Wanneer je zelf iets wil zeggen, omdat je bijvoorbeeld een idee hebt, word je steevast onderbroken. Wanneer je zwijgt aangezien men je toch zal onderbreken, of uit protest voor de zonet gepasseerde onderbreking verwijt men je dat je niet meedenkt. (wat valt er mee te denken bij mensen die, al zouden ze allen samensmelten tot een groot brein, nog niet in staat zouden zijn om 1% mensenkennis bij elkaar te sprokkelen). Wanneer je uit weloverwogen strategische oogpunten jezelf overlevert aan de aloude rookgordijn-spuiten maneuvers, kom je zelf energie te kort om alles voldoende te bedekken met je nonsens. Je kan maar beter hier niet zijn, of je kan maar beter jezelf verstoppen, want je kan nooit winnen van vastgeroeste mensen die hun eigen keuzes zullen verdedigen.
Vandaag heb ik iets goeds gedaan, en ik ben blij dat ik alvast één iemand heb bewezen dat ik wel iets kan doen wanneer dat nodig is.
Ik ben gehypnotiseerd door m'n scherm. Je kijkt al heel de dag op een computerscherm van het ene of het andere formaat, maar je bedenkt je niet dat wanneer je thuis zit je evenzeer naar zo'n onding zit te staren. Er is geen ontkomen aan tegenwoordig, zelfs op de tram of in de fitness hokken (waar ik nooit meer kom) word je overladen met rotbeelden en commercials.
M'n ogen tranen soms als ik voor m'n scherm zit en ik ben verlaafd aan de gloed die het afgeeft,... je zit in een cocon van ongeveer een meter op een meter, je brein en het vierkant voor je neus... en dan staar je in de leegte. En ondertussen hoef je niks anders te doen,... niet denken, stofzuigen of brood bakken. Je kan gewoon je gang gaan.
Vandaag vond ik in de ijskast iets dat m'n moeder had gemaakt. Ze had geen geld en ze had geen tijd, en toch heeft ze iets gemaakt. Een enkel gebakje. En ze legde er een briefje bij, omdat ze weet dat ik er er door zit, en ik ben dan blij. Ik had eigenlijk niets te verliezen,... ik viel ooit neer op de grond lang geleden. En wat verderop was een feestje aan de gang. En een vriend haalde me van de weg af en redde me. En ik zie die mens nog vaak. En ik hoor die mensen op dat feestje soms ook nog, maar dan vaag en ver ... want ze hadden toen zo'n lol. De helft van hen is op de dool, en de andere helft is rijk en ongelukkig, exporteren, importeren en feestjes geven voor de buurt. Met een baby op de arm en met een buur die gluurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten