't Is weer zover... ik mag weer een soort van one-man war voeren op't werk. Tegen mensen die argumenten gebruiken die ze niet eens zelf geloven. De same shit dan voor de vakantie, maar dan erger, sneller en MEER.
De conversaties die ik vandaag had slaan echt alles. Met als commentaar op het feit dat ik een bepaalde taak niet meer wens te doen het stom-kijkende hoofdje dat zegt "Maar da's toch altijd... dat je dat gewoon moet doen" Ik: "Ja, maar 't is altijd ik, nooit eens jij, nooit eens een TEAM zoals we zo graag worden genoemd... ik ben het kotsbeu".
"Ik bergijp je niet. We hebben toch een nieuw logging systeem toegevoegd om het makkelijker te maken,waarom ben jij nooit op zoiets gekomen dan zelf? Zodat je deze taak makkelijker kan doen. Ik vind je houding negatief"
Ik: "What? Makkelijker? ten eerste heb ik al kei veel voorstellen gedaan, allemaal genegeerd geworden, ten tweede wordt een taak niet MAKKELIJKER door ze extra te loggen... en ten derde ben jij niet de persoon die elke keer de shit mag oplossen... 't is ermee gedaan zoek een andere pipo voor die taak... ik heb jullie genoeg gezegd wat ik er van dacht, en nu het te laat is en ik de blok er op gooi ben IK de negatieve? Wel dan weet ik dat ik op de goeie weg ben... negativisme puh! " (zet walk man op)
dus 't is weer gezellig...
Vandaag heb ik een geflipte Cd beluisterd... "Toxi Coma" is de groep en het album is te downloaden op psychophreak.
Ik vecht terug, tegen beter weten in. En ik ben weer alleen ... gewoon zonder echte steun. En ik ben het gewoon. People have no spine, no brains or no money. So guess where you are now.
Whatever nevermind
buh-bye-eeeee
dinsdag, juni 28, 2005
zondag, juni 26, 2005
freaky
Iets dat we al lang wisten uiteraard... maar dit artikeltje bewijst nog maar eens hoe fucked-up we eigenlijk allemaal bezig zijn inzake relaties... geen wonder dat ik mensen ken die gewoonweg alleen willen blijven, zonder 'geleached' te worden :)
uit de standaard online:
uit de standaard online:
| Liefde gaat door de woning | |
26.05.2005 - 12:23:02
BRUSSEL - Meer dan de helft van de vrouwen is bereid met een man uit te gaan als dat kan leiden tot het bezit van een eigen woning. Bij mannen ligt dat percentage een beetje lager. Dat schrijft de Sunday Telegraph, die zich baseert op een onderzoek van een grote bank.
Een onderzoek van de Lloyds TBS-bank geeft namelijk aan dat steeds meer mensen een relatie laten bepalen door de kans dat er samen met de partner zal worden geïnvesteerd in een eigen woning. Dat geldt vooral voor de leeftijdsgroep tussen de 25 en 34 jaar, waar zes op de tien ondervraagden zei bereid te zijn om samen met de partner een huis of appartement te kopen om binnen te geraken op de immobiliënmarkt. En daar is kennelijk haast bij, want driekwart wilde die stap zelfs al zetten binnen het eerste jaar van de relatie.
,,Mensen hebben tegenwoordig meer angst om geen eigen huis te hebben dan, zoals vroeger, niet van de straat te geraken'', concludeert de leider van het onderzoek.
zaterdag, juni 25, 2005
bedankt
Eigenlijk eens een bedankje geven aan moondust en B. om de voorbije 3 weken m'n verlof een fijne ontspannende periode te maken.
Veel mensen weten het niet, maar ik ben soms op het randje aan het balanceren tussen verschillende richtingen die m'n brein uitgaan... en ik heb soms rust nodig, en soms actie, en soms een goede discussie, en geen gezeik aan m'n kop. En ik ben blij voor simpele dingen, zoals op een rollercoaster te hebben gezeten. En op een terrasje, en een heel nieuwe plotwending voor een boek bedacht uren aan een stuk met B. En ik hou er van om met mensen op die manier iets en niets te doen tegelijk... zonder dat je daarvoor echt iets terug moet doen, of betalen of wat dan ook. Mensen zijn pas echt mensen als ze in m'n leefwereld zich kunnen voortbewegen zonder krampachtig over te komen. En er zijn natuurlijk weer mensen geweest die vanalles gingen doen, en om het even wat beloofden en uiteindelijk niet eens de moeite troostten om eens te bellen als het niet doorging. Mensen die me met een kluitje in het riet sturen en een glimlach verwachten als je ze tegenkomt. En ik ben weer slimmer geworden, en ik heb denk ik voldoende afstand genomen geestelijk van wat ik doe als job, om in de toekomst zonder te kunnen. M'n hoofdtaak is dan ook een andere weg zoeken voor mezelf, een weg waar ik geen muildier moet spelen en geen lach moet geven aan mensen die het niet verdienen.
Ik heb deze vakantie 2 boeken uitgelezen (niet veel, maar genoeg)
een groot aantal stukjes geschreven, en verder gewerkt aan m'n SF verhaal
en vooral een enorm goeie tijd gehad op een aantal terrasjes, in goed gezelschap van mensen die rekening houden met me... en die m'n verlof belangrijker vonden dan een namiddagje shoppen, boren, of personeelsfeestjes bezoeken.
Veel mensen weten het niet, maar ik ben soms op het randje aan het balanceren tussen verschillende richtingen die m'n brein uitgaan... en ik heb soms rust nodig, en soms actie, en soms een goede discussie, en geen gezeik aan m'n kop. En ik ben blij voor simpele dingen, zoals op een rollercoaster te hebben gezeten. En op een terrasje, en een heel nieuwe plotwending voor een boek bedacht uren aan een stuk met B. En ik hou er van om met mensen op die manier iets en niets te doen tegelijk... zonder dat je daarvoor echt iets terug moet doen, of betalen of wat dan ook. Mensen zijn pas echt mensen als ze in m'n leefwereld zich kunnen voortbewegen zonder krampachtig over te komen. En er zijn natuurlijk weer mensen geweest die vanalles gingen doen, en om het even wat beloofden en uiteindelijk niet eens de moeite troostten om eens te bellen als het niet doorging. Mensen die me met een kluitje in het riet sturen en een glimlach verwachten als je ze tegenkomt. En ik ben weer slimmer geworden, en ik heb denk ik voldoende afstand genomen geestelijk van wat ik doe als job, om in de toekomst zonder te kunnen. M'n hoofdtaak is dan ook een andere weg zoeken voor mezelf, een weg waar ik geen muildier moet spelen en geen lach moet geven aan mensen die het niet verdienen.
Ik heb deze vakantie 2 boeken uitgelezen (niet veel, maar genoeg)
een groot aantal stukjes geschreven, en verder gewerkt aan m'n SF verhaal
en vooral een enorm goeie tijd gehad op een aantal terrasjes, in goed gezelschap van mensen die rekening houden met me... en die m'n verlof belangrijker vonden dan een namiddagje shoppen, boren, of personeelsfeestjes bezoeken.
woensdag, juni 22, 2005
frituren
Frituren in Deurne en omstreken zijn echt wel grappig.
Hoe later op de avond, hoe mooier het volk. En deze uitdrukking is zo waar. Ik ging bij wijze van sociaal experiment (honger) eens een kijkje nemen in frituur 'Las Palmas' in Wijnegem. Een onbekende cullinaire gelegenheid voor mij, maar wel één die tenminste open was om 23.55u, wat al meteen in haar voordeel sprak.
De avond- en nachtfrituren in deze streek hebben me al vele hillarische momenten opgeleverd, gaande van luid boerende mensen, conversaties over overvallen en gestolen motorfietsen, tot het simpelweg dronken aan de toog hangen van de lokale friet-groepie die dan de bezoekers begon te kleineren op de koop toe.
Las Palmas is gezellig. Een frituur die een zekere mora-gezelligheid uitstraalt met vlaggetjes, wimpels en folders aan de muren van alle lekkernijen die ze aanbieden.
De locale bevolking was vertegenwoordigd in de gedaantes van een Mexicaans tweetal die net uit een Bruce Lee film waren weggelopen, een soort van laatavond pervert, en 3 taxichauffeur-types.
Dezee laatsten bezorgden me het vermaak dat ik in zulke keten zoek. Een rijpe converstatie die ze met alkaar voerden over de wegcontroles in Frankrijk, en het professioneel plaatsen van gevaren-driehoeken. Dit laatste schijnt een hele opgave te zijn voor mensen in de taxi-branche - net zoals wiskunde, fycica, Frans, Nederlands, geschiedenis, etiquette, verkeerswetgevingen, sociale vaardigheden en elementaire ommegangsvormen ten opzichte van de rest van de bevolking, al moet er bijgezegd dat ze excellent dassen kunnen knopen bij zichzelf terwijl ze rijdend in een achteruitkijkspiegel turen.
De mensen waren bezig over het feit dat een van hen een maand geleden naar ik hen mag quoten "vuile bruine apen" hadden zien weglopen van een huis. De derde was de man die in het huis woonde. En hij vertelde vrolijk waar iedereen bij stond dat hij een beetje een rascist was. En dat hij deze voorgenoemde mensen met plezier in het nabijgegen kanaal zou gooien indien ze hem nog eens ontgeriefden van zoeits als een auto-radio. De man was zich van geen kwaad bewust, en lette niet op het feit dat er in de frituur eigenlijk 2 gekleurde medemensen aanwezig waren, hij sprak met z'n mond vol en klonk marginaal. Maar deze twee waren bezig hun frittten te zoeken onder een zelf aangelegde laag sauzen allerhande, waarbij ze dankbaar gebruik maakten van zoveel mogenlijk zout, blijkbaar een status-symbool in Mexico ofzo, wie weet, ik ben daar nog nooit geweest, laat staan met een pak fritten.
Ik bestelde een groot pak met mamoetsaus en een gebakken servela.
De mensen in kwestie gingen vrolijk door met het bekommentariëren van de tv die er voor hun neus hing en (hoe kan het ook anders, ik verzin het echt niet) waar de zender genaamd VTM op stond. In een frituur hoort geen tv te hangen. In een frituur moet frietgeur hangen, en een grote reclame voor jupiler en biki-burgers ofzo.
Al bij al , de uitbater is een vriendelijke gast, en bovenal bakt hij uitstekende fritten... ze zien me er zeker terug.
In de andere frituren heb ik wel ergere dingen meegemaakt, maar da's voor een andere keer :)
Hoe later op de avond, hoe mooier het volk. En deze uitdrukking is zo waar. Ik ging bij wijze van sociaal experiment (honger) eens een kijkje nemen in frituur 'Las Palmas' in Wijnegem. Een onbekende cullinaire gelegenheid voor mij, maar wel één die tenminste open was om 23.55u, wat al meteen in haar voordeel sprak.
De avond- en nachtfrituren in deze streek hebben me al vele hillarische momenten opgeleverd, gaande van luid boerende mensen, conversaties over overvallen en gestolen motorfietsen, tot het simpelweg dronken aan de toog hangen van de lokale friet-groepie die dan de bezoekers begon te kleineren op de koop toe.
Las Palmas is gezellig. Een frituur die een zekere mora-gezelligheid uitstraalt met vlaggetjes, wimpels en folders aan de muren van alle lekkernijen die ze aanbieden.
De locale bevolking was vertegenwoordigd in de gedaantes van een Mexicaans tweetal die net uit een Bruce Lee film waren weggelopen, een soort van laatavond pervert, en 3 taxichauffeur-types.
Dezee laatsten bezorgden me het vermaak dat ik in zulke keten zoek. Een rijpe converstatie die ze met alkaar voerden over de wegcontroles in Frankrijk, en het professioneel plaatsen van gevaren-driehoeken. Dit laatste schijnt een hele opgave te zijn voor mensen in de taxi-branche - net zoals wiskunde, fycica, Frans, Nederlands, geschiedenis, etiquette, verkeerswetgevingen, sociale vaardigheden en elementaire ommegangsvormen ten opzichte van de rest van de bevolking, al moet er bijgezegd dat ze excellent dassen kunnen knopen bij zichzelf terwijl ze rijdend in een achteruitkijkspiegel turen.
De mensen waren bezig over het feit dat een van hen een maand geleden naar ik hen mag quoten "vuile bruine apen" hadden zien weglopen van een huis. De derde was de man die in het huis woonde. En hij vertelde vrolijk waar iedereen bij stond dat hij een beetje een rascist was. En dat hij deze voorgenoemde mensen met plezier in het nabijgegen kanaal zou gooien indien ze hem nog eens ontgeriefden van zoeits als een auto-radio. De man was zich van geen kwaad bewust, en lette niet op het feit dat er in de frituur eigenlijk 2 gekleurde medemensen aanwezig waren, hij sprak met z'n mond vol en klonk marginaal. Maar deze twee waren bezig hun frittten te zoeken onder een zelf aangelegde laag sauzen allerhande, waarbij ze dankbaar gebruik maakten van zoveel mogenlijk zout, blijkbaar een status-symbool in Mexico ofzo, wie weet, ik ben daar nog nooit geweest, laat staan met een pak fritten.
Ik bestelde een groot pak met mamoetsaus en een gebakken servela.
De mensen in kwestie gingen vrolijk door met het bekommentariëren van de tv die er voor hun neus hing en (hoe kan het ook anders, ik verzin het echt niet) waar de zender genaamd VTM op stond. In een frituur hoort geen tv te hangen. In een frituur moet frietgeur hangen, en een grote reclame voor jupiler en biki-burgers ofzo.
Al bij al , de uitbater is een vriendelijke gast, en bovenal bakt hij uitstekende fritten... ze zien me er zeker terug.
In de andere frituren heb ik wel ergere dingen meegemaakt, maar da's voor een andere keer :)
dinsdag, juni 21, 2005
de jeugd van tegenwoordig
Ik zag een oude man op straat , en blikje drank leegmaken, dan schichtig rondkijken en het blikje vervolgens weggooien in een plantenbak. Aangezien ik zijn generatie (hij moet iets van een dikke 50 zijn geweest) graag een koekje van eigen deeg geef, ging ik naar hem toe.
"Excuseer meneer, maar er staat verderop een vuilnisbak, misschien kan u daar uw blikje in kwijt".
"Moejdu mejuweige" was het antwoord. Ik schalelde over op plat Antwerps, aangzien deze man duidelijk geen hoogstaand vocabularium kon hanteren.
"Uw generatse zou beter et veurbeeld geeve niwaar? Waarom gooide da ni in de vuilbak die met ons belastingsgeld ik neergezet om de 100m?"
"Er sto genne vuilbak... da is ni van mij"
"Ik heb het u zelf zien weggooien oude zak,... ge zou beter nog 50m wandelen want ginder staat ne vuilbak."
"Waar meoide gij u eigenlijk mee?"
"Ik moei me met het algemeen welzijn van de samenleving... aangezien er heel veel oudjes zoals uzelf profiterenv an allerlei voordeeltjes, en ondertussen lekker op het Vlaams Blok stemmen omdat hun stad te vuil is, bekommer ik me omwille van het feit dat u nu ZELF een blikje achteloos wegwerpt".
Hij stamelde "En al die vreemdelingen dan met hunnen drugs en al, er worden elke dag menen neergeschoten zenne... da's nogal wat erger".
"Ja inderdaad dat is erg, uw generatie heeft die vreemdelingen wel naar hier gehaald he, om lekker in de mijnen te werken en uw vuile klusjes op te knappen... die mensen betalen misschien meer belastingen dan u in feite. Het heeft er trouwens niks mee te maken, want u hebt zonet de straat bevuild."
Ik liet de man voor wat hij was en wandelde door naar de Groenplaats een beetje verderop.
Ik kwam hem weer tegen toen ik aan het rode licht wachtte om over te steken... hij maakte aanstalte om door het rood te wandelen.
"Neen maar, gade door het rood wandelen meneer...? doe maar misschien raakt er een auto u en moet ik dan minder pensioenen afdragen achtereen..."
"Waate, godverdomme! Ik steeek over waar ikke wil..."
Hij wachtte desondanks toch tot het groen werd... terwijl een meisje van pakweg 16 overstak met haar fiets. "Daar zegde niks op hé?" probeerde de oude man.
"Nee inderdaad, dat meisje zal waarschijnlijk al werk genoeg hebben achtereen om de schulden die uw generatie heeft gegenereerd terug te betalen, dus die mag van mij op eigen risico oversteken, daarbij, ze is nog jong en rebels, ze wag van mij een voorbeeldfuncite in de maatdschappij nog even aan zich laten voorbij gaan."
De man snapte het niet meer... en stapte over toen het licht op groen sprong... waarna hij in de metro-ingang verdween. Ik riep hem nog na "En nu gade waarschijnlijk gratis en voor niks op mijn kosten met de tram naar huis rijden zeker... geniet er maar van hé. Zolang het nog duurt."
Ik keerde tevreden naar m'nt terrasje terug.
Soms krijg ik van die buien. En ben ik even een bemoeizieke oude zak... en dat is fijn... Want ik weet het van mezelf. Normaal gezien kan het me geen zak schelen wie wat doet en waarom. Maar ik heb vaak genoeg van mensen van die leeftijd lessen gekregen, terwijl ze zelf bhoren tot de meest destructieve, parasitaire generatie die we in 100 jaar geekend hebben. En ik geef ze graag tegengas, want achteereen zijn ze weg, en dan heb ik misschien spijt dat ik ze't nooit in hun gezicht heb gezegd..
"Excuseer meneer, maar er staat verderop een vuilnisbak, misschien kan u daar uw blikje in kwijt".
"Moejdu mejuweige" was het antwoord. Ik schalelde over op plat Antwerps, aangzien deze man duidelijk geen hoogstaand vocabularium kon hanteren.
"Uw generatse zou beter et veurbeeld geeve niwaar? Waarom gooide da ni in de vuilbak die met ons belastingsgeld ik neergezet om de 100m?"
"Er sto genne vuilbak... da is ni van mij"
"Ik heb het u zelf zien weggooien oude zak,... ge zou beter nog 50m wandelen want ginder staat ne vuilbak."
"Waar meoide gij u eigenlijk mee?"
"Ik moei me met het algemeen welzijn van de samenleving... aangezien er heel veel oudjes zoals uzelf profiterenv an allerlei voordeeltjes, en ondertussen lekker op het Vlaams Blok stemmen omdat hun stad te vuil is, bekommer ik me omwille van het feit dat u nu ZELF een blikje achteloos wegwerpt".
Hij stamelde "En al die vreemdelingen dan met hunnen drugs en al, er worden elke dag menen neergeschoten zenne... da's nogal wat erger".
"Ja inderdaad dat is erg, uw generatie heeft die vreemdelingen wel naar hier gehaald he, om lekker in de mijnen te werken en uw vuile klusjes op te knappen... die mensen betalen misschien meer belastingen dan u in feite. Het heeft er trouwens niks mee te maken, want u hebt zonet de straat bevuild."
Ik liet de man voor wat hij was en wandelde door naar de Groenplaats een beetje verderop.
Ik kwam hem weer tegen toen ik aan het rode licht wachtte om over te steken... hij maakte aanstalte om door het rood te wandelen.
"Neen maar, gade door het rood wandelen meneer...? doe maar misschien raakt er een auto u en moet ik dan minder pensioenen afdragen achtereen..."
"Waate, godverdomme! Ik steeek over waar ikke wil..."
Hij wachtte desondanks toch tot het groen werd... terwijl een meisje van pakweg 16 overstak met haar fiets. "Daar zegde niks op hé?" probeerde de oude man.
"Nee inderdaad, dat meisje zal waarschijnlijk al werk genoeg hebben achtereen om de schulden die uw generatie heeft gegenereerd terug te betalen, dus die mag van mij op eigen risico oversteken, daarbij, ze is nog jong en rebels, ze wag van mij een voorbeeldfuncite in de maatdschappij nog even aan zich laten voorbij gaan."
De man snapte het niet meer... en stapte over toen het licht op groen sprong... waarna hij in de metro-ingang verdween. Ik riep hem nog na "En nu gade waarschijnlijk gratis en voor niks op mijn kosten met de tram naar huis rijden zeker... geniet er maar van hé. Zolang het nog duurt."
Ik keerde tevreden naar m'nt terrasje terug.
