Als er één bepaalde bevolkignsgroep is die ik terdege haat zijn het wel doorwinterde doe-het-zelvers. Ik heb het niet over de occasionele nagel in de muur kloppende buurman, of de handige harry die zelf een struik snoeit of een dakgoot repareerd, maar eerder over de systematische serie-lawaaihinder-veroorzakende, altijd prutsende, onnuttige werken verrichtende, slijpschijf-fetischisten, de drilboormaniakken, de roofing-junks, de Brico-lovers, de mensen die het met andere woorden ècht niet kunnen laten om elke godganse vrije dag die de buurt heeft lawaai te maken. De buurt waar ik leef (een restant van het soviet-gedachtengoed, waar men in grote grijze woonkazernes samentroept om smurrie en minderwaardige rommel te kopen in de goedkoopste supermarkten, om daarna hun honden de straat te laten onderschijten en elkaars auto's jaloers te bekijken, en op extremistische partijen te stemmen omdat er 'een vreemdeling' is komen wonen in de buurt) is vergeven van het constante lawaai van 3 van deze heerschappen. Meestal hebben ze een vet dik brugpensioen op zak van een of andere staatsinstatie, zijn ze de trotste drager van een onverzorgde baard en rijden ze met een franse wagen waar ze dan zelf wel een en ander aan repareren als't nodig is. Ze vullen de omliggende straten, goed weten hoezeer jaren 70 blokken geluiden laten weergalmen, met het geboor en geklop, het gezaag en gebeitel waar je gewoon gek van wordt na een tijd. Moest dat lawaai dan nog nu hebben, dan zou je nog zeggen, ik laat het zo, die mens moet ook z'n steunmuren in orde brengen, maar deze soort parasieten van de samenleving zijn altijd bezig met compleet ridicule zaken. Zoals het in plakjes zagen van de boom die ze net hebben uitgedaan in hun tuin, of het in minieme brokejes vermorzelen en drillen van een muurtje op hun terras, of het tot spaanders slaan van een extra dik, stevig tussenschot, dat ze met evenveel lawaai hebben geplaatste de vorige zomer.
Hier treed de over-tollerantie weer naar voren. Niemand uit de buurt schijnt zich ook maar enigszins te storen aan de herrie. Ook al gebeurd dit op een moment dat er een hiottegolf heerst, je graag op je terras zou zitten, of op z'n minst eens eenr aam zou openzetten. De wetten en locale richtlijnen zeggen ons verdraagzaam te zijn, om het geluid tot en met 2200h 's avonds te tollereren, ...
Ik niet, ik zou de flikken moeten bellen, en hopen dat er op deze mini-bouwwerf nu net iemand aanwezig was om te helpen die misschien een uitkering trekt, en misscien zelfs in't zwart bezig is. Want ik woon al te lang in Deurne, en ik ben even bitchy en even fucked-up geworden dan die mensen die hier wonen. Met één verschil dat ik m'n slachtoffers kies uit de verzuurde fucks die hier rondlopen, ... het soort mensen die denken dat hun huis meer waard gaat zijn na hun dood, wanneer ze op het Vlaams Belang stemmen, het soort mensen die de deur voor je neus dichtsmijten, het soort mensen die je nooit zullen helpen, maar enkel door hun raam staan te loeren en hopen dat je fout parkeert. If you cna't beat them, join them. Het werkt soms echt.
Maar niets van al dat. Ik heb de flikken niet gebeld. Ik ga m'n rugzak nemen met m'n camera, en ik ga net als gisteren de stad in en in de schaduw van de kathedraal zitten kijken en lezen. En gewoon blij zijn met het feit dat ik in zo'n mooie stad leef. Het gezelschap gisteren was ongedwongen en relaxed... en vooral het behoefde geen onderhoud. En ik hoef dat ook niet. En we zitten daar dan, te genieten van elkaar ronkende motor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten