donderdag, december 22, 2005

ratel

Een schuivertje maken over de baan. Mensen uitschelden voor rotte vis. Collega's laten barsten. Je buren de kast opjagen met pure herrie (muziek van fijne bands zoals daar zijn Ambassador 21 en EndUser) en nog voel ik me niet helemaal voldaan. M'n laatste dagen heb ik vooral de draak in mezelf terug gevonden, om een of andere reden geeft het bijna-vakantie gevoel me energie. Dezelfde soorte kracht die ik nodig heb om kei hard 'luistervinkfuckingouderottekutvent' door de muren te gillen wanner de bruggepensionneerde (lucky bastard) naast me weer eens 20 keer na elkaar de kast open en dichtgooit in z'n keuken om 7u 's ochtends. Ontbijten zouden ze moeten verbieden. Of hoe de kleine Saddam in ieder van ons veel te weinig aan bod komt.
Vandaag heb ik me zitten vervelen op't werk. Vooral omdat m'n colleegjes er niets beters hadden op gevonden dan gewoon tesamen allemaal werk te zitten faken, en daar word ik vrij ambetant van,... blijf dan gewoon thuis lekker in je bedje liggen stinken. Dat doet deugd.

Ik heb vandaag en en ander gaan afhalen van nog af te printen rommel die ik ooit eens had geschreven. B. en ik gingen samen een boek ineensteken met wat we zoal hadden bijelkaargekriebeld. Alleen ben ik nu thuisgekomen met een bundel papier van rond de 600 bladzijden, waarvan ik vrees dat niet eens de helf echt ok is. En dan nog, daar moet ik dan ook nog eens op gaan zitten editen. Editeren is als programmeren: eindeloos en meestal enkel bedoeld om efficiënt te worden. Efficiëntie is niet zo m'n ding. Aangezien het andere mooie dingen in de weg staat en je je einddoel te snel bereikt. Wat dan weer leidt tot andere onaangename verrassingen. Zoals spellingsfouten. Spellingsfouten zijn eigenlijk de mutaties van taal, net zoals in de natuur er af en toe mutaties optreden. We zijn allemaal de gevolgen van de spellingsfouten van de evolutie nietwaar? Ik hou er wel van op tijd en stond eens een vettige dt-fout te maken, al was het maar om leraars Nederlands en andere taalpuristen een zekere zin aan hun leven te geven. De bloemen in de wei, zijn allemaal opgegeten door de koe.
Ik ben al veel te lang niet meer naar familie op bezoek geweest. Maar mischien zijn ze ondertussen al zo ver in hun eigen gedachten verzonken dat ze niet meer beseffen hoe ik eigenlijk niet vaak langstkom. Het is een hele opgave eigenlijk; gewoon even een paar uur vrij maken om uit familiale beleefdheid die tijd door te brengen met mee voor de tv zitten koekjes eten en slappe koffie drinken en oorlogsverhalen aanhoren die elke keer warriger en meer ongeloofwaardig worden.
Ik zal me maar eens forceren, morgen weer een jachtige dag op de baan, tussen mensen in potsierlijke brede auto's die niet beter weten dan pakjes te kopen voor elkaar, zodat hun wederhelft trots kan zijn op hun verwezenlijkingen.
Ondertussen denk ik aan deze plek of naar deze of zelfs aan deze. Ik weet dat het niet kan.

opdracht 10

"Mijnheer Eisenberg?".
Hij hoort een hoge stem achter zich, één van de bekende soort zenuwachtige stemmen die hij wel vaker tegenkomt in zijn thuisland. Hij zet zijn Leffe neer, kijkt eerst even naar de vrienden naast hem en draait zich rustig om. Hij weet wat er nu gaat komen.
"Ja?" Hij staart recht in het gezicht van een man van ongeveer vijfendertig jaar. Spits gezicht, bolle ogen, een kapsel dat sinds de jaren tachtig geen veranderingen meer heeft ondergaan en een knalblauwe open sweater met daaronder een Star Trek Voyager t-shirt. Zijn conclusie is getrokken.

