zondag, november 20, 2005

Sonnet - opdracht

Kruis en krans

Ze zette een pot bloemen op zijn graf
Enkel zand viel er nog te bespeuren
Geschokt door de leegte stond ze te treuren
Zelfs geen kruis meer, ze vond het echt straf

De man van de stenen vertelde kortaf
De hevige wind kon alles wegsleuren
Maar zelfs dat kon haar niet opbeuren
Geld voor een krans kon er destijds niet af

Ze zag hoe een nieuw kruis werd neergezet
Terug een waardige plek voor haar bloemboeket
Op de vraag om een steen te bestellen

Keek ze op naar zijn denkbeeldig portret
Hij had zelf nooit wat geld opzijgezet
Ze zei dank u, ik zal nog wel bellen

Geen opmerkingen: