dinsdag, november 29, 2005

voortuin

voortuin
--------
Raampje staren in de volle dag
mensen met maar één gezicht
naar de zonkant en de boom

voortuin of oprit?
vierkante mensen
in
vierkante hokjes
een raam op de wereld
ondermaanse beneden hem

zitten of liggen?
grauw broeden
in de zetel
hopend op kwaliteitskinderen

zouden ze komen
geeft hij hen melk of bier
alles smaakt zoals het er uitziet
kruis of zerk?

zondag, november 20, 2005

Sonnet - opdracht

Kruis en krans

Ze zette een pot bloemen op zijn graf
Enkel zand viel er nog te bespeuren
Geschokt door de leegte stond ze te treuren
Zelfs geen kruis meer, ze vond het echt straf

De man van de stenen vertelde kortaf
De hevige wind kon alles wegsleuren
Maar zelfs dat kon haar niet opbeuren
Geld voor een krans kon er destijds niet af

Ze zag hoe een nieuw kruis werd neergezet
Terug een waardige plek voor haar bloemboeket
Op de vraag om een steen te bestellen

Keek ze op naar zijn denkbeeldig portret
Hij had zelf nooit wat geld opzijgezet
Ze zei dank u, ik zal nog wel bellen

woensdag, november 16, 2005

We will live in prosperity...

Vandaag moest ik voor een project dat ik zijdelings mee 'opvolg' (passieve benaming voor 'doe jij het maar) een conference call bijwonen. De call zelf werd opgezet tussen onze afdeling van Cheaptronic en een Chinees bedrijf dat we hebben ingehuurd om goedkoop aan werkkrachten te geraken. Goedkoop zijn ze blijkbaar wel, anders zouden wij er ook niet mee werken uiteraard, Engels spreken is er echter niet echt bij. Nadenken ook niet trouwens.

Om de manager van dit mooie project niet totaal als een droplul te laten overkomen doe ik alsof ik een en ander met m'n expertise in goede banen wil helpen leiden.
Niets is minder waar, de enige reden dat ik daar zat was omdat men me anders wel een andere onaangename meeting had laten bijwonen, ik kon kiezen tussen powerpoint slides van een dilletant persoon die Hollands-Engels spreekt, of even lachen met de complete neergang van onze manier van werken door middel van onze gele medemensen.

Ik koos voor het laatste teneinde geen zinnen te moeten aanhoren als "Owkee, tan wier koing to make this analaises cum throuh so that wie kèn prievent it from cumming up again".
Ik kan m'n lach zo moeilijk inhouden. Ik zei het overlaatst nog tegen m'n collega toen die vroeg of document XYZ78798 niet al te slecht Engels bevatte. Ik vertelde hem dat alles dat niet begon met "Shall I compare thee to a summer's day?" Niet echt tot de Engelse taal kon behoren, zeker niet als het over technische dingen ging en geschreven was in een gebouw vol mensen met flouren broeken en engineeringdiploma's met de creativiteit van een wijngaardslak.
Maar de jongen in kwestie snapte het niet, en vroeg me een uur later of ik de folder van z'n nieuwe wagen al had gezien. Ik zei hem toen dat het ongetwijfeld een mooie auto moet zijn als hij heel de firma met de folder zit af te dwijlen om naar complimenten te vissen. De prijs alleen als is een voldoende straf denk ik dan.

Maar goed, onze Chinezen zaten dus klaar. Ze wachtten op onze 'conference call', waarbij we 4 pogingen nodig hadden om de juiste Xing Dinges aan de lijn te krijgen. Ik wil niet neerbuigend doen over deze mensen uiteraard. Ze hebben zeker hun verdienste, en helpen hoogstwaarschijnlijk de lokale economie naar ongekende hoogtes. Ik vertond echter geen HOL van wat ze zeiden. Nederlanders kunnen slecht Engels, maar Chinzen zijn nog 10 keer erger.
Zinnen als: "aa wi sen yu iemaui." (I'll send you an e-mail)
"Dhu fail ee not Ok here?" (The file did arrive here without any problems)
"Ok I see, no woblim" (I have no idea what you're talking about but I don't want to admit it so I'll just say there is no problem and do nothing at all when this stupid call is finished you white pig)
Het is niet hun fout uiteindelijk dat hun partijleiding een beetje corrupt was en nu oogluikend de deuren openzet voor kapitalisten van de ergste soort. HEt is niet hun fout dat ze nu opeens Tv's willen kopen en gezinnen graag op verlof gaan, en het is zeker niet hun fout dat ze nog slechter Engels kunnen dan Willy Claes destijds. Ze zijn gewoon in deze situatie een instrument, en ik kan alleen mijn bedrijf maar de schuld geven van hun instrumenten enkel te kiezen op basis van prijs. Lachen is het wel eigenlijk. Ware het niet dat er een bedrijfs-critisch project in deze mensen hun handen ligt. Na 3 jaar deze zever mee te hebben opgevolgd, tips gegeven te hebben en enkel maar patroniserd gelul te hebben gehoord kan ik enkel maar genieten van deze neergang. Ze vroegen of ik niet naar China wilde vliegen, en ik zei hen dat ze misschien best me ginder konden stationneren ineens, zodat ik tenminste tussen de middag geen kleffe auto-verhalen moest aanhoren en slijk-koffie drinken, maar bij nader inzien zit ik liever niet in het buitenland. Stel je voor dat je vliegtuig neerstort en het laatste wat je denkt is "Damn ik zit hier voor m'n werk... voor product X... voor een fucking product X !!!!! aaah"

dinsdag, november 15, 2005

opdrachten 5

Een dump van een paar opdrachten die ik moest maken deze week.

