de betaal-generatie

Ik laat me zelden nog in met de landelijke politiek eigenlijk. Niet alleen omdat de lokale politici oninteressanter zijn dan laat ons zeggen de keutels van een woelrat, maar ook omdat ze eigenlijk niet echt veel macht hebben om ons leven ingrijpend te bepalen. De laatste jaren is hun macht verwaterd tot het voorlezen van kleffe statements en het uitvoeren van wat hun duurbetaalde modieuze adviesburo's hen voorleggen. Ik heb het ooit allemaal op de voet gevolgd, de regeringen die vielen, de communotaire steekspelletjes, de belastingsdiscussies, de schandalen en would-be schandalen. En wat haalt het uit, geen moer...

Maar soms zijn er de uitzonderingen die de regel bevestigen. Namelijk de hele discussie rond het pensioenstelsel.
Temeer omdat ook de andere Europese landen met zelfde problemen te kampen hebben, lijkt het me interessant om op te volgen.
De vergrijzing en de financiering van hun pensioenstelsel is nu eenmaal iets dat ons allemaal aanbelangt.
De discussies zijn nog volop bezig, en daarom wilde ik even mijn persoonlijke mening uiten.

Ik vind het ronduit wraakroepend, dat een generatie die zowat alle bijval heeft gekend die je je kan voorstellen, zowat van alles profiteerde wat er maar te rapen viel aan voordeeltjes en administratieve 'regelingen' allerhande, ons nu komt vertellen dat de actieve bevolking van nu (en meer bepaald de jongeren) maar eens wat langer moeten werken, meer afdragen en hogere premies betalen of zich bij privé ondernemingen moeten laten 'verzekeren'. Op deze manier betaal je als actieve bevolking twee keer ipv. één keer zoals de voorgaande generaties. Je betaald 1 keer voor de pensioenen die momenteel moeten worden uitbetaald, en 1 keer voor de pensioenen voor jezelf, die je maar best bij een privé-firma kan laten verzekeren zo blijkt nu. Op deze manier is er een hele generatie baby-boomers een heleboel keren langst de kasse gepasseerd, straffeloos. En deze laatste mensen zijn dan nog verontwaardigd ook wanneer er geopperd wordt om aan hun pensioenen en verworven voordelen te raken. In een 'democratie' (eerder een geronto-cratie momenteel) is het zo dat je niet zomaar iemand rechten kan afnemen, en dat is maar goed ook in het geval van deze oudjes. Deze mensen hebben meestal de gouden jaren 60 meegemaakt, hebben gouden handdrukkeng ekregen her en der, zijn met een minimale inspanning tot bruggepensionneerde verheven door hun eigen verkozen politici die hen niet in de werkloosheidsstatistieken wilen zien opduiken, en genieten nog steeds van een voorkeursbehandeling. Ze kunnen gratis met de tram, willen met respect behandeld worden, willen verzorging, thuisverpleging, seniorentarieven bij banken, hebben in der tijd een gratis rijbewijs gekregen, en hebben verder meestal ook een hele mooie manier van afvloeien gekregen van de dikke bedrijven waar ze voor werkten. Er zijn ex werknemers genoeg van met de staat goed bevriende bedrijven, waar er uitzonderingen te over waren om met 52 jaar al op brugpensioen te geen en een mooie slodder van 1500 à 2000 euro te krijgen 'voor bewezen diensten'. Deze mensen hebben meestal eigen huizen, auto's en kunnen zich permitteren zich smalend uit te laten over migranten en jongeren in't algemeen. Die volgens de gezellige vijftigers en zestigers meestel bestaan uit een hoopje lapzwanzen en luierikken in vergelijking met hun generatie in 'hunnen tijd'.
Het wordt mijns inziens maar eens tijd dat deze generatie lik op stuk krijgt.

Het verzorgen van pensioenen is geen taak van de privé zoals men per sé wil laten uitschijnen in onze belgo-liberalistische regering.
Dit is de taak van de staat, dit is de taak van een goed werkend systeem waarbij het woordje solidarieteit centraal staat. En daar wringt het'm blijkbaar. De oplossing die de regering nu voorstelt is het afschaffen van de lakse penioen- en brugpensioen regeling.
Ik sta hier op zich volledig achter... dit systeem heeft immers grandioos gefaald.

Er is echter iets loos met het 'afschaffen' zonder meer, wat de regering voorstelt, vind ik. Wat met al die vele tienduizenden mensen die hier voor hebben moeten opdraaien in het verleden, en nog voor moeten opdraaien in de toekomst? Wie is er 'solidair' me hen? En wat met de vele vele bejaarden van nu, die zeer zwaar hebben geprofiteerd van dit systeem, vaak zelfs met de winst huizen mee hebben kunnen zetten, rijker mee zijn geworden? Wat met de mensen met een dik pensioen die eigenlijk niets dan beloningen krijgen omdat ze het pensioenstelsel langzaam hebben uitgehold? Blijven deze mensen buiten schot? Hebben deze mensen er ooit bij stilgestaan toen ze hun dikke ontslagvergoedingen en dikke pensioenchaques binnenkregen, dat hun toekomstige generaties hiervoor zouden moeten opdraaien? Dat ze met andere woorden een torenhoge hypotheek op hun eigen nageslacht hadden gelegd? Blijven ze rustig gratis de tram nemen op onze kosten zonder ook maar iets te moeten inboeten? Wie het solidarieteitsprincipe wil toepassen moet ook af en toe eens met trugwerkende kracht iets willen rechtzetten vind ik.

Indien ik bijvoorbeeld zelf niet op m'n 52-56 jarige leeftijd ofzo mag op een vorm van pre-pensioen gaan (nepstatuten die trouwens door de huidige regeringspartijen maar al te graag werden gecreëerd nota bene) dan is dit unfair vind ik. Aangezien mijn bedrijf evengoed kan herstructureren, net zoals het bedrijf van de man die wèl op z'n 52 op pre-pensioen mocht. Als iedereen mag profiteren, dan ik ook.
Dat de slechte situatie zo blijft duren weten we allemaal, maar zo gaat het al generaties lang. Tot het nu opeens niet meer betaalbaar lijkt. Of zo wil men toch laten uitschijnen... Voor mijn part schaft men dit foute systeem maar opeens volledig af hoor, maar dan wel met terugwerkend kracht.
Wat maakt dat iemand die op z'n 54 op pensioen is gegaan een 12 jaar 'verschil' aan pensioen moet terugstorten aan de staat + interesten. Dit zou alleen maar fair zijn tov. de mensen die hierdoor schade hebben geleden...

Deze mensen hebben overal de volle pot gekregen, en het moet ook maar eens van hen komen om de tekorten en de schulden terug te betalen vind ik. Het klinkt hard en 'asociaal', maar wil je een maatschappij laten draaien kan je je niet veroorloven te blijven staan kijken op de ondergraving van een van z'n fundamentele prinipes. Het gewoon 'afschaffen' van de brugpensioenen is dus op zich geen oplossing...

Liever kiest men er voor op een 'stille' manier deze brugpensioenen af te schaffen, en het lekker niet te hebben over het feit dat er veel mensen hun voordeel bij hebben gedaan.
De regering (zwaar gesteund door de 'meeste mensen') volgt hen hier in door resoluut te kiezen om mensen langer te laten werken en meer te laten betalen voor allerlei zaken. Jammer genoeg blijven de mensen die het veroorzaakten steeds buiten schot. Ze genieten van gratis verzorging, gratis tram- en busritjes, gratis medicijnen, verlaagde belastingen, ... kortom zowat alles wat het oudere kiespubliek tevreden kan houden. De mensen die dit gelag betalen zijn meestal de actieve bevolking (zelfstandigen nog net iets zwaarder dan andere).

Ik vind het ronduit bedroevend dat een 2-tal generaties die enkel maar schulden hebben gemaakt, zichzelf hebben verrijkt en geprofiteerd van het gusntige economische klimaat, nu volledig vijuit gaan als het eens wat minder gaat. Is dat solidariteit? Solidarietiet is zo te zien enkel maar nodig wanneer het in het voordeel is van oudere mensen en en het nadeel van jongeren, ... voor de rest hoor je over dit toverwoord helemaal niks. Van discriminatie gesproken, het zijn meestal ook deze oudere mensen die hun schaapjes lekker op het droge hebben, die zich dan nog negatief uitlaten over migranten en jogneren in't algemeen wanneer deze geen werk vinden in deze tijden. Deze mensen moeten mijns inziens zelf het gelag betalen, de put delven die ze zelf door hun verkwisitng hebben veroorzaakt in het verleden. Haal die generatie maar eens naar boven en laat al hun voordeeltjes en profitariaat vallen, laat ze hun solidair deel van de koek betalen. Ik heb het hier over de dikke rijke mensen die in de jaren 60 goed hebben verdiend, vele huizen hebben, en nu nog extra voordeeltjes krijgen her en der gewoon omdat ze oud zijn. Ik weiger resoluut op een partij te stemmen die dit soort van zwendel en disciminatie in de hand werkt! Echte solidariteit betekend dat ik voor een ander betaal, en zij voor mij wanneer het eens niet mee zit. En daar ben ik volledig voor te vinden. Ik wil maar al te graag betalen hiervoor,... maar met de huidige belastingsgraad kan er niet veel meer solidariteit af bij mij. Ik kan me geen auto permitteren, geen huis of geen deftige vakantie, net omwille van de hypotheek die de voorgaande generaties blijven leggen op onze ontwikkeling. En ik ben dan nog bij de gelukkigen die werk vinden....
Solidariteit is in België op vele vlakken eenrichtingsverkeer geworden. Het is een schande dat onze regering er zelfs maar over dènkt mijn generatie langer te laten werken, minder te laten verdienden omwille van de fouten die anderen in het verleden hebben gemaakt. Wie werd er beter van onze staatsschulden? Wie heeft er veel geld aan de vingers laten kleven met allerlei schandaaltjes her en der? Welke generatie heeft er alle voordeel bij gehad om onze staatseigendommen te laten uitverkopen aan het buitenland?
Geen mensen van 21 jaar die in de supermarkt rekken aanvullen, ik kan het u verzekeren, ... mensen van 21 staan als ze niet aan de dop staan, meestal tegen 750 euro per maand in een supermarkt of helpdesk te werken om dan nog 50% van hun loon en 21% van wat ze verbruiken af te geven aan een staat die deze middelen enkel aanwend om inactieven, ouderen en profiteurs te voorzien van genoeg middelen om het te halen tot de volgende verkiezingen, om dan opnieuw op dezelfde bende mafia te stemmen. En met mafia bedoel ik zowel de partijen in de regering dan de oppositie, ... een oppositie die moesten ze het echt zo menen met Vlàànderen al lang het hele land hadden platgelegd uit protest, maar liever hun geld tellen en hun oude verhaaltjes tegen migranten afsteken in de media in plaats van echt iets te doen.
Kortom, er schort serieus wat aan de voorstellen van de regering, en gezien de antwoorden van de vakbonden hoop ik op een lange moeilijke strijd, waar misschien als enige goede boodschap gaat uitkomen dat de oudere generaties eens gaan beseffen dat WIJ, de jongere generaties alles, maar dan ook alles moeten bekostigen, en dat in een economische klimaat van globaal gestuurde systemen van grootkapitaal en oneerlijkheid. En dat is weldegenlijk wat anders dan toen de huidige generatie oudjes nog met een joint in hun bek op woodstock gingen zien of met bloemetjes beschilderde minibusjes rondreden van de ene commune naar de andere, en in de huidige maatschappij met dikke wagens over de baan zoeven met hun facsistische levenshouding. Er zijn er natuurlijk ook andere,... gelukkig maar. Maar in't algemeen gesproken treft deze generatie veel schuld, en blijkbaar wil niemand dat geweten hebben,... zelfs niet de mensen die het massaal moeten betalen.