Soms krijg ik van die buien. En ben ik even een bemoeizieke oude zak... en dat is fijn... Want ik weet het van mezelf. Normaal gezien kan het me geen zak schelen wie wat doet en waarom. Maar ik heb vaak genoeg van mensen van die leeftijd lessen gekregen, terwijl ze zelf bhoren tot de meest destructieve, parasitaire generatie die we in 100 jaar geekend hebben. En ik geef ze graag tegengas, want achteereen zijn ze weg, en dan heb ik misschien spijt dat ik ze't nooit in hun gezicht heb gezegd..
Deurne-Noord
Als er één bepaalde bevolkignsgroep is die ik terdege haat zijn het wel doorwinterde doe-het-zelvers. Ik heb het niet over de occasionele nagel in de muur kloppende buurman, of de handige harry die zelf een struik snoeit of een dakgoot repareerd, maar eerder over de systematische serie-lawaaihinder-veroorzakende, altijd prutsende, onnuttige werken verrichtende, slijpschijf-fetischisten, de drilboormaniakken, de roofing-junks, de Brico-lovers, de mensen die het met andere woorden ècht niet kunnen laten om elke godganse vrije dag die de buurt heeft lawaai te maken. De buurt waar ik leef (een restant van het soviet-gedachtengoed, waar men in grote grijze woonkazernes samentroept om smurrie en minderwaardige rommel te kopen in de goedkoopste supermarkten, om daarna hun honden de straat te laten onderschijten en elkaars auto's jaloers te bekijken, en op extremistische partijen te stemmen omdat er 'een vreemdeling' is komen wonen in de buurt) is vergeven van het constante lawaai van 3 van deze heerschappen. Meestal hebben ze een vet dik brugpensioen op zak van een of andere staatsinstatie, zijn ze de trotste drager van een onverzorgde baard en rijden ze met een franse wagen waar ze dan zelf wel een en ander aan repareren als't nodig is. Ze vullen de omliggende straten, goed weten hoezeer jaren 70 blokken geluiden laten weergalmen, met het geboor en geklop, het gezaag en gebeitel waar je gewoon gek van wordt na een tijd. Moest dat lawaai dan nog nu hebben, dan zou je nog zeggen, ik laat het zo, die mens moet ook z'n steunmuren in orde brengen, maar deze soort parasieten van de samenleving zijn altijd bezig met compleet ridicule zaken. Zoals het in plakjes zagen van de boom die ze net hebben uitgedaan in hun tuin, of het in minieme brokejes vermorzelen en drillen van een muurtje op hun terras, of het tot spaanders slaan van een extra dik, stevig tussenschot, dat ze met evenveel lawaai hebben geplaatste de vorige zomer.
Hier treed de over-tollerantie weer naar voren. Niemand uit de buurt schijnt zich ook maar enigszins te storen aan de herrie. Ook al gebeurd dit op een moment dat er een hiottegolf heerst, je graag op je terras zou zitten, of op z'n minst eens eenr aam zou openzetten. De wetten en locale richtlijnen zeggen ons verdraagzaam te zijn, om het geluid tot en met 2200h 's avonds te tollereren, ...
Ik niet, ik zou de flikken moeten bellen, en hopen dat er op deze mini-bouwwerf nu net iemand aanwezig was om te helpen die misschien een uitkering trekt, en misscien zelfs in't zwart bezig is. Want ik woon al te lang in Deurne, en ik ben even bitchy en even fucked-up geworden dan die mensen die hier wonen. Met één verschil dat ik m'n slachtoffers kies uit de verzuurde fucks die hier rondlopen, ... het soort mensen die denken dat hun huis meer waard gaat zijn na hun dood, wanneer ze op het Vlaams Belang stemmen, het soort mensen die de deur voor je neus dichtsmijten, het soort mensen die je nooit zullen helpen, maar enkel door hun raam staan te loeren en hopen dat je fout parkeert. If you cna't beat them, join them. Het werkt soms echt.
Maar niets van al dat. Ik heb de flikken niet gebeld. Ik ga m'n rugzak nemen met m'n camera, en ik ga net als gisteren de stad in en in de schaduw van de kathedraal zitten kijken en lezen. En gewoon blij zijn met het feit dat ik in zo'n mooie stad leef. Het gezelschap gisteren was ongedwongen en relaxed... en vooral het behoefde geen onderhoud. En ik hoef dat ook niet. En we zitten daar dan, te genieten van elkaar ronkende motor.
Hier treed de over-tollerantie weer naar voren. Niemand uit de buurt schijnt zich ook maar enigszins te storen aan de herrie. Ook al gebeurd dit op een moment dat er een hiottegolf heerst, je graag op je terras zou zitten, of op z'n minst eens eenr aam zou openzetten. De wetten en locale richtlijnen zeggen ons verdraagzaam te zijn, om het geluid tot en met 2200h 's avonds te tollereren, ...
Ik niet, ik zou de flikken moeten bellen, en hopen dat er op deze mini-bouwwerf nu net iemand aanwezig was om te helpen die misschien een uitkering trekt, en misscien zelfs in't zwart bezig is. Want ik woon al te lang in Deurne, en ik ben even bitchy en even fucked-up geworden dan die mensen die hier wonen. Met één verschil dat ik m'n slachtoffers kies uit de verzuurde fucks die hier rondlopen, ... het soort mensen die denken dat hun huis meer waard gaat zijn na hun dood, wanneer ze op het Vlaams Belang stemmen, het soort mensen die de deur voor je neus dichtsmijten, het soort mensen die je nooit zullen helpen, maar enkel door hun raam staan te loeren en hopen dat je fout parkeert. If you cna't beat them, join them. Het werkt soms echt.
Maar niets van al dat. Ik heb de flikken niet gebeld. Ik ga m'n rugzak nemen met m'n camera, en ik ga net als gisteren de stad in en in de schaduw van de kathedraal zitten kijken en lezen. En gewoon blij zijn met het feit dat ik in zo'n mooie stad leef. Het gezelschap gisteren was ongedwongen en relaxed... en vooral het behoefde geen onderhoud. En ik hoef dat ook niet. En we zitten daar dan, te genieten van elkaar ronkende motor.
zaterdag, juni 18, 2005
grrrr
Ik was van plan om een prty te doen voor m'n verjaardag. Een party waarbij de verschillende 'kliekjes' mensen die ik ken uit de verschillende subculturen en lagen van de bevolking kunen kiezen naar welke party ze komen. Ik zou gewoon een lijstje maken van de verschillende gelegenheden waar ik naartoe ga, met vermelding van de tijdstippen, en dan kan iedereen kiezne of ze graag een terrasjes doen, eten, dansen, naar gore muziek luisteren, cocktails drinken of punkers zien op elkaar springen ofzo... Het idee was tof, ware het niet dat ik eigenlijk merk dat ik veel te veel rekening houd met de mensen om me heen; ik probeer afspraken te maken en na te komen, ik probeer op tijd te zijn, ik probeer me beleefd te gedragen.
En vandaag heb ik nu net daaromtrend een wijze les geleerd.
Ik was weer eens op tijd, ik was weer eens de gemaakte afspraken nagekomen, en ik had zelfs nog gezegd "Moest er langsdt mijn kant of uw kant iets tussen komen, gewoon bellen hé". Maar weed smoren en een slet-achtige griet uit een Iers café achterna zitten is blijkbaar veel interessanter dan gewoon even bellen dat ge niet komt uiteraard. Eindresultaat is dat ik dus niet naar http://wood.widerstand.org/ kon gaan !!! Een party waar ik omwille van een optreden van Larvae echt wel naar uitkeek.
De auto was al uitgeleend, plus dat die zo'n lange ritten niet meer haalt... Ik weet het, ik zou net zoals half België een 'mooie' auto moeten kopen op afbetaling, maar dan zou ik geen geld meer overhouden om naar zulke feestjes te gaan uiteraard.
Ik reken gewoon op andere mensen om samen naar dingen te gaan, afspraken te maken en uiteraard bijeen te leggen voor naft of whatever... maar nee, men wil lekker op korte termijn aan zichzelf denken, vooral plannen maken en deze niet nakomen en dan lekker nonchalant doen aan de telefoon precies of zo vn "Och ja, die gast had een afspraak gamaakt met mij, jaja, grappig". Ik haat weedblowende mensen, je kan er nooit op vertrouwen, mee afspreken of wat dan ook mee aanvangen zonder er zelf de dupe van te zijn...
Ik heb de laatste tijd wel meer van die dingen gemerkt bij mensen, en ik heb ook al een 2-tal van dit soort suckers gewoon laten vallen als een baksteen,... met goed gevolg ook eigenlijk, je steekt minder tijd, geld en energie in die mensen dan, je hoeft je niet meer kwaad te maken zoals ik nu. En verder kunnen ze op hun eigen kleiner en kleiner wordende eilandje ongelukkig en depri zijn zonder dat ik er last van heb. En misschien is dat wel iets waar ik me meeer op toe moet gaan leggen ... tijd om wat onkruid te wieden alweer... want ik kots er echt van om met een kluitje in het riet te worden gestuurd door mensen die zelfs niet het minimum aan respect kunnen opbrengen voor hun vrienden door gewoon basis te communiceren. Ze communiceren enkel maar als het HEN op korte termijn goed uitkomt, maar niet om je bijvoorbeeld te waarschuwen dat je niet ind e volle hitte van de zomer een uur moet gaan wandelen in't stad om naar hen toe te komen, omdat ze toch niet veel zin hebben om buiten te komen... een minimum aan belaafdheid is dan toch aangeraden, ... maar nee die 0.05 euro voor een SMS'je kan er niet af als het om mij gaat uiteraard. Ik ben toch 'maar' de M... en dan moet je vooral niet te veel geld tijd en moeite in steken 'die snapt dat wel'. Wel: ik snap het NIET en ik ga de mensen die zo doen terugpakken, tot ze't verdomme snappen! Een uur te laat komen? no problemo... wacht maar tot je eens op mij moet wachten voor iets.... Een afspraak niet nakomen... wacht maar tot ik je eens ergens heen moet doen, of wanneer je nog eens hulp nodig hebt met iets...
Ik begin te kotsen van mensen hun excuses ook. Als je me niet kan luchten omdat ik een facsist, communist, varken, boer, holbewoner, lelijke aap, arme lul ben ZEG me dat dan gewoon.... in plaats van dingen te verzinnen à la "ik zit op een familiefeest, ik moet naar een rommelmarkt, ik heb iets verkeerd gegeten... " lamers. Motherfucking lamers.
En vandaag heb ik nu net daaromtrend een wijze les geleerd.
Ik was weer eens op tijd, ik was weer eens de gemaakte afspraken nagekomen, en ik had zelfs nog gezegd "Moest er langsdt mijn kant of uw kant iets tussen komen, gewoon bellen hé". Maar weed smoren en een slet-achtige griet uit een Iers café achterna zitten is blijkbaar veel interessanter dan gewoon even bellen dat ge niet komt uiteraard. Eindresultaat is dat ik dus niet naar http://wood.widerstand.org/ kon gaan !!! Een party waar ik omwille van een optreden van Larvae echt wel naar uitkeek.
De auto was al uitgeleend, plus dat die zo'n lange ritten niet meer haalt... Ik weet het, ik zou net zoals half België een 'mooie' auto moeten kopen op afbetaling, maar dan zou ik geen geld meer overhouden om naar zulke feestjes te gaan uiteraard.
Ik reken gewoon op andere mensen om samen naar dingen te gaan, afspraken te maken en uiteraard bijeen te leggen voor naft of whatever... maar nee, men wil lekker op korte termijn aan zichzelf denken, vooral plannen maken en deze niet nakomen en dan lekker nonchalant doen aan de telefoon precies of zo vn "Och ja, die gast had een afspraak gamaakt met mij, jaja, grappig". Ik haat weedblowende mensen, je kan er nooit op vertrouwen, mee afspreken of wat dan ook mee aanvangen zonder er zelf de dupe van te zijn...
Ik heb de laatste tijd wel meer van die dingen gemerkt bij mensen, en ik heb ook al een 2-tal van dit soort suckers gewoon laten vallen als een baksteen,... met goed gevolg ook eigenlijk, je steekt minder tijd, geld en energie in die mensen dan, je hoeft je niet meer kwaad te maken zoals ik nu. En verder kunnen ze op hun eigen kleiner en kleiner wordende eilandje ongelukkig en depri zijn zonder dat ik er last van heb. En misschien is dat wel iets waar ik me meeer op toe moet gaan leggen ... tijd om wat onkruid te wieden alweer... want ik kots er echt van om met een kluitje in het riet te worden gestuurd door mensen die zelfs niet het minimum aan respect kunnen opbrengen voor hun vrienden door gewoon basis te communiceren. Ze communiceren enkel maar als het HEN op korte termijn goed uitkomt, maar niet om je bijvoorbeeld te waarschuwen dat je niet ind e volle hitte van de zomer een uur moet gaan wandelen in't stad om naar hen toe te komen, omdat ze toch niet veel zin hebben om buiten te komen... een minimum aan belaafdheid is dan toch aangeraden, ... maar nee die 0.05 euro voor een SMS'je kan er niet af als het om mij gaat uiteraard. Ik ben toch 'maar' de M... en dan moet je vooral niet te veel geld tijd en moeite in steken 'die snapt dat wel'. Wel: ik snap het NIET en ik ga de mensen die zo doen terugpakken, tot ze't verdomme snappen! Een uur te laat komen? no problemo... wacht maar tot je eens op mij moet wachten voor iets.... Een afspraak niet nakomen... wacht maar tot ik je eens ergens heen moet doen, of wanneer je nog eens hulp nodig hebt met iets...
Ik begin te kotsen van mensen hun excuses ook. Als je me niet kan luchten omdat ik een facsist, communist, varken, boer, holbewoner, lelijke aap, arme lul ben ZEG me dat dan gewoon.... in plaats van dingen te verzinnen à la "ik zit op een familiefeest, ik moet naar een rommelmarkt, ik heb iets verkeerd gegeten... " lamers. Motherfucking lamers.
donderdag, juni 16, 2005
doppers zijn slim
Doppen is zalig. Ik heb het ooit zelf gedaan, en buiten de geur die de mensen in de rij aan de vdab verspreiden, en het weinige geld dat je meestal in je portefeuille hebt, is het een hele belevenis. Je kan tot dik in de namiddag in je bedje liggen, nog net op tijd om in de goedkopere supermarkten je broodnodige inkopen te doen. Je kan leker langstgaan bij mensen die je al lang niet meer gezien hebt. Je kan sporten in bijna lege sportclubs, je kan ongehinderd joggen, op terrasjes zitten met een thee citroen (daar doe je volgens de statistieken het langste mee voor de prijs dat je betaalt). Bovendien heb je geen last van echte stress, en kan je indien nodig wat in het zwart bijklussen moest de drang naar werken te sterk worden.
Even ondergedompeld zijn in het leven van een dopper is eigenlijk wel tof. Je herkent jezelf opnieuw in de spiegel om 4 uur 's namiddags terwijl je je eerste Mish Mash cocktail naar binnen speelt zonder schuldgevoel. Dronken zijn is niet de bedoeling. Ik zie mensen die op brugpensioen zijn met honden op straat,... ik ben superieur. Er belt iemand je op om mee te gaan rondkijken op een tram naar de mensen. En je bent te lui om op de tram te zitten, en je moet douchen maar je spuit wat goedkope Fa deo op je lijf en vertrekt met je mp3 player op full volume. Je luistert naar Rage Against the Machine en prachtige vrouwen vallen in zwijm uit puur respect voor de uitstraling die elke uitkeringsgerechtigde bezig,... je haar mag in de war zitten, je t-shirsts verkruikeld, je adem stinkt naar alcohol, maar toch ben je geen zwerver... je hebt ambitie, je hebt potentiëel, en je hebt tijd om met haar bezig te zijn, om haar te tonen hoe belangrijk ze wel is voor je. En de klok tikt. En ze tikt, en ze tikt niet voor jou, want je draagt geen uurwerk, och inlog-badge. Geen mails, geen bloemen geen broodjes met kip-curry. En je kijkt op naar de hemel en je denkt aan de regen en de modder en de festivalweide waar je morgen moet staan. Onze generatie is eeuwig jong.
Even ondergedompeld zijn in het leven van een dopper is eigenlijk wel tof. Je herkent jezelf opnieuw in de spiegel om 4 uur 's namiddags terwijl je je eerste Mish Mash cocktail naar binnen speelt zonder schuldgevoel. Dronken zijn is niet de bedoeling. Ik zie mensen die op brugpensioen zijn met honden op straat,... ik ben superieur. Er belt iemand je op om mee te gaan rondkijken op een tram naar de mensen. En je bent te lui om op de tram te zitten, en je moet douchen maar je spuit wat goedkope Fa deo op je lijf en vertrekt met je mp3 player op full volume. Je luistert naar Rage Against the Machine en prachtige vrouwen vallen in zwijm uit puur respect voor de uitstraling die elke uitkeringsgerechtigde bezig,... je haar mag in de war zitten, je t-shirsts verkruikeld, je adem stinkt naar alcohol, maar toch ben je geen zwerver... je hebt ambitie, je hebt potentiëel, en je hebt tijd om met haar bezig te zijn, om haar te tonen hoe belangrijk ze wel is voor je. En de klok tikt. En ze tikt, en ze tikt niet voor jou, want je draagt geen uurwerk, och inlog-badge. Geen mails, geen bloemen geen broodjes met kip-curry. En je kijkt op naar de hemel en je denkt aan de regen en de modder en de festivalweide waar je morgen moet staan. Onze generatie is eeuwig jong.
dinsdag, juni 14, 2005
wandelen
Ik heb het gevoel dat alles wat ik de laatste 4 jaar heb gedaan waardeloos is. Enfin, ik heb niet alleen dat gevoel, maar ook de allesovertreffende zekerheid dat dat zo is. Eender waar ik ga solliciteren krijg ik dezelfde crap te horen, dat 'vendors' als cheaptronic waardeloos zijn op je CV. En gelijk hebben ze. En eigenlijk kan he tme geen moer meer schelen. Ik zou het enkel doen om een beetje te blijven rollen zoals ik nu rol.
Vandaag ben ik met B. wat gaan drinken en zeveren, en we moeten eiegenlijk niks meer te zeggen hebben om tegenover elkaar te zitten en te kijken en te denken en lachen en gewoon gelukkig te zijn met elkaars rustpunt. Misschien is't allemaal wel beter zo. Ik ben eigenlijk te snel tevreden. I. sms'te me vandaag dat ze ging trouwen met de lul die me ooit eens letterlijk wegduwde in een café om met haar te praten. En ik smste terug dat ze geen uitnodiging moest sturen en dat ze waarschijnlijk nu wel gelukkig kon zijn. Zeker als je weet welk een dik gat ze heeft. De gast zal wel blij zijn nu hij niet meer alle studentencafés moet afschuimen op zoek naar een makkelijke griet. En de wereld draait voort, alsof het allemaal normaal is om zoveel onzin te horen, en de mensen te kennen die die onzin veroorzaken. Ik ken te veel stomme mensen. En dat is soms niet eens een nadeel. Aangezien stomme mensen veel andere stomme mensen kennen, en die mensen kennen ook weer andere mensen, en statistisch gezien zitten er dan altijd mensen tussen die op eenzalfde golflengte vertoeven met hun gedachten dan mij. En dan is het lachen... een eenszame ziel die zich amuseerd amuseerd zich eens zo hard wanneer er een extra ziel bij komt. En ik kom er graag bij, als in een oude gameshow struikel ik dan naar beneden met een grote pluchen dobeelsteen in m'n handen.
Vandaag heeft skichamp me voorgesteld aan een meisje dat een voorkeur had voor breakcore, en ik nodigde haar uit, maar ze moest studeren, en ze lachte en ze keek met haar zwarte haren in het rond wapperend rond naar een uitweg. Want er zaten marginalen aan tafel. En ik ben doorgegaan toen skichamp me teken deed... en hij had gelijk.
Ik ben morgen van plan een 4de poging te doen om fucking bloody sportschoenen te vinden... het blijkt enorm moeilijk te zijn om gewoon een winkel ten eerste OPEN te doen, dan er iemand in te zetten die aanwezig is, vervolgens een minimum uitleg kan geven met een absoluut minimum aan productkennis, en dan vervolgens op een normale manier af te rekenen en me de schoenen die men in stoc heeft mee te geven. Dit is me niet gelukt de laatste weken... nergens... en ik ben ongeveer ALLE kutschoensportcraponnozeletruttenachterdetoogtewerkstellende winkels in de buurt afgeweest. Blijkbaar moet je 'inside' info hebben om aan dergelijke schoenen te geraken of zoeits... whatever... nog 1 poging en dan kunnen ze m'n ******* kussen met hun schoenen en hun sportgedoe; sport suckt alleen al omwille van de kledingwinkels eigenlijk. Whatever. Ik ben weer op pad gegaan en het was een toffe dag. Ik denk dat ik m'n verhaaltje verder ga afwerken deze nacht... nog een paar bacardi Cola's en we'r back in business hahaha
Vandaag ben ik met B. wat gaan drinken en zeveren, en we moeten eiegenlijk niks meer te zeggen hebben om tegenover elkaar te zitten en te kijken en te denken en lachen en gewoon gelukkig te zijn met elkaars rustpunt. Misschien is't allemaal wel beter zo. Ik ben eigenlijk te snel tevreden. I. sms'te me vandaag dat ze ging trouwen met de lul die me ooit eens letterlijk wegduwde in een café om met haar te praten. En ik smste terug dat ze geen uitnodiging moest sturen en dat ze waarschijnlijk nu wel gelukkig kon zijn. Zeker als je weet welk een dik gat ze heeft. De gast zal wel blij zijn nu hij niet meer alle studentencafés moet afschuimen op zoek naar een makkelijke griet. En de wereld draait voort, alsof het allemaal normaal is om zoveel onzin te horen, en de mensen te kennen die die onzin veroorzaken. Ik ken te veel stomme mensen. En dat is soms niet eens een nadeel. Aangezien stomme mensen veel andere stomme mensen kennen, en die mensen kennen ook weer andere mensen, en statistisch gezien zitten er dan altijd mensen tussen die op eenzalfde golflengte vertoeven met hun gedachten dan mij. En dan is het lachen... een eenszame ziel die zich amuseerd amuseerd zich eens zo hard wanneer er een extra ziel bij komt. En ik kom er graag bij, als in een oude gameshow struikel ik dan naar beneden met een grote pluchen dobeelsteen in m'n handen.
Vandaag heeft skichamp me voorgesteld aan een meisje dat een voorkeur had voor breakcore, en ik nodigde haar uit, maar ze moest studeren, en ze lachte en ze keek met haar zwarte haren in het rond wapperend rond naar een uitweg. Want er zaten marginalen aan tafel. En ik ben doorgegaan toen skichamp me teken deed... en hij had gelijk.
Ik ben morgen van plan een 4de poging te doen om fucking bloody sportschoenen te vinden... het blijkt enorm moeilijk te zijn om gewoon een winkel ten eerste OPEN te doen, dan er iemand in te zetten die aanwezig is, vervolgens een minimum uitleg kan geven met een absoluut minimum aan productkennis, en dan vervolgens op een normale manier af te rekenen en me de schoenen die men in stoc heeft mee te geven. Dit is me niet gelukt de laatste weken... nergens... en ik ben ongeveer ALLE kutschoensportcraponnozeletruttenachterdetoogtewerkstellende winkels in de buurt afgeweest. Blijkbaar moet je 'inside' info hebben om aan dergelijke schoenen te geraken of zoeits... whatever... nog 1 poging en dan kunnen ze m'n ******* kussen met hun schoenen en hun sportgedoe; sport suckt alleen al omwille van de kledingwinkels eigenlijk. Whatever. Ik ben weer op pad gegaan en het was een toffe dag. Ik denk dat ik m'n verhaaltje verder ga afwerken deze nacht... nog een paar bacardi Cola's en we'r back in business hahaha
zaterdag, juni 11, 2005
Colmar - Europa Park
In't kort onze trip naar Colmar en EuropaPark.
Om te beginnen is het een heel eind rijden, maar de moeite om eens te zien. De Fransen hebben een van de mooiste gebieden van hun land jammer genoeg volgepropt met de rottigste stoort luie zeikerds die je je kan voorstellen. Ze hebben de commeciële ingesteldheid van een baviaan, de vriendelijkheid van een ijsbeer, en de kennis van de wegcode van een pasgeboren kuikentje, jammer genoeg proberen ze toch een zekere inkomst te halen uit toerisme...
Onze eerste stop was Colmar, dan Riquewihr, Obernai, Hunawihr,...
Ook even langst kutstad Straatsburg geweest... dit is eigenlijk niets meer dan een aaneengeregen reeks bankkantoren, met daartussen struiken en agressieve chauffeurs. Een compleet kille, ongezellige rotstad waar ze me nooit meer terugzien. Een nachtfoto van het centrum.
De streek waar men de Pinot wijnen maakt is echt wel mooi. In de historische centra heeft de bouwstijl iets weg van Oostenrijk, Frankrijk en Duitsland tegelijk. Het was er in ieder geval rustig, wat ook wel eens mag. Geen TV's, geen grote reclameborden, geen drukte, geen roepende kindjes, geen 'jongeren' die voor problemen zorgen... maar gewoon op een terrasje zitten , wijn drinken en naar de mooie omgeving kijken terwijl je iets besteld met uien en kaas.
Enkele sfeerfoto's van de buurt van Requewihr en Hunawihr: 1 2 3
Voor wie er zelf eens naartoe wil gaan: ga vooral voor de rust en de wijn - verwacht geen service want sommige fransen zijn te lui om je zelfs een menukaart te geven of om te antwoorden als je iets in hun eigen taal vraagt. De mensen maken hier enorm lekkere koekjes die ze op straat verkopen, en de wijn is echt uitstekend. De lokale bevolking spreekt hier een kruising tussen Duits en Frans, waarbij men in plaats van 'Qui' 'Ja' zegt... een raar effekt wel.
Aangezien een complete, typisch franse bitch (gros vache), van een hotelketen die we niet gaan vermelden, onze reservatie niet echt wilde uitvoeren zoals vermeld op de papieren, mede ook uit moetwilligheid en pure gemakzucht, zijn we op zoek gegaan naar een ander hotel. Dit bleek gene enkel probleem. Als je goedkoop wil overnachten , maar correct wil behandeld worden (zelfs in Frankrijk), en nog een enorm lekker ontbijt krijgen ook, kan je eens kijken bij de Bonsai hotel keten. Super goedkoop maar echt wel ok, zeker om even op doorreis een nachte te blijven slapen.
De dag daarop na een verfrissing en een ontbijt naar EuropaPark gegaan, onze eigenlijke bestemming. Een pretpark is een pretpark uiteraard, niet veel over te vertellen normaal.
Dit pretpark was echt wel knap opgebouwd, enorm proper (op z'n Duits). De silverstar (heavily sponsored by Mercedes) is de langste railway van Europa, en dat hebben we geweten, ... het ding blijft duren, en is echt wel een toffe rush eigenlijk,... zeker de moeite (geen fritten eten eerst). De rest van het park is opgebouwd in de verschillende stijlen van de Europese landen. België is hier niet echt Europees zo te zien, want we waren niet vertegenwoordigd, al vroegen we ons af wat men in het Belgische gedeelte zou laten zien. Buiten een frietkraam en bierstandjes denk ik niet dat je meteen veel spectaculairs kan tonen... maar ok, Duitsers zijn vindingrijk.
Er was telkens wel een soort van humor in de verschillende landen geslopen. Zo waren volgens dit Duitse attractiepark, alle Zwitsers dikke, tot 's middags in hun bed liggende kaas en wortelen in een pot fijnstampende mensen die graag achter kippen liepen en waren de hollanders een bende piraten die Chinezen hun huizen in brand staken. In het Spaanse gebied kon je dan weer walgelijke Italiaanse spaghetti eten en naar Romeinse gladiatorengevechten gaan zien, Portugal bestond uit schamele hutten en slecht in elkaar getimmerde bootjes, en als klap op de vuurpijl was er een Noors vissersdorp waar je fishburgers kon eten en plushen olifanten kopen.
De mensen liepen vrolijk van sfeer naar sfeer rond. Het was hier trouwens uitzonderlijk goedkoop op deze Duitse mini-versie van de Champs-Elysee. We konder er zonder problemen een cocktail drinken met zicht op de Seine (10 op 20 meter hier:)
Ergens was ik blij dat ons land hiet niet geportreteerd werd. Voor je het weet sta je tot je knieën in de mayonnaise aan te schuiven voor een attractie waar je op een vliegende servela door een hoop chocoladesaus vliegt of ben je Brusselse wafels aan het eten in een van de bollen van een nep-atomium.
Enkele sfeerfoto's:
Dit is hartje Parijs.
En het Scaninavische dorp.
En de vrouw met de ergste job ooit. (Terwijl er een 1000 aanschuivende mensen staan op te kijken vitrine's kuisen en de nodige commentaar op je lichaamsbouw op moeten vangen is deze vrouw haar job blijkbaar,... ik ben er meteen een stapje over gegaan door er met een flits een foto van te nemen)
In ieder geval een enorm tof pretpark, met echt wel coole attracties. Gewoon een dagje goeie ouderwetse fun kan je hier wel beleven eigenlijk. Overal valt er wel wat de doen, te eten of te drinken, ... zeker de moeite als je van snelle rollercoasters houdt,... elke dorp binnen het park heeft wel minstens 1 coaster... Met als absolute topper de silverstar uiteraard.
Om te beginnen is het een heel eind rijden, maar de moeite om eens te zien. De Fransen hebben een van de mooiste gebieden van hun land jammer genoeg volgepropt met de rottigste stoort luie zeikerds die je je kan voorstellen. Ze hebben de commeciële ingesteldheid van een baviaan, de vriendelijkheid van een ijsbeer, en de kennis van de wegcode van een pasgeboren kuikentje, jammer genoeg proberen ze toch een zekere inkomst te halen uit toerisme...
Onze eerste stop was Colmar, dan Riquewihr, Obernai, Hunawihr,...
Ook even langst kutstad Straatsburg geweest... dit is eigenlijk niets meer dan een aaneengeregen reeks bankkantoren, met daartussen struiken en agressieve chauffeurs. Een compleet kille, ongezellige rotstad waar ze me nooit meer terugzien. Een nachtfoto van het centrum.
De streek waar men de Pinot wijnen maakt is echt wel mooi. In de historische centra heeft de bouwstijl iets weg van Oostenrijk, Frankrijk en Duitsland tegelijk. Het was er in ieder geval rustig, wat ook wel eens mag. Geen TV's, geen grote reclameborden, geen drukte, geen roepende kindjes, geen 'jongeren' die voor problemen zorgen... maar gewoon op een terrasje zitten , wijn drinken en naar de mooie omgeving kijken terwijl je iets besteld met uien en kaas.
Enkele sfeerfoto's van de buurt van Requewihr en Hunawihr: 1 2 3
Voor wie er zelf eens naartoe wil gaan: ga vooral voor de rust en de wijn - verwacht geen service want sommige fransen zijn te lui om je zelfs een menukaart te geven of om te antwoorden als je iets in hun eigen taal vraagt. De mensen maken hier enorm lekkere koekjes die ze op straat verkopen, en de wijn is echt uitstekend. De lokale bevolking spreekt hier een kruising tussen Duits en Frans, waarbij men in plaats van 'Qui' 'Ja' zegt... een raar effekt wel.
Aangezien een complete, typisch franse bitch (gros vache), van een hotelketen die we niet gaan vermelden, onze reservatie niet echt wilde uitvoeren zoals vermeld op de papieren, mede ook uit moetwilligheid en pure gemakzucht, zijn we op zoek gegaan naar een ander hotel. Dit bleek gene enkel probleem. Als je goedkoop wil overnachten , maar correct wil behandeld worden (zelfs in Frankrijk), en nog een enorm lekker ontbijt krijgen ook, kan je eens kijken bij de Bonsai hotel keten. Super goedkoop maar echt wel ok, zeker om even op doorreis een nachte te blijven slapen.
De dag daarop na een verfrissing en een ontbijt naar EuropaPark gegaan, onze eigenlijke bestemming. Een pretpark is een pretpark uiteraard, niet veel over te vertellen normaal.
Dit pretpark was echt wel knap opgebouwd, enorm proper (op z'n Duits). De silverstar (heavily sponsored by Mercedes) is de langste railway van Europa, en dat hebben we geweten, ... het ding blijft duren, en is echt wel een toffe rush eigenlijk,... zeker de moeite (geen fritten eten eerst). De rest van het park is opgebouwd in de verschillende stijlen van de Europese landen. België is hier niet echt Europees zo te zien, want we waren niet vertegenwoordigd, al vroegen we ons af wat men in het Belgische gedeelte zou laten zien. Buiten een frietkraam en bierstandjes denk ik niet dat je meteen veel spectaculairs kan tonen... maar ok, Duitsers zijn vindingrijk.
Er was telkens wel een soort van humor in de verschillende landen geslopen. Zo waren volgens dit Duitse attractiepark, alle Zwitsers dikke, tot 's middags in hun bed liggende kaas en wortelen in een pot fijnstampende mensen die graag achter kippen liepen en waren de hollanders een bende piraten die Chinezen hun huizen in brand staken. In het Spaanse gebied kon je dan weer walgelijke Italiaanse spaghetti eten en naar Romeinse gladiatorengevechten gaan zien, Portugal bestond uit schamele hutten en slecht in elkaar getimmerde bootjes, en als klap op de vuurpijl was er een Noors vissersdorp waar je fishburgers kon eten en plushen olifanten kopen.
De mensen liepen vrolijk van sfeer naar sfeer rond. Het was hier trouwens uitzonderlijk goedkoop op deze Duitse mini-versie van de Champs-Elysee. We konder er zonder problemen een cocktail drinken met zicht op de Seine (10 op 20 meter hier:)
Ergens was ik blij dat ons land hiet niet geportreteerd werd. Voor je het weet sta je tot je knieën in de mayonnaise aan te schuiven voor een attractie waar je op een vliegende servela door een hoop chocoladesaus vliegt of ben je Brusselse wafels aan het eten in een van de bollen van een nep-atomium.
Enkele sfeerfoto's:
Dit is hartje Parijs.
En het Scaninavische dorp.
En de vrouw met de ergste job ooit. (Terwijl er een 1000 aanschuivende mensen staan op te kijken vitrine's kuisen en de nodige commentaar op je lichaamsbouw op moeten vangen is deze vrouw haar job blijkbaar,... ik ben er meteen een stapje over gegaan door er met een flits een foto van te nemen)
In ieder geval een enorm tof pretpark, met echt wel coole attracties. Gewoon een dagje goeie ouderwetse fun kan je hier wel beleven eigenlijk. Overal valt er wel wat de doen, te eten of te drinken, ... zeker de moeite als je van snelle rollercoasters houdt,... elke dorp binnen het park heeft wel minstens 1 coaster... Met als absolute topper de silverstar uiteraard.
woensdag, juni 08, 2005
rolling around
Ik ben een van die mensen die een rollercoaster als een perfecte vakantiebestemming kan inlassen. Waar andere mensen op een kameel zitten te zweten, of gaan quad-rijden in een woesteijn terwijl ze dorst lijden, of gewoon in de zon zitten te braden terwijl ze naar de kont kijken van een lelijk vet Duits wijf, ga ik liever gewoon 's nachts rondwandelen in een vreemde stad, of m'n longen uit m'n lijf gillen in een rollercoaster... (of toch niet, ik zit meestal als een Vulcan emotieloos voor me uit te staren terwijl ik met 130Km/u een afgrond inga... tenzij ik net een pak smoutebollen zou gegeten hebben natuurlijk).
Ik kreeg nog een toffe telefoon van B, de komende dagen wanneer ik terugkom ga ik meeten nog eens iets regelen om te doen.
De wandeltocht gisterennacht deed in feite eens goed. Deurne is niet eens zo ver wanneer je een walkman draagt.
De komende dagen een paar actie foto's proberen nemen,... Ik heb eigenlijk maar één probleem nu: m'n stem is kompleet naar de zak. Ik heb toch ergens iets geforceerd blijkbaar, want het komt na bijna 4 dagen nog niet goed... ik klink momenteel als een kruising tussen een puber wiens stem net aan't verdraaien is, en Barry White die na dood te vallen toch nog rap een mooie Medley van z'n walgelijjkste nummer probeerd te zingen terwijl hij in z'n kruis geschopt wordt door disco-haters).
Gisteren nog Cube Zero gezien... een rpequel op de Cube reeks. Ik weet niet waar ze het idee van daan hebben gehaald om deze 3de film te maken... maar het was in ieder geval de 2de beste van de reeks. Een mooie verklaring voor de eerste film ook wel... maar qua sfeer weegt het nog steeds niet op tegen het origineel. Niets doet dat trouwens...
Het lijkt me alsof ik al heel lang zonder werk zit. Zo'n tof sfeertje van doppen en niet veel doen. Ik voel me losgekoppeld van wat vooraf ging... en da's een tof gevoel.
...tot binnen 2-3 dagen.
Ik kreeg nog een toffe telefoon van B, de komende dagen wanneer ik terugkom ga ik meeten nog eens iets regelen om te doen.
De wandeltocht gisterennacht deed in feite eens goed. Deurne is niet eens zo ver wanneer je een walkman draagt.
De komende dagen een paar actie foto's proberen nemen,... Ik heb eigenlijk maar één probleem nu: m'n stem is kompleet naar de zak. Ik heb toch ergens iets geforceerd blijkbaar, want het komt na bijna 4 dagen nog niet goed... ik klink momenteel als een kruising tussen een puber wiens stem net aan't verdraaien is, en Barry White die na dood te vallen toch nog rap een mooie Medley van z'n walgelijjkste nummer probeerd te zingen terwijl hij in z'n kruis geschopt wordt door disco-haters).
Gisteren nog Cube Zero gezien... een rpequel op de Cube reeks. Ik weet niet waar ze het idee van daan hebben gehaald om deze 3de film te maken... maar het was in ieder geval de 2de beste van de reeks. Een mooie verklaring voor de eerste film ook wel... maar qua sfeer weegt het nog steeds niet op tegen het origineel. Niets doet dat trouwens...
Het lijkt me alsof ik al heel lang zonder werk zit. Zo'n tof sfeertje van doppen en niet veel doen. Ik voel me losgekoppeld van wat vooraf ging... en da's een tof gevoel.
...tot binnen 2-3 dagen.
maandag, juni 06, 2005
shoppen
(alle dt-fouten in deze tekst zijn opzettelijk)
Het is in deze mooie tijden van diversiteit en reclame een hel geworden om iets te vinden in een winkel. Je kan eigenlijk om het even wat kopen op het internet, maar aangezien je dan van de postsystemen afhangt en lange wachttijden hebt, ga je toch nog liever zelf fysiek winkelen (of "shoppeh" zoals het tegenwoordig genoemd word).
Het mooie aan shoppen is dat je zelf rondwandeld en kiest uit een ruim assortiment.
De pret word alleen een beetje bedorven door het dilletantisme van het winkelpersonneel. Deze mensen zijn in 80% van de gevallen niet opgewassen tegen hun onderbetaalde, en geringe taak. Het achter een balie staan, of aan een rek, het mooi wezen, en het rondkijken en nageltjes lakken lukt allemaal nog wel, maar als de taak echt verkopen word, of de klant echt helpen in z'n keuze, dan haken deze 80% af.
Ik ben zelf iemand die in de 'support' branche zit zeg maar. Ik help technische mensen met technische problemen op te zoeken, te simuleren in een lab, en kom daarna met een oplossing af indien mogenlijk. Van mij moet je dus niet verwachten dat ik het verschil weet tussen een pull-over of een t-shirt, of tussen een vrouwenjeans en een mannenjeans, of tussen wintermode en zomermode... ik stap gewoon een winkel binnen zoals iemand in een onbekend dorp, met een kapotte fiat panda wat verderop geparkeerd, een italiaanse garage binnenstapt op zn' vakantie. Ik weet het ook niet maar ik meot gewoon een nieuwe broak of trui of jas of weet ik veel hebben als de vorige 'stuk' is. En ik wil er niet uitzien als een inzending voor Idool 2005. (Dus de opzcihtige t-shirts met fluo letters en de hemdjes en pastelkleurige troep mogen ze houden, mode of niet... mode is hebzucht).
Ik stapte een winkel binnen die zich specialiseerde in glazen en koppen en serviezen.
De trut achter de toog droeg een zwart mantelpakje waarbij ze groen nagellak droeg. Vrij kinky, maar ok... dat mag de pret geenszins bederven.
Ik vroeg haar na even rond te hebben gekeken in de veelkleurige omgeving, naar cocktailglazen,... liefst whiskyglazen en ongdrink.
Ze bekeek me alsof ik net een dood lid vna de Bende van Nijvel op m'n rug dragend, een franse krant lezend op een eenwieler door ene brandende hoepel sprong bij wijze van circus-act. Waarna ze me naar de achterkant van het uitgestalde waar loodste en daar enkele champagne- en wijnglazen liet zien.
Ik zei haar dat cocktails meestal in platte whisky-, grote ronde- of long-drinkglazen
worden gegoten... niet in wijnglazen.
Ze keek opnieuw naar me, deze keer iets wantrouwiger, en dan lachte ze op een zenuwachtige manier en vertelde ze me dat ze me niet kon helpen. En ze sloeg angels met koppen,... ze kon me inderdaad niet helpen. Iemand met zo weinig iq, zo'n schamele uitstaling, zo weinig professionalisme en zo'n klein loon en ontoereikende ambities kon me niet helpen. Zelfs al ben ik 40 en nog steeds vrijgezel, en spoelde ik samen met haar aan op het laatste eiland dat nog niet door zombies was overgenomen, dan nog zou het "niet echt klikken" zoals men dat zegt. Deze uitgespogen trut en haar winkeltje waren wat er mis is met deze economie.
Ik ging daarna naar een winkel waar men campinggereedschap verkocht, maar deze heerschappen vonden het nodig om te sluiten op maandag. Waarschijnlijk willen ze niet echt verkopen ofzo.
Hoe het wel moet volgt nu.
Ik stapte een parfumerie binnen, de vriendelijke, ietwat oudere dame vrog me meteen wat ik zocht en ik zei 'azzaro', je hebt me daar vorige keer een staaltje van gegeven en ik vond eht wel ok ruiken. (Iemand die bij me op bezoek was vond dat het naar erwtensoep rook, maar blijkbaar vond weer iemand anders dat het lekker ruikte, en die laatste mening woog iets zwaarder door uiteindelijk).
Ik rekende af en toen ik zei om het op m'n ma haar klantenkaart bij te zetten vond de dame dat zo sympathiek dat ze me prompt nog een stuk of 4 staaltje bij gaf. Je kan je popularieteit in een parfumerie volgens sommige vrouwen, afmeten aan het aantal staaltjes je krijgt. 1 krijg je sowieso, omdat dat company policy is. Maar de rest hangt af van de goodwill van de winkeljuffrouw. Een voordeel had ik wel, er stond blijkbaar vrij veel op haar klantenkaart, dus dat telt.
Daarna ging ik (inmiddels fris ruikend) naar een winkel die zich spacialiseerde in broeken en t-shirts. Hun virtrine viel me op aangezien ze m'n vroegere favoriete merk weer tot leven hadden gebracht. Ik droeg een 8 à 10 jaar geleden en met "fish-eye" in Gent vertoefde bijna altijd wat van g-star. Tot ze met komplete belachelijke trendy dignen begonnen, sindsdien ben ik ze uit het oog verloren.
Nu blijken ze terug te zijn, en met dragbare niet al te opzichtige kleding.
Ook daar kreeg ik hulp van ene winkelbediende. Een gast die me joviaal hielp bij m'n keuzen, geen pretentie of hautain gedrag vertoonde en vooral niet te lui was om eens iets uit een rek te nemen.
Je ziet, je kan ook aan komplete niet modebewuste mensen verkopen, als je maar gewoon doet, en je waren deugen.
Het is zalig om tijd te hebben voor dit soort fratsen eigenlijk ...
Het is in deze mooie tijden van diversiteit en reclame een hel geworden om iets te vinden in een winkel. Je kan eigenlijk om het even wat kopen op het internet, maar aangezien je dan van de postsystemen afhangt en lange wachttijden hebt, ga je toch nog liever zelf fysiek winkelen (of "shoppeh" zoals het tegenwoordig genoemd word).
Het mooie aan shoppen is dat je zelf rondwandeld en kiest uit een ruim assortiment.
De pret word alleen een beetje bedorven door het dilletantisme van het winkelpersonneel. Deze mensen zijn in 80% van de gevallen niet opgewassen tegen hun onderbetaalde, en geringe taak. Het achter een balie staan, of aan een rek, het mooi wezen, en het rondkijken en nageltjes lakken lukt allemaal nog wel, maar als de taak echt verkopen word, of de klant echt helpen in z'n keuze, dan haken deze 80% af.
Ik ben zelf iemand die in de 'support' branche zit zeg maar. Ik help technische mensen met technische problemen op te zoeken, te simuleren in een lab, en kom daarna met een oplossing af indien mogenlijk. Van mij moet je dus niet verwachten dat ik het verschil weet tussen een pull-over of een t-shirt, of tussen een vrouwenjeans en een mannenjeans, of tussen wintermode en zomermode... ik stap gewoon een winkel binnen zoals iemand in een onbekend dorp, met een kapotte fiat panda wat verderop geparkeerd, een italiaanse garage binnenstapt op zn' vakantie. Ik weet het ook niet maar ik meot gewoon een nieuwe broak of trui of jas of weet ik veel hebben als de vorige 'stuk' is. En ik wil er niet uitzien als een inzending voor Idool 2005. (Dus de opzcihtige t-shirts met fluo letters en de hemdjes en pastelkleurige troep mogen ze houden, mode of niet... mode is hebzucht).
Ik stapte een winkel binnen die zich specialiseerde in glazen en koppen en serviezen.
De trut achter de toog droeg een zwart mantelpakje waarbij ze groen nagellak droeg. Vrij kinky, maar ok... dat mag de pret geenszins bederven.
Ik vroeg haar na even rond te hebben gekeken in de veelkleurige omgeving, naar cocktailglazen,... liefst whiskyglazen en ongdrink.
Ze bekeek me alsof ik net een dood lid vna de Bende van Nijvel op m'n rug dragend, een franse krant lezend op een eenwieler door ene brandende hoepel sprong bij wijze van circus-act. Waarna ze me naar de achterkant van het uitgestalde waar loodste en daar enkele champagne- en wijnglazen liet zien.
Ik zei haar dat cocktails meestal in platte whisky-, grote ronde- of long-drinkglazen
worden gegoten... niet in wijnglazen.
Ze keek opnieuw naar me, deze keer iets wantrouwiger, en dan lachte ze op een zenuwachtige manier en vertelde ze me dat ze me niet kon helpen. En ze sloeg angels met koppen,... ze kon me inderdaad niet helpen. Iemand met zo weinig iq, zo'n schamele uitstaling, zo weinig professionalisme en zo'n klein loon en ontoereikende ambities kon me niet helpen. Zelfs al ben ik 40 en nog steeds vrijgezel, en spoelde ik samen met haar aan op het laatste eiland dat nog niet door zombies was overgenomen, dan nog zou het "niet echt klikken" zoals men dat zegt. Deze uitgespogen trut en haar winkeltje waren wat er mis is met deze economie.
Ik ging daarna naar een winkel waar men campinggereedschap verkocht, maar deze heerschappen vonden het nodig om te sluiten op maandag. Waarschijnlijk willen ze niet echt verkopen ofzo.
Hoe het wel moet volgt nu.
Ik stapte een parfumerie binnen, de vriendelijke, ietwat oudere dame vrog me meteen wat ik zocht en ik zei 'azzaro', je hebt me daar vorige keer een staaltje van gegeven en ik vond eht wel ok ruiken. (Iemand die bij me op bezoek was vond dat het naar erwtensoep rook, maar blijkbaar vond weer iemand anders dat het lekker ruikte, en die laatste mening woog iets zwaarder door uiteindelijk).
Ik rekende af en toen ik zei om het op m'n ma haar klantenkaart bij te zetten vond de dame dat zo sympathiek dat ze me prompt nog een stuk of 4 staaltje bij gaf. Je kan je popularieteit in een parfumerie volgens sommige vrouwen, afmeten aan het aantal staaltjes je krijgt. 1 krijg je sowieso, omdat dat company policy is. Maar de rest hangt af van de goodwill van de winkeljuffrouw. Een voordeel had ik wel, er stond blijkbaar vrij veel op haar klantenkaart, dus dat telt.
Daarna ging ik (inmiddels fris ruikend) naar een winkel die zich spacialiseerde in broeken en t-shirts. Hun virtrine viel me op aangezien ze m'n vroegere favoriete merk weer tot leven hadden gebracht. Ik droeg een 8 à 10 jaar geleden en met "fish-eye" in Gent vertoefde bijna altijd wat van g-star. Tot ze met komplete belachelijke trendy dignen begonnen, sindsdien ben ik ze uit het oog verloren.
Nu blijken ze terug te zijn, en met dragbare niet al te opzichtige kleding.
Ook daar kreeg ik hulp van ene winkelbediende. Een gast die me joviaal hielp bij m'n keuzen, geen pretentie of hautain gedrag vertoonde en vooral niet te lui was om eens iets uit een rek te nemen.
Je ziet, je kan ook aan komplete niet modebewuste mensen verkopen, als je maar gewoon doet, en je waren deugen.
Het is zalig om tijd te hebben voor dit soort fratsen eigenlijk ...
vrijdag, juni 03, 2005
geluk
Geluk ligt soms in een klein hoekje. Gewoon op een terras zitten met iemand met mooie ogen, of met een mooie kijk op de wereld, of wel de verbeeldingskracht toont die zo ontbreekt overal. Het wandelen met elkaar zonder iets te hoeven bewijzen en te doen, het jezelf zijn in een oceaan van anderen. En ik dronk koffie en het gaat goed.
Ze liet me zien dat je allen van veraf pas belachelijk vind - ik ben weer mezelf. Vooral 's nachts. Vanavond naar de reunie van een aantal feestvarkens van vroeger... ze was een beetje boos omdat ik haar niet had gewaarschuwd voor deze party, ik had er wel aangedacht, maar te laat... en volgende keer mag dat niet gebeuren.
Ik leef.
Ze liet me zien dat je allen van veraf pas belachelijk vind - ik ben weer mezelf. Vooral 's nachts. Vanavond naar de reunie van een aantal feestvarkens van vroeger... ze was een beetje boos omdat ik haar niet had gewaarschuwd voor deze party, ik had er wel aangedacht, maar te laat... en volgende keer mag dat niet gebeuren.
Ik leef.
donderdag, juni 02, 2005
nee
Aangezien ik me met gewone politiek ( het soort politiek waar je schertsfiguren zoals Jurgen Verstrepen tegen het naar sterke drank stinkend lijf loopt) niet echt meer bezighoud, heb ik de voorbije weken me vooral toegelegd op het lezen van boeken over geschiedenis.
Er is echter iets dat m'n aandacht toch trok de voorbije week. De nee-stemmen van Frankrijk en Nederland over de EU grondwet. Ik ben in feite blij en niet blij te gelijk hierover. Langst de ene kant is de EU in haar huidige vorm een gemiste kans, ik geloof in een eengemaakt Europa van volkeren, een Europa dat sterk staat als economisch blok, onderling samenwerkt, maar waar elk land z'n eigenheid kan bewaren, zowel slechte en goede eigenschappen. Deze kans hebben ze ergens gemist rond 1992 door radicall voor blinde uitbreiding te kiezen en scheten-in-een-fles als Deheane en Martens de grondleggers te laten spelen van het nieuze Europa. (Ik weet dat men met Deheane hoog oploopt in sommige middens, maar deze vleesgeworden afvalberg van oudbollige politieke spookbeelden is misschien wel de hoofdreden dat we nu nog steeds met een vastgeroest systeem werken, en de regeringen geen respect meer hebben voor het parlement).
Maar blijkbaar deze eigenheid bewaren waar ik het eerder over had, is nu net het zwakke punt.
Onder het mom van economische voorspoed probeerde men de laatste tien jaar een nooit gezien uitbreiding te verantwoorden, een eenheidsmunt door onze strot te rammen zonder enige economische controle, en liet men de culturele leegloop z'n gang gaan, het onderwijs verloederen en de locale politiek zegenvieren in het mennen van het volk.
Ondertussen zijn de jongere generaties (iedereen onder de 30 voor mijn part) enkel een soort van lege omhulsels geworden waar men aan de ene kant reclame giet en bedenkelijke media-creaties, en aan de andere kant consumptiegedrag zonder voorgaande verwacht. Dat hoort ook zo in een economisch model dat de Verenigde Staten als voorbeeld neemt. Het is geen toeval dat dit soort enquetes in de richting wijzen van een toenemende leegheid en focus op kleinburgerlijke zaken.
Ik geloof echter in de Darwinistische toenadering over dit soort gedoe.
Wanneer men mensen, echte mensen in consumenten omtovert, bereikt men meestal ook een zekere domheid bij dezelfde mensen, en dat is misschien een feit dat ons gaat redden. Domme mensen, om ze even onder die noemer te plaatssen, stemmen meestal in grote getalen op de foute mensen, voor de voor de weldenkende mensen foute redenen, ze zijn meer bezig met HUN auto, HUN huisje en HUN gezin dan met een betere maatschappij (je kan ze niet helemaal ongelijk geven, iedereen heeft z'n horizon).
De voordelen van een idioot systeem zoals een meerderheids-stem is dat je altijd genoeg idioten hebt om een meerderheid te bekomen. Idioten kan je ook makkelijk bijkweken, door medicatie, educatie en televisie. In Belgie hebben ze er zelfs een kleine 800 000 mensen wiens stem voor een andere partij dient in de uiteindelijke rekening, zonder dat er een haan naar kraait. Aangezien deze op een partij onder de kiesdrempel kozen. De feiten liggen er: domheid van enkele partijbonzen word nu massaal gevolgd door het rechttoe rechtaan denken van 'de meerderheid'.
Het mooie is, dat gisteren op een mailing list van Mensa, er hoogbegaafden waren die hier smalend over deden. De meeste nee-stemmers waren mensen met een laag opleidingsniveau, zo zegde ze. Dit bewijst (buiten het feit dat Mensa leden zich gedragen als fascisten) dat de meerderheid-beslist democratie zoals we die nu kennen de bovenhand haalt tegenover een weloverwogen keuze van de slimme mensen. En nog blijft men geloven in dit failliete gerontocratisch systeem, oudjes beslissen alles wat er gebeurd in de maatschappij, en laten hun beslissingen bijna blindelings goedkeuren door een meerderheid die automatisch hun kant kiest. Niet zo deze keer, en dat alleen al vind ik prachtig. De politieke zelf-regularisatie is in gang gezet, en dat is wel tof.
Er was geen enkele reden om zo snel en agressief naar het Oosten uit te breiden, buiten de economische soldaat spelen ter verovering van grondgebied voor rekening van de Amerikaanse economische modellen die we zo slaafs volgen, er was geen eneke reden om de budgetten van de grote landen niet aan dezelfde regels te onderwerpen dan de kleintjes, de economische stabiliteit kan je dan al vergeten, om maar te zwijgen over het complete belachelijke invoeren van een nieuwe munt en de handelaars de vrije loop laten nemen met de prijs-aanpassingen. De omrekening van de ene munt naar de andere is geen reden om prijzen te verhogen, laat staan met 200%.
Mensen (en vooral 'de meeste mensen') voelen dit uiteraard. Want die hebben een huis afbetaling (zoals het hoort volgens de tv en opvoeding) en een dikke auto en een hoop materialistische crap. Whatever... het is allemaal mooi inelkaar aan het zakken, en je kan er als tegenstgander van zulk log systeem enkel maar van genieten...
Om hier over op te houden, ik heb vandaag m'n laatste werkdag, vanaf morgen heb ik 3 weken vakantie. En daar ben ik blij om, soms moet je ook kleinburgerlijk zijn in die dingen, net zoals 'de meeste mensen'... en daar moet je naar luisteren, want anders ben je af.
Straks ga ik iets drinken op een terras en ga ik denken aan morgen.
Er is echter iets dat m'n aandacht toch trok de voorbije week. De nee-stemmen van Frankrijk en Nederland over de EU grondwet. Ik ben in feite blij en niet blij te gelijk hierover. Langst de ene kant is de EU in haar huidige vorm een gemiste kans, ik geloof in een eengemaakt Europa van volkeren, een Europa dat sterk staat als economisch blok, onderling samenwerkt, maar waar elk land z'n eigenheid kan bewaren, zowel slechte en goede eigenschappen. Deze kans hebben ze ergens gemist rond 1992 door radicall voor blinde uitbreiding te kiezen en scheten-in-een-fles als Deheane en Martens de grondleggers te laten spelen van het nieuze Europa. (Ik weet dat men met Deheane hoog oploopt in sommige middens, maar deze vleesgeworden afvalberg van oudbollige politieke spookbeelden is misschien wel de hoofdreden dat we nu nog steeds met een vastgeroest systeem werken, en de regeringen geen respect meer hebben voor het parlement).
Maar blijkbaar deze eigenheid bewaren waar ik het eerder over had, is nu net het zwakke punt.
Onder het mom van economische voorspoed probeerde men de laatste tien jaar een nooit gezien uitbreiding te verantwoorden, een eenheidsmunt door onze strot te rammen zonder enige economische controle, en liet men de culturele leegloop z'n gang gaan, het onderwijs verloederen en de locale politiek zegenvieren in het mennen van het volk.
Ondertussen zijn de jongere generaties (iedereen onder de 30 voor mijn part) enkel een soort van lege omhulsels geworden waar men aan de ene kant reclame giet en bedenkelijke media-creaties, en aan de andere kant consumptiegedrag zonder voorgaande verwacht. Dat hoort ook zo in een economisch model dat de Verenigde Staten als voorbeeld neemt. Het is geen toeval dat dit soort enquetes in de richting wijzen van een toenemende leegheid en focus op kleinburgerlijke zaken.
Ik geloof echter in de Darwinistische toenadering over dit soort gedoe.
Wanneer men mensen, echte mensen in consumenten omtovert, bereikt men meestal ook een zekere domheid bij dezelfde mensen, en dat is misschien een feit dat ons gaat redden. Domme mensen, om ze even onder die noemer te plaatssen, stemmen meestal in grote getalen op de foute mensen, voor de voor de weldenkende mensen foute redenen, ze zijn meer bezig met HUN auto, HUN huisje en HUN gezin dan met een betere maatschappij (je kan ze niet helemaal ongelijk geven, iedereen heeft z'n horizon).
De voordelen van een idioot systeem zoals een meerderheids-stem is dat je altijd genoeg idioten hebt om een meerderheid te bekomen. Idioten kan je ook makkelijk bijkweken, door medicatie, educatie en televisie. In Belgie hebben ze er zelfs een kleine 800 000 mensen wiens stem voor een andere partij dient in de uiteindelijke rekening, zonder dat er een haan naar kraait. Aangezien deze op een partij onder de kiesdrempel kozen. De feiten liggen er: domheid van enkele partijbonzen word nu massaal gevolgd door het rechttoe rechtaan denken van 'de meerderheid'.
Het mooie is, dat gisteren op een mailing list van Mensa, er hoogbegaafden waren die hier smalend over deden. De meeste nee-stemmers waren mensen met een laag opleidingsniveau, zo zegde ze. Dit bewijst (buiten het feit dat Mensa leden zich gedragen als fascisten) dat de meerderheid-beslist democratie zoals we die nu kennen de bovenhand haalt tegenover een weloverwogen keuze van de slimme mensen. En nog blijft men geloven in dit failliete gerontocratisch systeem, oudjes beslissen alles wat er gebeurd in de maatschappij, en laten hun beslissingen bijna blindelings goedkeuren door een meerderheid die automatisch hun kant kiest. Niet zo deze keer, en dat alleen al vind ik prachtig. De politieke zelf-regularisatie is in gang gezet, en dat is wel tof.
Er was geen enkele reden om zo snel en agressief naar het Oosten uit te breiden, buiten de economische soldaat spelen ter verovering van grondgebied voor rekening van de Amerikaanse economische modellen die we zo slaafs volgen, er was geen eneke reden om de budgetten van de grote landen niet aan dezelfde regels te onderwerpen dan de kleintjes, de economische stabiliteit kan je dan al vergeten, om maar te zwijgen over het complete belachelijke invoeren van een nieuwe munt en de handelaars de vrije loop laten nemen met de prijs-aanpassingen. De omrekening van de ene munt naar de andere is geen reden om prijzen te verhogen, laat staan met 200%.
Mensen (en vooral 'de meeste mensen') voelen dit uiteraard. Want die hebben een huis afbetaling (zoals het hoort volgens de tv en opvoeding) en een dikke auto en een hoop materialistische crap. Whatever... het is allemaal mooi inelkaar aan het zakken, en je kan er als tegenstgander van zulk log systeem enkel maar van genieten...
Om hier over op te houden, ik heb vandaag m'n laatste werkdag, vanaf morgen heb ik 3 weken vakantie. En daar ben ik blij om, soms moet je ook kleinburgerlijk zijn in die dingen, net zoals 'de meeste mensen'... en daar moet je naar luisteren, want anders ben je af.
Straks ga ik iets drinken op een terras en ga ik denken aan morgen.
Abonneren op:
Posts (Atom)