Waarschijnlijk niet allemaal even geslaagd, maar ok, het meeste is ook weer onmiddellijk uit de duim gezogen ter plekke in de les. De rest van de langere werken heb ik besloten van niet online te grabbel te gooien aangezien deze nog moeten opgestuurd worden naar een aantal magazines.
hehe. Om een of andere reden deed dit me denken aan een scène uit Fight Club,... I wrote crappy Haiku's and mailed them to everyone :)


---

Ziedaar nog een mug
De verwarming staat op tien
Klimaat op z'n rug

-
snelrijm opdracht

De apostelen kwamen naar voor met hun wijn o-zo rood.
Voor brood en de Bijbel waren ze nog niet te groot.
Ze keken naar Jezus, die leek al wel schroot.
De ouders in de zaal, die schaamden zich dood.

---
Apetrots heeft een kinnebaard
volgelopen aangestaard
met trof en trom
staan we dan eensgewijd
en bezaakt te winne in de plomp

--
drive
------
Driving around, straight on between rocks and sun filled streets.
No one to look after, no one to point their fingers at us.
With the weels just going.

It's all gone now, behind us there's a lot of timesheets
and paper and people grown into their desks. Their backs, their truth.

And you can close your eyes without having
to think not being at the place you are.
Not controlling anger, being polite or waking up the wrong way.

Someone asks you for directions, and you tell them you're lost as well
The smile on their face, like escaped animals, preparing for nothing,
accepting the lack of an answer.
And the sun shines on a terrace - there's a blackboard outside
telling the fish is delicious. And I believe that, no doubt.
I like fish and I'm proud.

13/11/2005

zondag, november 13, 2005

nachtje uit

Echt wel ok om gisteren nog eens weg te kunnen gaan met haar. Lang geleden. Ik moet nu alleen maar inzien dat ik fout zat. Gewoon fout. Mensen kunnen niet altijd beslissingen maken, en ze zijn dan ook geneigd voor uiteindelijk de meest makkelijke oplossing te kiezen. En dat is het dan maar.
Eerst afgesproken om vrijdag wat te gaan doen, maar daar is uiteindelijk niets van gekomen, ... gelukkig nog met m'n zus ergens naartoe gegaan anders had ik een hele dag geplakt geweest. Iets dat ik grondig haat trouwens.
Dan zaterdag afgespoken, maar tegen de afgesproken dingen in was dus haar vriend en nog een vrienin erbij. Toffe mensen welliswaar, en daar gaat ons masker weer op. We kunnen dan lekker babbelen over allerlei fluffy onderwerpen en mooi het rolletje spelen dat iedereen verwacht wanneer je zomaar iets gaat drinken. Maar eigenlijk wil ik dan weg, of wil gewoon in de grond kruipen. De minimale persoon in mezelf, de korst die om me heel ligt en doet alsof het leeft zegt dan van gewoon te blijven staan, en te spelen, op automatische piloot. Dezelfde modus waar ik in zit op personeelsfeestjes. Een pint bestellen en zeggen "amai daar staat ne goeie kraag op, gij kunt wel goed tappen hé, dat hebde precies nog gedaan hahaha". En de korst ronom me lacht en maakt opmerkingen, bestelt voor anderen en zegt dingen als "Ja, ik kan het me voorstellen, tof zeg haha ja ja."
En ik kijk van ver naar haar ogen en ze weet het. Ze weet dat ik toneel speel maar tegelijk me wel amuseer, op een bepaalde manier. En ik wil haar heen en weer schudden en roepen dat ze eens wakker moet worden!

Echt lekker gegeten in een lokaal restaurantje, ik heb een risicoloos iets besteld maar toch was het uitmuntend lekker, een ware uitzondering dezer dagen. En dat terwijl de keet afgeladen vol zat... maar ik had een tafel geregeld die normaal voor het personeel bestemd was. In Antwerpen kan je blijkbaar veel gedaan krijgen als ge mensen bij hebt die Engels praten en iets willen eten.

Daarna iets gaan drinken in een van de weinige overgebleven goede café's in Antwerpen en daar bleek dus dat haar vriend al meteen naar huis wilde na 1 pintje. Tegen 11u is de excitement er dan ook wel weer af blijkbaar. En wat kan je dan doen, buiten in jezelf keren en verder acteren dat het allemaal ok is.
Ik was teleurgesteld in feite. Het is misschien oneerlijk van mij, en fout en al wat je wilt, maar ik ben nu eenmaal niet in deze situatie gerold uit eigen wil, en ik ben ook maar een egocentrisch dier. Ze gingen dus weg, en ik maak nog een grapje. In het restaurant had ik het daar nog over, dat geluk altijd een prijs heeft tegenwoordig. De boodschap ging verloren.
Ik ben dan achtergebleven met een van haar vriendinnen en hebben nog een toffe avond gehad eigenlijk, gepraat over allerlei dingen die we leuk vonden allebei. En toen kwam K binnen.
Het soort mensen die wanneer hij ergens binnenkomt de hele keet tot 5am innemen en entertainen door gewoon zichzelf te zijn. En ik was ECHT blij hem terug te zien. Van alle mensen die ik ooit ben tegengekomen, is hij een van de meest creatieve, sneldenkende, iemand met wie je zonder problemen boeken volschrijft, cartoons maakt, filmscenario's schrijft. Iemand waar het qua humor 100% mee klikt bij mij, hij zegt iets, ik hak er op in, dan gaat hij hier weer op verder enzovoorts... geen wonder dat de 5 jaar ofzo dat we in dezelfde klassen zaten we nauwelijks wat anders deden dan straffen krijgen omdat we te veel fantaseerden en tekenden.
De man verkoopt nu saaie producten aan nietsvermoedende mensen, deur aan deur.
En ik heb'm overhaald nog eens iets te doen. De afspraken zijn gemaakt, ideeën genoeg.
Rond 5am daadwerkelijk het café mee gesloten en naar huis gegaan. Die vriendin was toen ook al weg. Ik kroop in m'n bed toen, en het was allemaal zo koud eigenlijk. Ik kruip graag in een koud bed eigenlijk.
Ik heb besloten zulke dingen niet meer te doen, als ik nog met haar wegga moet het met haar alleen zijn of liever niet meer. Waarschijnlijk ben ik het zelf die weer te tollerant is, te toegeeflijk te eerlijk of whatever. Ik weet niet meer wie ik zelf echt ben bij momenten, gewoon door de mensen om me heen. Niemand aanvaard de echte ik. Zelfs niet de mensen van wie ik weet dat ze me voldoende kennen. Misschien daarom dat ik maar beter soms wegblijf, gewoon zoek naar iets anders, als een nomade die telkens andere grond moet vinden om in te jagen, of zoeits.
Ik ben weer het opvulsel geweest dit weekend.

zondag, november 06, 2005

nog eens een blogpost

De voorbije week eigenlijk een beetje te veel tijd gespendeerd aan het binnen zitten en lezen en schrijven. Dit weekend wel naar een boerengat greweest waar we wat zware bieren konden drinken, goed gelachen ook. Verder niet echt veel te melden eigenlijk, alles staat op m'n andere blog in feite.
Momenteel aan't twijfelen of ik het vervolg op Pandora's star ga kopen nu (hardback) of wel op paperback maar dan kan ik het pas bestellen in januari. Een harde keuze eigenlijk, ik wil echt wel weten hoe dat verhaal afloopt, maar ik lees niet graag hardbacks, te moeilijk om vast te houden of ergens mee naartoe te nemen om te lezen.
Morgen weer naar de cursus, na een heleboel gezever te moeten hebben aanhoren op't werk. De strijd tussen de middelmanagers is momenteel weer hevig bezig, dus het barst overal weer van de overbodige grafiekjes, cijfermateriaal en andere rommel.
Ik heb ook nog een sms gehad van T. vanuit Polen. Blijkbar heeft iemand zich herpakt en nog eens gewoon z'n goesting gedaan en gewoon zich geamuseerd in plaats van te zitten zeiken over vanalles. Een paar andere mensen zijn me dan blijkbaar weer kompleet vergeten, inclusief iemand waar ik toevalligerwijs moest via via te horen krijgen dat ik niet echt op een verjaardag moest komen vorige week. Maar goed, we zijn het al gewoon van hier en daar als persona non grata bestempeld te wordan als het hen even goed uitkomt, om daarna weer alsof er niets gebeurd is binnengehaald te worden als iemand die er echt bijhoort. Dat is dan net iets dat ik nooit ècht doe maar kom...
Morgen dus weer naar de cursus, 2 weken geleden,... ik hoop wel eens aan een andere opdracht te kunnen beginnen, want we zitten nu al een week of 2-3 met hetzelfde bezig, en dat is nogal moeilijk dan, m'n enthousiasme voor die ene opdracht daalt daarmee ook zienderogen. De rest blijft uiteraard fijn, ben ondertussen al aan een paar andere dingen begonnen die ik een dezer dagen hier wel zal droppen waarschijnlijk.
Voortse dus begonnen in "A kiss before dying" een van de thrillers die me werden aangeraden. Bespreking volgt, maar het zal zeker positief zijn... kan het boek nauwelijks neerleggen eigenlijk, echt wel goed geschreven.