"Valentijnsweekend in Parijs" staat er dan te lezen.
Een of ander halfwassen reisagentschap met een overactieve marketingafdeling vond het blijkbaar een goed idee om iedereen al warm te maken voor Valentijn. We schrijven 18 januari. Waarom komen ze niet met een Kerstpakket uit? Kwestie van tijd te winnen nietwaar? Lekker lang op voorhand dingen bestellen om er zeker bij te zijn. Een niet te stuiten trend, die samen met het zich massaal in de schulden werken een absolute must is voor elk kredietkoppel.
U hebt het al begrepen, ik heb niet echt een vriendin en al zou ik er een hebben dan zou het totaal niet iemand zijn die noodzakelijk rond 14 februari in een of ander nepromantisch hotel wil gaan slapen in Parijs.
Parijs Godbetert is dan nog de laatste stad waar je enige romantiek moet verwachten. Zelfs in Napels, waar het vuilnis 10 meter hoog staat bij momenten moet er meer romantiek te vinden zijn dan in Parijs.
Parijs stinkt, letterlijk. De mensen zijn er terecht onvriendelijk tegen toeristen (ik zou het ook krijgen als er honderdduizenden malloten opeens cultuur willen komen opsnuiven terwijl ze de binnenstad Fransmanvrij maken) en je moet al goed je best doen om een echte fransman tegen te komen. U weet wel, zo eentje die net uit een film van Louis De Funès is komen gelopen.
Parijs is ook zoiets waar een heel concept is rond gebouwd van 'typische dingen' (tiepish voor Nederlanders).
Zo lijkt Parijs, althans voor het soort mensen dat ingaat op advertenties van een knullig reisagentschap om toch enig plezier aan hun leven te geven, op een stad vol lichtjes. De stad van lachende wijn drinkende mensen die met een schildersezel op straat staan en druipende kaas op hun Frans brood smeren terwijl ze moppen vertellen over de oorlog. Een stad vol cultuurkenners die zich in een mompelend taaltje naar allerlei musea begeven om daarna een baguette te gaan eten met wat lekker wijn erbij.
In realiteit spuwt men net niet in je gezicht bij het bestellen van overheersend ingekochte diepvriesrommel die ze tegen 10 keer de gangbare prijs verpatsen aan de zwijnen die in busladingen worden afgedropt in hun binnenstad. Mc Donalds heeft in geen enkel Europees land zoveel succes als in Frankrijk.
Bovendien zit je in realiteit niet in een idyllisch hotelletje met lichtjes en kaarsjes maar in een grote mastodont waar je kamer nummer 1408 krijgt, die kamer op de etage met de muren van karton waarbij je het andere romantische koppel in 1409 kan horen neuken in het Russisch of Duits.
Want dat willen ze dan weer allemaal uiteraard, lekker in een hotelkamer liggen in een bed waar half Duitsland al is in gaan liggen stinken om hun dag vol bedelaars, tuig, slechte wandelpaden en onvriendelijke obers te vergeten. Een museumbezoek is ook niet meer dan dat: je bezoekt een museum. Bijna negentig percent zeker het centre Pompidou en het Louvre (alsof er daar geen andere zouden zijn) waar je je mag verdringen samen met half Japan om een glimp op te vangen van schilderijen die zwaar overroepen zijn. Of nog erger: die vermeld werden in boeken van Dan Brown.
Dan te bedenken dat men mensen geld laat betalen voor zulke romantiek. Het soort valentijnsgevoel dat je enkel maar kan voelen in een land waar verliefde koppels niet meer verliefd mogen zijn maar vooral moeten opbrengen, consumeren en samen op reis gaan.
Veel plezier allemaal ginder of op welke plek danook waar je je fake holiday wil gaan vieren. En doe jezelf en vooral je wederhelft een plezier: ga niet naar Parijs, er zijn daar al toeristen genoeg.
Een voorbeeld van hoe cheesy ze dan worden ... hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten