Gewoonlijk is noizenation een mini-versie van het echte leading festival nl. maschinenfest. De organizatie kijkt er op toe om de beste acts van MF uit te nodigen voor "een avondvullend programma" in Waregem. Nu is het zo dat ik de keet in Waregem niet echt een warm hart toedraag, ten eerste zijn de 'locals' daar de meest bekrompen, zelfingenomen, zure eikels die je je kan voorstellen (naar Chiro meisjes die voorbijwandelen 'tetten laten zien' roepen is niet echt een blijk van soicaal gedrag, waarbij je dan ook niet verbaasd moet zijn dat er steeds minder en minder nieuw volk in je toch al zo kleine "scène" komt opdagen). En ten tweede is het echt wel een eind rijden.
Maar ok, Noizenation is nu eenmaal muzikaal dik in orde.
Vandaar dat ik dus in een zaal terecht kwam waar vooraan zowat de halve Antwerpse industrial scene stond. (Inclusief de ene eikel die ook altijd in den Aalmozenier staat, met z'n hoed op en puntschoenen en communistische praat verkoopt waar niemand een touw aan kan vastknopen en die al meermaals mijn combats in z'n ribben heeft gevoeld...).
De eerste groep was naar alle traditie gewoonweg crap, slechte vocals, (vocals??? who needs vocals?!) en slecht materiaal... maar daarna kwamen de echte bands die naam waardig.
Greyhound was weer de perfecte mix tussen pompende bassen en roterende soundscapes. This morn' omina was African beats op ee hoog niveau, overschaduwd door een allesplatwalsende pulse en bass. En dan uiteraard Winterkälte. Een mooi voorbeeld van de top van industrial music. "Let the music speak for itself" zei Sonar ooit en zodoende.
Ik begin er terug in te komen, er was ooit een tijd (nog geen jaar terug) dat ik kon skiën, dansen, springen en rennen zonder me oud dik en ongezond te voelen. En die tijd is stilaan terug aan't komen. Ik ben me meer en meer aan het bezighouden met het weerhouden van allerlei chemische bocht en rommel dat we elke dag bijna ongezien binnenspelen (neen, ik heb daar VTM niet voor nodig). Het begint zn' vruchten af te werpen zo stillekesaan. Ht is eigenlijk crimineel om te zien dat we op de gedwongen werkvloer worden volgestauwd met rommel ... broodjes, candy bars en allerlei ongezonde koffieblubber. Er zou eens iets aan mogen gebeuren, waar zitten al die bedrijfsartsen van tegenwoordig?
De hoofdzaak blijft uiteraard je amuseren... wat je met zulke muziek gewoonlijk wel hebt...
maandag, maart 28, 2005
vrijdag, maart 25, 2005
Groenten
Soms bellen of sms'en mensen me met de boodschap dat ik een bepaald tv-programma moet zien om de ene of ander reden. Ze doen dit meestal omdat ze niet willen dat ik iets mis. Ze zijn fout meestal, maar ok. Dankzij dit gedrag heb ik toch ooit het Heizeldrama live meegemaakt op tv, dus ik volg de instructies gewoonlijk wel op.
Ik zet dan puur uit nieuwsgierigheid vlug m'n tv aan, en zoek de post in kwestie om te kijken wat er aan de hand is.
Gewoonlijk zijn er dan staffe beelden te zien, spectaculaire stunts, bloederige tafferelen, of live uitzendingen vanop een plek waar zonet een ramp of een oorlog plaatsheeft.
Gisteren was het echter niets van dat. Ik had na enkele seconden m'n nr 35 voor VTM gevonden (ik plaats dingen die ik niet bekijk niet graag vanvoor in de posten reeks, wat me bij het zeldzame zappen tijd bespaard).
Er verscheen een man op het scherm die duidelijk aan overgewicht ten onder ging. Naast hem stond een typerende blonde jonge vrouw, het type dat men verwacht parkerend voor een zonnebankcentrum in een Twingo met een Radio Donna sticker op de achterruit, de haarsnit en kleding zo weggenomen uit een yoghurtreclame. Het programma, waarvan ik de naam niet eens kende, was opgebouwd rond het concept dat je om het even welke dikke persoon live kan betuttelen op tv, en hem dan kan vertellen dat groenten eten gezond is (qua open deuren intrappen kan dat wel tellen) om vervolgens deze nitwit te filmen in allerlei comprommiterende houdingen tijdens het knoeien bij het koken, tevergees proberen aan lichaamsbeweging te doen, en andere bezigheden die niet echt passen voor iemand van 150kg. De arme man trachtte zelfs, teneinde z'n vtm-premie binnen te halen waarschijnlijk, ook te schaatsen, waarbij hij bijna z'n benen brak.
Jammer toch, dat blijkbaar de enige mensen die naar zulke programma's kijken niet aan overgewicht lijden, maar gewoon hun eigen 'gezonde' status bevestigd willen te zien. Ook jammer voor al die 'marginalen' die te dik zijn, en op het moment dat zulke onzin wordt uitgezonden waarschijnlijk wel wat beters te doen hebben dan naar een vtm-programma te kijken. Natuurlijk is dat die dikke mensen hun eigen fout, want ze missen nu de o-zo belangrijke boodschap dat groentjes eten gezond is. Een programma met een boodschap is het wel, de meeste vtm kijkers hebben inderdaad deze opgepofte supermarkt reclame televisie-trut met irritante stem nodig om zich bevestigd te zien in het overdadig consumeren van 0%-vet-yoghurts, uitgemergelde Delhaize groenten zonder smaak, vittalinea koekjes en andere rommel die de stempel 'gezond' krijgt opgedrukt door de magere-marketing-machine.
Uiteraard is het een feit dat een vettige hamburger van Mc Donald's ongezonder is dan pakweg een bord broccolisoep, en uiteraard is het jammer dat veel mensen nauwelijks nog op hun voeding letten. Ik ben zelf in het geval dat ik vaak eens een gezonde maaltijd oversla om minder gezonde snelle hapjes te eten. Maar ik heb echt geen uitgespogen, ongezond ogende, overjaarse, vtm trut die krampachtig jong probeerd te lijken nodig om te weten dat groenten goed zijn en curryworsten slecht. Daarbij, ik heb zo m'n twijfels of de persoon in kwestie nu echt beter af is. Ten eerste zag hij er aan het einde van het programma, zij het gekamd en geschoren, nog altijd even vet kaal ongezond en vies uit. En te tweede vrees ik dat eens de camera's weg zijn en het geld op z'n rekening staat, hij snel terug zal vervallen in z'n oude gewoontes. Niet dat het me een moer kan schelen. Temeer omdat hij blijkbaar het verstand had van een gemiddelde taxi-chauufeur, wat ongeveer overeenkomt met het denkvermogen van een pasgeboren zoetwaterschildpad die net een lobotomie heeft gehad.
Ik heb het gevoel dat dit programma gewoon een excuus was om voor de gemiddelde huisvrouw spectaculair lijkende beelden te maken van beschimmelde groenten in de ijskast van een alleenstaande man. Ik zweer het je, wanneer je in de ijskast van zulke personen gaat kijken vind je altijd wel iets beschimmeld of over datum. En daar is op zich niks mis mee, perfecte ijskasten vind je enkel bij serial killer types. Zeker als het gaat over de met goede intenties gekochte worteltjes die dan vanwege te-moeilijk-om-klaar-te-maken blijven liggen rotten. Ik heb op dez wijze nog een rolmops van 3 jaar oud in m'n ijskast steken, en een ui die inmiddels zelf weet hoe ze de ijskast kan opendoen van binnenuit om een luchtje te gaan scheppen... who cares). De man in kwestie, had heel toevallig ook geen enkel product in huis dat op vtm wordt aangeprijsd in de reclameblokken, geen enkel. Wat toch wel toevallig is uiteraard... de man had 'anonieme' chips in huis, merkloze chocolade, en andere dingen waar gene merk op kleeft zoals 'pitta' 'fritten' en 'bier'. Hij shopte z'n gezonde spullen wel overduidelijk bij Delhaize (duur!) bij elkaar.
Men liet in de reportage trouwens duidelijk de man een week alleen koken, zonder echte begeleiding. Waar het natuurlijk op neer kwam om hem met opzet uit de bocht te laten gaan zodat de huisvrouw thuis daar hartelijk mee kan lachen, haar stressvol leven om met die Twingo van kindercréche naar familie en zonnebank te rijden is al zo ellendig dat ze uiteraard een verzetje nodig heeft.
"Kijk eens, die weet niet hoe hij die groenten moet snijden hahaha". Ik weet niet wie er zieliger is. De man die na een blijkbaar hard leven alleen komt te staan, dik is geworden van dezelfde brol te eten die ze op deze zender aanprijzen tijdens de reclame, en dan tracht z'n leven te beteren met vallen en opstaan. Of de pathetische hoop vtm kijkende yoghurtverslinders die er trots op zijn mooi in het rijtje te lopen en zogenaamd lekker gezond te eten om zich vervolgens aan de tv gekluisterd te verkneukelen bij het zien van een dikke man die op z'n reet schuift tijdens het schaatsen. Ik weet het niet, maar ik kies in zulke gevallen altijd voor de mensen die ondanks hun laag IQ toch proberen iets positiefs te doen, in plaats van voor een stelletje passieve statusjagers.
Ik hoop dat wanneer men me nog eens in allerijl opbelt om een programma te bekijken, men iets betere keuzes maakt... een president die net is neergeschoten, de live ontdekking van wormhole technologie, of een goede japanse horrorfilm, of gewoon iets met meer inhoud dan wat vtm tegenwoordig op ons afstuurd. TV is zo voorbij...
Ik zet dan puur uit nieuwsgierigheid vlug m'n tv aan, en zoek de post in kwestie om te kijken wat er aan de hand is.
Gewoonlijk zijn er dan staffe beelden te zien, spectaculaire stunts, bloederige tafferelen, of live uitzendingen vanop een plek waar zonet een ramp of een oorlog plaatsheeft.
Gisteren was het echter niets van dat. Ik had na enkele seconden m'n nr 35 voor VTM gevonden (ik plaats dingen die ik niet bekijk niet graag vanvoor in de posten reeks, wat me bij het zeldzame zappen tijd bespaard).
Er verscheen een man op het scherm die duidelijk aan overgewicht ten onder ging. Naast hem stond een typerende blonde jonge vrouw, het type dat men verwacht parkerend voor een zonnebankcentrum in een Twingo met een Radio Donna sticker op de achterruit, de haarsnit en kleding zo weggenomen uit een yoghurtreclame. Het programma, waarvan ik de naam niet eens kende, was opgebouwd rond het concept dat je om het even welke dikke persoon live kan betuttelen op tv, en hem dan kan vertellen dat groenten eten gezond is (qua open deuren intrappen kan dat wel tellen) om vervolgens deze nitwit te filmen in allerlei comprommiterende houdingen tijdens het knoeien bij het koken, tevergees proberen aan lichaamsbeweging te doen, en andere bezigheden die niet echt passen voor iemand van 150kg. De arme man trachtte zelfs, teneinde z'n vtm-premie binnen te halen waarschijnlijk, ook te schaatsen, waarbij hij bijna z'n benen brak.
Jammer toch, dat blijkbaar de enige mensen die naar zulke programma's kijken niet aan overgewicht lijden, maar gewoon hun eigen 'gezonde' status bevestigd willen te zien. Ook jammer voor al die 'marginalen' die te dik zijn, en op het moment dat zulke onzin wordt uitgezonden waarschijnlijk wel wat beters te doen hebben dan naar een vtm-programma te kijken. Natuurlijk is dat die dikke mensen hun eigen fout, want ze missen nu de o-zo belangrijke boodschap dat groentjes eten gezond is. Een programma met een boodschap is het wel, de meeste vtm kijkers hebben inderdaad deze opgepofte supermarkt reclame televisie-trut met irritante stem nodig om zich bevestigd te zien in het overdadig consumeren van 0%-vet-yoghurts, uitgemergelde Delhaize groenten zonder smaak, vittalinea koekjes en andere rommel die de stempel 'gezond' krijgt opgedrukt door de magere-marketing-machine.
Uiteraard is het een feit dat een vettige hamburger van Mc Donald's ongezonder is dan pakweg een bord broccolisoep, en uiteraard is het jammer dat veel mensen nauwelijks nog op hun voeding letten. Ik ben zelf in het geval dat ik vaak eens een gezonde maaltijd oversla om minder gezonde snelle hapjes te eten. Maar ik heb echt geen uitgespogen, ongezond ogende, overjaarse, vtm trut die krampachtig jong probeerd te lijken nodig om te weten dat groenten goed zijn en curryworsten slecht. Daarbij, ik heb zo m'n twijfels of de persoon in kwestie nu echt beter af is. Ten eerste zag hij er aan het einde van het programma, zij het gekamd en geschoren, nog altijd even vet kaal ongezond en vies uit. En te tweede vrees ik dat eens de camera's weg zijn en het geld op z'n rekening staat, hij snel terug zal vervallen in z'n oude gewoontes. Niet dat het me een moer kan schelen. Temeer omdat hij blijkbaar het verstand had van een gemiddelde taxi-chauufeur, wat ongeveer overeenkomt met het denkvermogen van een pasgeboren zoetwaterschildpad die net een lobotomie heeft gehad.
Ik heb het gevoel dat dit programma gewoon een excuus was om voor de gemiddelde huisvrouw spectaculair lijkende beelden te maken van beschimmelde groenten in de ijskast van een alleenstaande man. Ik zweer het je, wanneer je in de ijskast van zulke personen gaat kijken vind je altijd wel iets beschimmeld of over datum. En daar is op zich niks mis mee, perfecte ijskasten vind je enkel bij serial killer types. Zeker als het gaat over de met goede intenties gekochte worteltjes die dan vanwege te-moeilijk-om-klaar-te-maken blijven liggen rotten. Ik heb op dez wijze nog een rolmops van 3 jaar oud in m'n ijskast steken, en een ui die inmiddels zelf weet hoe ze de ijskast kan opendoen van binnenuit om een luchtje te gaan scheppen... who cares). De man in kwestie, had heel toevallig ook geen enkel product in huis dat op vtm wordt aangeprijsd in de reclameblokken, geen enkel. Wat toch wel toevallig is uiteraard... de man had 'anonieme' chips in huis, merkloze chocolade, en andere dingen waar gene merk op kleeft zoals 'pitta' 'fritten' en 'bier'. Hij shopte z'n gezonde spullen wel overduidelijk bij Delhaize (duur!) bij elkaar.
Men liet in de reportage trouwens duidelijk de man een week alleen koken, zonder echte begeleiding. Waar het natuurlijk op neer kwam om hem met opzet uit de bocht te laten gaan zodat de huisvrouw thuis daar hartelijk mee kan lachen, haar stressvol leven om met die Twingo van kindercréche naar familie en zonnebank te rijden is al zo ellendig dat ze uiteraard een verzetje nodig heeft.
"Kijk eens, die weet niet hoe hij die groenten moet snijden hahaha". Ik weet niet wie er zieliger is. De man die na een blijkbaar hard leven alleen komt te staan, dik is geworden van dezelfde brol te eten die ze op deze zender aanprijzen tijdens de reclame, en dan tracht z'n leven te beteren met vallen en opstaan. Of de pathetische hoop vtm kijkende yoghurtverslinders die er trots op zijn mooi in het rijtje te lopen en zogenaamd lekker gezond te eten om zich vervolgens aan de tv gekluisterd te verkneukelen bij het zien van een dikke man die op z'n reet schuift tijdens het schaatsen. Ik weet het niet, maar ik kies in zulke gevallen altijd voor de mensen die ondanks hun laag IQ toch proberen iets positiefs te doen, in plaats van voor een stelletje passieve statusjagers.
Ik hoop dat wanneer men me nog eens in allerijl opbelt om een programma te bekijken, men iets betere keuzes maakt... een president die net is neergeschoten, de live ontdekking van wormhole technologie, of een goede japanse horrorfilm, of gewoon iets met meer inhoud dan wat vtm tegenwoordig op ons afstuurd. TV is zo voorbij...
woensdag, maart 23, 2005
post
Dat overheidsinstelling en ex-overheidsinstellingen niet echt uitblinken in concurrentiëel zijn weten we al. Dat ze bezaaid zijn, of liever gezegd eerder aangevreten, door een onnoemelijk aantal luie jaren-70 ambtenaren, of mensen met een zelfde mentaliteit, weten we ook. Maar wat me enorm stoort aan bijvoorbeeld 'de post' is dat er maar geen einde komt aan hun lijdensweg.
De harde economische wetten zeggen nu eenmaal dat zulke trage, logge, oncreatieve, vastgeroeste bedrijven vroeg of laat moeten failliet gaan, of te wel moeten aanpassen aan de nieuwe tijden. Geen van beide gebeurt blijkbaar bij de Post.
Een paar voorbeelden die verder geen commentaar hoeven:
- Drukwerk voor 30 mensen in een 16-tal landen wordt via "De Post" verstuurd. Het drukwerk zat in een mooi doosje, voorzien van een cd. Deze pakketjes kwamen slechts in 5 gevallen aan, de snelste 2 weken later, de traagste 5 weken later.
De rest is gewoon 'verdwenen'. Misschien geleek ons pakketje te veel op een cd-rom van een spelletje? Of zag het er uit als een K3 cd die nog mooi zou ogen als cadeautje voor de kinderen? hoe het ook zei, ze zijn verdwenen. Waarschijnlijk naar dezelfde met gestolen gyproc-platen gebouwde facteurszolder waar ook m'n CD-rom's met shoot'm up games, 2 DVD's en een aantal rekeningen liggen. Samen met allerlei andere dingen die meneer facteur niet echt meer wilde afleveren alvorens in café de sportduif een frisse Stella te gaan drinken en van zattigheid z'n pet de verwisselen met de politieman die naast hem woont.
Deze zelfde pakketjes werden na veel zeuren van de betrokken personen vanuit Nederland verstuurd. Na 6 werkdagen had iedereen z'n pakketje, inclusief de kerel in Colombië! Dit tegen een LAGERE prijs dan bij de Belgische Post.
Een pakket vertrekkende uit Groot-Brittanië ter grootte van een schoendoos, kwam in Antwerpen aan na 2 volle weken. Blijkbaar lag het al een tijd gewoon te rotten in het postkantoor en had niemand de moeite gedaan om het address te lezen, laat staan het te bezorgen. Want pakjes krijgen een aparte behandeling bij "De Post", ze worden eerst grondig onderzocht op waardevolle stukken die ze eventueel dan zelf op hun bil slaan, om vervolgens rondgegooid te worden en beschadigd, en dan ergens op goed geluk neergedropt waar het dan van de goede wil of de beginnersnaïviteit van de postbode afhangt.
Ik heb ook echt wel gehad met dat Geo-route excuus... of rondes nu door een een computer of een doffe klerk worden uitgetekend, pakjes en brieven horen NOOIT verloren te gaan. Hier is gewoon iets anders aan de hand... sabotage van het personeel, vakbondsratten die hun 'werk' verloren zien gaan in de handen van een al te liberale regering (liberaal? wat was dat ook weer?), ik weet niet wat precies, maar de post heeft echt nood aan een maag en darmspoeling zonder voorgaande.
Er is dan zo'n klachtendienst, waar je je verloren gegane stuk post kan aangeven, ... een van de mooie vragen die men daar stelt is:
"Hoe ziet het pakket er uit?"
"Hoe zou ik dat weten? Ik heb het nooit aangekregen oen!"
Waarna je van je formulier nooit meer iets terughoort, noch een ticketnummer krijgt van je zaak.
Waarschijnlijk stuurt men deze klachten met "De Post" op naar een hoofdkantoor, alwaar het op dezelfde dilletante wijze wordt behandeld en in de vergeethoek geraakt, symbolisch samen met de klager.
Ik kan alleen maar hopen dat de Deutsche Post (klinkt nog steeds raar), of zelfs 'La poste' in Frankrijk de hele boel overneemt, en tegelijk al die dikke, vaak overbetaalde, luie, ongeorganisseerde postzakken eens grondig her-opvoed en her-opleid inzake concurrentiëel zijn. Daarbij ook meteen gebruik makend van robots aan de loketten (even onvriendelijk dan de huidige psotbediendes, maar 1000 keer vlugger en efficiënter) en ook een aans aan die middeleeuwse openingstijden werkt,... om 16.30u je pakje MOGEN ophalen aan een loket is niet echt van deze tijd... (Ik weet het voor een postbode is het dan al laat op de avond, maar toch... de werkende delen van de bevolking zijn dan normaal nog gewoon aan het werk, of in de file)
De post, is samen met de NMBS een van die dingen die we eigenlijk maar beter aan de privé kunnen laten in dit geval... nu we toch bezig zijn met ons land uit te verkopen mogen ze voor mijn part ineens alles hebben, misschien komen er dan terug winstgevende, werkende dingen in de plaats van dit zootje ongeletterde apen.
PS:
Sorry voor alle jonge facteurs, jullie treft geen schuld uiteraard aan deze malaise... het gaat'm hier vooral over diegenen die er al langer dan 10 jaar werken en gewoon geen moer uitvreten, en nu het vernieuwingsprocess ook nog eens stokken in de wielen steken omdat ze niets beter te doen hebben.
De harde economische wetten zeggen nu eenmaal dat zulke trage, logge, oncreatieve, vastgeroeste bedrijven vroeg of laat moeten failliet gaan, of te wel moeten aanpassen aan de nieuwe tijden. Geen van beide gebeurt blijkbaar bij de Post.
Een paar voorbeelden die verder geen commentaar hoeven:
- Drukwerk voor 30 mensen in een 16-tal landen wordt via "De Post" verstuurd. Het drukwerk zat in een mooi doosje, voorzien van een cd. Deze pakketjes kwamen slechts in 5 gevallen aan, de snelste 2 weken later, de traagste 5 weken later.
De rest is gewoon 'verdwenen'. Misschien geleek ons pakketje te veel op een cd-rom van een spelletje? Of zag het er uit als een K3 cd die nog mooi zou ogen als cadeautje voor de kinderen? hoe het ook zei, ze zijn verdwenen. Waarschijnlijk naar dezelfde met gestolen gyproc-platen gebouwde facteurszolder waar ook m'n CD-rom's met shoot'm up games, 2 DVD's en een aantal rekeningen liggen. Samen met allerlei andere dingen die meneer facteur niet echt meer wilde afleveren alvorens in café de sportduif een frisse Stella te gaan drinken en van zattigheid z'n pet de verwisselen met de politieman die naast hem woont.
Deze zelfde pakketjes werden na veel zeuren van de betrokken personen vanuit Nederland verstuurd. Na 6 werkdagen had iedereen z'n pakketje, inclusief de kerel in Colombië! Dit tegen een LAGERE prijs dan bij de Belgische Post.
Een pakket vertrekkende uit Groot-Brittanië ter grootte van een schoendoos, kwam in Antwerpen aan na 2 volle weken. Blijkbaar lag het al een tijd gewoon te rotten in het postkantoor en had niemand de moeite gedaan om het address te lezen, laat staan het te bezorgen. Want pakjes krijgen een aparte behandeling bij "De Post", ze worden eerst grondig onderzocht op waardevolle stukken die ze eventueel dan zelf op hun bil slaan, om vervolgens rondgegooid te worden en beschadigd, en dan ergens op goed geluk neergedropt waar het dan van de goede wil of de beginnersnaïviteit van de postbode afhangt.
Ik heb ook echt wel gehad met dat Geo-route excuus... of rondes nu door een een computer of een doffe klerk worden uitgetekend, pakjes en brieven horen NOOIT verloren te gaan. Hier is gewoon iets anders aan de hand... sabotage van het personeel, vakbondsratten die hun 'werk' verloren zien gaan in de handen van een al te liberale regering (liberaal? wat was dat ook weer?), ik weet niet wat precies, maar de post heeft echt nood aan een maag en darmspoeling zonder voorgaande.
Er is dan zo'n klachtendienst, waar je je verloren gegane stuk post kan aangeven, ... een van de mooie vragen die men daar stelt is:
"Hoe ziet het pakket er uit?"
"Hoe zou ik dat weten? Ik heb het nooit aangekregen oen!"
Waarna je van je formulier nooit meer iets terughoort, noch een ticketnummer krijgt van je zaak.
Waarschijnlijk stuurt men deze klachten met "De Post" op naar een hoofdkantoor, alwaar het op dezelfde dilletante wijze wordt behandeld en in de vergeethoek geraakt, symbolisch samen met de klager.
Ik kan alleen maar hopen dat de Deutsche Post (klinkt nog steeds raar), of zelfs 'La poste' in Frankrijk de hele boel overneemt, en tegelijk al die dikke, vaak overbetaalde, luie, ongeorganisseerde postzakken eens grondig her-opvoed en her-opleid inzake concurrentiëel zijn. Daarbij ook meteen gebruik makend van robots aan de loketten (even onvriendelijk dan de huidige psotbediendes, maar 1000 keer vlugger en efficiënter) en ook een aans aan die middeleeuwse openingstijden werkt,... om 16.30u je pakje MOGEN ophalen aan een loket is niet echt van deze tijd... (Ik weet het voor een postbode is het dan al laat op de avond, maar toch... de werkende delen van de bevolking zijn dan normaal nog gewoon aan het werk, of in de file)
De post, is samen met de NMBS een van die dingen die we eigenlijk maar beter aan de privé kunnen laten in dit geval... nu we toch bezig zijn met ons land uit te verkopen mogen ze voor mijn part ineens alles hebben, misschien komen er dan terug winstgevende, werkende dingen in de plaats van dit zootje ongeletterde apen.
PS:
Sorry voor alle jonge facteurs, jullie treft geen schuld uiteraard aan deze malaise... het gaat'm hier vooral over diegenen die er al langer dan 10 jaar werken en gewoon geen moer uitvreten, en nu het vernieuwingsprocess ook nog eens stokken in de wielen steken omdat ze niets beter te doen hebben.
zondag, maart 20, 2005
boring
Het saaiste weekend van 2005 was dit weekend. Om allerlei redenen zijn alle spetterende plannen niet doorgegaan. Maar dat deerde niet echt, aangezien ik in een pracht van een nieuw boek ben begonnen. Pandora's Star is de nieuwe Peter Hamilton en is SF op z'n best tot nu toe.
De eerste 100 pagina's van de 1200 heb ik al etend, gamend, drinkend en half slapend uitgelezen aangezien je'm echt niet neer kan leggen. Niveau otherland, maar dan er niet nog ietsje verder over qua het uitvinden van nieuwe technologiën en socio-culturele structuren. I like that :)
De rest is momenteel allemaal bijkomstig. Zelfs het feit dat m'n auto nu even goed optrekt als een slecht uit de nasleep van de piramidespelen geraakte Albanese tractor in een modderig bietenveld.
"Status Anxiety" van Alain de Button is ook net uit, en nu nog even 'Wicked' uitlezen, hoewel 'even' een relatief begrip is. Ik doe namelijk al een jaar over dat boek en het is zo verschrikkelijk ingewikkeld geschreven dat ik à ratio van 2 pagina's per dag er nog niet uitkom... eigenlijk heb ik dat boek al opgegeven, temeer omdat de personages me niet echt zo erg meer aanspreken (een groene heks die later tot de Wicked Witch of the West zal omgetoverd worden in het alom bekende Wizard of Oz, met haar beste maatje een sprekende, egocentrische Geit (en dat moet inderdaad met een hoofdletter)).
In any case. Ook meteen Mobius bekeken part 1&2 van seizoen 8. Wat ook meteen de serie zou beëindigen van Stargate-1.
Hillarisch om te zien hoe men zich ook hier op het gevaarlijke pad van het tijdreizen begeeft, met als hoogtepunt een mooi bezoek aan de piramides in Egypte, waar er Anno 3000 BC mensen rondlopen die perfect Engels praten en een P-90 machinegeweer bezitten, en slechte mascara op hebben.
En dan klagen ze nog dat Jezus de verlosser was waar iedereen op zat te wachten, Teal'c kan er anders ook wat van :) (ok ok ik ben dus een SF-geek).
De rest van de multimedia storm is een beetje aan me voorbij gegaan de laatste dagen. Ik heb nog 10 minuten meegepikt van een overjaarse Vlaams-Belang'er die met denkbeelden van 20 jaar geleden Yves Desmet te slim af wilde zijn op VTM. Wat uiteraard een onbegonnen werk is, aangezien deze journalist enkel maar luisterd naar wat hij zelf zegt, en aangezien de would-be-Adolf van dienst enkel ook geeft voor de partijstandpunten die er eigenlijk op neerkomen dat ze 20 jaar geleden in een café eens een "goei idee waar iedereen eens goed van gaat verschieten" hadden. Het zappen bracht geen soelaas aangezien er enkel routineus copulerende olifanten, quizmasters met bijbehorende biepgeluiden, zingende negers en ratelende tennissterren te zien waren. Tot zover dus de avond tv kijken die niet langer duurde dan 30 minuten. Hoera voor video on demand, of een goed boek (wat in weze op hetzelde neerkomt als je een beetje fantasie hebt).
E. is er beter aan toe... ze was uit pure frustratie om zonder internet te zitten naar mij gekomen, en dat was tof...(ik vervang vaak een cybercafé, maar dan met minder geeks) aangezien er dit weekend niet echt veel anders te doen was voor mij. Concerten en parties genoeg, maar na de farce van de voorbije dagen hoefde het even niet meer voor mij. Volgende week beter.
De eerste 100 pagina's van de 1200 heb ik al etend, gamend, drinkend en half slapend uitgelezen aangezien je'm echt niet neer kan leggen. Niveau otherland, maar dan er niet nog ietsje verder over qua het uitvinden van nieuwe technologiën en socio-culturele structuren. I like that :)
De rest is momenteel allemaal bijkomstig. Zelfs het feit dat m'n auto nu even goed optrekt als een slecht uit de nasleep van de piramidespelen geraakte Albanese tractor in een modderig bietenveld.
"Status Anxiety" van Alain de Button is ook net uit, en nu nog even 'Wicked' uitlezen, hoewel 'even' een relatief begrip is. Ik doe namelijk al een jaar over dat boek en het is zo verschrikkelijk ingewikkeld geschreven dat ik à ratio van 2 pagina's per dag er nog niet uitkom... eigenlijk heb ik dat boek al opgegeven, temeer omdat de personages me niet echt zo erg meer aanspreken (een groene heks die later tot de Wicked Witch of the West zal omgetoverd worden in het alom bekende Wizard of Oz, met haar beste maatje een sprekende, egocentrische Geit (en dat moet inderdaad met een hoofdletter)).
In any case. Ook meteen Mobius bekeken part 1&2 van seizoen 8. Wat ook meteen de serie zou beëindigen van Stargate-1.
Hillarisch om te zien hoe men zich ook hier op het gevaarlijke pad van het tijdreizen begeeft, met als hoogtepunt een mooi bezoek aan de piramides in Egypte, waar er Anno 3000 BC mensen rondlopen die perfect Engels praten en een P-90 machinegeweer bezitten, en slechte mascara op hebben.
En dan klagen ze nog dat Jezus de verlosser was waar iedereen op zat te wachten, Teal'c kan er anders ook wat van :) (ok ok ik ben dus een SF-geek).
De rest van de multimedia storm is een beetje aan me voorbij gegaan de laatste dagen. Ik heb nog 10 minuten meegepikt van een overjaarse Vlaams-Belang'er die met denkbeelden van 20 jaar geleden Yves Desmet te slim af wilde zijn op VTM. Wat uiteraard een onbegonnen werk is, aangezien deze journalist enkel maar luisterd naar wat hij zelf zegt, en aangezien de would-be-Adolf van dienst enkel ook geeft voor de partijstandpunten die er eigenlijk op neerkomen dat ze 20 jaar geleden in een café eens een "goei idee waar iedereen eens goed van gaat verschieten" hadden. Het zappen bracht geen soelaas aangezien er enkel routineus copulerende olifanten, quizmasters met bijbehorende biepgeluiden, zingende negers en ratelende tennissterren te zien waren. Tot zover dus de avond tv kijken die niet langer duurde dan 30 minuten. Hoera voor video on demand, of een goed boek (wat in weze op hetzelde neerkomt als je een beetje fantasie hebt).
E. is er beter aan toe... ze was uit pure frustratie om zonder internet te zitten naar mij gekomen, en dat was tof...(ik vervang vaak een cybercafé, maar dan met minder geeks) aangezien er dit weekend niet echt veel anders te doen was voor mij. Concerten en parties genoeg, maar na de farce van de voorbije dagen hoefde het even niet meer voor mij. Volgende week beter.
donderdag, maart 17, 2005
foto's
Hoewel ik fotografie een onderschatte kunstvorm vind, bekijk ik in feite niet veel foto's. Een vakantiekiekje, een reeks familiefoto's en oude schoolfoto's interesseren met gewoonlijk helemaal niet. Ik weigerde ook jarenlang me te laten fotograferen voor wat dan ook (wat hillarische taferelen opleverde bij de klasfoto's). Maar ik heb nu toch een uitzondering gemaakt. Ik heb enkele foto's bekeken die me meteen deden huiveren qua realisme en herinneringen die terug bovenkwamen. En dat is niet fijn. Daarenboven heb ik ook nog foto's gevonden van iemand die ik dan nog van een website moest gaan halen ook, en ik schaam me ervoor. Ik schaam me dat ik foto's van iemand die ik enorm graag heb moet gaan halen van een of andere website, om toch een vorm van herinnering aan die persoon te hebben. En ik ga dat nooit meer doen. Want ik heb me daar nooit mee beziggehouden. Ik ga gewoon vragen of ze me gewoon niet terug wil zien... want ik ben lang vergeten, en ik ben lang weggeweest, en ik ben er niet meer bij. Uitgesloten door een voorval waar ik niet aan kan doen.
Ik heb ook de eerst foto van b gezien sinds lang... en ik ben weer aan het terugdenken aan een paar dingen , de laatste keer dat ik haar zag.
Eigenlijk zijn foto's veel te erg.
Ik zie op een van die foto's bijvoorbeeld m'n vader staan, trots op z'n eerste auto. En ik kan zoiets niet aan. Ik kan het niet aan dat de eenvoud, het geluk en de simpele dingen ooit zijn vastgelegd op plaat, en dat die dan weet ik hoeveel jaar later digitaal op m'n scherm getoverd worden, uit iemand's archief. M'n zus is meestal de boosdoener. Ze kickt op oude foto's bovenhalen ... en dan mailt ze me de ingescande resultaten door,... en ik snap dat dan niet. Ik ben misschien 12 fot's rijk. Echte foto's, echte foto's van vroeger, ... meer niet. Maar die zijn dan ook meer waard dan menig hard disk vol met troep van vandaag.
Ik ben een beetje geshoqueerd door de impact van bepaalde foto's.
Ik heb ook de eerst foto van b gezien sinds lang... en ik ben weer aan het terugdenken aan een paar dingen , de laatste keer dat ik haar zag.
Eigenlijk zijn foto's veel te erg.
Ik zie op een van die foto's bijvoorbeeld m'n vader staan, trots op z'n eerste auto. En ik kan zoiets niet aan. Ik kan het niet aan dat de eenvoud, het geluk en de simpele dingen ooit zijn vastgelegd op plaat, en dat die dan weet ik hoeveel jaar later digitaal op m'n scherm getoverd worden, uit iemand's archief. M'n zus is meestal de boosdoener. Ze kickt op oude foto's bovenhalen ... en dan mailt ze me de ingescande resultaten door,... en ik snap dat dan niet. Ik ben misschien 12 fot's rijk. Echte foto's, echte foto's van vroeger, ... meer niet. Maar die zijn dan ook meer waard dan menig hard disk vol met troep van vandaag.
Ik ben een beetje geshoqueerd door de impact van bepaalde foto's.
dinsdag, maart 15, 2005
l' Enthousiasme
Op een maandag verlof hebben is zalig. Verlof bestaat, vakantie niet. MAar daar heb ik het al eens over gehad. Je kan door niets gehinderd, winkelen, ... geen Kerst, Neiuwjaar, Solden, Valantijn of andere gemaskerde bullshit meer... gewoon kunnen gaan winkelen op een middag zonder te struikelen over opzichtige pousettes en kleine hondjes. Na deze leuke dag gaan buurten bij mensen die me Aldi Kalkoenfilet met Aldi Peperroomsaus te eten gaven (afgezien van het zuur dat ik heb gekregen voor de rest van de dag was het nog ok).
Dan naar de film "Calvaire" gaan zien. Bij toeval de cinemzaal binnengegaan nadat enkele mensen naar goede gewoonte weer te laat waren voor de voorstelling die we oorspronkelijk wilden zien (iets met Will Smith waarvoor ik me speciaal 3 cocktails had gemakt om het aan te kunnen). Ik had er geen spijt van eigenlijk, want de film was voor mij een aangename verrassing. De plot was ietswat grimmig, en de stemming in deze Belgische productie was eigenlijk doffe ellende, met een vleugje super synische donkere humor erover. Enorm gelachen. Ik ga uiteraard de film niet verraden hier, aangezien ik een hevig tegenstander ben van alle soorten HUMO-achtige film-besprekingen waarbij men alles maar dan ook alles op voorhand verpest door de plot, beste momenten, en het einde van een film te vertellen, met meestal nog de arrogantie ten toon te spreiden door er in een keer bij te vertellen wat je moet vinden van de besproken film.
't Is gewoon een aanrader voor iedereen die de volgende titels in z'n collectie heeft: Texas Chainsaw massacre, Deliverance, Hector ("nog choco!", U-turn, River's edge... :)
Ik hoorde vandaag van een collega dat hij 'alles' al had gelezen in het verfoeilijke would-be-left-wing rotboekje humo. Waarbij men zelfs niet had nagelaten de 2 beste scenes van de film in geuren en kleuren uit de doeken te doen. Ik veronderstel dat er onder de billenknijpende, tooghangende (café Plansjee 14u tot 16.30u op donderdag, of in de Crossroads tussen 19u en 2am, in de buurt van de roodharige pool-speelster links achter), ietwat uitgezakte mesthoop van reporters bij humo waarschijnlijk mensen zitten die er lol in scheppen om hun eigen Belgische films onderuit te halen nog voor er een kat naar is gaan kijken, door het verrassingsaffect er uit te halen. Wat heb je er in godsnaam aan om al op voorhand te weten dat er in een film die of die scene in komt, of er met taarten wordt gesmeten, Darth Vader 'I'm your father' zegt of er marsmannetjes het hoofdpersonage weer tot leven wekken. What the fuck heb je er aan om dit soort besprekingen te lezen? Hebben mensen dan geen grijntje respect meer voor de makers van kunst? Dat ze alles, maar dan ook alles van te voren moeten plannen en weten en het dan vergelijken met hun opgekrikt verwachtingspatroon? Of om maar zeker geen verkeerde keuze te maken?
Om humo even een koekje van eigen deeg te geven:
volgende week in humo: een interview met Tom Barman, en Bart de Pauw, enkele leuke one-liners in open venster en een artikel over kinderprostitutie in Colombië, met daarbij nog een paar films die we gaan verraden op voorhand zodat u er alvast niet naartoe hoeft, en uiteraard ook enkele Mark-Uytterhoeven-goedgekeurde woordgrapjes en ditto-programma's met Rob 'schuurpapier' Vanoudenhoven. Als dat nog niet genoeg is hebben we de column van Herman 'pis en kak' Brusselmans en een mooi artikel over wat er de volgende week op tv te zien gaat zijn (kwestie van u uw meningen al te laten vormen op voorhand, humo lezers hebben namelijk geen hol fantasie of persoonlijkheid, hoewel ze zich daartoe meer wanen dan de gemiddelde Dag Allemaal lezer uteraard, statusangst is ook hier allomtegenwoordig). Whatever, u bent waarschijnlijk toch geabonneerd en u zal na het lezen van de 2 Kamagurka strips (geen kwaad woord daarover) toch al gauw in slaap vallen... onze poen is weer binnen... tot volgende week; want dan hebben we een interview met Tom Barman en Rob van Oudenhoven, en misschien ook Arno, die hebben we nog maar 30 keer gehad...
l' Enthousiasme Gloria, l' Enthousiasme!
Dan naar de film "Calvaire" gaan zien. Bij toeval de cinemzaal binnengegaan nadat enkele mensen naar goede gewoonte weer te laat waren voor de voorstelling die we oorspronkelijk wilden zien (iets met Will Smith waarvoor ik me speciaal 3 cocktails had gemakt om het aan te kunnen). Ik had er geen spijt van eigenlijk, want de film was voor mij een aangename verrassing. De plot was ietswat grimmig, en de stemming in deze Belgische productie was eigenlijk doffe ellende, met een vleugje super synische donkere humor erover. Enorm gelachen. Ik ga uiteraard de film niet verraden hier, aangezien ik een hevig tegenstander ben van alle soorten HUMO-achtige film-besprekingen waarbij men alles maar dan ook alles op voorhand verpest door de plot, beste momenten, en het einde van een film te vertellen, met meestal nog de arrogantie ten toon te spreiden door er in een keer bij te vertellen wat je moet vinden van de besproken film.
't Is gewoon een aanrader voor iedereen die de volgende titels in z'n collectie heeft: Texas Chainsaw massacre, Deliverance, Hector ("nog choco!", U-turn, River's edge... :)
Ik hoorde vandaag van een collega dat hij 'alles' al had gelezen in het verfoeilijke would-be-left-wing rotboekje humo. Waarbij men zelfs niet had nagelaten de 2 beste scenes van de film in geuren en kleuren uit de doeken te doen. Ik veronderstel dat er onder de billenknijpende, tooghangende (café Plansjee 14u tot 16.30u op donderdag, of in de Crossroads tussen 19u en 2am, in de buurt van de roodharige pool-speelster links achter), ietwat uitgezakte mesthoop van reporters bij humo waarschijnlijk mensen zitten die er lol in scheppen om hun eigen Belgische films onderuit te halen nog voor er een kat naar is gaan kijken, door het verrassingsaffect er uit te halen. Wat heb je er in godsnaam aan om al op voorhand te weten dat er in een film die of die scene in komt, of er met taarten wordt gesmeten, Darth Vader 'I'm your father' zegt of er marsmannetjes het hoofdpersonage weer tot leven wekken. What the fuck heb je er aan om dit soort besprekingen te lezen? Hebben mensen dan geen grijntje respect meer voor de makers van kunst? Dat ze alles, maar dan ook alles van te voren moeten plannen en weten en het dan vergelijken met hun opgekrikt verwachtingspatroon? Of om maar zeker geen verkeerde keuze te maken?
Om humo even een koekje van eigen deeg te geven:
volgende week in humo: een interview met Tom Barman, en Bart de Pauw, enkele leuke one-liners in open venster en een artikel over kinderprostitutie in Colombië, met daarbij nog een paar films die we gaan verraden op voorhand zodat u er alvast niet naartoe hoeft, en uiteraard ook enkele Mark-Uytterhoeven-goedgekeurde woordgrapjes en ditto-programma's met Rob 'schuurpapier' Vanoudenhoven. Als dat nog niet genoeg is hebben we de column van Herman 'pis en kak' Brusselmans en een mooi artikel over wat er de volgende week op tv te zien gaat zijn (kwestie van u uw meningen al te laten vormen op voorhand, humo lezers hebben namelijk geen hol fantasie of persoonlijkheid, hoewel ze zich daartoe meer wanen dan de gemiddelde Dag Allemaal lezer uteraard, statusangst is ook hier allomtegenwoordig). Whatever, u bent waarschijnlijk toch geabonneerd en u zal na het lezen van de 2 Kamagurka strips (geen kwaad woord daarover) toch al gauw in slaap vallen... onze poen is weer binnen... tot volgende week; want dan hebben we een interview met Tom Barman en Rob van Oudenhoven, en misschien ook Arno, die hebben we nog maar 30 keer gehad...
l' Enthousiasme Gloria, l' Enthousiasme!
donderdag, maart 10, 2005
4-year-olds
Wanneer je zelf iets wil zeggen, omdat je bijvoorbeeld een idee hebt, word je steevast onderbroken. Wanneer je zwijgt aangezien men je toch zal onderbreken, of uit protest voor de zonet gepasseerde onderbreking verwijt men je dat je niet meedenkt. (wat valt er mee te denken bij mensen die, al zouden ze allen samensmelten tot een groot brein, nog niet in staat zouden zijn om 1% mensenkennis bij elkaar te sprokkelen). Wanneer je uit weloverwogen strategische oogpunten jezelf overlevert aan de aloude rookgordijn-spuiten maneuvers, kom je zelf energie te kort om alles voldoende te bedekken met je nonsens. Je kan maar beter hier niet zijn, of je kan maar beter jezelf verstoppen, want je kan nooit winnen van vastgeroeste mensen die hun eigen keuzes zullen verdedigen.
Vandaag heb ik iets goeds gedaan, en ik ben blij dat ik alvast één iemand heb bewezen dat ik wel iets kan doen wanneer dat nodig is.
Ik ben gehypnotiseerd door m'n scherm. Je kijkt al heel de dag op een computerscherm van het ene of het andere formaat, maar je bedenkt je niet dat wanneer je thuis zit je evenzeer naar zo'n onding zit te staren. Er is geen ontkomen aan tegenwoordig, zelfs op de tram of in de fitness hokken (waar ik nooit meer kom) word je overladen met rotbeelden en commercials.
M'n ogen tranen soms als ik voor m'n scherm zit en ik ben verlaafd aan de gloed die het afgeeft,... je zit in een cocon van ongeveer een meter op een meter, je brein en het vierkant voor je neus... en dan staar je in de leegte. En ondertussen hoef je niks anders te doen,... niet denken, stofzuigen of brood bakken. Je kan gewoon je gang gaan.
Vandaag vond ik in de ijskast iets dat m'n moeder had gemaakt. Ze had geen geld en ze had geen tijd, en toch heeft ze iets gemaakt. Een enkel gebakje. En ze legde er een briefje bij, omdat ze weet dat ik er er door zit, en ik ben dan blij. Ik had eigenlijk niets te verliezen,... ik viel ooit neer op de grond lang geleden. En wat verderop was een feestje aan de gang. En een vriend haalde me van de weg af en redde me. En ik zie die mens nog vaak. En ik hoor die mensen op dat feestje soms ook nog, maar dan vaag en ver ... want ze hadden toen zo'n lol. De helft van hen is op de dool, en de andere helft is rijk en ongelukkig, exporteren, importeren en feestjes geven voor de buurt. Met een baby op de arm en met een buur die gluurt.
Vandaag heb ik iets goeds gedaan, en ik ben blij dat ik alvast één iemand heb bewezen dat ik wel iets kan doen wanneer dat nodig is.
Ik ben gehypnotiseerd door m'n scherm. Je kijkt al heel de dag op een computerscherm van het ene of het andere formaat, maar je bedenkt je niet dat wanneer je thuis zit je evenzeer naar zo'n onding zit te staren. Er is geen ontkomen aan tegenwoordig, zelfs op de tram of in de fitness hokken (waar ik nooit meer kom) word je overladen met rotbeelden en commercials.
M'n ogen tranen soms als ik voor m'n scherm zit en ik ben verlaafd aan de gloed die het afgeeft,... je zit in een cocon van ongeveer een meter op een meter, je brein en het vierkant voor je neus... en dan staar je in de leegte. En ondertussen hoef je niks anders te doen,... niet denken, stofzuigen of brood bakken. Je kan gewoon je gang gaan.
Vandaag vond ik in de ijskast iets dat m'n moeder had gemaakt. Ze had geen geld en ze had geen tijd, en toch heeft ze iets gemaakt. Een enkel gebakje. En ze legde er een briefje bij, omdat ze weet dat ik er er door zit, en ik ben dan blij. Ik had eigenlijk niets te verliezen,... ik viel ooit neer op de grond lang geleden. En wat verderop was een feestje aan de gang. En een vriend haalde me van de weg af en redde me. En ik zie die mens nog vaak. En ik hoor die mensen op dat feestje soms ook nog, maar dan vaag en ver ... want ze hadden toen zo'n lol. De helft van hen is op de dool, en de andere helft is rijk en ongelukkig, exporteren, importeren en feestjes geven voor de buurt. Met een baby op de arm en met een buur die gluurt.
dinsdag, maart 08, 2005
Feb.
Februari is voorbij en ik kan daar alleen maar blij om zijn. Het was een drukke maand, met veel nutteloos stressen.
De druk zou nu toch ietsje moeten afnemen, zeker aangezien de mensen rondom me allemaal wel weer min of meer op de been zijn.
De man zonder ruggegraat heeft weer maar eens ja geknikt over een nieuwe taak die ons departement op zich zal moeten nemen, en ik
ben er zo van gedegouteerd geraakt dat ik zelfs niet meer reageer op zoveel onnozelheid.
De mensen doen het zichzelf allemaal aan, ... belangrijk voor mij is dat ik m'n enorme hoeveelheden verlof en over-uren eindelijk kan beginnen opsoeperen, you mothafukaas.
Men spoort me aan World of Warcraft te spelen, het klonk als het equivalent van iemand die je in een donker steegje aanspreekt om speed en coke te kopen... "first one's free". Het vorige zogehete OMMG dat ik speelde was EVE-online, en dat was al verslavend genoeg, geen zin om tegen 20 euro per maand met een virtueel zwaard te staan zwaaien in een nep omgeving... ik doe dat al elke dag genoeg in de echte wereld.
Nog steeds geen fut, ben water aan't drinken om de grote hoeveelheid chemicals die in m'n lijf zitten een beetje te zuiveren, je voelt gewoon dat ge vol vetzakkerij zit ... fritten, hamburgers, pizza, Indonesische crap en andere hollandse junk food kruipen niet in je kleren. Na een week van dat spul voel je je zoals een regular Mc Donald's bezoeker: slap, vet, leeg en ongezond.
Ik heb daarom al enige tijd geen broodjes meer gegeten, en verder vooral me bezig gehouden met het drinken van water (en ja dat smaakt). M'n nieuwe cd's van combichrist en heimaterde zijn onderweg bevestigde de mens van outofline me. Ik ben eens benieuwd, na het missen van het concert, moet ik toch ergens compenseren uiteraard. Consumeren en compenseren, that's life.
De druk zou nu toch ietsje moeten afnemen, zeker aangezien de mensen rondom me allemaal wel weer min of meer op de been zijn.
De man zonder ruggegraat heeft weer maar eens ja geknikt over een nieuwe taak die ons departement op zich zal moeten nemen, en ik
ben er zo van gedegouteerd geraakt dat ik zelfs niet meer reageer op zoveel onnozelheid.
De mensen doen het zichzelf allemaal aan, ... belangrijk voor mij is dat ik m'n enorme hoeveelheden verlof en over-uren eindelijk kan beginnen opsoeperen, you mothafukaas.
Men spoort me aan World of Warcraft te spelen, het klonk als het equivalent van iemand die je in een donker steegje aanspreekt om speed en coke te kopen... "first one's free". Het vorige zogehete OMMG dat ik speelde was EVE-online, en dat was al verslavend genoeg, geen zin om tegen 20 euro per maand met een virtueel zwaard te staan zwaaien in een nep omgeving... ik doe dat al elke dag genoeg in de echte wereld.
Nog steeds geen fut, ben water aan't drinken om de grote hoeveelheid chemicals die in m'n lijf zitten een beetje te zuiveren, je voelt gewoon dat ge vol vetzakkerij zit ... fritten, hamburgers, pizza, Indonesische crap en andere hollandse junk food kruipen niet in je kleren. Na een week van dat spul voel je je zoals een regular Mc Donald's bezoeker: slap, vet, leeg en ongezond.
Ik heb daarom al enige tijd geen broodjes meer gegeten, en verder vooral me bezig gehouden met het drinken van water (en ja dat smaakt). M'n nieuwe cd's van combichrist en heimaterde zijn onderweg bevestigde de mens van outofline me. Ik ben eens benieuwd, na het missen van het concert, moet ik toch ergens compenseren uiteraard. Consumeren en compenseren, that's life.
donderdag, maart 03, 2005
cheaptronic on the move - part 2
Ongeloofelijke gelachen. Er loopt hier echt een rare kwiet rond, iemand die elke keer je met hem spreekt een straf verhaal heeft dat kant noch wal raakt.
De mensen hebben hem om die reden tot een mascotte verheven hier. Vandaag was hij aan het vertellen dat hij een mac donalds had opengedaan in
Polen in 1986, voor de militairen heeft opdrachten uitgevoer in afluistertechnieken, als proef-zone heeft gediend voor FBI anti-cyber-terruereenheden (maar ze hebben hun pogingen moeen staken aangezien z'n firewall te goed was :) en als klap op de vuurpijl ook nog eens op de top ten business users list staat van KPN, maar dan wel op de elfde plaats, net na een bekende bankinstelling.
Een onuitputtelijke bron straffe verhalen, ik praat zo veel mogenlijk met deze would-be hacker, aangezien hij hier het enige echte vertier is momenteel.
Grappig beeld ook om een nederlander in costuum en zomerschoenen (deine puntschoenen, mocassin-style) door 25 cm sneeuw t zien ploeteren en door de gsm te horen zeggen :"Ik zit hier in de kutsneeuw man!"
Ik denk dat ze hier al heel lang zoveel sneeuw niet hebben gezien... het openbaar vervoer ligt stil, er zijn niet veel auto's op de baan (opvallend is de afwezigheid van de anders zo talrijke SUV's, raar toch, want zo'n 4x4 kan echt wel tegen een beetje sneeuw, maar die mag dan waarschijnlijk weer niet vuil worden).
Ik krijg hier dat heerlijke ski-vakantie gevoel.
Ik wil morgenavond (nacht) echt naar de combichrist-amduscia optreden en after party, maar ik vrees dat met dit pak sneeuw daar moeilijk te geraken zal vallen, daarbij is er nog ergens een verjaardagsdrink ook, die waarschijnlijk zoals elk jaar weer gaat uitmonden in een giga-kater.
De mensen hebben hem om die reden tot een mascotte verheven hier. Vandaag was hij aan het vertellen dat hij een mac donalds had opengedaan in
Polen in 1986, voor de militairen heeft opdrachten uitgevoer in afluistertechnieken, als proef-zone heeft gediend voor FBI anti-cyber-terruereenheden (maar ze hebben hun pogingen moeen staken aangezien z'n firewall te goed was :) en als klap op de vuurpijl ook nog eens op de top ten business users list staat van KPN, maar dan wel op de elfde plaats, net na een bekende bankinstelling.
Een onuitputtelijke bron straffe verhalen, ik praat zo veel mogenlijk met deze would-be hacker, aangezien hij hier het enige echte vertier is momenteel.
Grappig beeld ook om een nederlander in costuum en zomerschoenen (deine puntschoenen, mocassin-style) door 25 cm sneeuw t zien ploeteren en door de gsm te horen zeggen :"Ik zit hier in de kutsneeuw man!"
Ik denk dat ze hier al heel lang zoveel sneeuw niet hebben gezien... het openbaar vervoer ligt stil, er zijn niet veel auto's op de baan (opvallend is de afwezigheid van de anders zo talrijke SUV's, raar toch, want zo'n 4x4 kan echt wel tegen een beetje sneeuw, maar die mag dan waarschijnlijk weer niet vuil worden).
Ik krijg hier dat heerlijke ski-vakantie gevoel.
Ik wil morgenavond (nacht) echt naar de combichrist-amduscia optreden en after party, maar ik vrees dat met dit pak sneeuw daar moeilijk te geraken zal vallen, daarbij is er nog ergens een verjaardagsdrink ook, die waarschijnlijk zoals elk jaar weer gaat uitmonden in een giga-kater.
woensdag, maart 02, 2005
cheaptronic on the move - part 1
Ok, je staat op, gaat naar de zogenaamde 'E' vloer (dat schtaat foor aantresoesj meneejr) en dan zoek je naar koffie.
De koffie is dezelfde bagger van altijd, melkpoeder met vettige blubber em een beetje suikerwater (af afwaswater, want ik moet er zelf een halve sloot suiker bijgieten om iets te te proeven).
Je praat daarna met de Spaanse chicka die toevallig aan de zelde tafel zit omdat ze ook op hetzelfde office centre werkt voor een andere firma. Ja, er zijn dus nog mensen die vanuit een multinational company naar hier worden gestuurd om de helpdesk op te volgen en door de dan ook in dit hotel terecht komen vanwege z'n uitstekende ligging. Allemaal mensen die hier 's ochtends graag zittenm en dan een lange dag tegemoed gaan. Dat schept blijkbaar een band die de angst om met vreemden aan de ontbijttafel zitten doet wegebben in een zee van moedeloze company stories. M'n collega neemt deze taak op zich, ter\wijl ik me concentreer op het opdrinken van m'n tweede koffie en een chemisch appelsapje waar ik instant het zuur van krijg. De chicka wil blijkbaar de wereld ronreizen na dit project, en ze heeft hier net een flat gehuurd, haar company Acracadabrol maakt vooral software die mensen moet toelaten dingen te lezen. MEt dat lezen valt het af en toe nog al eens tegen, en met de support nog veel erger zo te zien. De helpdesk van deze mensen ligt vlak naast de onze, dus dat schept dan ook weer een mooi gevoel van samenhorigheid tussen onze losers en die van hun. Loser is niet echt een vriendelijk woord, maar langharige asshole ook niet echt, dus dat scheelt.
Daarna door de sneeuw naar het werk. Een helpdesk zoals er waarschijnlijk in elke grote stad wel een paar honderden zijn, gewoon een paar halfhoge cubicles met daarin een persoon uitgerust met headset en kleine moitor waarop een logging system draait. Wat verder zit dan een loser die een 100 euro meer verdient per maand en dan deze mensen mag in de gaten houden via nog een ander software pakket. Ik zet me neer en begin het zogenaamde testlab in orde te brengen met een rijke variatie aan cheaptronic apparaten. De mensen hier hebben van onze 5 weken training geen hol onthouden. Steeds dezelfde vragen, nog steeds opnieuw de vragen over de meest basis zaken, er zijn er zelfs bij die aan mensen vragen of hun apparaat er uit ziet als een vis teneinde het te kunnen identificeren. Dat er zoeits als een productcode, of een serienummer bestaat is blijkbaar aan hen voorbij gegaan. Ik heb zelf een zogenaamde 'business' user aan de lijn overgenomen, om hem uit z, lijden te verlossen. Een uur aan de lijn hangen met iemand die uit Ivoorkust afkomstig is (In dad grapge nidalantse assentje heb), terwijl je een IPSec tunnel tussen 3 sites wil opzetten over SHDSL is blijkbaar te veel van het goede. Iedereen heeft zo z'n grenzen, zeker wanneer je 1 euro per minuut betaald om zelf iemand anders taallessen te geven en daarna een basiscursus IP. De man was daarna blij iemand anders aan de lijn te krijgen... zo blij zelfs dat hij er zowaar heel even emotioneel van werd. Wacht maar tot je je rekeing krijgt :)
De rest van de dag werd opgevuld met stomme vragen allerhande, helmaal geen schande uiteraard, je moet leren hoe de prodcuten in elkaar zitten in het begin. Een enkel iemand hier , student informatica, heeft blijkbaar zelfs al door dat de business users vrij hard 'gescrewed' worden... slimme jongen... die gaat het nog ver schoppen, maar niet hier.
Ik ben wel benieuwd naar hoe de mensen hier gaan overschakelen naar onze nieuwe software in een maand of 2. Dat wordt nog lachen denk ik, vooral omdat daar NOG meer bugs in zitten... haha.
Ik ga nu het middag is hier een kroket en een cola eten... je leeft maar ene keer zo zeggen ...
To be continued...
De koffie is dezelfde bagger van altijd, melkpoeder met vettige blubber em een beetje suikerwater (af afwaswater, want ik moet er zelf een halve sloot suiker bijgieten om iets te te proeven).
Je praat daarna met de Spaanse chicka die toevallig aan de zelde tafel zit omdat ze ook op hetzelfde office centre werkt voor een andere firma. Ja, er zijn dus nog mensen die vanuit een multinational company naar hier worden gestuurd om de helpdesk op te volgen en door de dan ook in dit hotel terecht komen vanwege z'n uitstekende ligging. Allemaal mensen die hier 's ochtends graag zittenm en dan een lange dag tegemoed gaan. Dat schept blijkbaar een band die de angst om met vreemden aan de ontbijttafel zitten doet wegebben in een zee van moedeloze company stories. M'n collega neemt deze taak op zich, ter\wijl ik me concentreer op het opdrinken van m'n tweede koffie en een chemisch appelsapje waar ik instant het zuur van krijg. De chicka wil blijkbaar de wereld ronreizen na dit project, en ze heeft hier net een flat gehuurd, haar company Acracadabrol maakt vooral software die mensen moet toelaten dingen te lezen. MEt dat lezen valt het af en toe nog al eens tegen, en met de support nog veel erger zo te zien. De helpdesk van deze mensen ligt vlak naast de onze, dus dat schept dan ook weer een mooi gevoel van samenhorigheid tussen onze losers en die van hun. Loser is niet echt een vriendelijk woord, maar langharige asshole ook niet echt, dus dat scheelt.
Daarna door de sneeuw naar het werk. Een helpdesk zoals er waarschijnlijk in elke grote stad wel een paar honderden zijn, gewoon een paar halfhoge cubicles met daarin een persoon uitgerust met headset en kleine moitor waarop een logging system draait. Wat verder zit dan een loser die een 100 euro meer verdient per maand en dan deze mensen mag in de gaten houden via nog een ander software pakket. Ik zet me neer en begin het zogenaamde testlab in orde te brengen met een rijke variatie aan cheaptronic apparaten. De mensen hier hebben van onze 5 weken training geen hol onthouden. Steeds dezelfde vragen, nog steeds opnieuw de vragen over de meest basis zaken, er zijn er zelfs bij die aan mensen vragen of hun apparaat er uit ziet als een vis teneinde het te kunnen identificeren. Dat er zoeits als een productcode, of een serienummer bestaat is blijkbaar aan hen voorbij gegaan. Ik heb zelf een zogenaamde 'business' user aan de lijn overgenomen, om hem uit z, lijden te verlossen. Een uur aan de lijn hangen met iemand die uit Ivoorkust afkomstig is (In dad grapge nidalantse assentje heb), terwijl je een IPSec tunnel tussen 3 sites wil opzetten over SHDSL is blijkbaar te veel van het goede. Iedereen heeft zo z'n grenzen, zeker wanneer je 1 euro per minuut betaald om zelf iemand anders taallessen te geven en daarna een basiscursus IP. De man was daarna blij iemand anders aan de lijn te krijgen... zo blij zelfs dat hij er zowaar heel even emotioneel van werd. Wacht maar tot je je rekeing krijgt :)
De rest van de dag werd opgevuld met stomme vragen allerhande, helmaal geen schande uiteraard, je moet leren hoe de prodcuten in elkaar zitten in het begin. Een enkel iemand hier , student informatica, heeft blijkbaar zelfs al door dat de business users vrij hard 'gescrewed' worden... slimme jongen... die gaat het nog ver schoppen, maar niet hier.
Ik ben wel benieuwd naar hoe de mensen hier gaan overschakelen naar onze nieuwe software in een maand of 2. Dat wordt nog lachen denk ik, vooral omdat daar NOG meer bugs in zitten... haha.
Ik ga nu het middag is hier een kroket en een cola eten... je leeft maar ene keer zo zeggen ...
To be continued...
Abonneren op:
Posts (Atom)