De VRT (één) pakte eindelijk uit met hun verkiezingsprogramma.
Ik heb het online bekeken op hun website en was verbaasd.
In een tijd waar er ongeveer 35% van de mensen geen flauw benul hebben op wat ze moeten gaan stemmen (let op de 'moeten') pakt onze met belastinggeld gesubsidieerde staatszender uit met een programma waar er nogal veel werk is gekropen in onderzoeken en rondvragen.
U weet wel, van die peilingen van enkele enquêtebureau's waarbij ze snel-snel 500 mensen laten opbellen door oververmoeide huisvrouwen om dan een onduidelijk geformuleerde vraag te stellen.
Of nog erger, een lijstje rondmailen naar steeds dezelfde bende ingeschreven deelnemers.
Deze lijstjes (met de mooie percentages erbij) werden op een groot scherm getoond met de nodige blitse, maar duidelijk thuis gecomponeerde, techno-deuntjes op de achtergrond.
Deze cijfers, waren den 'de Vlaming' aan het vertegenwoordigen.
Zoveel percent van de Vlamingen is bang van dit, of heeft last van dat, of is bang zijn job te verliezen, allemaal abstracte cijfers, die wanneer het er echt toe doet totaal waardeloos worden.
Op dezelfde manier werd er ook moet de kandidaten omgegaan. Ze werden na het afroepen van een thema snel naar een spreekgestoelte met vier staanplaatsen geroepen, waar ze hun twee tot drie korte holle slogans mochten roepen over het verkleuterd voorgesteld onderwerp.
Als voorbeeld: Groen!, SP.a en Vlaams Belang mochten welgeteld 4 minuten "debateren" over groene stroom, waartussen we dan nog een mini-reportage te zien kregen van een typisch Vlaams 'gesetteld' gezinnetje dat zich zorgen maakte over de energiefactuur en dan maar besloten heel het dak vol dure zonnepanelen te laten leggen (omdat er toch subsidie voor werd uitgedeeld, subsidies die trouwens al zijn afgeschaft vanwege te duur of "we geven het liever aan de banken").
Dit soort Vlaming (als deze dan al representatief moet zijn voor....) is natuurlijk het type-voorbeeld van 'de nette kiezer'. 's Avonds voor de televisie, kindjes allebei naar een dure katholieke school zonder al te veel migranten, 4x4 voor de deur en een net huis/villa met groen er rond en wat zonnepanelen op het dak.
Uiteraard ligt deze Vlàming wakker van dingen als 'jobs', 'milieu' en 'terreuraanslagen'. Dit zijn dan ook mensen die in alle luxe leven, op Groen! kunnen stemmen en tegen alles en nog wat verzekerd zijn (en mede daarmee ook een heleboel problemen mee zelf veroorzaken, op gebied van mobiliteit, economisch en sociaal).
Blijkbaar moesten de politici dan maar in die paar seconden een slogan roepen die ergens iets zou moeten duidelijk maken over hun standpunten inzake milieu en energie.
De arme man van het Vlaams Belang kon niet anders dan meteen vermelden dat de paarse regering onze energieleveranciers had uitverkocht aan Frankrijk (volledig terecht trouwens dat hij daar op wees), ... al vroeg hij zich natuurlijk diep vanbinnen af hoe hij in een milieu-debat was verzeild geraakt. De andere twee stonden erbij en konden niet veel meer dan hun zelfde standpunten gewoon herhalen van altijd: meer groene stroom, met windmolens en zonne-energie en vooral minder kerncentrales.
Dat dit land ondertussen zelfs er niet meer in slaagt een deftig onderwijs te geven, overspoeld wordt door buitenlandse ondernemingen die de boel opkopen en doodgeknepen wordt op telecom gebied, dat deed er allemaal niet toe. De onderwerpen bleven beperkt door wat een slecht uitgevoerde rondvraag van een onderzoeksbureau dicteerde als zijnde 'sociale problematiek'.
De rest van het programma was van hetzelfde niveau: slogans, een snelle intro, een blits filmpje, karikaturale Vlààmingen die 'hun' mening kwamen zeggen (wanneer het in de redactie hun script thuishoorde) en vooral veel inhoudsloos gedoe.
Men vroeg zich aan het einde van het programma af waarom de Vlamingen hun politici niet vertrouwden, waarom het allemaal zo moeilijk werd.
Misschien een idee voor de VRT: stap af van het kleuter gedoe en zet enkele kopstukken van de partijen tegenover elkaar en laat ze elks om de beur onderwerpen kiezen uit hun eigen programma om over te debatteren,... laat dat per item een dik kwartier duren, en dan krijgen we misschien iets meer te horen dan Bart Somers one-liners à la: "Wat we in Vlaanderen doen kunnen we beter".
Of nog beter: laat enkel politici aan het woord die komen uitleggen (met de bewijzen op tafel) wat ze zoal gerealiseerd hebben in hun vorige legislatuur.
Als kers op de taart kregen we Jean-Marie Dedecker opgevoerd, die zijn zelfde langspeelplaat weer mocht komen afspelen, inhoudsloos als altijd. Met tegenover hem iemand die de kiesdrempel als voornaamste tegenstander ziet (terecht) en een leugenachtige kwal die al 10 jaar te grote maatpakken draagt.
Arm Vlaanderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten