naar totale bekrompenheid evoluerend ras mensen die nauw verwant zijn met de Nederlanders, maar in tegenstelling van de Noorderburen hun lef, commerciële ingesteldheid en trots hebben verloren. De Vlaming is daarom verworden tot een egocentrische, zelfingenomen, kleingeestige, meestal katholiek opgevoede persoon, die een
valse neiging tot een eigen woning bouwen meekrijgt tijdens de opvoeding, samen met het niet tegenspreken tegen de meerderheid of ingebeelde meerderheid van de mensen. De Vlaming draagt geld blindelings naar de bankiers en verder zo snel mogelijk gesetteld wil zijn.
De Vlaming let vaak op zijn geld op de verkeerde momenten, wordt leeggestolen en uitverkocht door zijn politici, is niet echt heel slim desondanks de druk om diploma's te behalen die vaak niets waard zijn aangezien ze door valsspelen of vriendjespolitiek worden uitgereikt aan de mensen met de meeste know-how en de oppervlakkigste mentaliteit.
De Vlaming heeft danook liefst een groot huis of villa te midden van het maniakaal
onderhouden groen in een bosrijke gemeente (daarbuiten mag alles rot en zwart zien, als de tuinen in de straat maar in orde zijn) waar er 2 of meer wagens voor de deur staan (liefst één terreinwagen) en waarbij men zich oververzekert tegen alles en nog wat om maar zeker 'safe' te zitten. 's zaterdags rijdt men het gras af, 's zondags dropt men de kindjes (Jonas en Marijke of van die kutnamen) snel bij de als kinderopvang dienstdoende jeugdbeweging af, om dan zelf met een laptop waar ze niks van snappen op het internet steeds dezelfde 10 sites te bezoeken aangezien het hen aan technische kennis en avonturisme ontbreekt. In de week kijkt men dan 2 uurtjes tv per dag, liefst naar polariserende programma's om op het werk over 'vanalles mee te kunnen praten'.

De kindjes wordt van jongsaf aan geleerd dat er bij horen het belangrijkste goed is. De Vlaming wordt bestuurd door de toffe mensen die ze kenenn van op café of van op TV, als er er maar tof uit zien. Frauderen en corrupt doen zijn zo naturel voor de Vlaming dat ze het niet eens meer opmerken, tenzij ze zelf benadeeld worden, waarna ze moord en brand schreeuwen en zich beklagen over de rotwereld waarin ze zijn terecht gekomen.
De Vlaming gelooft ook nooit iemand die de waarheid zegt, dingen voorspelt en waarschuwt voor onheil om goed te doen, de Vlaming verkettert mensen die goed willen doen, tot het te laat is, waarna men het geheugen wist en doet alsof men nooit enige waarschuwing heeft gekregen.
Verder hoort, ziet en weet de Vlaming niets in zijn of haar eigen buurt, vooral zolang dit lekker makkelijk uit komt voor zichzelf (een aangifte doen bij politie hoeft enkel wanneer het eigen huis wordt leeggeroofd). De Vlaming is een kwezelige bange gluurder die van achter het gordijntje iedereen in't oog houdt maar verder nooit wat zal durven zeggen, tenzij in het stemhokjes, waar men dan hoopt dat een soort van misbakken heimatfacisten hen zullen verdedigen. De Vlaming is tevreden met zichzelf, de jongere generatie legt hun haar goed en geeft alle geld uit aan gsm's en belkrediet, terwijl ze zich verder afvragen hoe ze zo snel mogenlijk de idealen kunnen nastreven die hen door een verloederd onderwijs en bekrompen ouders wordt opgelegd: even snel de school af-cheaten, daarna lekker erbij horen,
een wereldreis maken en daarna lekker snel bovenaan de ladder beginnen in een bedrijf dat dik betaald en een auto cadeau geeft. Daarna bouwe, trouwen en kindjes kopen in een land waar een beschadigde auto de voorpagina's van de kranten haalt.
De hoofdbekommernis van de meerderheid van de Vlamingen is 'of er niemand voor de garage geparkeerd staat'.
Vlaanderen is een illusie, van hardwerkende gekken die hun energie verspillen en elkaar niet kunnen luchten.

Dit is ons land (daarom huren wel het terug)

Vlaams Belang, samen met een boel organisaties als voorpost en het Taal-aktie comité (TAK), voerden vandaag actie in Halle.

Op zich niets bijzonders, ze kwamen op voor het uitvoeren van de taalwetgeving en tegen het plakken van affiches door Franstalige partijen in hun gemeente. Tot dus ver niets nieuws, niet bijzonders. Ik vind persoonlijk dat ze het volste recht hebben om de wetgevingen te laten toepassen die er zijn, zeker op hun eigen grondgebied. Los van of ik deze TAK mensen nu sympathiek vindt of niet, een wet die net gemaakt is om Vlaams taalgebied te vrijwaren van Franse invloed, mag ook toegepast worden. So far, so good.

Wat me echter meer en meer begint te storen aan deze kleine oorlog is de symboliek en de toenemende domheid waarmee de Vlaamse bewegingen (en er zijn er nogal wat zo te zien aan de beelden,... bijna iedereen die er rondliep had een t-shirt aan van een andere organisatie, de ene al wat Vlaamscher dan den anderen).
De symbolen die ze gebruiken zijn : een grote geel-zwarte Vlaamse vlag, een reeks oranje-zwarte slogans op plakkaat en vooral de verkiezingsaffiche met daarop een kindje met de geel-zwarte beschildering op de wang met daarbij de tekst 'dit is ons land'.

Dit laatste stoort me geweldig, en wel hierom.
Deze verkiezingsborden (Dit is ons land) worden overal te lande neergepoot, al dan niet op privé terrein. Het wil de indruk wekken dat deze partij voor dit grondgebied op komt, dat ze met andere woorden HUN land verdedigen.
Op zich is dit een lovenswaardig iets. Men vecht, al dan niet met geweld, voor het behoud van de taal, cultuur en leefwereld.
Het is echter zo dat zelfs deze plakkaten meestal in de grond staan op grondgebied dat niet Belgische, Vlaams, noch Europees is, maar in privé handen (vaak van bedrijven of privé personen) ironie is hier niet de bedoeling denk ik.
Zo zag ik in de berm een 'ons land'-affiche staan, net voor een villa van een rijke Nederlander.
Dit laatste is ook symbolisch te noemen, terwijl de druktemakers een affiche-oorlog uitvechten met Franstalige keikoppen (wat dat zijn het hoor), is dat land dat ze HUN LAND noemen reeds onder hun voeten uit verkocht, niet door Franstaligen maar door mensen als Dehaene en Martens die een Europees soort monster hebben inelkaar geknutseld waar we nu aan ten onder gaan.

Ze begrijpen blijkbaar niet dat de laatste twee tot drie decennia Vlaanderen zijn banken, telecom-uitrusting, nutsvoorziening, elektriciteitsleveranciers, goede wetten en zelfs supermarkten is kwijtgeraakt aan Europa.

Het spijtige van deze zaak is dat deze "koene Vlaamschen Ridders" toen nergens te bespeuren waren, geen protestacties, geen keien smijten naar het EU parlement, geen rookbommetjes, zelfs geen mars op Brussel... niets!
Ook niet toen we gedwongen aan Europa werden vastgeketend, niet wanneer men GB uitverkocht aan de Fransen, niet wanneer men Electrabel kado gaf aan Suèz en ook niet toen men Telenet voor het grootste deel aan Amerikaanse aandeelhouders over liet.
De Vlaamse kloppers, stampers, vendelzwaaiers en taalpuristen staan nochtans met een twee op drie meter grote Vlaamse vlag te zwaaien en 'eigen volk eerst' te scanderen wanneer er een Franstalige een affiche probeert tegen een muur te hangen in een gemeente van ocharme 34000 inwoners en een stal vol koeien.

Deze mensen zijn nuttig, laat me daar geen afbreuk aan doen, ze komen op voor hun taal en land, maar volgens mij op een compleet foute manier. Een manier die totaal niets uithaalt. Want na zo'n manifestatie gaan ze waarschijnlijk Duits geïmporteerd bier drinken in een café dat van een Braziliaanse brouwerij is en stappen ze daarna halfdronken in hun Duitse wagen die in Frankrijk werd geassembleerd en rijden ze naar hun huis dat ze afbetalen aan een Nederlandse bank.
Realiseert er dan geen één van die mensen dat ze geen 'ons land' meer hebben?
Snappen ze niet dat wanneer je voetbalploeg 3de laatste staat in de rangschikking op 2 speeldagen van het einde je waarschijnlijk geen kampioen zal spelen?

Ze zijn Vlaams op z'n kleins. De kleine, bange, maar soms agressieve Vlaamse keuterboer die heel af en toe eens een kluit zand naar zijn tegenstrever durft werpen, maar niet genoeg ruggengraat heeft om met zijn tractor bij de burgemeester binnen in de huiskamer te rijden om zijn recht op te eisen.
Ik roep hier niet op tot geweld uiteraard, in tegendeel, men kan dit soort macht ook laten gelden in het zo gehate Europese parlement, in plaats van er net als wijlen Karel Dillen 15 jaar aan een stuk te liggen slapen op een stoel terwijl de Belgische centjes binnenrollen (ge moet het maar doen als ex-taxichauffeur).

Je KAN echt iets doen, je KAN echt je land, HUN LAND redden van de TOTALE uitverkoop, maar het is op dat gebied 5 voor 12. Je mag nu niet langer meer treuzelen of tijd verliezen aan een onnozele affiche-oorlog.
Wanneer je ONS land wil redden, besef dan heel goed dat er meer zal nodig zijn dan lijdzaam toezien hoe echt elk brokje cultuur, patrimonium en al onze nutsvoorzieningen (tot de wegen en medische hulp toe achtereen!) naar het buitenland zullen vertrekken.
Mensen van de liberale familie (LDD en OpenVLD) willen net dàt, ze willen nu niets liever dan zoveel mogelijk naar de privé doorschuiven, en we weten allemaal wat er dan gebeurd: binnen de kortste keren moet je dan aan een Spaanse of Poolse firma betalen om de oprit naar de E19 te mogen gebruiken.

Drie grote punten waarom de slogan 'dit is ons land' zo fout is:

1) Er is elk jaar een grotere emigratie door actieve Vlamingen (diegenen die slim zijn vertrekken en kijken naar zichzelf, in plaats van te wachten op een politieke oplossing die er toch nooit komt). Deze mensen zijn voorgoed weg, en worden niet vervangen door actieve inwijkelingen. De term ONS land is dus voor velen onder ons al geen geloofwaardige term meer, de cijfers spreken voor zich.

2) De gronden van Vlaanderen zijn grotendeels in handen van buitenlandse firma's en investeerders met grote projecten. Wij zijn straks huurders van ons eigen land wanneer het zo doorgaat. Ik zie het ooit nog gebeuren dat een Vlaamse gemeente aan Frankrijk moet huur betalen om haar eigen grondgebied te mogen besturen.

3) De uitverkoop is in gang gezet door CD&V, SP.A en OpenVLD, toch blijven deze partijen zo goed als nul weerstand krijgen van de bevolking, of van de oppositiepartijen die deze taak zouden moeten op zich nemen. Men biedt geen weerstand tegen de EU, en daarom gaat de uitverkoop gewoon verder. Straks zijn we zoals Oostenrijk, waar elke nostalgische berghut momenteel wordt uitgebaat door een Nederlander. Europese cultuur zeg maar... een economisch soort equivalent van een krabbennmand.

Aan Vlaams Belang, Voorpost, TAK, NVA, en andere Vlaamse organisaties: Stop met jullie belachelijk te maken en holle slogans te roepen en verdedig uw land ècht. Dat betekent dus in Europa, op straat, in de gemeente en stad en niet alleen door met een vlag te zwaaien die al lang de lading niet meer dekt.

links:
http://www.deredactie.be/permalink/1.532980
http://www.vlaamsbelang.org/0/5992/
http://www58.wolframalpha.com/input/?i=halle

Verkiezingen 2009 - De VRT aanpak

De VRT (één) pakte eindelijk uit met hun verkiezingsprogramma.
Ik heb het online bekeken op hun website en was verbaasd.

In een tijd waar er ongeveer 35% van de mensen geen flauw benul hebben op wat ze moeten gaan stemmen (let op de 'moeten') pakt onze met belastinggeld gesubsidieerde staatszender uit met een programma waar er nogal veel werk is gekropen in onderzoeken en rondvragen.
U weet wel, van die peilingen van enkele enquêtebureau's waarbij ze snel-snel 500 mensen laten opbellen door oververmoeide huisvrouwen om dan een onduidelijk geformuleerde vraag te stellen.
Of nog erger, een lijstje rondmailen naar steeds dezelfde bende ingeschreven deelnemers.

Deze lijstjes (met de mooie percentages erbij) werden op een groot scherm getoond met de nodige blitse, maar duidelijk thuis gecomponeerde, techno-deuntjes op de achtergrond.
Deze cijfers, waren den 'de Vlaming' aan het vertegenwoordigen.
Zoveel percent van de Vlamingen is bang van dit, of heeft last van dat, of is bang zijn job te verliezen, allemaal abstracte cijfers, die wanneer het er echt toe doet totaal waardeloos worden.

Op dezelfde manier werd er ook moet de kandidaten omgegaan. Ze werden na het afroepen van een thema snel naar een spreekgestoelte met vier staanplaatsen geroepen, waar ze hun twee tot drie korte holle slogans mochten roepen over het verkleuterd voorgesteld onderwerp.
Als voorbeeld: Groen!, SP.a en Vlaams Belang mochten welgeteld 4 minuten "debateren" over groene stroom, waartussen we dan nog een mini-reportage te zien kregen van een typisch Vlaams 'gesetteld' gezinnetje dat zich zorgen maakte over de energiefactuur en dan maar besloten heel het dak vol dure zonnepanelen te laten leggen (omdat er toch subsidie voor werd uitgedeeld, subsidies die trouwens al zijn afgeschaft vanwege te duur of "we geven het liever aan de banken").
Dit soort Vlaming (als deze dan al representatief moet zijn voor....) is natuurlijk het type-voorbeeld van 'de nette kiezer'. 's Avonds voor de televisie, kindjes allebei naar een dure katholieke school zonder al te veel migranten, 4x4 voor de deur en een net huis/villa met groen er rond en wat zonnepanelen op het dak.

Uiteraard ligt deze Vlàming wakker van dingen als 'jobs', 'milieu' en 'terreuraanslagen'. Dit zijn dan ook mensen die in alle luxe leven, op Groen! kunnen stemmen en tegen alles en nog wat verzekerd zijn (en mede daarmee ook een heleboel problemen mee zelf veroorzaken, op gebied van mobiliteit, economisch en sociaal).
Blijkbaar moesten de politici dan maar in die paar seconden een slogan roepen die ergens iets zou moeten duidelijk maken over hun standpunten inzake milieu en energie.
De arme man van het Vlaams Belang kon niet anders dan meteen vermelden dat de paarse regering onze energieleveranciers had uitverkocht aan Frankrijk (volledig terecht trouwens dat hij daar op wees), ... al vroeg hij zich natuurlijk diep vanbinnen af hoe hij in een milieu-debat was verzeild geraakt. De andere twee stonden erbij en konden niet veel meer dan hun zelfde standpunten gewoon herhalen van altijd: meer groene stroom, met windmolens en zonne-energie en vooral minder kerncentrales.
Dat dit land ondertussen zelfs er niet meer in slaagt een deftig onderwijs te geven, overspoeld wordt door buitenlandse ondernemingen die de boel opkopen en doodgeknepen wordt op telecom gebied, dat deed er allemaal niet toe. De onderwerpen bleven beperkt door wat een slecht uitgevoerde rondvraag van een onderzoeksbureau dicteerde als zijnde 'sociale problematiek'.

De rest van het programma was van hetzelfde niveau: slogans, een snelle intro, een blits filmpje, karikaturale Vlààmingen die 'hun' mening kwamen zeggen (wanneer het in de redactie hun script thuishoorde) en vooral veel inhoudsloos gedoe.

Men vroeg zich aan het einde van het programma af waarom de Vlamingen hun politici niet vertrouwden, waarom het allemaal zo moeilijk werd.

Misschien een idee voor de VRT: stap af van het kleuter gedoe en zet enkele kopstukken van de partijen tegenover elkaar en laat ze elks om de beur onderwerpen kiezen uit hun eigen programma om over te debatteren,... laat dat per item een dik kwartier duren, en dan krijgen we misschien iets meer te horen dan Bart Somers one-liners à la: "Wat we in Vlaanderen doen kunnen we beter".

Of nog beter: laat enkel politici aan het woord die komen uitleggen (met de bewijzen op tafel) wat ze zoal gerealiseerd hebben in hun vorige legislatuur.

Als kers op de taart kregen we Jean-Marie Dedecker opgevoerd, die zijn zelfde langspeelplaat weer mocht komen afspelen, inhoudsloos als altijd. Met tegenover hem iemand die de kiesdrempel als voornaamste tegenstander ziet (terecht) en een leugenachtige kwal die al 10 jaar te grote maatpakken draagt.
Arm Vlaanderen.

De Paria's van Europa: België in de verenigde staten van Europa.

Dejongste weken kwamen er drie opvallende Europese nieuwtjes.

Allereerst was er het incident met de verkoop van Luminus (in navolging van Electrabel) naar EDF (allebei de Franse staat dus).
Een mooie reportage hierover kan je zien bij deredactie: hier

De hoofdreden is dus geld verdienen op de kap van de Belgische consument (die altijd en op alles meer betaald dan de ons omringende landen, en niet alleen voor stroom trouwens).
Aangezien Brave Belgen altijd braaf meer blijven betalen voor zowat alles, is ons land, zeker in tijden van crisis, een uitgelezen plek om te investeren in nutsvoorzieningen: je kan de prijzen hoog houden (al dan niet kunstmatig), plus je maakt meer winst, plus er komt toch geen verzet aangezien men hier als een hersendode naar VTM gaapt de hele dag en verder niks durft.

Deze melkkoe-politiek is al jaren en jaren bezig, maar ons politici zijn meestal bezig met het zich laten opmerken op wielerwedstrijden en boerenkermissen in plaats van HUN volk en land te vrijwaren van zulke maffiapraktijken (er is in weze geen verschil tussen Italiaanse maffiosis die om beschermingsgeld komen vragen aan de locale kleinhandels en tussen de afperspraktijken die deze buitenlandse bedrijven toepassen, je moet betalen, of men haalt je kot leeg).

Ah ja, deze politici hebben uiteraard ook postjes in de bovenvermelde bedrijven, of was u dat vergeten.
Zowat elke grote firma in dit land (en stilaan op EU niveau) heeft wel een echte beslissingsmaker à la Dehaene in zijn rangen.

Deze mensen zorgen er in de eerste plaats voor dat de firma waar ze voor instaan winst kan blijven draaien, da's ook hun taak en op zich zou daar in een katpitalistisch economisch stelsel geen probleem mee zijn. Een bedrijf is er nu eenmaal om winst te draaien.

Paradoxaal genoeg zijn het deze zelfde beleidsmensen die met Vlaamse en andere vlaggen staan te zwaaien op een verkiezingsmeeting, terwijl ze uiteraard de uitverkoop van ons land mee hebben georganiseerd. Meer nog: terwijl ze op TV in half dronken toestand het lof zingen van ons land en de zomerse feestelijkheden die er plaatsvinden, sluit men deals die grote bedrijven de kans geven deze streken als het ware op te kopen. Men steekt een mes in onze rug terwijl we er lachend en onbegrijpend naar staan te gapen.

De uitverkoop gebeurt bovendien dan nog aan een lege doos als de Europese Unie. Een Unie waar we door open kapitalisme, liberalisme en vooral een open concurrentie allemaal rijken zouden worden.
Die allemaal kan kloppen, als u in een groot land woont als Spanje (rijk geworden op EU landbouwsubsidies), Duitsland (rijk geworden door de opheffing van de muur) of Frankrijk (rijk geworden door staalhard protectionnisme).
Maar hun 'humus' moet uiteraard ergens vandaan komen.

Het doel om via echte concurrentie de prijzen laag te houden, een liberalisering in deze EU-versie van het kapitalisme, is dus een maat voor niets. Op zich kàn het werken denk ik, maar niet op deze manier.
De concurrentie vindt niet ècht plaats, maar wordt meestal vervangen door twee bedrijven (of hun corrupte leiding) die het samen op een akkoordje gooien om de prijzen kunstmatig hoog te houden, terwijl België en andere kleine lidstaten rustig de andere richting opkijken, of gewoon over onbenulligheden beginnen rond hun eigen kerktoren.

Het echte probleem is dat de EU een unie zou moeten zijn, geen krabbenmand.
Een unie, die volgense mensen als Verhofstadt, ooit zou moeten uitmonden in
een "verenigde staten van Europa".
In realiteit hebben we een drietal landen, met Frankrijk op kop, die de macht hebben gegrepen, protectionistisch zijn en vooral de rest als melkkoe gebruiken.
De Europese Unie is dus niets meer dan een gevangenis, waar net zoals in een echte cel, de kleintjes hun eten moeten afgeven aan de grote bullebakken. Wanneer de kleintjes bijvoorbeeld een mooi uurwerk of een nieuwe jas hebben, wordt deze prompt afgenomen door de grote medegevangenen die dan iets mompelen in de aard van 'je moet delen'. En de kleintjes zwijgen, want anders hebben ze bovenop een pak rammel ook geen eten die avond.

Deze Unie is niet alleen nefast voor onze economie (in de juiste zin van het woord), het vervangt de o-zo democratisch tot stand gekomen wetten één voor één door regels die enkel deze groten goed uitkomen.

Dit laatste brengt me meteen bij een tweede feit van de afgelopen weken; de afschaffing van de goede Belgische wet tegen de koppelverkoop.
Bepaalde grote bedrijven en landen vonden het waarschijnlijk lastig dat ze vaak voor de Belgische markt een product anders moesten verpakken of aan de man brengen omdat we deze wet hadden.
Deze wet beschermde ons tegen de zware inperking van de vrije keuze die je andere hebt.
Wanneer je in het buitenland bv. een bepaald soort GSM toestel wil kopen, is dit vaak onmogelijk, tenzij je er een specifiek abonnement mee bij koopt. Een bundel als het ware,
die de consument verplicht dit toestel samen met een andere product te kopen, zonder dat deze apart te verkrijgen zijn.
Daar wringt het nu net. Deze wet, die we nu kwijt zijn dankzij de EU, beschermde de kleine landen, de kleine consumenten, en vrijwaarde hun open keuze voor producten en diensten.
Nu deze wet weg is, is het hek van de dam en zullen we al snel enkele dingen niet meer individueel kunnen kopen.

Een derde staaltje van Europees nieuws kwam er via onze paarse keizer Guy Verhofstadt. Hij schreef een boek over zijn toekomstvisie voor Europa. We kennen het verhaaltje ondertussen. Een sociale, paarse mix van liberalisme en een vleugje socialisme, waar er telkens nieuwe landen moeten bij worden gezocht om 'leeg te melken'. Verhofstadt leeft in een wereld waar politiek en economie een abstract soort wiskunde is geworden waar er alleen maar priemgetallen zijn. Al die andere cijfertjes dienen tot niets, tenzij zijn theorie moet bewezen worden.

Of je zijn boekjes nu leest of niet (hij zat er met zijn burgermanifestn ook mijlen ver naast), het België dat hij als een staat in een unie ziet functionneren is grotendeels leeg, er zit nog maar weinig melk in de uiers, dus moet men rijpe melkkoeien vinden in Oost-Europese landen of zelfs naar het Zuiden.
Guy heeft het natuurlijk mooi berekend. Een mooie open vrije liberale toekomst schildert hij ons voor, waar iedereen vrij rondloopt, werkt en geld verdient aan en voor elkaar.
De waarheid is echter dat alles pure wiskunde is, échte wiskunde dan, waar een hoop eigenschappen voor 12 getallen geldt niet altijd blijft gelden voor de volgende 26 getallen.



De EU is momenteel niets meer dan een met drie, daarna zes landen, opgezette reeks verdragen die het toeliet om staal tegen goedkope prijzen aan te kopen samen.
Het Nationaal equivalent dus van enkele superettes die samen groenten aankopen op de veilingen.
Dit is echter uitgedraaid op een uit de hand gelopen piramidespel, waar er om de zoveel jaar nieuwe markten en landen moesten bijkomen om de boel draaiende te houden. Het is danook wraakroepend om te zien hoe sommige landen hun eigenheid en trots hebben opgegeven voor een ruig allegaartje zatte Britten en Nederlanders die de boel komen opkopen en verpesten op alle mogenlijke manier. Even een trip nemen naar Oostenrijk of Praag op de juiste vakantiemomenten zegt genoeg.

Deze landen werden geassimileerd, door hun individuele wetten en bevoegdheden te laten afstellen op de slokop die de EU was geworden.
Wetten die het mogelijk maakten (met medeweten van de politici uit de jaren '70 tot' 90) om deze landen makkelijker leeg te zuigen. De kleine landen weren aanvankelijk rijker hiervan, de arme landen werden prompt gesteund (kijk maar naar Ierland of Portugal), Europa wist dat ook deze landen troeven hadden, die ze vaak niet zelf konden uitspelen vanwege een te laag budget.

Zodoende kon elk land enkele van zijn prijsbeesten 'afstaan' aan de EU (meestal in de vorm van buitenlandse concerns), op deze manier kwamen de grote projectontwikkelaars hele kuststreken inpalmen, grote winkelcentra neerpoten en de nutsvoorzieningen opkopen.
Onder het mom van vrije markt moesten landen die zich normaal gewapenderhand hadden verzet tegen het inpalmen van HUN goederen en mooie plekjes, alles afgeven wat ze hadden. Want er werd nu opeens 'concurrentie' toegelaten.

De inwoners van deze landen konden alleen maar lijdzaam toezien hoe de beste stukken land in buitenlandse handen kwamen, hoe de kabels, water, elektriciteit en strategische zones allemaal één voor één opgeslokt werden.
Het leek een chaotische, maar door de kapitalistische denkwijze gestuurde, gebeurtenis. Vandaar dat zelfs de Berlijnse Muur moest vallen uiteraard, meer gebied, meer winst.

Het is echter verre van chaos. Met een zeer duidelijk plan en een berekende precisie is men de aloude oorlogen van de Middeleeuwen tot net na de Tweede Wereldoorlog aan het herdoen.
Deze keer niet met tanks en granaten, maar met concerns, conglomeraten van verschillende vertakkingen in vele verschillende sectoren, wetten en vrije markt die er eigenlijk geen is.
Men steunt geen bevolking, maar een kleine groep elite die de gas- en electriciteitskraan van UW WONING in handen heeft. Alsook het water en de internetverbinding.

De prijzen zijn in kleinere landen niet voor niets opeens vele malen duurder dan in de rest van Europa.
Om de elektriciteit als voorbeeld te nemen: Het Franse Protectionistische Keizerrijk (want dat is het) heeft voor zijn eigen burgers een mooie lagere prijs voor de energie.
Daar krijgt men in ruil steun van de bevolking voor (uiteraard, je zou gek zijn deze mensen weg te stemmen aangezien je je voordelen wil behouden). Deze prijzen en cadeau's worden
ruimschoots goedgemaakt met de door deze steun verkregen macht aan te wenden om landen als België volledig leeg te stelen.

Nog even wachten, tot ongeveer 2020 en we kunnen in de rest van Europa niet meer buiten komen met de wagen of er zijn Franse of Duitse tolheffing, internetproviders die
ONZE kabels gebruiken en er voor laten betalen (huren) en ja, wat belet hen om zelfs onze gronden over te nemen en ons er zwaar extra voor te laten betalen om er op rond te lopen of te wonen?

We hebben deze oorlog verloren. De economisch uitgevochten nasleep van de Kouder Oorlog is een totale verliespost voor de kleinere landen, waar we nu gewoon moeten betalen en hopen dat men genade met ons heeft.
Misschien was het uitvechten van oorlogen in de Middeleeuwen veel eerlijker: je smeedde zwaarden en harnassen en ging de vijand te lijf met alles wat je had.
Wie dan won nam het hele gebied in, waarna de verliezende partij langzaam opging in de nieuw ontstane gebieden en bevolkingsgroepen, of gewoon stierven.
Vandaag de dag moet je betalen en naar politici hun gezeur luisteren, terwijl je verder alleen maar dient om die groep elite zich alles te laten permitteren wat ze kunnen. Je hebt geen zwaard, niemand die ECHT voor je opkomt (ook diegenen die zich nationalisten noemen niet!) en daar sta je dan, met een rekening van een Franse firma in je handen, een rekening die je eigenlijk vraagt om te betalen voor iets dat je voorouders hebben gebouwd en aangelegd. Een som geld die meteen nadat je ze via je buitenlandse bank hebt overgeschreven, wordt aangewend om je vijanden te versterken in hun kapitalisme.
En gelijk hebben ze,... wij zijn de oenen die ons hebben laten doen. Wij zijn de 'boerekes' die eeuwig CVP en SP hebben gestemd, terwijl ze ons land cadeau hebben gedaan aan de buurlanden.
Vroeger had men zulke figuren op een guillotine gezet en hun hoofd er af gehakt. Nu in 2009 staat een zelfde domme meute mee een pint te drinken onder de kerktoren omdat den burgemeester zonnen toffe is.
Nu nog wachten tot ze ook die kerktoren als een pizza hut inrichten en misschien gaan er dan een paar ogen opgen gaan. Maar ik vrees ervoor. Pizza Hut is daarvoor te lekker.

Hun verenigde staten van Europa is voor sommige landen een "gestenigde staten". En u helpt mee, elke verkiezing opnieuw, door op pro-europa mensen te stemmen.

De kieshokrevolutie - stem onder de kiesdrempel

Waarom ik altijd onder de kiesdrempel stem:

Aangezien ons land uitverkocht wordt en stilaan in total chaos wegzinkt, is het hoog tijd dat de politici eindelijk eens gaan nadenken over de kern van de problemen in plaats van te proberen hun poetsvrouw of tandarts een verkiesbare plek te geven.

Volgens mij ligt de huidige malaise en gebrek aan vertrouwen van de burgers vooral aan twee kapitale fouten die ons land (en dus de burgers die via een nep-democratie deze beleidsmensen hebben verkozen) heeft gemaakt.
De eerste fout is het oprichten van de Europese Unie. Ons land lag aan de basis hiervan, samen met de 5 andere oprichters, maar heeft zich sindsdien laten oppeuzelen. Hierover later meer in een andere blogpost.

De tweede fout is ons kiesstelsel, een systeem dat ooit werd in elkaar gebokst om vooral de katholieke partij in de vorige eeuw van macht te voorzien of desnoods hen de koek
mee te laten verdelen met de Socialisten. Hierover ga ik het even hebben, want het stoort me al lang.

Het mooie is, dat na 'het moddergevecht' (zoals de zaak LDD Vs. OpenVLD nu wordt genoemd) er opeens ogen zijn open gegaan bij bepaalde politici. Er is iets aan de hand, en ze weten stilaan wat en waarom.

Zo zaten De Croo en Eyskens broederlijk naast elkaar vandaag in de VRT studio, te verkondigen dat er 'te veel partijen' zijn en dat de concurrentie onderling om aan 5 zetels te geraken te hoog is en dat de kiesdrempel niet werkte.

Ik zat me echt te vermaken toen ik dat hoorde eigenlijk. Moet je weten dat ik al jaren en jaren een felle tegenstander ben van al deze maatregelen en vooral van de kiesdrempel.
Dat de huidige generatie politiekers het nu hard te verduren krijgen door deze concurrentie onderling mag niet verbazen. Deze kiesdrempel in in feite een reeks van maatregelen die meerdere drempels opwerpt voor nieuwe partijen.

Voor je kan deelnemen moet je in elke kieskring een x-aantal handtekeningen verzamelen OF moeten zetelende parlementleden hun handtekening zetten (3 of 5 ik weet het niet juist, maakt ook niet uit). Dat is op zich al een drempel. Men laat dus toe wie men zelf 'tof' vindt, de rest mag op handtekeningenjacht.
Daarnaast is er de kiesdrempel op zich: 5% is een enorm hoog aantal stemmen. Wanneer je deze 5% niet haalt kan je niet eens mensen verkozen krijgen. In theorie kan je dus 4.99% halen en gaan al deze tienduizenden stemmen verloren.... een enorm hoog cijfer want vaak gaat het over verscheidene 'kleine' partijen, die samen goed zijn voor enkele honderduizenden stemmen (die dus allemaal geen enkele vorm van vertegenwoordiging krijgen, hoewel ze daar recht op hebben).
Wanneer je deze drempel wel haalt is er een tweede virtuele drempel: deze van de fractie-gelden. Wanneer je minder dan 5 zetels hebt (ruwweg 250000 kopstemmen dus) dan heb je geen fractie, geen extra geld of medewerkers. Je zit er dan ook bij voor Jan Lul op die manier aangezien je als non-fractie ook weinig spreektijd en interpellatie toegewezen krijgt. Dus geen tijd op TV, geen tijd om 'je smoel' of standpunten te laten zien en horen. In dit media-gerichte tijdperk is dit dus dodelijk. Een partij die nooit in beeld komt doet ook niets in de ogen van 'Jean avec le Claque'.
Is dit democratisch tegenover de duizenden mensen die misschien uit volle overtuiging op zulke persoon hebben gestemd? Ik denk zelf van niet.

Een derde soort 'drempel' is deze van de vergaarde gelden, stemmen en overschotstemmen via de ongeldige en blanco stemmers.
Dit is elke jaar meer en meer percentage trouwens, met pieken van 6% in sommige kieskringen.
Al deze stemmen (en de daaraan verbonden dotaties) worden zonder pardon overgeheveld naar de winnaars van de verkiezingen.
Op zich kan het dus perfect zijn dat u op partij XYZ stemt maar het geld, de stem en de bijbehorende percentuele vertegenwoordiging naar partij ZYX gaat die kompleet het tegenovergestelde wil gedaan krijgen met haar programma dan de partij XYZ waar u in feite voor hebt gestemd.
Wanneer u blanco of ongeldig stemt is het zelfs zo erg dat de 'lege' zetels gewoon worden opgevuld door de meerderheid. Deze zetels zouden in principe dus ook leeg moeten blijven, maar men ziet de kans schoon om op deze manier nèt niet verkozen of ronduit onpopulaire mensen op die plekken te zetten.
En dan hebben we het nog even niet over de tellingen, waarbij 30000 stemmen in één kieskring tot een zetel leiden, en ergens anders niet.

Kortom, u kan een zeer fijne en gedetailleerde uitleg hierover krijgen, gestaafd met de nodige cijfers en filosofische inzichten, in een boek dat werd geschreven in 1990 door de heer Jean-Pierre Van Rossem. Hij was met dit inzicht onze politici 10-20 jaar voor, door te stellen dat dit kiesstelsel gedoemd was om te mislukken.
Het levert enkele drempels en valse indelingen op, die op't einde van de rit een onbestuurbaar iets tot resultaat hebben. De geschiedenis neemt nu wraak op de generatie Eyskens en DeCroo, door al deze heren van de gote partijen met hun smoel in de stront te duwen. En dit in de vorm van de Lijst DeDecker OpenVLD fratsen en grollen.

Ik stem dus met plezier ONDER de kiesdrempel. Omdat op deze manier kleinde partijen toch de kans krijgen een fractie te vormen. Wanneer alle blanco en protest-stemmers gewoon eender welke kleine partij zouden uitkiezen en daar op stemmen, dan wordt ons land onbestuurbaar, totaal chaotisch.
Vorige verkiezingen is dit ook gelukt in de vorm van LDD. Volgende keer kan dit ook lukken wanneer we met z'n allen PVDA ook nog bij in de vijver gooien. Voor mijn part stem ik op een poedel met een mijter op, zolang het maar ONDER die vervloekte kiesdrempel is. Misschien gaan ze't door krijgen dat er wat schort aan hun kiesstelsel wanneer er 20 kleine mini-partijtjes elkaar zitten uit te schelden in het parlement en er nooit een regering het langer dan één jaar vol houdt.
Hopelijk komt men dan tot het besef dat de macht verdelen onder 2-3 grote partijen heeft geleid tot een stille kieshok-revolutie bij de kiezer.
We kiezen namelijk geen echte 'volks-vertegenwoordiger' meer in de juiste zin van het woord, maar een poppenkast pop die moet doen wat 2-3 partij-Napoleons bedenken.
Dit is een particratie, een land dat wordt bestuurd door blitze maatpak-boys and girls van een 50 tot 100 man groot. Die nepverkiezingen houden, zich laten toejuichen en vooral veel snertboeken schrijven zonder inhoud.
Dezelfde mensen die elkaar vliegen of blinde Vincken afpakken om toch maar in elkaar zakken te zitten.

Mijn oproep: Stem onder de kiesdrempel. En wanneer een partij het haalt, stem dan volgende keer opnieuw onder de kiesdrempel tot ze in't parlement niet meer weten waar kruipen!
Weg met deze boel! Weg met de maatpak-graai-cultuur, weg met het soort regeringen en partijen die aan de ene kant voor de Vlamingen en de gezinnen pogen op te komen, maar aan de andere kant bijvoorbeeld kleine binnenschippers-families laten verplichten om personeelskosten te betalen voor heel hun gezin.
Men maakt het echte leven kapot, voor poen en voor macht. En wij, de kies-schapen kunnen terugslaan, en hard! Stem onder de kiesdrempel en trek ze allemaal een dikke kloot af!

De TV zenders (deel 2 van de TV zwendel)

Vroeger, toen de dieren nog spraken (Kraakje) op TV, kon je 's avonds als moegewerkte Belg in de floeren zetel ploffen en TV kijken zonder zorgen. Nadat vrouwlief loze vinken en spinaziestoemp had klaargemaakt had het gezin enig vertier nodig en zat men te kijken naar programma's als Hoger-Lager en de dolle avonturen van Kapitein Zeppos.
Deze mensen leefden (nog niet zo heel erg lang geleden) in een land waar men met al dat vele belastingsgeld een hele schare minister onderhield die niet echt veel deden, maar er wel voor zorgden dat de menschen thuis nog een beetje vertier hadden en niet al te veel zorgen. Akkoord, er verdween veel geld naar allerlei dubieuze projecten, maar de mensen hadden wat ze wilden: een TV om naar te gapen en een huis om af te betalen en af en toe van een koterij te voorzien gedurende een te hete zomer.

Anno 2009 is het echter zo dat de nakomelingen van deze brave Belg 's avonds in hun Ikea-meubel ploffen (en er vervolgens al dan niet met een zere rug doorzakken) om een avondje TV te kijken, alleen is het vet dik van de soep. In mijn vorig betoog heb ik duidelijk gemaakt hoe duur het wel is om een basisdienstverlening TV te kunnen ontvangen.
Ondertussen is het TV landschap nòg erger geworden.
Zelf kijk ik geen TV, maar voor een familielid wilde ik vandaag even uitzoeken hoe we iets konden regelen zodat er Tv kon gekeken worden met iets meer zenders dan wat de gewone analoge kabel in het Integan-keizerrijk aanbiedt, of liever: ons toegooit.
Het aanbod van Turkse folklorezenders en Hollandse praatprogramma's zonder inhoud komt momenteel mijn familielid danig de strot uit, en terecht, een avondje zappen gisterenavond ten huize van,... was een komplete tijdverspilling (nog nooit zoveel verschillende versies van dezelfde bullshit gezien op één avond , gepaard gaand met de meest irritante reklame).

Het aanbod is gewoon degoutant slecht èn te duur. Wat me vooral stoort bij het aanbod van de verschillende 'bedrijven' die TV aanbieden is de technische overbodige bagage die ze (door hun eigen onkunde en gebrek aan klantgerichte R&D) aan de dag leggen.

Een klein overzicht:

TV Vlaanderen: Hier dringt men er op aan dat men de goedkoopste is (da's heel relatief want men gaat er dan van uit dat je geen enkel soort bekabeling of abonnement hebt bij zowel belgacom als telenet). Een schotel met bijbehorende weerbestendige rommel kost 299 EURO, abonnementen zweven voor een goed zenderaanbod rond de 16 EURO en de andere zaken die je moet komen maken dat je uitkomt op een 450EURO in totaal éénmalige installatie, hardware en een jaar abonnement.
Voor dat geld heb je al gauw een computer trouwens :) hint hint.

Wat er echter te veel aan is, is de hardware. Wie wil er nu een schotel van om en bij de 64 cm neerpoten op zaar (zijn of haar, kiest u zelf) terras om dan met allerlei weerbestendige kabels, geboorde gaten doorheen muren, decoders, smart cards, hard drives en 88 afstandbedieningen TV te gaan zitten kijken? (Overigens klagen mensen bij TV Vlaanderen steen en been over uitgevallen beeld en slechte ontvangst... er mag met andere woorden geen duif al te hard op je schotelantenne kakken of je kan de finale van je favoeriete show niet zien).
Conclusie: Te duur, te ingewikkeld en vooral te veel hardware. Vroeger kwam er een draadje uit je muur geplopt en dat draadje stak je in je TV en hopsakee! je had beeld! We gaan er niet op vooruit met al hun slimme technologie en hun investeringen... meer hardware en meer rommel en vooral duurdere rommel, dat is waar het om draait blijkbaar.

Tweede alternatief: Belgacom TV
Ook dit is een dure oplossing (al beweegt men hemel en aarde om u het gegenovergestelde wijs te maken). Allereerst moet je uiteraard bij onze blauwe vrienden allerei contracten tekenen, ... daar begint de ellende meestal. Deze ellende heeft de naam ADSL DSL of VDSL gekregen (afhankelijk van welke website u leest). DSL technologie bestaat al een tijd en kan perfect dienen om IP te leveren, dus ook streaming IP TV.
Zogenaamd kan men enkel en alleen broadband leveren bij Belgacom wanneer u een telefoonlijn hebt,... niet alleen de fysieke lijn maar ook mèt bijbehorden telefoonnummer en abonnement.
Zelfs indien u niet belt ermee MOET u toch nog 6 euro ophoesten voor het gebruik hiervan (weerom, onze voorouders hebben deze copperpair cables tot bijna bij iedereen binnen in de huiskamer laten leggen, er is dus geen enkele reden waarom we buiten de diensten die erover runnen, in dit geval DSL, nog iets zouden moeten betalen).
De 'lijn' is dan eindelijk geactiveerd en betaald en DAN PAS mag je DSL erover laten lopen (en dus een tweede keer betalen).
Over deze DSL diesnt laat men dan een TV stream lopen via een IP tunnel naar je router en vervolgens naar je decoder. Al dit materiaal moet betaald worden, gehuurd zelfs... je hebt geen keuze van hardware dus je blijft met rommel werken die er uit ziet als een airconditionning toestel in een jaren '80 hotel.
Daar bovenop heb je uiteraard ook nog eens een TV abonnement nodig... de prijzen hiervan variëren zo enorm dat ik ze niet vermeld, hun site is zo'n kluwen van reclameslogans en holle termen dat je maar beter gewoon wat anders kan kiezen. Ik heb ook nog nooit een tevreden Belgacom TV klant tegengekomen, toch geen die langer dan 6 maand klant was/bleef.

Daarbij moet ik nog kwijt dat de internet-oplossing, die meestal tegelijk aan argeloze mensen wordt aangeboden samen met hun TV rommel, is meteen ook de duurste en slechtste van heel Europa, met totaal achterhaalde datalimieten en prijzen waarbij zelfs landen als Griekenland en Nigeria ons stilaan inhalen qua prijs/kwalitietsverhouding. Mensen die internet hebben via Belgacom zijn eigenlijk gewoon achterlijk en helpen ons land nog verder in het internet-isolement door dit soort praktijken te blijven pikken. Shame on you!

Derde aanbod: Telenet TV
Hierbij telt ook de overdreven kick voor hardware. Blijkbaar is HD TV zo ingewikkeld en moeilijk tot bij de klant te brengen dat je er vreselijk veel kastjes en gedoe voor nodig hebt (vooral de smartcard die ook hier weer opduikt net zoals bij TV Vlaanderen) is om te gieren,... net alsof we hier de keuze hebben...
Hier komt voor een minimaal pakket de prijs neer op een 350 EUR gesteld dat u al Telenet klant (of slachtoffer) bent.
De kwaliteit, moet gezegd, is excellent. De beelden die ik zag bij iemand die dit heeft draaien waren zuiverder dan analoge TV en ik denk dat Telenet alvast puur op technisch gebied het beste waar voor z'n geld levert in vergelijking met de anderen, al is dat met deze ovedreven dure prijzen niet echt een prestatie te noemen. 't Is een beetje kiezen tussen cholera of de pest (of niets).
Conclusie: Ook hier heb ik de boot afgehouden om de eenvoudige reden dat zelfs een gewone DVD afstandsbediening voor dit familielid een hele klus was om te leren gebruiken. Ik wil niet weten hoe het zou gaan met een digecorder HD van telenet waar zo veel mogenlijkheden mee zijn.

Eindconclusie: Er is in Vlaanderen geen enkele TV aanbieder die een eerlijk geprijsde, eenvoudige, slimme oplossing biedt om TV te kijken met een rijk zender aanbod.

Ikzelf ben blij dat van al dit gedoe verlost ben en me tevreden stel met wat ik kan lezen en leren uit boeken, in plaats van Jean-Marie Pfaff en zijn kroost omhoog getorpedeerde minkukkels als lichtend voorbeeld te moeten aanschouwen à ratio van 400 Euro per jaar incl. BTW.