De nerveuze stem die het lachende gezicht van de man vergezelt spreekt voor zich. Hij gaat meteen in professionele modus. Hij is hier om plezier te maken. Geen werk nu. Gewoon even het masker opzetten en daarna doorgaan met het gezellig dagje uit. Tenslotte is het hier veel minder erg dan thuis wat betreft opdringerige fans of onbeleefde handtekeningenjagers.
"Rodriguez? Rodriguez Eisenberg! Dan heb ik het toch goed gezien!" De man roept het warempel uit van geluk.
"Ik dacht u al te herkennen van daarginds. Eh, ik zit aan dat tafeltje daar vanachter." De man wijst naar een tafel in de hoek waar nu enkel nog een glas cola staat, alsof dat enig nut had. Gewoon opvulsel, gewoon iemand die maar wat praat en zich interessant wil maken. "Ik ben een enorme fan van de serie."
Neen maar, dat zeggen ze allemaal. Je kan evengoed op straat staan roepen: “Ik ben een pathetische piepel ! Ik ben te dom om voor de duivel te dansen.”
"Wow, aangenaam. Ik dacht dat niemand me in België zou herkennen. Ik ben hier eigenlijk privé." De hand die hij zacht knijpt tijdens de begroeting is klam van het zweet. Hij voelt zijn mondspieren samenplooien in de juiste stand. De herkenbare grimas die hij altijd gebruikt op foto-shoots. De routineuze lach zoals zijn vrienden zeggen.
"Thibaut Rouge, aangenaam. Mag ik, eh, mag ik u vragen voor een handtekening alstublieft?"
"Oh, ja, heb je iets om te schrijven? Ik heb geen foto's enzo nu. Normaal draag ik
die altijd bij me hoor.” Zijn handen gaan even over zijn borstzak in het t-shirt dat hij aanheeft. Alsof daar iets in zou zitten van fotomateriaal.
“Wacht, ik ben direct terug, even tegen mijn gezelschap zeggen dat ik er zo aankom. Ze willen beginnen spelen zo te zien."
"Geen erg, ik neem even pen en papier ondertussen." De man rent naar de barman die verderop met iemand van de lokale sportclub aan het praten is.
"Goed"

Hij komt terug, na zijn vrienden een minuut respijt te vragen voor een tweede partijtje volleybal. De dolgelukkige fan staat uiteraard al klaar met pen en papier.
"Ok, hier zijn we.” Hij buigt zich over het papiertje met de pen in de hand.
“Wat was uw naam ook weer?"
"Thibaut Rouge" "Ik had echt moeite u te herkennen, normaal ben je heel erg
opgemaakt en met die oren en neus enzo, ik ging puur op je stem en ogen af eigenlijk, die zijn echt typerend hé."
Steeds hetzelfde verhaaltje. "Uiteraard ben ik moeilijk te herkennen", dacht hij. Ik zit onder een laag make-up van 5 centimeter wanneer ik de broer van het hoofdpersonage speel in de reeks. Het contract is nog niet eens verlengd voor het volgende seizoen, dus voor hetzelfde geld is er gewoon geen serie meer volgend jaar. Hij verbijt even de verleiding om dit slechte nieuws aan de man mee te geven. De onwetendheid van de monomane sci-fi liefhebber kan je echter niet doorprikken. Ze zijn trouwens vaak beter geïnformeerd via al die internet-groepen waar ze bij zitten, dan de acteurs zelf. Het had geen zin. Hij stak zijn gewoonlijke verhaal af, zonder meer.
"Ja mijn ogen zijn herkenbaar dat wel, de rest van mijn gezicht daar is het al wat moeilijker mee om me te herkennen. Je kan je niet voorstellen hoe lang het soms duurt om de maquillage in orde te krijgen. Telkens hetzelfde doen met m'n gezicht, zonder verschillen met de vorige afleveringen, is voor het team het moeilijkste eigenlijk."
"Ja, ik kan het me voorstellen.”
“Nee, dat kan je niet” dacht Rodriguez. “Ik zeg het je net, oen!” De fan was vol verwachting aan het kijken naar hoe hij zijn artiestenhandtekening probeerde op het papiertje te kribbelen. In half dronken toestand, van het Belgische bier dat zijn vrienden hem hier per sé al heel de dag wilden laten drinken, is dat trouwens geen sinecure.
“Die aflevering waar je in het Alternatief Universum zit en door het Hoofd van de security zogezegd wordt vermoord op je thuisplaneet, is geweldig. Daar laten ze echt in zien dat je eigenlijk een belangrijk personage bent, niet zomaar iemand die in een bar werkt op dat station, maar iemand die gewoon veel slimmer is."
De fan deed een handgebaar naar zijn slaap om duidelijk te maken wat hij bedoelde.

Dit gaat de verkeerde richting uit. Rodriguez Eisenberg leest de scripts net voldoende om de paar lijntjes tekst die hij heeft uit zijn hoofd te kennen. Fouten in de afleveringen ontgaan hem compleet, en gelukkig maar. Van de fans hoort hij die opmerking wel vaker, er moeten er dus wel een heleboel in zitten. Het kan ook moeilijk anders bij een serie waar het hoofdpersonage meestal door de tijd reist of nieuwe ruimteschepen uittest in dichte nevels vol onheilspellende chemicaliën en vijandige volkeren. Hij onderdrukt een schaterlach. Dat iemand zich daar zo mee kan inlaten is eigenlijk zielig, denkt hij.

"Ja, eh, als je me wil excuseren. Ik moet echt vertrekken, mijn vrienden wachten daar. Hij wijst richting van de grote trap in de hal, de ingang van de sporthal."
“Ik vind het hier een geweldige stad waar je in leeft trouwens, wees gelukkig met zulke mooie omgeving hier.” Hij lacht naar de man, in de hoop dat de relativerende opmerking werkt. “Hier is de handtekening.” Het papiertje wordt gretig uit zijn hand gegrist. Hij maakt vervolgens aanstalte om door te wandelen.
“Anders misschien tot nog eens op een conventie ofzo? Er is er volgende maand één in Düsseldorf. Dat is hier niet zo ver van, denk ik. Niet?" Dit moet wel een fan zijn die naar zowat elke conventie gaat. Al dan niet verkleed als een van de ruimtewezens of een personages waarvan de acteurs zèlf het bestaan al lang van vergeten zijn.
"Nee, dat lukt wel. Kom jij ook naar daar?"
"Ja, het hele team is er op dat moment, ze stellen daar de nieuwe DVD-box voor denk ik.”
”Oh ja, seizoen twaalf is volgende maand uit, dat klopt!”
Ze weten echt alles die mensen. “Ik ga nu echt. Dag Thibaut!"
Even zwaait hij nog naar de man, terwijl hij de trap naar beneden neemt die uitgeeft op de sportzalen.
"Ik weet niet of ik hier straks nog ben in feite. Ik moet zodadelijk squashen met een collega. Fijn je ontmoet te hebben, goeie reis terug naar New York alvast!"
Hij roept nog een dankwoordje na terwijl hij de trap afrent en zich uit het zicht van de man begeeft. “Verdorie, hij weet zelfs waar ik woon blijkbaar, wat een freak.”

zondag, december 18, 2005

Witte Kerst in Deurne

Een de ik-moet-nog-snel-mijn-verkoopcijfers-halen-voor-het-jaar-om-is syndroom, de snel-want-de-winkels-zijn-zondag-open dwanggedachten en de Kerstversierings-geldingsdrang, hebben we weer eindelijk tijd om ons in een warm nestje te gooien en een boek te lezen. Op de achtergrond wil je dan muziek spelen. Terwijl je af en toe een beetje koffie drinkt of waat zoetigheid naar binnen speelt. Er zijn echter van die mensen, die gewoon te middelklas zijn voor woorden. Het soort volk dat elke dat op hetzelfde tijdstip de wc-deur optentrekt om hun gevoeg te doen, geplanned naar tv kijken, elk gratis magazine zorgvuldig doornemen op zoek naar kortingsbonnetjes en vooral elke week op dezelde dag en op hetzelfde uur de vuilbak buiten zet op dezelfde plek op de stoep. Mijn buren in volle glorie. Hun dagen zonder al te veel variatie zijn meestal enkel een beetje anders wanneer het Kerstmis word(t)(f)(ij)(n). De mensen kunnen er wat van, ze hebben nu lichtjes, van die pulserende zenuwslopende lichtjes, in de struiken voor de blok gehangen. Nu moet je weten dat ik in een appartementsgebouw leef waar ze om geen al te groot werk te hebben met de overbodige voortuintjes te onderhouden, gewoon heel die voortuin hebben vervangen door steentjes. Met in't middeden dan een ronde opening waar er dan twee troosteloze lelijke donkergroene struiken staan. Wat voor plant het is weet ik niet, maar het spul is ongeveer even fleurig dan een granieten borstbeeld van Nicolae Ceausescu. Het ideale stuk groen om een paar kerstlichtjes in the hangen uiteraard, zeker wanneer je dit doet om je dode buurt wat op te fleuren. De mensen weten niet beter. Als je deze buurt wil opfleuren volstaat het alle ex-solicialisten (die ondertussen fervente extreem-rechts stemmers zijn geworden) eruit te smijten en hun in 20 jaar bijelkaargescharrelde miezerige appartementen een grondig te ontmesten, vrij te maken van het massal bijelkaargetroepte hondenhaar van hun vieze rotverwende huisdieren, en deze buurt opnieuw te populeren met mensen die nog kunnen lachen. In plaats van hele dagen voor hun raam te zitten wachten tot wanneer er iemand een fout parkeermaneuver maakt om dan meteen de politie te kunnen waarschuwen. Of om hele dagen met een lawaaierige jaren 70 lift tussen de kleine kelderruimte en hun verdieping over en weer te gaan. Om er dan wat nodeloos te staan zoeken in enkele dozen afkomstig van de in de Makro gekochte electronicarommel vol afgedankte huisraad en oude magazines. Een van deze minkukkels heeft overlaatst het in z'n hoofd gehaald dat het wel tof zou zijn om een koekoeksklok in huis te halen. Ik hoor het mechanische spul nu dag en nacht om het uur koekoek roepen op de meest ongewenste momenten. Je staat bijvoorbeeld om 5 voor 7 op om naar je werk te gaan, goed wetende dat je een klotedag tegemoed gaat, en dan hoor je, nog half slaap dronken dat pestding koekoek roepen, zeven godverdomde keren na elkaar. Ik heb echter het ding het zwijgen kunnen opleggen door kei hard terug te roepen. Wanneer de man nu z'n koekoeksklok hoort afgaan krijgt hij er gratis een geflipte buurman bij die op sarcastische toon KOEKOEK roept door de muren. Zoiets maak je uiteraard alleen mee in de soort getto-gebouwen die in de jaren 70 massaal werden gebouwd om socialistisch addergebroed te huisvesten om ze van de straat te houden. Ironisch genoeg zijn het nu deze zelfde mensen en hun kwaliteitskinderen die nu massaal wegtrekken om 'beter' te gaan wonen. Of hoe een pestbuurt haar zonen uitdraagt naar de hele stad. Ik blijf echter hier. Waar zou ik ander heen gaan hier in Balgië? Gent lijkt me te ver, Brussel is een andere wereld en de stad in is onbetaalbaar. We zien wel weer. Eerst deze kerstshit doorkomen. Daarna is het weer solden periode, waarna het echte leven weer langzaam op gang kan komen. Ondertussen hou ik me wel bezig met wat schrijven. Aangezien m'n sociaal contact bewust op een laag pitje staat de laatste weken kan ik me gelukkig meer en meer daarop toeleggen. Niet dat het iets uithaalt inzake erkenning of geldelijk gewin uiteraard, want daarvoor lopen er hier te veel taalpuristen en omhoog geparachuteerde leraars Nederlands rond.

zaterdag, december 17, 2005

winter

Eindelijk is de winter echt begonnen. Vanmorregend lag er al een klein laage poedersneeuw en ijs op de auto. Aangezien het een Frans merk is, duurt het dan wel even voor het kreng opgestart is en ik goed en wel op weg kan.
Drie uur geslapen vannacht, met de verrassing dat ik dus vandaag m'n moeder ergens naartoe ging brengen. Om tien uur 's ochtends komt dat aan, vooral wanneer je dacht eens lekker uit te slapen voor een keer.

Een café Latté achter de kiezen en een combichrist Cd op de achtergrond en ik ben alweer bezig met het SF verhaal waaraan ik bezig ben. Iets schrijven, spontaan dan, in het Nederlands is er deze dagen niet bij eigenlijk. De Engelse taal ligt me gewoon meer. Het probleem is dat ik enkel zo nu en dan een blog in het Nederlands schrijf en me dan zelfs nog krampachtig probeer te houden aan de technische tips die men me geeft op de schrijversacademie. Wat een slechte zaak is voor de leesbaarheid meestal, je leert op die manier enkel maar je eigen stijl en tempo achteruit te duwen om plaats te maken voor het soort journalistieke schoolse vertelstandpunten die we zo vaak te lezen krijgen. Er zijn al boeken en blaadjes genoeg gevuld met dezelfde soort schrijfsels denk ik, daarom dat Nederlandstalige boeken ook niet echt verkopen, er durt blijkbaar geen enkele uitgever af te stappen van de "sure shots"die dan in nep-boekenwinkels als de standaard boekhandel liggen te wachten op kopers. Een horde mensen die omdat ze nog een kadootje moèten kopen voor een of andere familielid, een standaard binnenwandelen en er twijfelen tussne de nieuwe 'gezien op VTM' boekjes of een vakantiegids naar de Griekse kust. En daar lig je dan als schrijver, met een boek dat je al helemaal hebt moeten ombouwen en vermassacreren om je naar de norm te buigen van deze mensen. En zelfs dan haal je nauwelijks enige verkoop zo te horen. Tenzij je met je smoelwerk in boekjes en TV-programma's komt opduiken.

Enfin, ik zal me met grote moeite en totaal zonder enige energie aan de scène zetten die ik moet ophoesten voor maandag. Ik kan er niet aan doen maar de opdrachten worden saaier en lamer met de week. Hopelijk veranderd er volgend jaar een en ander, want ik leer niet echt iets bij op deze manier. Om van iemand te horen dat er in regel 42 een mogenlijke dt-fout staat ben ik echt niet naar hier gekomen. Dat kan eender welk iemand uit m'n vriendenkring evengoed.

Ik ben negatief vandaag. Hoewel het wintert buiten. Het nieuwe keyboard dat ik had gekregen van iemand (zo'n heel modern met te veel overbodige functies op) geeft met krampen in m'n polsen, hoewel het net gedesigned is om deze pijn te verzachten. Verkoperslarie uiteraard. Nu ja kwaliteitsloze plastieken rommel hoort nu eenmaal bij deze tijd van het jaar...

vrijdag, december 16, 2005

Google

the personalized google page works great, good to bookmark your stuff and read news

Read more at www.google.com/ig

woensdag, december 07, 2005

eindejaarsvragen 2005

1__What did you do in 2005 that you'd never done before?
Taking a plane.

2__Did you keep your New Year's resolutions, and will you make more for next year?
I did keep them. Will not make new ones I think.

3__What was the most happy, pleasant moment of 2005.
Going out with M, T, D and S to a place double, ... we were all quiet drunk and fun that night.

4__What is the technical term of 2005 you encountered the most?
QoS (and it sux)

5__What countries did you visit?
Spain, The Netherlands, Germany, Luxembourg, France

6__What would you like to have in 2006 that you lacked in 2005?
Maybe it's time for a girlfriend who motivates me and not is a whining selfish -bleep-.

7__ What date from 2005 will remain etched upon your memory, and why?
Somewhere in June, when I went to Germany and France with E. , it was a really cool holiday in fact.

8__What was your biggest achievement of the year?
Starting the 4-year writing course. Getting more focus.

9__What was your biggest failure?
Not being able to convince people of things.

10__Did you suffer illness or injury?
Nothing serious

11__What was the best thing you bought?
My new computer (it rocks so hard)

12__Whose behavior merited celebration?
The no bounds party-atmosphere of some friends.

13__Whose behavior made you appalled and depressed?
Depressed no... I don't get depressed by people in my immediate surroundings, I kicked all these out a while ago :)

14__Where did most of your money go?
Books, PC stuff, booze

15__ What was your proudest moment of 2005?
To see my now ex-boss leave. (still smiling)

16__What song will always remind you of 2005?
"Evol Intent - Live From Rotterdam Nighttown mix"

17__Compared to this time last year, are you ...happier or sadder?
Happier
- thinner or fatter? a little thinner, very little :)
- richer or poorer? richer (I guess)

18__What do you wish you'd done more of?
Parties at people's home.

19__What do you wish you'd done less of?
Listening to someone's endless whining on the phone.

20__How will you be spending Christmas?
At my mom's, eating and laughing like last year.

22__Did you fall in love in 2005?
Yes.

23__How many one-night stands?
zero (yeah I know... see next question :)

24__What was your favorite TV show?
Stargate SG1, Family Guy, American Dad,

25__Do you hate anyone now that you didn't hate this time last year?
I try not to hate anymore... I know it's sad. haha

26__What was the best book you've read?
"Pandora's Star" by Peter Hamilton (and the follow-up "Judas Unchained")
- What was the worst book?
Lunar Park (Bret Easton Ellis)

27__What was your greatest musical discovery?
EndUser, SKET, the new Iszoloscope album

28__What was your favorite film of this year?
"Der Untergang" - "Sin City"

29__What did you do on your birthday, and how old were you?
I celebrated at a concert of Nashville Pussy, drank a lot and I had a lots of fun. After that went drinking with one of my best friends K. and was completely wasted. Don't remember how old I was getting. It's like somewhere around 30

30__What one thing would have made your year immeasurably more satisfying?
Having a better apartment with a garden so I could hold a cat and something else I'm not going to say here...

31__How would you describe your personal fashion concept in 2005?
Black, with a touch of no-brand stuff.

32__What kept you sane?
Friends, pumping music in my ears, literature

33__What fashion item or style did you hate the most in 2005?
Girls with that fake seventies hairstyle, the Anastasia glasses. The kids with the fake punk hair (they don't even know what punk is).

34__What political issue stirred you the most?
The riots in France
The seemly unstoppable greed of the West.

35__Who did you miss?
The usual people: B and A.

36__Who was the best new person you met?
Learned to know a lot of fun, nice new people. They know who they are... (like all the ones I email this to)

37__Tell us a valuable life lesson you learned in 2005:
The reward often goes to people who don't care. Like me.

38__What was the best video game you played in 2005?
Command & Conquer Zero Hour (Can't help it, it's still my favorite after 3 years, despite Quake 4 and such...)

39__What was the best party/concert you attended in 2005?
Maschinenfest '05. Also the Noizenation gigs were pretty good this year.

40__What made you laugh the hardest in 2005?
- The 'Petarded' episode from Family Guy, especially the "cheese guy" scene.

zaterdag, december 03, 2005