Ik hoorde van M. dat ze me nog eens wilde zien, en dat er een uitstekende gelegenheid hiervoor zich voordeed. De party is een soort van reunie, of "revival" beter gezegd, van DE keet waar ik destijds uit ging. Het was omgebouwd depot, groot, goed verlicht, enorm goed voorzien qua accoustic en vooral door zowat iedereen gefrequenteerd die mid jaren 90 uitging in Antwerpen. Inmiddels is deze tempel van alle plezier omgetoverd door een projectontwikkelaar (spuwt op de grond), die er een 'eetgelegenheid annex danscafé' heeft van gemaakt. Meteen heeft men ook de grote pillaren en de grote ruimte binnenin onderverdeeld in meerdere compartimenten. Echt jammer maar ok... tijd gaat voort en je kan de lokroep van de commerce niet tegenhouden (tenzij je goed kan mikken met een gesofisticeerd wapen).
Inmiddels zijn we zo'n 8 à 10 jaar verder, en zijn er een paar mensen op het iedee gekomen de boel nog eens bij elkaar te roepen, dan wel op een andere plek uiteraard, maar dat deert niet. We zijn vlugger tevreden dezer dagen.
Je leeg en nutteloos voelen is momenteel m'n enige dagtaak. Ik heb de schoolmeestermentaliteit op m'n werk weer moeten verdragen, ik heb weer rommelkoffie gedronken... de routine bijt in m'n ziel als een sprinkhaan in een knapperig vers laadje sla. En ik lust gene sla, en ook geen sprinkhanen denk ik,... als je die wokt schijnt het nog wel te smaken naar't schijnt. Soja ook. Macrobiotische soep ook... maar daar moest ik ooit eens zo hard van kotsen....
Ik heb geen inspiratie momenteel, geen dwergen zonder tanden, geen pakken boter in de ruimte, geen mensen die verdwaald zijn in een grot, geen rondleidingen in de gang van het leven zelf. Ik heb er even allemaal genoeg van, want ik wil geen gevoel meer hebben met wat ik doe. Voor de komende 12 dagen ben ik een automaat, een "MorningLightMountain" die z'n eigen ik verspreid over z'n dagtaken en verder niet nadenkt over het zijn en het willen...gewoon doen... daarna is't verlof en kan ik me bezinnen en afkicken van het schermstaren, geen liftzwijgers meer, geen ochtenkuchers, geen koffiemachine-hoeren, geen autoridders, excellsheetfucks,...
Ik val in herhaling, I don't care. Ik val in herhaling I don't care. Ik van in herhaling, I don't care... Ik wil iets zeggen maar het komt er niet uit.
Tijdens het plannen van m'n zomeractiviteiten moest ik even denken aan A. en haar reisjes naar Gent en vooral de Gentse feesten. Aangezien ik niet in haar agenda pas op dit ogenblik, mag ze er alleen naartoe gaan... ik heb geen gevoel erbij momenteel.
Iemand vertelde aan de middaghorrortafel dat z'n weekend zich afspeelde in een restaurant, en ik kreeg alle details te horen. En ik werd zo slaperig en voelde me ongeïnteresseerd dat ik openlijk in z'n gezicht geeuwde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten