Door het werk ben ik verplicht een en ander lange tijd van te voren te plannen wanneer ik wil op reis gaan. In dit geval had ik vaagweg een skivakantie in mijn hoofd.
Het is schandalig lang geleden dat ik dat nog heb gedaan. Nu het echter bijna zo ver is (de vakatnie begint op 13 februari) moet ik echt beginnen plannen zo blijkt. Zowat iedereen wil zo te zien op andere datums weg te willen gaan dan tijdens de twee weken die ik heb moeten reserveren bij de planning eind vorig jaar.
Het aloude probleem duikt dus weer op: alleen gaan of weer een bedeltocht beginnen naar geschikte mensen die wel mee kunnen en willen voor deze periode.
Ik ben dat eigenlijk beu. Waarom zou ik trouwens nog gaan? Het kost veel geld, het is vermoeiend en eigenlijk zijn er nog zoveel andere dingen die ik eens moet doen.
Mijn oude droom om gewoon een trein op te springen en maar te zien waar ik terecht kom kan misschien ook nog eens verwezenlijkt worden. Ik ben geen avontuurlijke reiziger eigenlijk. In gedachten willen we allemaal wel klimmen, door wouden trekken, lekker exotische oorden bezoeken en andere culturen leren kennen uiteraard. Het is echter zo dat de meeste van zulke trips me nogal geplanned overkomen, of zelfs uitmonden in hotels en reservaten voor dikke Duitsers en zatte Nederlanders. Er zijn zeker nog alternatieven, maar ik heb te veel respect voor de lokale bevolking van diezelfde 'andere culturen', om me er naartoe te begeven met de visa card in de hand en de verwachtingen van elke Westerse toerist. 'Laat die mensen maar met rust', denk ik dan.
Ik zit dus met twee weken ingeplanned, die ik moeilijk nog kan verplaatsen of veranderen; en waar ik weer geen blijf mee weet. Feit is dat ik niet goed weet waarom ik eigenlijk verlof neem, buiten het-niet-op-het-werk-moeten-zitten, is er niet echt veel reden toe. De werksituatie is fel verbeterd, dus vluchten hoeft niet meer als dusdanig. Een week naar wat series op de PC kijken heb ik al gedaan, en een paar dikke boeken uitlezen ook. Dus wat kan je nog zoals doen?
Ja lekker gezellig alleen naar een tropisch oord gaan en daar cocktails drinken en naar mensen starten. Je kan er alleen maar derpressief van terug thuis komen, de mensen lachen altijd in de zon. De stranden blaken van geluk, de lucht is blauw. Ik eet graag vis. Neen, ik denk dat ik eens iets freaky moet bedenken, want ik val weer in een coma. Er valt momenteel niet aan te twijfelen dat de routine te totaal, te trefzeker tergend toeslaat tegenwoordig. Het jaar is 3 weken ver en ik ben al bored. Ik heb het script waaraan ik bezig was voor de academie weggegooid. Eenvoudigweg te stom voor woorden, de opdracht is iets waarbij ik het simpel moet houden. Dat kan ik niet. Simpel is niet simpel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten