Er is echter nog iets veel ergerlijkers dan onverdraagzaamheid zich als een virus meester aan het maken van de maatschappij: de òververdraagzaamheid.
De oververdraagzaamheid vind ik persoonlijk smeriger, laffer en hatelijker dan de onverdraagzaamheid. Het verschil zit'm in de attitude van de personen.
Een voorbeeld: een niet al te toffe persoon maakt misschien recht in iemand anders' gezicht een opmerking over het feit dat hij/zij de andere niet kan luchten. Dit kan zijn omdat de persoon in kwestie rookt, een huidskleur heeft die de onverdraagzame niet kan uitstaan, of desnoods muziek speelt die hem niet aanstaat. De redenen kunnen velerlij zijn. Zeker in bepaalde buurten in de grootsteden is iedereen wel over iedereen onverdraagzaam over bepaalde punten.
Maar, moet ik opmerken, in dit voorbeeld is de mens in kwestie wel zo eerlijk geweest om eerlijk uit te komen voor het onverdraagzaam zijn.
Het is niet mooi natuurlijk. Al kan er wel enige sympathie af voor iemand die openlijk durft zeggen dat hij niet verdraagzaam (meer) is over bepaalde dingen in zijn/haar buurt. Je zult maar jaren aan een stuk naast bijvoorbeeld een papegaaienliefhebber wonen die deze lawaaierige dieren laat krijsen doorheen heel de woonbuurt... prettig is anders. Zulke mensen hebben blijkbaar ook niet het besef dat ze misschien beter op een boerderij zouden thuishoren dan in een voorstad, maar dit terzijde.
Er is dus ook oververdraagzaamheid.
De oververdraagzame mensen, wie zijn dat?
Deze zijn erger dan de persoon uit mijn eerste voorbeeld in mijn opinie. Aangezien ze te laf zijn om voor hun èchte mening uit te komen, te bang zijn om deze meningen te uiten, of nog erger: dat hun brein tot zo'n moestuin is herleid door de vele medicatie, dat er van enig bewustzijn nauwelijks nog sprake kan zijn.
Je kan bij wijze van spreken naast zulke oververdraagzame mensen wonen, heel je gezin uitmoorden terwijl je een album van Slayer loeihard zet, en dan nog zullen deze mensen geen kik geven. Meer nog, wanneer men achteraf vraagt of ze iets gehoord of gezien hebben zullen ze de schouders ophalen en verbaasd voor zich uit staren. Hetzelfde wanneer je bijvoorbeeld elke dag met een enorm luidruchtige stofzuiger de gang schoonmaakt om 7u 's ochtends. Niemand geeft een reactie...
Deze oververdraagzame mensen zijn waardeloze planten. Op zich niet erg zou je denken, ware het niet dat ook àndere mensen door deze oververdraagzame mensen niet meer de kans hebben te klagen. Ze overwoekeren als het ware de publieke opinie. Want zeg nu eerlijk, als alle mensen iets tollereren om je heen, dan zal er wel met jouw iets mis zijn niet? Niet waar...
Een voorbeeld: een ijskarretje met een enorm luid en irritant elektronisch muziekje rijdt elke dag 4 maal door dezelfde straat. Minutenlang moet heel de buurt telkens dezelfde enerverende tonen aanhoren van een kinderliedje dat met 100db de lucht wordt ingesmeten.
Maar niemand reageert. Niemand wil doorgaan voor "de onverdraagzame", "die Vlaams-blokker", "de kleinzielige klager"... dus er gebeurt niets.
De hinder blijft; iedereen is lekker democratisch, politiek correct en o-zo verdraagzaam.
Maar ondertussen zijn er enkele studenten die niet kunnen leren, zijn er mensen die in hun avondwerk gestoord worden, of zijn er mensen die op hun vrije dag geen boek kunnen lezen.
En dat allemaal omwille van de minieme winst die een of andere leurder wil opstrijken door de verkoop van ijs van matige kwaliteit?!
Ik denk niet onverdraagzaamheid op zich hier misplaatst zou zijn. Meer nog, ik heb alle respect voor iemand die op dat ogenblik naar die ijsventer stapt en deze verzoekt zijn elektronische rommel uit te schakelen. En in het geval van een negatief antwoord (of agressie, want niet alle leurders zijn even 'verdraagzaam' als het op klachten aankomt:) naar de lokale overheden stapt om paal en perk te stellen aan de geluidshinder.
In ieder geval is het heel 'in' aan het worden (vooral in blaadjes die het van rijkeluiskindjes, EMO-kids en scoutsmensen moeten hebben) om onverdraagzaamheid als iets heel negatiefs af te schilderen. Als iets dat enkel thuishoort bijdolgedraaide extremisten en halve waanzinnigen. Uiteraard zijn er mensen die tè zijn. Uiteraard zijn er mensen die uit onverdraagzaamheid gewelddaden plegen, wat niet goed te praten valt. Alleen vind ik het jammer dat we door het afschilderen van 'onverdraagzaam' als een equivalent voor 'kwaadaardig' in de mainstream media onszelf in de over-verdraagzaamheid dwingen. En dit is veel schadelijker.
Dit wekt net de illusie op dat alles in orde is, dat JIJ alleen met een klacht of een irritatie zit tegenover iets of iemand, terwijl het eigenlijk niet zo is.
Het is vaak zo dat wat jou hindert ook een heleboel andere mensen dwars zit (grasmaaiers, luidruchtige dieren, buren die niet ophouden te doe-het-zelven, luide muziek, kleine pesterijen...) alleen is er ogenschijnlijk niemand die nog op straat durft gaan staan en zeggen "Ik ben het kotsbeu, ik ben onverdraagzaam tegenover dit of dat!".
Zulke mensen worden met de vinger gewezen, terwijl ze misschien proberen duidelijk te maken dat we allemaal veel te veel over ons heen laten lopen door mensen die denken dat alles wat ze doen wel in orde zal zijn voor hun omgeving.
Zo zijn er veel mensen die omdat ze daar zelf lekker zin in hebben, allerlei dieren in huis halen. Wanneer de overlast voor henzelf echter te groot wordt, zetten ze ze in de tuin of op terras, waar ze dan een hinder vormen voor heel de buurt. En zo zijn er tientalle voorbeelden (zoals de egoïst met zijn
Mijn tip: wees die zeurpiet, schrijf naar de gemeente, leg klacht neer, ga praten met de buurt... doe in ieder geval iets!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten