Een slimme zet alweer van cheaptronic. Teneinde te besparen op mankracht en -kosten. Hebben ze besloten overuren vanaf nu gewoon niet meer te betalen. Uiteraard kunnen ze dit wettelijk niet waarmaken, dus hebben ze er een typische manier voor gevonden om er mee weg te geraken zonder de vakbond (de mannen met de enveloppen onder tafel en de fighting spirit van een slap beschuitje), die hun vroeger moederbedrijf Crap-e-inc. reeds toepastte. Met name het volgende. Mensen die overuren presteren, krijgen na een maand pas hun 'afrekening' hiervan. In werkelijkheid hopen ze dat je na een maand bent vergèten dat je ooit overuren hebt gepresteerd, men geeft gewoon geen echte afrekening. Wanneer je hierover klaagt, wordt je steevast doorverwezen naar het 'faceless' sociaal secretariaat, alwaar men van toeten nog blazen weet, en waar men op beslisscingen van HR wacht. HR is één enkel iemand, die dan steeds antwoord dat je of wel je overuren op voorhand moet aanvragen, ofwel zwanger is (op commando blijkbaar, hoewel er ze niet echt op verdikt moet ik zeggen, maar 't is misschein een over-uren baby, die dus eigenlijk uit niets dan lucht bestaat en mee naar buiten floept bij de eerstvolgede kutscheet (probeer dat woord maar eens te vormen tijdens het schrabbelen trouwens;)).
Anyway.De tweede truuk die men toepast is mensen die systematisch hierover klagen en zagen in een 'ander statuut' steken, waardoor ze opeens 'manager' worden op papier. Het verschil is uiteraard dat managers in levels zijn opgedeeld, en men de laagste rank er heeft bij verzonnen om de "evil over-uren makers" in te stoppen en zodoende iedereen te fucken like a 20 dollar hooker on a sailor's payday. Iemand die bijvoorbeeld deze nep-managers-status krijgt (je kan niet wijgeren), krijgt enkel de titel, maar niets meer.
Geen wagen, geen extra buroruimte, geen laptop, geen dure gsm, geen mooie plant, geen sexy secretaresse die 'oh my god zegt' aan de telefoon en met haar hoofd schud, geen snoepreisjes... Nee, je krijgt enkel het recht om geen overuren meer betaald te krijgen (er zijn gekken die dit dan nog tof vinden ook omdat ze op hun naamkaartje het woord "manager" geprint hebben staan), maar in feite managen ze enkel hun eigen gebrek aan betaalde overuren.
De derde truuk die men toepast als ze er echt niet tussenuit kunnen komen is het 'onduidelijk' maken. Ikzelf ben in dit geval. Ik ben duidelijk geen manager dus officiëel kan ik overuren presteren (zoals het uur dat ik heb gepresteerd tijdens het schrijven van dit stukje proza :) (Neen, zo grof zijn we ook weer niet - dit hier, is een 'glijtijd'-uur, die dan ook bij de vleet worden gepresteerd door iedereen die wil profiteren en waar enkel recuptijd aan hangt) en moet ik deze op een of andere manier vergoed krijgen. Zelfs hier is men niet gek genoeg om mij een managementstitel te geven (that would be the day) om dit euvel te vermijden, noch kan men van m'n naïviteit profiteren van het simpelweg vergeten dat ik overuren heb gepresteerd.
Voor dit soort werknemers heeft men de "liar and cheater"-tactiek bedacht. Het gaat als volgt: Je krijgt op voorhand door je manager mondeling de toezegging voor overuren (op zich een paradox uiteraard, overuren zijn dingen die buiten het normale vallen, en zijn dus meestal niet te voorzien,... maar ok, zoals Front242 het al zong 'I live in a world of paradox My willingness to destroy Is your chance for improvement').
Deze manager is in feite je aan't belazeren waar je bij staat door staalhard te liegen in je gezicht. Liegen is hier vertaald door het mooitaal woordje "misinterpretatie".
Eens de belofte gemaakt, moet hij zich van hogerhand uit niets meer herinneren van deze mondelinge afspraak, en kom je dus in het eerste of tweede geval terecht. Indien je dan weer van je neus gaat maken, krijg je simpelweg te horen dat je 'op voorhand overuren moet aanvragen'. Een formulier hiervoor is neregens te vinden, alsook het arbeidsreglement, waar niemand ooit van gehoord heeft, vakbond inkluis. Enfin, en nu komt het mooie van het verhaal... Ik heb dus volgende week een weekend en een week dat ik moet werken, in een omgeving waar ik 100% zeker overuren zal moeten presteren. Het grappige is dat ik deze gewoonweg niet ga doen. Ik ben wel aanwezig (8 uur in totaal om m'n dag vol te maken) waarna ik de seconde zelf dat die 8 uren om zijn, verdwijn in de Amsterdamse straten (en café's). Indien men dan klaagt over het niet gedane werk, rapportjes of wat dan ook pas ik dezelfde truuk toe, ik zeg dan 'stond dat op papier dat ik dat moest doen? Tiens... kan ik me echt niet herinneren, ... weet ik helemaal niks meer van... a propos, over die overuren van vorige week, weet ge dat nog?)
In any case... Ik mis een van de beste parties van't jaar op 26 februari. Iemand dat ik al ken sinds ik 15 was ofzo, uit café Plansjee in Antwerpen, geeft een leuke feestje voor z'n 30ste verjaardag. Van oudsher zijn deze feestjes van hem ongeloofelijke zwijnereijen en een oase van geflipte muziek... (laatste keer was 2 jaar terug, alwaar ik in een privé cinémazaal zat met een bende, naar familiefilmpjes te zien die ze hadden gejat uit een winkel waar men camcorders repareerde, hilarissch, buiten hadden we een vuur gemaakt, en binnen naast de zaal trad er een ska bandje op, iedreen bleef er twee dagen rondhangen tot echt alle drank op was. Ikzelf sliep op het podium aldaar, met naast me een griet die je grofweg kan beschrijven als een zingende selder:) , een mooie zingende selder wel te begrijpen. Jammer genoeg zal ik er omwille van de slechte cheaptronic-planning niet bij zijn...
Echt jammer, maar ik maak het wel goed S! We gaan nog eens stevig heen en weer springen op oude ministry songs op een andere keer :) ... vergeet de strandballen niet!
Een collega was vandaag aan't peuteren naar m'n privé leven, omdat ik soms heel vroeg hier ben, en soms heel laat... en dat kon z'n beperkt brien duidelijk niet aan. Hij begon er over in een teammeeting, omdat hij dan het gevoel heeft gedekt te zijn door de aanwezigheid van Mr. Nospine. Cannot compute cannot compute. Ik heb niets geantwoord, helemaal niets... stilte is heel doeltreffend in zo'n gevallen, en vooral : wat een fucking afgang wanneer je op die manier in je kaarten laat kijken ha-ha... I know I get to them now:)
Strakjes nog even voortwerken, en de komende dagen wat minder bloggen denk ik... ik zou beter m'n kot hier eens kuisen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten