trouw

Een jaar ofzo geleden vroeg Purpleheart me op een rare avond of ik niet wilde samenwonen op een of andere manier. Een kwestie van kosten te drukken, en vooral haar persoon uit de berg miserie te vissen die haar thuis was verworden. En ik heb nee gezegd. Niet dat ik iets tegen samenwonen heb, in tegendeel, een van de prettigste periodes tot nu toe uit m'n leven leefde ik samen met een vrouwelijk persoon die in dat sociale laddertje dat we samen vormde haar opperbeste zelf was en me gelukkig maakte. Los hier van was dit niet voor herhaling vatbaar, toch niet met om het even wie.
Ze had te veel energie op de verkeerde momenten, maar was vooral te lief. En dat voorspelt nooit veel goeds. De meeste lieve vrouwen zijn enkel uit op financiële voordelen, hebben een reeks psychische problemen, of zijn fucking desperate (er zijn waarschijnlijk uitzonderingen, al zijn die in mijn natuurlijk biotoop nog niet voor de koplampen van m'n ziel weggeschoten door de nachtelijke boswegen).
Het samenhokken, huis kopen en appartementen bekijken ging dus niet door. En we gingen verder met elkaar naar uitgaansgelegenheden allerhande. Zo ook naar café "Zot van de Galm" waar er een zuur kijkend heerschap aan de toog, zoals gewoonlijk, studentes, ex-studentes en uitgerangeerde vrouwen trachtte aan de haak te slaan. Hij bekeek me vies aangezien ik de enige was in heel de keet met een vrouwelijk iemand in z'n buurt die als zodanig kon doorgaan, in staat was te lachen, nog op haar poten kon staan om 1u 's nachts en bovendien er niet slecht en/of te sexueel onrijp uitzag.
En hij klampte haar aan, op de manier dat een man van in de twintig na 4 Duvels een vrouw in een ietwat kortere rok aanklampt, en hij begon de zoveelste stomme truuk toe te passen die elke zatte vent probeerd toe te passen aan zoveel togen van zoveel stomme cafés overal.
En de domme gans trapte er in. Ik herinnerde me Fish-eyes, die zulk heerschap eerst een duur drankje liet betalen, dan een belediging uitlokte om hem daarna eigenhandig (of met enige hulp van ondergetekende) in elkaar te trappen of te verwonden met een reeks vlijmscherpe nagels of barmeubelen.
Purpleheart was duidelijk niet van dit kaliber,... wat haar meteen nog oninteressanter maakte dan ze al was. En ze dartelde rond en was gelukkig met de aandacht die ze opeens kreeg.
Ik ging m'n weg, en zij ging haar weg, en zo worden we allemaal gelukkig op een bepaald moment. Competitivieteit en krampachtige vrouwen gaan niet samen.
-flash-
Een jaar ging voorbij (dansen, de nieuwe REM-cd, muggenbeten, vakantiegeld, evaluatiebesprekingen, auto 2 maal gerepareerd, trip naar Frankrijk, trip naar Duitsland, websites uploaden, praten, uitgaan, foto's nemen van een koe in een wei... triple X - the next level gaan zien in de cinema en spijt hebben van je geld, warmte, zomer, parkeerproblemen...)
-flash-
Vorige week kreeg ik dus een mooie enveloppe in de bus, met daarop een uitnodiging op glanspapier voor de trouw van Purplehart en aanhangsel. En de bijbehorende bezoeken aan de nieuwe woonst van het nieuw ontstane kredietkoppel. Alsof dat niet genoeg was begon ze me ook te bellen en sms'en aangezien ik absoluut niet mocht ontbreken op haar trouw (alles moet namelijk perfect zijn voor bepaalde mensen).
Nu ik kan die gast niet luchten, en ik kan eigenlijk me totaal niet forceren tot het ook maar een minimum aan interesse opbrengen voor zoiets stoms als de trouw van twee mensen die elkaar godbetert in café "Zot van de Galm" hebben leren kennen. Meer nog, ik denk dat ik zelfs moest ik geld bijkrijgen deze repetitie voor een echtscheiding niet wil bijwonen. Waarschijnlijk zijn er meer dingen aan de hand dan gewoon een trouw. Ik kan me voorstellen dat iemand met een goedbetaalde job als hij ook meteen het nodige zal doen om aan iedereen te bewijzen dat z'n status gestegen is op de cakewalk van z'n sociale leven (zeker in vergelijking met de persoon die aan de toog hing van weleer), daarbij niet beseffend dat hij een wolf in schaapskleren heeft binnengehaald. In ieder geval ik ben niet zo voor trouwgelegenheden, zeker niet als ik niet allebei de mensen een warm hart toe draag...
Ik gun haar wel het geluk van een gezin uiteraard, ... maar gunnen doe ik veel mensen veel dingen, ... en meestal helpt dat niet veel.