dinsdag, februari 23, 2010

Carrefour en de ontslagen

Carrefour is nooit mijn winkel geweest. Ik hou niet van de franse mentaliteit van winkelketens uitbaten. Waarbij er een enorm grote ruimte volgepropt wordt met goederen die bedenkelijk zijn van kwaliteit en waar er verder geen visie of ziel te bespeuren valt.
Vandaag kondigde deze keten -zoals al werd voorspeld door weggemoffelde analisten en "doemdenkers"- dat ze eenentwintig vestigingen gaan sluiten in ons land.

Meteen zagen we op TV een uitbarsting van woede -onder de voorspelbare begeleiding van zielige pianomuziek- plus de nodige traantjes bij personeelsleden (waar dan lekker werd op ingezoomd) en zelfs hier en daar domme reacties van meestal bejaarde klanten.

Face it, Carrefour is een rommelwinkel, waar de klantvriendelijkheid meestal te wensen over laat en waar de producten altijd te duur of te slecht van kwaliteit zijn. De zeldzame keren dat ik er zelf wat wilde gaan kopen werd ik geconfronteerd met Sovjiet-tijdperk wachtrijen aan de kassa, waarna ik mijn goederen meestal achter liet in een rayon en ging lopen.
De franse manier van zaken doen is nu eenmaal niet welkom in ons land, en dat moeten de grote mijnheren van Carrefour nu aan den lijve ondervinden.

De mensen die dan, met de lapzwansen van de vakbond op kop, op TV komen beweren dat het allemaal de schuld is van de directie en de planning, zijn meestal ook dezelfde mensen die voor een onder de prijs te koop gestelde DVD speler stonden aan te schuiven bij Carrefour.

Ik verwelkom dit 'drama' eigenlijk; er is een soort zuivering bezig in deze economie die eindelijk gezond begint te worden. Wanneer een zaak niet goed wordt beheerd, zal deze vroeg of laat failliet draaien. Dat is een gezond marktprincipe dat vele mensen schijnen te vergeten. Of het nu gaat om een groetenwinkel, supermarkt, bank of apotheker, wanneer je de hoofdzaak niet meer verzorgt moet je er normaal aan geloven.
De banken zijn altijd de dans kunnen blijven ontspringen, tot een jaar of twee terug, en de rest van de economie zal zijn zuivering ook te verwerken krijgen.

Voor al die mensen die hun job verliezen door deze zuivering (ik ben er zelf ook eentje trouwens) is het natuurlijk minder prettig. Maar dan nog, ik kan me niet voorstellen dat twee mensen die allebei bij Carrefour werken en te veel leningen hebben lopen nu opeens moeten geholpen worden door de maatschappij. Deze mensen konden ook al jaren zien dat het fout liep, maar bleven op een makkelijk postje zitten. Misschien hadden ze beter geprotesteerd (vakbonden?) voor het te laat was.
Bazen luisteren pas naar de basis wanneer alles plat ligt in zulke bedrijven.

Wat er ook van zij, deze mensen moeten niet vrezen. Weldra zullen dankzij de wetten van de economie andere ketens, merken of allianties dit land komen vervoegen. Wie weet krijgen we wel een efficiënter werkende supermarktketen in de plaats?
Ik zou in ieder geval verwelkomen dat een supermarkt zoals Super de Boer of C1000 in Nederland ook naar België zou komen. Daar loopt meer personeel rond, daar heb je minder groete wachtijen aan de kassa en vaak versere producten.
Waarom kan dat allemaal niet bij ons? Oh ja, loonkost...
Waar gaat al dat beslatingsgeld dan naar toe? Naar de reparatie van de wegen al vast niet, evenmin naar het onderwijs, en al helemaal niet naar de gerechterlijke diensten. Hoewel dat drie hoofdzaken zijn waar een staat voor zou moeten zorgen.

Stem dit stelletje politici -die naam nauwelijks waardig- eindelijk eens weg, in de eerste plaats al diegenen die beweren pro Vlaanderen te zijn, terwijl dat land virtueel niet bestaat en samen met de rest van België is uitverkocht aan de buurlanden. Zowel NVa, Vlaams Belang, CD&V en al die andere zogenaamd Vlàààmse partijen hebben allemaal even veel boter op hun hoofd, of ze nu in het bestuur zaten of niet men kon altijd protesteren tegen dit soort uitverkoop, maar ik heb niemand gehoord.
Waarschijnlijk waren ze te druk bezig om te shoppen in de Carrefour.

Ik begin alvast met nooit meer in Carrefour binnen te komen. Ik steun de franse economie al genoeg met mijn energierekening te betalen.
(En nog een nota aan die 'slimme' Bart De Wever: indien je dan toch zo vaak op TV wil komen, ... laat uw stem dan nu ook maar eens horen, of heb je het te druk met je clownsneus op te zetten voor een volgend spelprogramma? zak!)

een nieuwe klasse werklozen

De economie gaat langzaam weer beter. Of toch, dat is het bericht dat je meer en meer terugvindt in de kranten en op online nieuwssites. Misschien is het waar, misschien niet, ik geloof niet veel van cijfermateriaal in alle geval. Afgaan op wat je zelf ziet en voelt is meestal een betere graadmeter dan wat een of andere werkgeversorganisatie in haar persconferentie vertelt.

Feit is dat je meer en meer mensen geld ziet uitgeven aan prullaria. Je ziet ook meer mensen weer leningen aangaan om te verbouwen en te kopen. Niet noodzakelijk een teken van heropleving, maar het kan uiteraard altijd slechter.
De tijden van eind 2008 zijn blijkbaar voorbij, toen iedereen in paniek zijn oude rommel begon te verkopen en de werkloosheid echt hard begon te gaan.
Of is er toch iets te kort?

Wat er maar niet op verbeterd -ondanks alle winstcijfers van grote bedrijven- is de toestand op de jobmarkt. Het is natuurlijk zo dat een economische heropleving na een crisis altijd een beetje voorloopt op de heropleving op de jobmarkt.
Maar volgens mij is er deze keer meer aan de hand.
Vele jobs die verloren zijn gegaan de voorbije paar jaar zijn structureel wèg.
Deze functies bestaan niet meer, zijn verdwenen samen met de bedrijven zelf of zijn door kostenbesparingen gewoon nutteloos geworden. Technologische vooruitgang, tijdsdruk en een veranderd economische klimaat maken dat bepaalde soorten jobs hier in ons land niet langer nodig zullen zijn.
Het bandwerk bijvoorbeeld, verdwijnt naar verre oorden waar de loonkost vele malen lager ligt en de werklust minstens even hoog.
Maar ook bepaalde technische jobs of verkoopfuncties blijken opeens overbodig.

Ik denk dat we niet met een symptoom van deze crisis te maken hebben (deze was enkel een aanleiding) maar met een heuse ommekeer in de werk-ethos van onze Westers wereld.
Er is namelijk een technische vooruitgang op til waarbij men de laaggeschoolden en mensen die uit de boot vallen om allerlei redenen niet meer zal nodig hebben. De vraag is natuurlijk wat je met deze mensen moet doen inzake consumentengedrag. Geen werk betekend geen geld, wat op zich een terugval betekent op hun uitgaven.
Een vicieuze cirkel dus, die denk ik doorbroken zal worden de komende jaren.

Men moet maar eens stevig gaan nadenken of men een maatschappij wil waar termen als werklozen en steuntrekkers nog bestaan. Is het niet zo dat een moderne, open, technologisch ontwikkelde maatschappij misschien gewoon moet inzien dat er nu eenmaal een flink percentage mensen 'er maar wat bij lopen'?
Ik denk eerlijk gezegd dat we naar een soort samenleving evolueren waar er een 20% mensen als consumenten zullen moeten dienen. Een economisch systeem waar ze, naar analogie van de plantenwereld, een humuslaag vormen voor de rest van de mensen.

Het lijkt vergezocht, maar grotendeels zitten we al in deze toestand gezien de hoge -vaak structurele- werkloosheid in de Verenigde Staten en Europa. Er ontstaat stilaan een situatie waarbij men meer moeite stopt in het aan het werk krijgen van mensen die vervangbaar zijn door machines of computers (of gewoon niet meer vervangen hoeven te worden wegens overbodig), dan dat men energie stopt in het construeren van een structuur waarbij iedereen zijn taak heeft inzake economisch nut.

Een van de grote problemen momenteel is het historisch overgenomen vooroordeel dat werklozen per sé aan het werk moeten geholpen worden. Dat mensen die steun krijgen van een maatschappij zeker geactiveerd moeten worden. In onze huidige structuur is dit ook nodig trouwens, u gaat me hier geen extreem links standpunt horen innemen over deze materie.
Wat wel zo is, is dat deze structuren op zich niet meer werken, en er dus bijgevolg ook geen druk hoeft gezet te worden op mensen die lang niet meer aan het werk zijn.
Het kan best zijn dat we in een futuristische maatschappij -die niet meer zo ver af is lijkt me- een klasse werklozen gaan krijgen die enkel maar moeten consumeren.
Mensen die geen geld krijgen of steun in de vorm van leefloon, maar gewoon door de maatschappij (niet noodzakelijk de overheid!) worden onderhouden puur met het oog op consumptie.
Vergelijk het met koeien die je toch niet voor hun vlees kan gebruiken omdat ze genetisch gezien geen lekker vlees opleveren, maar wel lekkere melk.

Een maatschappij kan op deze manier tegelijk aan bevolkingsinperking doen (optimum population) en ondertussen hun minder begaafde of werkschuwe mensen laten consumeren.

Met de huidige structuren dwingt men mensen die willen werken om steeds meer geld af te dragen voor diegenen die niet willen (of kunnen) werken. Terwijl de oplossing voor de hand ligt: laat de mensen die niet 'actief' zijn in deze maatschappij de actieven helpen. Dat helpen kan in een kapitalistisch systeem makkelijk door bijvoorbeeld een product te kopen dat door deze actieven werd geproduceerd.

Misschien stof tot nadenken nu er weer een paar duizenden jobs voor laaggeschoolden op de tocht staan bij verschillende bedrijven...

zondag, februari 21, 2010

België is een brokkelland

Het is al enkele maanden geleden dat ik hier mijn gal spuwde. De reden is eenvoudig; ik had geen tijd aangezien ik met een educatief project bezig was. Iets waar achteraf gezien niet veel mee aan te vangen was, maar goed dat is nu eenmaal de prijs die je betaalt wanneer ja de Vlaamse overheid gelooft. Temeer omdat men daar trots schijnt te zijn op het geld opsouperen zonder dat het nodig is, met als doel geen subsidies te laten opmorsen door was zij zelf "de andere kant" noemen (less: Wallonië).

Dat en vele andere zaken hebben me er van weerhouden om nog enige posts hier te schrijven. Er vallen ook steeds dezelfde dingen me op dus waarom erover doozeuren dacht ik zo.
We zien allemaal dat er centimetersdiepe putten in de wegen zitten, treinen slaperig worden bestuurd door gestresseerde mensen en politiediensten liever gordels controlleren bij huismoeders die een brood gaan halen dan even te checken wie er onder een bepaalde gsm-mast woont waar net het signaal verdween van een verdwenen meisje.

We leven in een land waar er niet bestuurd wordt maar rondgedobberd op een trage stroom van de "meeste mensen". Men doet maar wat. Hier kan je als omhooggevallen Vincent Q doen alsof je the Twitteren hebt uitgevonden, zelfs trots komen vertellen dat je een pionier bent op dat gebied, hoewel hij het ding maar een maand geleden is beginnen gebruiken. (Twitter bestaat reeds sinds 2006, en vele mensen die ik ken gebruiken het al lang voor Vincent Q. zij iphone of andere prullaria had gekocht met ons belastingsgeld).

In ieder geval heb ik mijn buik vol van het soort democratie, zogenaamd onpartijdige berichtgeving en gezeur. Je zien dan mensen in de straat om ter degoutante parkeren, voor de TV zitten staren naar kookprogramma's of domme 'intellectuele' spelletjes en vooral zich niet organiseren. Hoewel dat zeer zeer dringend nodig is.
Maar ja, waar zou je voor strijden in een land waar er meer bankkantoren om al dat spaargeld te laten optellen dan dat er goede bakkers zijn? In een land waar men zit te wenen op televisie omdat hun kind niet (zoals geplanned) in dezelfde school mag schol lopen dan waar de moeder les geeft (ah wat jammer toch, dat de hoofdreden om lerares te worden nu opeens teniet gedaan werd).
Een land waar je steeds meer mag betalen voor minder, waar men het geld niet meer gebruikt voor het land te laten besturen, maar waar men geld weggeeft aan allerlei mensen die men gewoon met materiaal en mensen ook zou kunnen helpen.

Jammer genoeg is er geen enkele partij of beweging die radicaal, geurloos en correct genoeg is om dit soort gedoe weg te vegen. Je kan hier alleen stemmen op slappe vodden of mensen met boter op hun hoofd die al dan niet met allerlei vlaggen staan te zwaaien.

Ondertussen zet de splitsing zich voort. Meer en meer internationale bedrijven laten hun Nederlandse en Franse hoofdkwartieren elks een stuk van België beheren, zodat ze de Belgische kunnen sluiten en de facto ons land verdelen tussen twee andere landen.
We zijn niet meer dan een provincie geworden van ons buurlanden op economisch vlak, ... en de rest stelt niet veel meer voor. Tenzij u het belangrijk vind of we nu al dan niet zelf mogen kiezen welke kleur de palen van onze verkeerslichten krijgen.

Ik heb koffie nodig en een nieuwe adem. Misschien ga ik wel gewoon over computerspelletjes schrijven. Lekker safe.