We houden er allemaal wel van. Diep vanbinnen is er dat genieten van de neergang van beroemde personen. Niets mooier dan bekende Vlamingen en sportfiguren te zien aftakelen of neergaan.
Deze vorm van leedvermaak is nu eenmaal eigen aan de mens wanneer je de magazine's ziet die rond dit thema floreren.
Het is echter minder fraai en lachwekkend wanneer de eigen omgeving geraakt wordt zo blijkt. Opeens worden ze dan een 'verontruste klant' of nog erger een 'ongeruste spaarder'.
De voorbije weken was het eindelijk zover: de neergang van Fortis.
Ik kan er wel smakelijk om lachen. De spaargelden die ik als een gemiddelde brave burger bij de bank had staan destijds zijn reeds jàren weggehaald bij die bende internationale dieven. De reden is simpel: investeren en je geld laten opbrengen kan je nooit doen wanneer je luistert naar je bank, of naar de TV.
Dat er enkele banken het high-stakes pokerspel dat op internationaal niveau wordt gespeeld, zouden verliezen was al duidelijk vlak na 11 september.
Van toen af aan is men beginnen goochelen en schuiven met gelden die eigenlijk bestemd waren als reserve.
Vele banken, waaronder ook de Belgische, zijn toen ook overgeschakeld op het Amerikaanse systeem van marktaandeel-verwerven. Deze tactiek bestaat er in in sectoren zoals de verzekeringen of spaarrekeningen een zeker marktaandeel te verwerven om op die manier een vertrouwen op te wekken in de reports naar de aandeelhouders.
Dit spelletje houdt natuurlijk wel in dat er ook verliezers zijn. De ronde is nog niet uitgespeeld op de moment dat ik dit schrijf, maar ik kan er de donder op zeggen dat minstens 2 Belgische vertegenwoordigers in de financiële wereld hiervan het slachtoffer zullen zijn.
Het kan ook niet verbazen eigenlijk dat ze in nauwe schoentjes komen te staan.
Als ik bij mezelf kijk naar hoe Fortis me destijds behandelde kan ik daar alleen maar uit concluderen dat hoogmoed voor de val komt. Men was pretentieus tegen de klanten, paste de openingstijden niet aan naar de actieve bevolking, gooide met geld als het aankwam op folders en kaarten. Maar vooral stak men enorme bedragen in 'de eigen winkel'.
Wanneer je bijvoorbeeld met een hoop geld naar een Fotis kantoor ging en zei 'Ik ken niets van investeren, maar hier is m'n geld, doe er iets mee'. Dan investeerder de Fotis medewerkers dit steevast in àndere Belgische banken. Hetzelfde gebeurd ook bij KBC en Dexia trouwens. Men inversteert en gokt op een markt die ze zelf aan het verzieken zijn. Men gokt erop (met ons geld uiteraard) dat ze het wel te boven komen.
Het is een beetje het Titanic-effect. Wanneer je in een luxueze balzaal vol kristallen luchters staat, denk je, geloof je, nooit dat de boel kan zinken.
Hetzelfde geldt voor de dikke 'suits' die in de ivoren torens in Brussel kreeft zitten te eten en elke dat vergaderen over rapportjes die hun onderdanen voor hen opsmukken en vervalsen.
Men is zo verwaand en zo zelfzeker dat met de ijsberg niet ziet komen uiteraard.
Wanneer je enkele duizenenden mensen te veel te werk stelt (ik ken er een paar, en geloof me... men doet daar niet echt veel).
Fortis is een voorbeeld van een "ancient-regime" van de bedrijfswereld. Ook al komt men waarschijnlijk met een reddingsplan op de proppen, niets zal veranderen dat men met geld heeft zitten smijten, foute investeringen maakte en de menen oplichtte waar ze zelf bij stonden.
In tegenstelling tot de nieuwe banken, die een eerlijkere politiek voeren, goedkoop (of gratis) zijn en vooral waar geven voor hun geld. Iets dat men tot op de dag van vandaar bij Fortis niet kent.
Fortis is ook een voorbeeld van de manier waarop België systematsch door wanbeheer wordt uitgehold en uitverkocht. Ik geloof niet dat het toeval is dat deze werkgevers zomaar over kop dreigen te gaan. Men timed dit mooi, men maakt afspraken. Net zoals onze ex-ministers en premiers allemaal zetelen in de raad van bestuur van vooral buitenlands firma's.
De mensen die ons besturen verkopen ons ook tegelijk uit aan het grootkaptiaal.
Wanneer u dus uw luttele spaarcenten van Fortis weghaalt (wanneer u nog op tijd bent) dan kan u er even aan denken dat u in het stemhokje eigenlijk hebt gekozen voor mensen die dit toelaten. U hebt zelf gestemd, en verloren. U mag alles dubbel betalen terwijl de jobs en de zekerheden ons van onder onze voeten worden gehaald terwijl we er zelf bijstaan.
Uiteraard zet men dan 's avonds de TV aan, kijkt naar een zing-en-dans programma... en alles is weer vergeten.
Ik vraag me af hoe lang het zingen en dansen nog door kan gaan in dit land dat geen land is (en geloof me, Vlaanderen onafhankelijk maken gaat daar geen moer aan veranderen, integendeel).
Denk daar maar aan wanneer u aan het loket staat aan te schuiven bij uw lokale bank en er een stuk of vijf bejaarden voor u staan om hun huurgelden af te halen :)
Spannend :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten