Aangezien ons land uitverkocht wordt en stilaan in total chaos wegzinkt, is het hoog tijd dat de politici eindelijk eens gaan nadenken over de kern van de problemen in plaats van te proberen hun poetsvrouw of tandarts een verkiesbare plek te geven.
Volgens mij ligt de huidige malaise en gebrek aan vertrouwen van de burgers vooral aan twee kapitale fouten die ons land (en dus de burgers die via een nep-democratie deze beleidsmensen hebben verkozen) heeft gemaakt.
De eerste fout is het oprichten van de Europese Unie. Ons land lag aan de basis hiervan, samen met de 5 andere oprichters, maar heeft zich sindsdien laten oppeuzelen. Hierover later meer in een andere blogpost.
De tweede fout is ons kiesstelsel, een systeem dat ooit werd in elkaar gebokst om vooral de katholieke partij in de vorige eeuw van macht te voorzien of desnoods hen de koek
mee te laten verdelen met de Socialisten. Hierover ga ik het even hebben, want het stoort me al lang.
Het mooie is, dat na 'het moddergevecht' (zoals de zaak LDD Vs. OpenVLD nu wordt genoemd) er opeens ogen zijn open gegaan bij bepaalde politici. Er is iets aan de hand, en ze weten stilaan wat en waarom.
Zo zaten De Croo en Eyskens broederlijk naast elkaar vandaag in de VRT studio, te verkondigen dat er 'te veel partijen' zijn en dat de concurrentie onderling om aan 5 zetels te geraken te hoog is en dat de kiesdrempel niet werkte.
Ik zat me echt te vermaken toen ik dat hoorde eigenlijk. Moet je weten dat ik al jaren en jaren een felle tegenstander ben van al deze maatregelen en vooral van de kiesdrempel.
Dat de huidige generatie politiekers het nu hard te verduren krijgen door deze concurrentie onderling mag niet verbazen. Deze kiesdrempel in in feite een reeks van maatregelen die meerdere drempels opwerpt voor nieuwe partijen.
Voor je kan deelnemen moet je in elke kieskring een x-aantal handtekeningen verzamelen OF moeten zetelende parlementleden hun handtekening zetten (3 of 5 ik weet het niet juist, maakt ook niet uit). Dat is op zich al een drempel. Men laat dus toe wie men zelf 'tof' vindt, de rest mag op handtekeningenjacht.
Daarnaast is er de kiesdrempel op zich: 5% is een enorm hoog aantal stemmen. Wanneer je deze 5% niet haalt kan je niet eens mensen verkozen krijgen. In theorie kan je dus 4.99% halen en gaan al deze tienduizenden stemmen verloren.... een enorm hoog cijfer want vaak gaat het over verscheidene 'kleine' partijen, die samen goed zijn voor enkele honderduizenden stemmen (die dus allemaal geen enkele vorm van vertegenwoordiging krijgen, hoewel ze daar recht op hebben).
Wanneer je deze drempel wel haalt is er een tweede virtuele drempel: deze van de fractie-gelden. Wanneer je minder dan 5 zetels hebt (ruwweg 250000 kopstemmen dus) dan heb je geen fractie, geen extra geld of medewerkers. Je zit er dan ook bij voor Jan Lul op die manier aangezien je als non-fractie ook weinig spreektijd en interpellatie toegewezen krijgt. Dus geen tijd op TV, geen tijd om 'je smoel' of standpunten te laten zien en horen. In dit media-gerichte tijdperk is dit dus dodelijk. Een partij die nooit in beeld komt doet ook niets in de ogen van 'Jean avec le Claque'.
Is dit democratisch tegenover de duizenden mensen die misschien uit volle overtuiging op zulke persoon hebben gestemd? Ik denk zelf van niet.
Een derde soort 'drempel' is deze van de vergaarde gelden, stemmen en overschotstemmen via de ongeldige en blanco stemmers.
Dit is elke jaar meer en meer percentage trouwens, met pieken van 6% in sommige kieskringen.
Al deze stemmen (en de daaraan verbonden dotaties) worden zonder pardon overgeheveld naar de winnaars van de verkiezingen.
Op zich kan het dus perfect zijn dat u op partij XYZ stemt maar het geld, de stem en de bijbehorende percentuele vertegenwoordiging naar partij ZYX gaat die kompleet het tegenovergestelde wil gedaan krijgen met haar programma dan de partij XYZ waar u in feite voor hebt gestemd.
Wanneer u blanco of ongeldig stemt is het zelfs zo erg dat de 'lege' zetels gewoon worden opgevuld door de meerderheid. Deze zetels zouden in principe dus ook leeg moeten blijven, maar men ziet de kans schoon om op deze manier nèt niet verkozen of ronduit onpopulaire mensen op die plekken te zetten.
En dan hebben we het nog even niet over de tellingen, waarbij 30000 stemmen in één kieskring tot een zetel leiden, en ergens anders niet.
Kortom, u kan een zeer fijne en gedetailleerde uitleg hierover krijgen, gestaafd met de nodige cijfers en filosofische inzichten, in een boek dat werd geschreven in 1990 door de heer Jean-Pierre Van Rossem. Hij was met dit inzicht onze politici 10-20 jaar voor, door te stellen dat dit kiesstelsel gedoemd was om te mislukken.
Het levert enkele drempels en valse indelingen op, die op't einde van de rit een onbestuurbaar iets tot resultaat hebben. De geschiedenis neemt nu wraak op de generatie Eyskens en DeCroo, door al deze heren van de gote partijen met hun smoel in de stront te duwen. En dit in de vorm van de Lijst DeDecker OpenVLD fratsen en grollen.
Ik stem dus met plezier ONDER de kiesdrempel. Omdat op deze manier kleinde partijen toch de kans krijgen een fractie te vormen. Wanneer alle blanco en protest-stemmers gewoon eender welke kleine partij zouden uitkiezen en daar op stemmen, dan wordt ons land onbestuurbaar, totaal chaotisch.
Vorige verkiezingen is dit ook gelukt in de vorm van LDD. Volgende keer kan dit ook lukken wanneer we met z'n allen PVDA ook nog bij in de vijver gooien. Voor mijn part stem ik op een poedel met een mijter op, zolang het maar ONDER die vervloekte kiesdrempel is. Misschien gaan ze't door krijgen dat er wat schort aan hun kiesstelsel wanneer er 20 kleine mini-partijtjes elkaar zitten uit te schelden in het parlement en er nooit een regering het langer dan één jaar vol houdt.
Hopelijk komt men dan tot het besef dat de macht verdelen onder 2-3 grote partijen heeft geleid tot een stille kieshok-revolutie bij de kiezer.
We kiezen namelijk geen echte 'volks-vertegenwoordiger' meer in de juiste zin van het woord, maar een poppenkast pop die moet doen wat 2-3 partij-Napoleons bedenken.
Dit is een particratie, een land dat wordt bestuurd door blitze maatpak-boys and girls van een 50 tot 100 man groot. Die nepverkiezingen houden, zich laten toejuichen en vooral veel snertboeken schrijven zonder inhoud.
Dezelfde mensen die elkaar vliegen of blinde Vincken afpakken om toch maar in elkaar zakken te zitten.
Mijn oproep: Stem onder de kiesdrempel. En wanneer een partij het haalt, stem dan volgende keer opnieuw onder de kiesdrempel tot ze in't parlement niet meer weten waar kruipen!
Weg met deze boel! Weg met de maatpak-graai-cultuur, weg met het soort regeringen en partijen die aan de ene kant voor de Vlamingen en de gezinnen pogen op te komen, maar aan de andere kant bijvoorbeeld kleine binnenschippers-families laten verplichten om personeelskosten te betalen voor heel hun gezin.
Men maakt het echte leven kapot, voor poen en voor macht. En wij, de kies-schapen kunnen terugslaan, en hard! Stem onder de kiesdrempel en trek ze allemaal een dikke kloot af!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten