Ik ben gehypnotisseerd door m'n monitor alweer. Denken gaat dan haast niet, en ik zit in het soort trances waar ik op het werk ook in zit. Niet kunnen werken, nadenken of creatief zijn, niet verder kunnen dan de aan en uit knop van m'n brein. Ik wil niet stoppen, maar ik wil niet doorgaan, en ik zie geen alternatief. Het verkiezen van een nieuwe paus zou normaal iets zijn om een stukje over te schrijven, maar ik zweef weer rond, niet eens wetende welke dag eht is, of hoe laat m'n trein aankomt die ik niet moet hebben. Momenteel lukt er niets, omdat ik leeg ben, en ongelukkig... want ik ben niet meer dan een kat die achter haar eigen staart jaagt, en dan nog. Het gras staat niet hoog genoeg om er in te verdwalen, en je kan door niets gehinder kijken naar de allesomvattende bomen en bergen... en ik wil slapen en nooit meer teruggaan naar die heuvel waar ik vandaan kom. Ik ben een kabauter zonder muts, met wie er niet te spotten valt, ik ben de lezer van dikke boeken, en men zegt me wel eens "met wat hou jij je bezig" en dan vragen ze wat is het toch met jou? En ik antwoord niet want ik ben in trance, m'n ogen tranen, m'n keel is schor en m'n vingers gaan ongecontrolleerd naar de uit knop... ze beschermen me tegen erger. M'n ogen zijn het beu, m'n brein heeft het gehad en ik heb hoofdpijn. Alles van vandaag was nutteloos en afstompend. En ik kom er niet uit... ik kom er niet uit, ik kom er niet uit, ik kom er niet uit......................................
tijd om te phoonen !