Dagelijks kom ik in aanraking met mensen die vragen hebben over het sociaal tarief voor de telecom. Voor de lezers die niet weten wat dat inhoudt: het sociale tarief is een geplafonneerd bedrag dat de persoon in kwestie als reductie krijgt op de telecom-rekening. Deze status wordt toegekend door het BIPT (Belgisch Instituut voor Post en Telecommunicatie) en eens deze status actief is krijgt dus de klant van een bepaalde operator die korting toegewezen.
Ik erger me er blauw aan dat deze ogenschijnlijk sociale maatregel totaal haar doel voorbij schiet. Het doel van het sociale tarief was eigenlijk om minderbedeelden de kans te geven toch tegen een gereduceerde prijs te kunnen bellen. Wanneer iemand bijvoorbeeld naar zijn OCMW begeleider moet bellen, een afspraak bij het ziekenhuis moet maken of even familie op de hoogte wenst te brengen van iets, kan dit tegen een lagere prijs.
De bedragen die men geeft zijn respectievelijk 8 euro op het abonnement zelf, en 3,10 euro (drie komma tien) op de gesprekskosten. Dit zou dus ongeveer genoeg moeten zijn om een zes tot 10 korte gesprekken te voeren tijdens de dag voor deze minderbedeelden.
Wat gebeurd er echter? Vele mensen die van het sociale tarief "genieten" zijn bejaarden die dan misnoegd beginnen klagen dat het mààr 3 euro is dat ze krijgen. Ze denken dan dat de Telco zèlf daar voor iets tussen zit uiteraard, terwijl ze eerder bij hun vertegenwoordigers in de politieke beslisslingsorganen zouden moeten zijn om hun scheldbrieven en halfbakken monologen naar af te vuren.
Om te illustreren wat voor 'klagers' er zoal over het sociale tarief hun beklag komen doen is het misschien mooi om twee typerende voorbeelden te geven.
De eerste is de meest voorkomende, men somt eerst op wat men zoal heeft bij de operator van dienst, waarna er een klaagzang plus levensverhaal komt dat zou moeten verantwoorden waarom ze MEER zouden moeten krijgen. Letterlijk klikt het dan zo: "Ik kom juist van mijn buitenverblijf in Spanje en zie op mijn factuur dat ik mààr 3 euro terugkrijg? Ik hebbekik wel sociaal tarief hé? Ik MOET meer krijgen."
- Uiteraard is het sociale tarief niet bedoeld om mensen die in buitenverblijven vertoeven en zich een extra sportzender kunnen veroorloven plus een ipad waar hij het factuur op raadpleegt een extraatje te geven...
Voorbeeld nummer twee komt ook vaak voor: "Kunt ge dat niet verhogen dat bedrag WANT ik ben oud zenne, ik ben heel slecht te been..." Waarna er meestal een hoop ellende en halve waarheden volgenden die ook zouden moeten illustreren hoezeer de klant in kwestie wel niet meer centjes wil lospeuteren van de belastingbetaler (want jawel: u en ik betalen deze korting, of wat dacht u?).
Dat meelijwekkende is trouwens dè modus operandi van zowat elke Vlaamse bejaarde... iedereen heeft het aan zijn rug, benen, prostaat, ogen, oren, keel, voeten, en iedereen heeft geen centjes en iedereen heeft te weinig pensioen en o-wat-zijn-ze afgesloten van hun familie en buitenwereld. Wanneer ik dan echter naar hun verbruik kijk, blijken ze over de 300 GB te verbruiken per maand, films te huren bij de vleet en een hoop extra luxe-zenders aan te schaffen (wat op zich hun goed recht is trouwens: op eigen kosten dan wel).
Wanneer ik heb doorverwijs naar de pagina van het BIPT om zelf de bedragen te verifiëren zijn ze opeens te dom, te oud en te hulpbehoevend om dit zelf even na te lezen uiteraard.
Ze zijn dan boos en verontwaardigd dat de korting niet meer waard is, dat met andere woorden, hun oud-zijn niet meer korting oplevert.
Mijn conclusie is duidelijk: het sociale tarief schiet z'n doel voorbij.
De mensen die het echt nodig hebben geraken er niet aan wegens te veel en te ingewikkeld papierwerk, en moesten ze er toch aan geraken is de korting die ze hebben totaal onvoldoende om de vele, vele telefoons die men moet doen naar allerlei diensten en administraties te bekostigen (meestal betaalnummers trouwens).
Probeer maar eens tijdens de kantoor-uren naar je energieleverancier, telecom, ocmw en ziekenhuis te bellen met 3 euro en 10 cent per maand...
Dit terwijl de mensen die het eigenlijk niet nodig hebben, altijd wel iemand vinden in de familie om 'het op hun naam te zetten' (meestal de bejaarde vrouw met minste pensioen) om dan vervolgens totaal onterecht een "extraatje" van 12 euro op de factuur in korting te krijgen. Het gaat dan soms over de vrouw van een notaris, die zogenaamd een sociaal geval is (op papier) en die paar euro's nog wil ontfrutselen van de staat - terwijl haar man in HD op hun tweede televisietoestel nog eens een recente film besteld aan 6 euro het stuk.
Het kan echter anders: voer een sociale telco in, waarbij je een volledig abonnement krijgt aan een totale minimumdienst en prijs, maar waar je NIET kun upgraden, bijbestellen en allerlei luxe bestellen. Wanneer je dan ooit wèl het geld hebt om bijvoorbeeld naar een privé telco te gaan (Telenet, Belgacom, Voo, ...) dan kan je zelf clean en tegen de volle prijs, je abonnement kiezen en betalen, zonder speciaal tarief of wat dan ook.
Dus OF je bent ècht hulpbehoevend en hebt op je adres maar één telecom abonnement actief van het sociale telecom bedrijf (een aparte staatsinstelling), daarmee kan je dan bellen, minimum internet heben (TV niet, da's luxe waar je gerust zonder kan, en anders neem je maar een digitale antenne voor je gratis zenders).
OF je zit bij een privé telco, en dan betaal je de prijs die men daar vraagt.
In het huidige systeem kan je echter een mix maken, waarbij je niet alleen de top-abonnementen neemt bij een telco, maar ook nog eens korting krijgt als "sociaal geval". Wat totaal niet de bedoeling kan en mag zijn denk ik.
Misschien ook een goed idee om mensen die hier momenteel van profiteren, eens onder de loep te nemen, en ze desnoods met terugwerkende kracht de schade die ze aan de staatskas en economie hebben aangericht te laten terugbetalen, kwestie van toch een beetje terug te pakken van de èchte profiteurs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten