vrijdag, mei 06, 2005

lang weekend

Een lang weekend weeral. (tof dat al die kerkelijke figuren Mei hebben uitgekozen om ofwel neder te dalen, of op te stijgen... de bewolking zal gunstig zijn geweest destijds vermoed ik).
Het is fijn om te zien hoe ik mezelf meteen in night-mode begeef zodra ik een lang weekend heb. Ik ben er van overtuigd dat we met z'n allen nachtdieren zijn.
De geforceerde daglicht-maatschappij is enkel maar ontstaan in hoofde van het makkelijk kunnen oriënteren tijdens daglicht van allerlei activiteiten, zoals daar zijn het handelen, werken, auto's repareren, trainen voor een sport-evenement, het afnemen van medische testen, het bieden op antieke kasten tijdens een veiling en het heen en weer hossen in het verkeer met allerlei gemotoriseerde paarden.

De grootste periodes uit onze geschiedenis hebben we echter in de komplete duisternis doorgebracht. Hier en daar geholpen door kaarslicht waren mensen eigenlijk aangewezen op de zon, om gewassen te groeien, schapen te hoeden en bijenkorven te onderhouden. Maar meer was er eigenlijk niet aan, tijdens de dag was de mens een soort van landbewerk-machine die door de planten en dieren om zich heen werd geforceerd tot het functionneren tijdens de dag. De echte pleziertjes werden echter beleefd in de duisternis. Heksenverbrandingen, seks, en het elkaars soep vol zout gooien kon je allemaal beter 's nachts doen.
Alsook de duivel aanbidden, God om vergiffenis vragen, de bokkerijders vervolgen en trektochten door de wilde natuur organiseren met personen die namen droegen als Karel en Elegast. De dikste boeken schrijven, de mooiste beelden houwen en de knapste schilderijen schilderen, het gebeurde allemaal in de duisternis eigenlijk; de nacht viel, en je kon dan bij de halfschemerende dansende schaduwen van een kaars jezelf ontplooien voor wie je echt was,... terwijl je gedurende de dag stond jezelf in het zweet te wroeten op het land omdat planten nu eenmaal het lef hebben fotosynthese o-zo tof te vinden.
Licht en energie, het is altijd wat.

Vandaag de dag zitten mensen meestal gedurende het uitvoeren van een dagtaak op een LCD-scherm te staren, in een strak economisch model winst te genereren, en elkaar contracten aan te bieden die nergens op slaan. En ze zweten niet meer, tenzij hun airco stuk is. Ze zitten niet meer op hat land te wroeten om bieten te oogsten, en dan 's nachts de boerendochters hun kamers binnen te dringen. Nu gaat dit anders, ... je logt in op een of ander chatkanaal, of date-site en je gooit je dobbertje uit met een al dan niet vette worm aan de haak teneinde een vis te vangen die hopelijk niet al te sterk naar slijk smaakt of cadmium in z'n lijf heeft zitten waar je stuiptrekkingen van krijgt. Chinese food syndrome op liefde.
Er zijn ook mensen die bij wijze van hun traditionnele eigenwaarde in stand te houden, in nachtcafé's hun gading zoeken. Zo zat ik om 5 AM in café "Elmer" en daar zat een 'jongere' met z'n lijf tegen een duidelijk lesbische griet in zomerse outfit aan te schurken terwijl hij "You'll like it" in haar oor fluisterde. Ik lachte naar haar, en ik keek naar haar vriendin die er al zo'n 2 joints en een hoop WC's op had. En ze keek een beetje scheel. Maar dat hebben alle lesbische grieten op dat uur. Ze was alleszins niet onder de indruk, ... ik kon er niet meer van genieten, buiten werd het licht. En dat hoort niet.

Geen opmerkingen: