Democratie sloopt

Vandaag stemde 59% van de opgedaagde Antwerpenaren 'Nee' op de intussen welbekende vraag over het BAM tracé, met de Lange wapper brug.
De uitslag was nog maar een minuut bekend of de winnaars in het Nee-kamp verklaarden al dat democratie had gewonnen.

Als er iets in heel dit verhaal heeft gewonnen is het de macht van de media, zeker niet democratie. In een goed draaiende correcte democratie kan het niet zijn dat en groot infrastructuurwerk wordt geblokkeerd door een handjevol rijke Hollanders (die toevallig net onder de brug een dikke loft hadden gekocht om uitzicht te hebben op een met ons belastinggeld aangelegde zeilhaven) , nep-groene drukkingsgroepen die met de kindjes in't weekend handtekeningen gaan verzamelen uit bezigheidstherapie, jeugdbewegingen en allerlei mensen die met hun auto nooit verder komen dan de bakker achter de hoek.
Het kan niet zijn dat een ruig allegaartje bangmakers zo veel lawaai en angst kan veroorzaken dat een infrastructuur werk dat dringend nodig is wordt tegengehouden. Meer nog, het is een democratie onwaardig dat puur door de macht van nummers men iets kan tegenhouden waar een meerderheid van de mensen voordeel bij zou hebben.
Want alle nadelen ten spijt, de sluiting van de Antwerpse ring is levensnoodzakelijk voor onze economie, leefbaarheid en verkeerssituatie. In de vorm van een brug, of iets anders.

Dit hele verhaal betekent dus dat er gigantisch veel geld aan zendtijd, reclamefolders en onderzoek over een tijdspanne van tien jaar weggegooid werd.
Bijgevolg kan me vanaf nu dus nooit nog grote werken laten uitvoeren in of rondom een dichtbevolkt gebied, want er zal altijd wel een actiegroep in zulke woongebieden 50.000 handtekeningen bij elkaar krijgen om vervolgens met enorm veel lawaai en marketing de mensen zo bang te maken dat ze nee komen stemmen. Vermits er in zulke gebieden een 'makkelijke meerderheid' te vinden is zijn de plannen snel gedwarsboomd op deze manier, zeker wanneer er nog wat verwarring, desinformatie en bangmakerij bij komt kijken.

Dit zijn praktijken die de eerste Nationaal-Socialisten toepasten: een kleine zeer hard schreeuwende minderheid die de wet laat opleggen aan alle anderen door middel van propaganda, met als effect dat het lijkt alsof iedereen hùn mening deelt.

Ik ben blij dat er destijds bij de werken aan de dijken, de sluizen, de Kennedytunnel en de Waaslandtunnel geen nep-groene actiegroepen waren en volksraadplegingen, anders hadden we nu een Antwerpen gehad waar we virtueel op een eiland leefden en volledig afhingen van de haven van Rotterdam qua economie.
Gelukkig waren er toen echte politici aan de macht die de werken lieten uitvoeren zonder te luisteren naar bemoeienissen van mensen voor wie hun voortuin de wereld is.

De nee-stemmers kunnen tevreden zijn, hoewel ze met hun fiets nooit vier uur in de file zullen staan op de E-17, hoewel ze sowieso fijn stof zullen inademen in een economie waar stilstaan de norm wordt.
De minderheid regeert, samen met de media en de "groene" mensen die met hun terreinwagen naar de volksraadpleging reden.

Democratie heeft verloren hier, in al zijn vormen.
Ik wil er ook even bij opmerken dat twee van de drie, door de VRT-redactie geïnterviewde vertegenwoordigers van de actiegroepen, Nederlanders waren. Mensen die hier dus per definitie niets te zoeken hebben (buiten zwart geld omzetten in vastgoed) en zeker geen beslissingsrecht mogen krijgen over infrastructuurwerken.
De overwinning wordt door hen gevierd, met het nodige bier en gejuich, maar morgen zitten we met een identieke situatie dan een jaar geleden, voor deze heisa begon. Namelijk lange files, een ring die de stad niet omcirkeld, een wegennet waarbij één ongeval op de verkeerde plek een hele stad lamlegt en een hoop geld dat verloren gaat aan studies voor werken die nooit waarheid zullen worden.
Bedankt aan het nee-kamp om met een kleine 80.000 mensen een streek van om en bij het miljoen mensen niet de nodige ontsluiting te geven van de ring. Bedankt om de energie op te brengen om te 'vechten' voor iets dat jullie achtertuin zou kunnen herschapen. Vreemd toch dat dit soort mondige burgers in andere dossiers altijd stil blijven, geen actiegroepen oprichten en zelfs nauwelijks hun stem durven verheffen uit schrik om als onverdraagzaam te worden versleten.
Wanneer het echter gaat over de waarde van hun huisjes zijn ze inzake organisatietalent opeens op en top in orde. Nuja, we zullen kijken wat hun o-zo belangrijke huisjes en 'levenskwaliteit' nog waard is wanneer ze in een verzadigd economisch moerras zitten. Loontje komt vroeg of laat toch om z'n boontje.

Dus terug van nul beginnen? Ik denk het niet, vergeet niet dat dit mooie show-referendum NIET bindend is.
Mensen als Marc Van Peel (een van de zeldzame CD&V'ers die de naam politieker waard is volgens mij) laten zich nu eenmaal niet zo makkelijk aan de kant zetten door een kleine actiegroep die een enorme minderheid vertegenwoordigd (fietsers, mensen die niet vaak buiten komen, broekschijters en mensen die de stad willen behouden in haar provinciale vorm).

Laat ons dus niet dralen en EISEN (met dezelfde grauwe propaganda-technieken van het nee-kamp) dat men de ring sluit.
Waar zijn de politici die dit willen oplossen nu? Onze verkozenen van het volk mogen opstaan en hun job doen: sluit de ring!