Het is waarschijnlijk symbolisch, het dragen van gele balonnen met de opdruk van een leeuw, met in die ballon veel lucht.
Ik liep over de Groenplaats (of wat daar van overblijft na enkele generaties socialistische corruptie) en zag dat de 11-juli gekte weer op volle toeren draaide. Dezelfde artiesten, diezelfde vlaggen en het bijbehorende verstarde sfeertje. Het ons-sfeertje waarbij allerlei organisaties zich moeten bewijzen om de aan hen toegewezen dag nut te geven. Alles moet ingevuld worden, net als de vitrines met paaseieren of een met hartjes gevulde bakker op Valentijn. Want hun dag, moet hun dag zijn en blijven.
De fiere Vlamingen waren nochthans nergens te bespeuren (tenzij op het podium). Ik liep even haastig door een rij kraampjes. Men verkocht er uitheemse noten, Amerikaanse hoeden, Indische sjaaltjes, hamburgers, hot-dogs,... Waar is de stoofcarbonade? De paling-in't-Groen of Karakollenkraam? Nergens te bespeuren natuurlijk. Wanneer ik even later met een vriendin naar een kraam met ijsjes ging werd me echter duidelijk waarom.
Voor ons stond een ouder koppel, Hollanders. Ze bestelden twee ijsjes, elks 4 euro. We wandelden weg met de woorden 'Dat kunnen ze me ôllanders flikke mor ni me moa'.
Eens je erop begint te letten is het helemaal erg; de hele zone rond de Grote Markt en Groenplaats was compleet ingenomen door Nederlanders. Velen onder hen hielden een ballon of vlaggetje vast met een Vlaamse leeuw erop. Het grappige is dat deze mensen gewoon even een dagje uit komen nemen in Antwerpen, dan toevallig op een zogenaamde feestdag binnen komen vallen en dan het 'leuk' vinden om mee op te gaan in het feestgedruis. Als een extra attractie die mee in de prijs begrepen zit. Ik zeg het nogmaals: Onze stad is niets meer geworden dan een natte droom voor project-ontwikkelaars en een surrogaat Disneyland voor toeristen.
Ik heb die dag dus nauwelijke Antwerps horen praten, ... het is des te schrijnender om dan de holle lege doos te zien op het podium. Waar men men dezelfde oude Raymond-nummers laat brengen door aftandse soap-acteurs of een over het paard getilt notalent als Andrea Cronenberghs. In het publiek staan dan enkele winkelbediendes uit te buurt die hun rook-pauze nemen, een schare toeristen die niet eens weten wat er aan de hand is en dan een stuk of wat bejaarden die eens met hun hond komen wandelen.
Vlaanderen feest zou men best veranderen in Vlaanderen Veest, want het is niet meer dan een stinkende scheet in een fles als ge't mij vraagt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten