zondag, augustus 23, 2009

Inglourious Basterds - review (no spoilers)

Inglourious Basterds van Quentin Tarantino gaan kijken gisteren.
Zeer lang geleden dat ik het publiek in een filmzaal nog spontaan heb horen applaudisseren voor een film.

Tarantino slaagt er opnieuw in om de grenzen te verleggen en tegelijk een groot deel van Hollywood regelrecht in de ballen te schoppen. Het mooie aan deze film is de durf en de totale speelsheid waarmee hij omgaat met geschiedenis.

Wanneer je als filmmaker een soortgelijke film zou maken over pakweg het Napeoleon-tijdperk, dan zou iedereen er smakelijk mee lachen. Wanneer je hetzelfde doet met iets dat 'verser' in het geheugen ligt, namelijk WOII, dan wordt het opeens een ander verhaal. Wranger, meer voorzichtig en vooral geladen.
De meeste filmmakers blijven dus mijlenver weg van het onderwerp tenzij het
een parodie is (Mel Brooks) of een zo waarheidsgetrouw mogelijke (Der Untergang) weergave.

Tarantino gaat met deze film waar niemand anders durft komen, het regelrecht haaks staan op wat de filmrecensent-nazi's willen. Het-geschiedsvervalsen als karikaturale vormgeving en setting, om een heel ander verhaal te vertellen.

De snelle actiescènes en de ijzersterke conversaties worden nog eens versterkt door een ultra-spannend verhaal en een dikke laag onderhuidse grappen, cinematografische inside-jokes en een hele resem totaal over-the-top dingen die als 'not done' werden
beschouwd.
Het continue vertalen van de personages, door andere personages is daar een mooi voorbeeld van. Iets dat in filmland kompleet een no-go zone is normaal.

Tarantino schopt tegen de schenen van de filmwereld zelf hiermee, op een manier die waarschijnlijk nog jaren en jaren mensen zal boos maken.
Deze film hadden we nodig. Niet alleen omdat er zo weinig goede cinema uitkomt, maar vooral omdat het lichtgeraakte hokjesdenken van vele filmgangers wel eens mag opgeschud worden.
De manier waarop is pure kunst, een kunstvorm die Tarantino zeer serieus neemt, op zijn manier en perfectionistisch uitgewerkt als altijd.

Wat echter erg is, zijn de slechte commentaren van de zogenaamde recensenten in die land.
Niet alleen kraken ze graag Tarantino-films af, gewoon omdat dat makkelijk is, ze gaan er dan in één keer ook ver mee door de clou van de film te verraden in hun prul-tijdschriften.
Wanneer je zoiets doet (Knack, zone03, humo...), ontneem je het publiek de kans om van een goede film te genieten, je ontneemt de lezers van je recensie het plezier van een film, door de beste momenten te verraden en vervolgens lekker te kraken op de mindere punten (die er geen zijn wanneer je iets van filmgeschiedenis zou kennen trouwens).

Op deze manier worden zulke 'critici' een "selffulfilling prophecy" uiteraard: want de mensen die je slechte review en spoilers hebben gelezen en tòch gaan kijken zullen het waarschijnlijk met je eens zijn aangezien het beste van de film voor hen er al af is.

Stop toch met films te verpesten, en geef het publiek terug hun vrijheid; misschien hebben we meer Tarantino's nodig, die op tijd en stond eens tegen de schenen durven schoppen van alle hokjesdenkers, self-promotors en egotrip-recensenten.

Dus mensen, lees geen reviews, korte inhouden of intervies en bekijk ook geen trailers maar ga gewoon die film bekijken en denk er van wat je zelf wil.