Die ochtend in de clichéwinkel...

Mediacultuur... of toch zoiets.
Ik ben al niet zo'n enorme fan van boekjes. De week- en maandbladen allerhande, waar bekende en minder bekende Vlamingen met hun smoel op staan te lachen alsof ze een wortel in hun reet hebben zitten; of waar iemand gaat zitten snotteren in een zetel tegen een zogenaamde journalist over hun zware operatie, liefdesverdriet of gestorven vrienden.
Ik ben daar niet echt 'into' zal ik maar zeggen. Niet dat ik niet graag lees, ik heb meermaals per maand de neiging om een paar duizend pagina's tellend boek te verslinden, daar niet van. Ik kan echter geen minuut interesse opbrengen voor de geïnterviewde mensen. Ik geef geen moer om hun verdriet, zorgen, kijk-achter-de-schermen of hun per ongeluk gesloopte villa.
Ik geef nog veel minder om hun nieuws uitgekomen boeken, CD's, DVD's, one-man-shows en halfbakken toneelstukjes waarbij vrouwen halfnaakt door een zwijnenstal moeten dansen onder het zingen van het duet van de parelvissers.
Het raakt me niet en al zou ik het lezen, het kan me dan ook nog eens gestolen worden. Temeer omdat deze mensen deel uitmaken van steeds dezelde uitgebaggerde kanaalzone van woestijnvis en humo. We hebben die mensen echt wel gehad nu, niet?

Ik lees bijgevolg al die bocht niet. Al jàren niet.
De laatste humo die ik bijvoorbeeld nog van a tot z heb gelezen dateert ergens begin jaren 90. Toen ik zelf nog naïef genoeg was om interviews met Arno en de minister van onderwijs te lezen. Toen ik dacht dat die mensen iets te vertellen hadden.
De tijd ook dat een dronken journalist van bovenvermeld boekje in mijn stamcafé aan de flipperkast hing aan te pappen met een van de knappere vrouwelijkecafebezoekers. Terwijl hij wel mooi een artikel had geproduceerd de week daarop over een concert dat net die avond had plaatsgevonden. Ik weet wel zeker dat hij die band nooit heeft zien spelen. Tenzij ze die avond nog een tweede concert gaven en de dame haar broek.
Anyway, een echt ooggetuigenverslag dus, of zo wilde ze ons toch laten geloven. Even geloofwaardig dan Gary Glitter in een Thaise jongensschool.

Ik blijf me echter storen aan de invloed van deze boekjes, vooral de bijna onontkombare doctrine die ze opleggen aan hun volgelingen en lezers. Ik kan enkel humo als voorbeeld nemen, aangezien ik dat boekje persoonlijk het beste ken, veronderstellend dat de rest zeker niet veel beter zal zijn inzake indoctrinatie van hun consumenten. Wat ze doen is meestal dezelfde opgewarmde kost van hun kleine inner-circle zo naar voren schuiven dat je je er bij hoort voelen.
Net zoals al die mensen die voor de achtste keer naar Clouseau gaan zien in het Sportpaleis en zich echt deel voelen uitmaken van de groep, de sfeer, de baggermuziek en de slechte akoestiek. Het is in principe hetzelfde, enkel voor een ander publiek zogezegd.

De zaak gaat als volgt. Ik, die normaal gespaard blijft van hun gelul, word keer op keer toch geconfronteerd met de boeken, nieuwe trends, tv-programma's en andere nieuwtjes die ze opdissen. Of je het nu wil of niet, als de humo-kliek zich achter een programma schaart weet je er nergens aan te ontsnappen.
Altijd zal er wel een of ander betweterig emo-type tijdens een cafébezoek komen aandraven met iets in de aard van: "Heb je dat gelezen in den humo van dees week? Dat nieuwe programma/boek/Cd van..."
Ik moet dan altijd antwoorden met : "Neen ik ben ean absolute pariah als het aankomt op humo-lezen sorry het interesseert me geen fuck.'
Meestal kijken ze dan betweterig en pseudo-intellectueel voor zich uit en nippen ze met een pruilmondje even van hun bruiswater of lindenthee om het boekje daarna de hemel in te prijzen. Omwille van de onthullingen zeggen ze dan. Hoewel er er geen meer geweest zijn sinds einde jaren 80 dacht ik zo te weten, of voor de toffe cartoons. Voor je het goed en wel door hebt staan ze te balken als een klein ezeltje, te schokken van het lachen zelfs soms, bij de zelf voorgedragen stukjes uit een uitlaat-inzending die ze zich herinneren.
Ze weten zich dan bijvoorbeeld een rake opmerking die onder een vrij domme lezersbrief stond voor de geest te halen.

Je kijkt zo'n mensen dan aan en je ziet dat ze zich een übermensch voelen omwille van hun verfijnde humo-r, hun muzikale kennis (opgedaan tijdens interviews met Tom Barman waarschijnlijk) of hun weetjes over de nieuwste films (waar men de clou van een verhaal met plezier verraad). Ik zeg dan steeds tegen zo'n piekjes-haar-met-plat-brilletjestype dat 'Deng' eigenlijk een beter boekje is, of 'Vrij Nederland'. Ook dat meen ik niet echt eigenlijk. Evenmin de thee die ik hen dan terug trakteer in ruil voor het dicht houden van hun snater.

Nee, ik ben niet echt 'into' de nieuwe CD van Arno of Raymond van het Groenewoud, de nieuwste hersenspinsels van Tom Lanoye of Bart Peeters. De laatste nieuwe 'geestige' programma's van Bart de Pauw en Co. Wanneer je een aardappel lang genoeg in de ijskast laat liggen heb je een even spannende avond door er naar te kijken en zèlf een paar flauwe woordgrapjes op te zoeken in een citatenboek. Vergeet hierbij vooral je scoutsmateriaal niet voor de sfeerscheping.

Ik heb hun lijst met 'bekende Vlamingen' ondertussen wel door, altijd dezelfde 20 mensen die ze laten roteren.
In week 1 heb je dan een minister, dan Arno, Tom Barman, nog eens Arno, Herman Brusselmans, om dan nog maar eens over te gaan naar Arno (die hebben ze al zo vaak geïnterviewd, en toch leest geen kat het) Luc De Vos, Herr Seele, Hugo Claus en dan uiteraard nog maar eens Tom Barman of nog maar eens iemand uit de woestijnvis-bokaal.

Eigenlijk kan je zelf je eigen humo in elkaar knutselen.
7 stappen om zelf je eigen humo te maken:

1- neem een stapel oude humo's mee van bij de dokter, tandarts, puberjeugdhuis, groezelig café
2- knip de interviews met bovenvermelde personen van toen uit en kleef ze op een van de oude humo's op de juiste plaats, rond de reclame
3- neem een foto van uw partner en laat je 4-jarige dochter er met wasco-krijtjes enkele droedels op aanbrengen. Kleef daarna een foto van om het even welke BV's hoofd op de foto (hoeft zelfs niet per sé ter hoogte van de schouders te zijn, feel free).
4- neem enkele bierviltjes met schunnige tekeningen uit het lokale café, copiëer ze op een wit blad papier en kleef ze bij in je eigen humo op random plaatsen. Indien je geen materiaal hebt kan je ook altijd te rade gaan op de muren van openbare toiletten of op tekenwedstrijden van een lagere school.
5- download een nieuwe cd van een van de artiesten van hun eigen 'rock rally'. Beluister het eerste nummer. Drink een halve fles appeljenever uit. Beluister het tweede nummer. Drink een halve fles Gin, beluister het derde nummer. Drink een halve fles Martini. Beluister het laatste nummer. Eet daarna een 300 gr. Tiramisu en ga dan slapen. Wanneer je wakker wordt forceer je jezelf om een bespreking van de genoemde Cd te schrijven,... kleef deze bij in je eigengemaakte humo.
6- Scheur een blad uit een van de boeken van Herman Brusselmans die je nog ongelezen in de kast hebt staan en kleef deze bij in je eigen humo (schrijf er in viltstift het woord 'column' boven)
7- pas de datum en nummering aan op de voorkant en voilà: je eigen humo. Even leerrijk, vindingrijk en grappig dan de nieuwe dure humo in de krantenwinkel en met de zelfde interviews die je al tot vervelens toe hebt gelezen, misschien een tip voor de knutselaars onder ons...

Volgende week: Hoe maak ik m'n eigen 'Dag allemaal' (3 stappen)

http://www.humo.be/
http://www.deng.be