We zijn er weer. Met elk jaar dat het Songfestival blijft georganiseerd worden neemt bij mij ook de ergernis toe die dit spektakel veroorzaakt.
Het Eurosongfestival is zo'n beetje het equivalent van een sovjet ballet voorstelling waar toevallig de dochter van een of andere partijleider meespeelt als iets te dik geworden prima ballerina. Het is een kortstondige eruptie van opgedrongen, over-gesubsidieerd persoonlijk geluk van de culturele aasgieren die anders nooit aan
de bak zouden komen. Waarbij ouderwetse potsierlijke geluk-uitstralende homo's worden vol drank (en andere substanties) gegoten en ter meerdere eer en glorie van de entertainment industrie gedwongen worden om een paar miljoen klapvee-achtige mensen die in de jaren zeventig zijn blijven plakken te vermaken met partituren die aan lager wal geraakte componisten nog in de kast hadden liggen voor een b-kantje van een moralistische Kerstsingle.
Ik ben inderdaad niet zo'n fan van dit soort geldverslindende, overbodige, traditionele voorbeelden van om-ter-verst-pissen. Ik kan zelfs nog meer respect opbrengen voor mensen die zich in een Big-brother huis laten opsluiten of niet door de preselecties van Idool zijn geraakt vanwege te pijnlijk-voor-de-oren. Wanneer je een huiskat met haar twee poten omhoog tilt en haar buik kietelt komt er meestal betere zang uit trouwens. (Waarom organiseert men geen songfestival voor katten?)
Hoe gek is het ook om elk van die landen een 'act' te laten inzenden die zonder subsidie en zonder misplaatste aandacht van de staatsmedia nooit verder zou geraken dan een muffe parochiezaal rond de Kerstperiode of een benefietconcert op een zomerdag tijdens een wespenplaag?
Muzikaal stelt het, vanwege de vele regeltjes, niet veel voor. Politiek nog veel minder. De relevantie van een eengemaakte Europese unie die zich verbonden voelt vie aan liedjeswedstrijd was misschien een goed idee rond de jaren vijftig en zestig, maar heeft naar mijn mening 0,0 raakvlak met de huidige doorsnede van diezelfde Europese unie. Sinds de unie (net zoals de achtergrond zangeressen van onze belgische inzending) meer en meer uitbreidt in plaats van naar haar innerlijke kwaliteit te zien, is er iets fundamenteels veranderd.
Cultureel zitten landen als Frankrijk en Duitsland wel net iets anders in elkaar nu dan in anno 1958. Laat staan dat men ook maar 1 rat's ass zou geven over wie er het best kan zingen en de mooiste jurk aan heeft. Het gaat om poen, SMS inkomsten en vooral meedoen. Meedoen en faken dat het allemaal ok is, lekker dansen en zingen alof we in een paradijselijk gebied leven.
Waar haalt men het ook om in deze globale economie nog dingen te brengen die puur bestaan omdat ze bestaan? Traditie?
Een traditie waar, met andere woorden, niemand nog zin in heeft en niemand nog de relevantie van voelt, maar die wel in ere wordt gehouden omdat men het "ik kijk omdat men zegt dat iedereen kijkt"-syndroom blijft gebruiken om mensen te lokken, om er dan nog wat mee te staan lachen ook.
Wanneer zelfs de presentatoren het niet meer serieus nemen, moeten we dan echt nog geld stoppen in dit gedoe? Veel mensen zouden het niet eens merken moest heel deze travestie worden afgevoerd in alle stilte.
Ik kan me echt niet voorstellen dat Europa (of het zootje landen die voor deze samenhang moeten doorgaan) zich cultureel zo laag en uitgeblust voelt dat men individueel allemaal naar deze kwelerige eenheidsworst wil luisteren.
De zoeterige, semi-politieke trutterigheid die Europa zo tekent wordt op zulke manier opgedrongen dat je je vragen kan stellen over de legaliteit van zoveel domheid.
Want zeg nu eerlijk... zonder de de media zelf (de mensen, die naar aloude traditie alle baat bij hebben bij het in stand houden van zoveel subsidie) zou er niemand kijken, zou er niemand het in zijn of haar hoofd halen om naar slechte circusacts, uitgerangeerde operazangers en anorexia gevallen zonder stem te kijken en luisteren.
Nog voor geen geld.
Geef mij maar een avond horrorfilms, South park afleveringen of zelfs een live concert van Slayer. Maar daar is natuurlijk allemaal "geen geld voor" (lees: men vist liever in eigen vijver, waar er altijd wel een broer, zus of nicht een muzikale carrière wil uitbouwen).
Het songfestival en de daarbij behorende industrie zit als gevolg hiervan vol omhoog geparachuteerde mime spelers uit Bosnië-Herzegevina, overdresste rockers die maar twee akkoorden kunnen spelen en zangers bij wie bij het tweede refrein je al de routine van de repetities hoort doorsijpelen in hun stem.
Geforceerde mediageile "endlosing" van onze cultuur, dat is het.
Even illustreren met een voorbeeld van deze opdringerigheid (en het nieuws-maken waar er geen nieuws is).
Ik kijk zelf geen Tv of luister geen radio, toch kreeg ik online 16 keer te maken met nieuwsbrieven en websites waar men gewag maakte van dit ongeloofelijke nieuwsfeit. Zelfs van mijn eigen provider kreeg ik berichten hieromtrend!!! Erg dat men in zogenaamde newsflashes mij er absoluut wilde op attent maken dat de Belgische inzending - ik kan de naam niet eens onthouden zo irrelevant vind ik ze - het niet gehaald had. Ik mocht absoluut niet onwetend blijven uiteraard :)
Wat moet men hiermee? Dat zelfs game-magazines, internet providers, kranten en tijdschrijften allemaal tegelijk de bandnaam zoveel mogelijk uitspuwen in ons gezicht stoort me al mateloos. Opeens, die week van het liedjesgeval, moeten we dan allemaal staan supporteren en springen en vooral "nieuws" absorberen over een flutband die we niet kennen, waar verder niks van te verwachten valt en die als vlag moet dienen voor een land dat virtueel al lang failliet is. Het lijkt wel alsof men nog steeds in de illusie gelooft dat wij ploegen, inzendingen en deelnemers kunnen leveren aan internationale wedstrijden die relevant zijn voor het imago ons land. Als dat al de bedoeling is, probeer dan tenminste iets dat een eigenheid heeft, kwaliteit bezit en vooral hedendaags is. Of laat het gewoon voor wat het is.
Voor onze media (de copy-paste journalisten dus) is het opeens relevant inderdaad. Puur omdat mijn mailbox er van vol zit en men waarschijnlijk die mensen op TV en radio aan het pushen is dat het geen naam meer heeft. Compleet belachelijk.
Ik hoop dat deze inzending, net zoals alle voorgaande, snel in de vergetelheid terecht komt, waar het al thuishoorde voor dit circus begon. Wedden dat we ze nog tegenkomen op de 11-juli viering?
... En U betaalt massaal mee, met belastinggeld, politieke steun en nog erger: SMSen.
Hopelijk komt men er bij onze nationale zender en ministeries van cultuur snel achter dat meedoen aan een wedstrijd die je toch niet kan winnen niet veel zin heeft. Stop deze geldverslindende parade van staatsgefinancierde gayness.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten